0111-KDIB2-3.4011.82.2017.1.MK - Brak opodatkowania świadczenia otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni urodzona 8 kwietnia 1934 r. mieszka w miejscowości A. Wnioskodawczyni zawsze mieszkała w Polsce, tutaj znajduje się jej centrum interesów życiowych, osobistych i gospodarczych, nigdy nie przebywała na terenie USA i nie posiada tam żadnego majątku, tj. nieruchomości, kont bankowych, samochodów itp. i nie posiada zabezpieczenia emerytalno - rentowego w USA. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie, pracowała tylko w Polsce i pobiera emeryturę wypracowaną w Polsce i przyznaną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawczyni przez 15 lat była w związku małżeńskim. Były mąż w 1977 r. wyjechał do USA, dlatego Wnioskodawczyni sama wychowywała dwójkę dzieci - bez jakiejkolwiek pomocy męża. Wnioskodawczyni miała przyznane alimenty na dzieci, ale ściąganie alimentów było niewykonalne. W tym czasie nie istniała umowa alimentacyjna między Polską a USA, dlatego nie można było "ścigać" męża Wnioskodawczyni za niepłacenie alimentów. Od sierpnia 2005 r., Wnioskodawczyni jako była żona (po 15 latach małżeństwa), otrzymuje z Social Security Administration USA świadczenie małżeńskie, które jest świadczeniem rodzinnym dla członków rodziny osoby ubezpieczonej. Nie jest to ani emerytura, ani renta, lecz zasiłek wypłacany przez zarząd Ubezpieczeń Społecznych USA (Social Security Administration), który został przyznany na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Dochód ten jest rodzajem świadczenia małżeńskiego (w tym przypadku świadczenie dla byłej żony po 15 latach małżeństwa), będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych, co potwierdza posiadane przez Wnioskodawczynię zaświadczenie z 9 lutego 2007 r., wydane przez Konsulat Amerykański w Krakowie. Innym dowodem potwierdzającym ten fakt jest posiadane przez Wnioskodawczynię pisma z Banku z 16 sierpnia 2011 r., gdzie Bank zażądał zaświadczenia z Konsulatu USA odnośnie określenia rodzaju świadczenia. Bank zaznaczył, iż w przypadku świadczeń rodzinnych nie jest obliczana i pobierana składka zdrowotna. Zaświadczenie z Konsulatu USA było potrzebne bankowi do stwierdzenia czy świadczenie pobierane z USA jest traktowane jako dochód, czy nie jest dochodem i nie podlega składce zdrowotnej. Bank po dostarczeniu przez Wnioskodawczynię zaświadczenia z Konsulatu USA zaprzestał naliczać i pobierać składkę zdrowotną od świadczenia małżeńskiego wypłacanego przez Social Security Administration. Od początku, kiedy Wnioskodawczyni otrzymywała świadczenie pobierany był podatek w USA, co Wnioskodawczyni rozliczała w zeznaniu rocznym. W połowie 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Social Security Administration w USA pismo informujące, iż od świadczenia nie będzie pobierany podatek w USA ze wzglądu na wzrost kosztów utrzymania. Rozliczając zeznanie roczne z dochodów za 2016 r., biuro podatkowe doliczyło Wnioskodawczyni do dochodów z polskiej emerytury (emerytura łącznie z zasiłkiem pielęgnacyjnym wyniosła 1189,69 zł miesięcznie), również otrzymywany zasiłek rodzinny z USA. Stąd wynikający z zeznania rocznego podatek do zapłaty za 2016 r. wyniósł 3873 zł. Wnioskodawczyni wpłaciła kwotę 1500 zł, gdyż nie miała więcej oszczędności i zwróciła się z prośbą do Naczelnika Urzędu Skarbowego o rozłożenie podatku na raty. Wnioskodawczyni uważa, że ten podatek jest nienależny. Naczelnik Urzędu Skarbowego bez interpretacji indywidualnej w tej sprawie nie może podjąć decyzji czy świadczenie rodzinne otrzymywane z Social Security należy traktować jako dochód rozliczany w podatku dochodowym od osób fizycznych, czy jako zasiłek niepodlegający opodatkowaniu. Dlatego Wnioskodawczyni potrzebna jest interpretacja indywidualna, aby rozstrzygnąć ten problem. Obecnie Wnioskodawczyni ma 83 lata i jak twierdzi "nikt nie wie jak długo będzie korzystała z tego zasiłku". Ze względu na swój wiek Wnioskodawczyni pozostaje w ciągłym leczeniu, między innymi endokrynologicznym, gastrologicznym, naczyniowym i innym. Dlatego pomoc jaką otrzymuje Wnioskodawczyni z USA ma istotny wpływ na jej życie, stąd wniosek jest uzasadniony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatek (winno być dodatek) rodzinny (świadczenie małżeńskie) podlega opodatkowaniu w Polsce i należy je rozliczyć w zeznaniu podatkowym w Urzędzie Skarbowym, jako dochód do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dodatek rodzinny (świadczenie małżeńskie) został przyznany na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia rodzinne przyznawane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych są wolne od podatku dochodowego. W ocenie Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie, które otrzymuje, jest świadczeniem korzystającym ze zwolnienia z podatku dochodowego również w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni mieszka w Polsce, gdzie posiada również centrum interesów życiowych, osobistych i gospodarczych. Od sierpnia 2005 r. Wnioskodawczyni otrzymuje z Social Security Administration USA świadczenie małżeńskie, które jest świadczeniem rodzinnym dla członków rodziny osoby ubezpieczonej. Nie jest to ani emerytura, ani renta, lecz zasiek wypłacany przez Social Security Administration, przyznany na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Dochód ten jest rodzajem świadczenia małżeńskiego będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Polsko-amerykańska umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń małżeńskich, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, iż tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 umowy ("Ogólne zasady opodatkowania").

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej umowy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tejże umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować, dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych, osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosowanie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 14 maja 2014 r. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Przepis ten w okresie od 15 maja 2014 r. do 31 marca 2016 r. przyjął brzmienie: wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2016 r., wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenia wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, iż zgodnie z postanowieniami polsko-amerykańskiej umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania (...) Polska ma prawo opodatkować świadczenie małżeńskie otrzymywane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Jednocześnie jednak, przyznane na podstawie regulacji obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki świadczenie, które stanowi odpowiednik świadczenia rodzinnego w rozumieniu polskich przepisów, jest zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma prawo do złożenia korekty zeznań, w których wykazała otrzymane świadczenie małżeńskie.

Przy czym należy zauważyć, iż możliwość złożenia korekty zeznań podatkowych jest związana z instytucją przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68-71 Ordynacji podatkowej), a także wygaśnięcia prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 79-80 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Z kolei, w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej, uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

W myśl zaś art. 75 § 3 cyt. ustawy, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Stosownie do art. 75 § 4 Ordynacji podatkowej jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.