0111-KDIB2-3.4010.92.2019.1.AD - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu napraw samochodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), uzupełnionym 16 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 30 kwietnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.92.2019.1.AD wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 9 maja 2019 r. (data wpływu 16 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy o CIT, leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Spółka oferuje klientom szereg produktów leasingowych, odznaczających się zróżnicowanymi parametrami, dostosowanymi do potrzeb klienta (dalej: Korzystający). Spółka oferuje Korzystającym przede wszystkim wygodny sposób finansowania środków trwałych, w tym samochodów osobowych. Korzystający użytkuje pojazd do własnych potrzeb i choć jest on zobowiązany do należytego dbania o stan pojazdu, w tym - zgodnie z obecnym brzmieniem stosowanych umów leasingu - do likwidacji potencjalnych szkód komunikacyjnych, właścicielem pojazdu w okresie trwania umowy leasingu pozostaje Wnioskodawca. Umowy leasingu samochodów osobowych są zawierane na czas określony, trwający od 24 do 60 miesięcy, przy czym po ich zakończeniu Korzystający uprawniony jest do zakupu pojazdu po z góry ustalonej cenie, przy czym w zależności od produktu, cena ta może być niższa bądź zbliżona do szacowanej wartości rynkowej samochodu na dzień planowanego wykupu przez Korzystającego. Korzystający może, w zależności od swojego wyboru, albo dokonać wykupu pojazdu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, albo zrezygnować z takiego zakupu. W takim przypadku Spółka odbiera pojazd od Korzystającego i dokonuje jego sprzedaży na rzecz podmiotów trzecich bądź, jeśli potencjalny nabywca będzie zainteresowany leasingiem - oddaje pojazdy do używania na podstawie nowych umów leasingu, nowym Korzystającym przyjmując za podstawę wartości pojazdu jego wartość tynkową. Ponadto, w trakcie trwania umowy leasingu niewykluczone są również sytuacje, w których Korzystający zaprzestaje spłat rat leasingowych bądź dokonuje innych czynności będących podstawą do wypowiedzenia przez Spółkę umowy leasingu i potencjalnej windykacji samochodu również w takim przypadku Wnioskodawca dokonuje sprzedaży samochodu na rzecz podmiotów trzecich bądź oddaje je ponownie do używania na podstawie umów leasingu.

Tak więc, aż do czasu zbycia samochodu (czy to na rzecz Korzystającego, czy na rzecz innego podmiotu) Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z rynkową wartością pojazdu, przy czym na wartość tę istotny wpływ mogą mieć warunki i prawidłowość likwidacji szkód komunikacyjnych, jakie mogą wystąpić na pojeździe. Z tego względu wszystkie samochody oddawane do używania klientom na podstawie umów leasingu są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC obejmującym pełny zakres szkód wypadkowych, przy czym to Spółka jest podmiotem uprawnionym z ubezpieczenia (ubezpieczonym).

W związku z powyższym, a także w celu uzyskania dodatkowych przychodów, Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód polegającą na organizacji i zlecaniu napraw powypadkowych leasingowanych pojazdów, które realizowane byłyby przez serwisy blacharsko - lakiernicze, zapewniające usługi o wysokim standardzie. Aktualnie, w przypadku kolizji lub innego uszkodzenia pojazdu korzystający sam dokonuje likwidacji szkody, tzn. zamawia naprawę w autoryzowanym, ale dowolnie wybranym przez siebie serwisie blacharsko - lakierniczym (dalej: Dostawca) i ubiega się o wypłatę odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej, przy czym odszkodowanie to, za zgodą Spółki, wypłacane jest przez zakład ubezpieczeniowy bezpośrednio na rzecz Dostawcy. W celu uatrakcyjnienia usług leasingu, ale także w celu wygenerowania dodatkowych przychodów, Spółka postanowiła przejąć wykonywanie czynności związanych z organizacją procesu likwidacji szkód. W ramach przedmiotowych czynności Spółka planuje przede wszystkim podjąć współpracę z wyselekcjonowanymi Dostawcami, będącymi autoryzowanymi serwisami blacharsko - lakierniczymi danej marki pojazdów, oferującymi usługi na poziomie zapewniającym ich wysoką jakość, co sprzyjać będzie zachowaniu wartości rynkowej przez leasingowane pojazdy.

W ramach rozważanego zdarzenia przyszłego Spółka będzie wykonywać czynności typowe dla podmiotów świadczących usługi zarządzania flotą, tj.:

* przyjmować zgłoszenia od Korzystających w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną,

* kontaktować się z wyselekcjonowanymi Dostawcami i zamawiać usługi związane z naprawą blacharsko - lakierniczą leasingowanych pojazdów;

* kierować Korzystających do danego Dostawcy, współpracującego z Wnioskodawcą;

* kontrolować terminowość wykonania naprawy blacharsko - lakierniczej i rozliczenia jej kosztu - Spółka, jako ubezpieczony, będzie się bowiem ubiegać o wypłatę odszkodowania od zakładów ubezpieczeniowych. Po wykonaniu naprawy przez Dostawcę wystawi on z tego tytułu fakturę na Spółkę jako podmiot zlecający jej wykonanie, zaś Wnioskodawca (lub ubezpieczyciel na jej zlecenie, dokonując wypłaty odszkodowania) dokona zapłaty za naprawę szkody na rachunek stosownego Dostawcy.

Spółka rozważa więc przejęcie procesu związanego z organizacją napraw blacharsko - lakierniczych, realizowanych przez sieć wyselekcjonowanych zakładów naprawczych (Dostawców). Dostawcy, świadcząc usługi napraw blacharsko - lakierniczych na rzecz Spółki będą obciążać ją z tego tytułu, jako podmiot faktycznie zamawiający przedmiotowe usługi, będący także właścicielem naprawianych pojazdów. Działanie takie ma na celu nie tylko zachowanie wartości rynkowej pojazdów, a tym samym możliwość wygenerowania przychodu przez Spółkę ze sprzedaży lub oddania samochodu do używania na podstawie nowej umowy leasingu (w razie braku jego wykupu przez Korzystającego), ale także wygenerowanie dodatkowych przychodów po stronie Spółki wynikających ze współpracy z Dostawcami.

Biorąc bowiem pod uwagę, że Spółka zamierza współpracować wyłącznie z wyselekcjonowanym gronem Dostawców, poprzez zamawianie usług blacharsko - lakierniczych i kierowanie Korzystających w celu faktycznej realizacji napraw wyłącznie do tych autoryzowanych Dostawców w danej lokalizacji (bądź danej marki pojazdów), nie zaś innych (z którymi współpraca nie jest planowana), Dostawcy ci będą zobowiązani do zapłaty na rzecz Spółki dodatkowego wynagrodzenia. Poprzez działanie Wnioskodawcy ich obroty z tytułu świadczenia usług naprawczych mogą bowiem istotnie wzrosnąć, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę wolumen pojazdów będących własnością Spółki - z tych względów Wnioskodawca będzie przysługiwać od każdego z Dostawców odrębne wynagrodzenie z tytułu podjętej współpracy, którego wartość będzie skorelowana z wartością wykonanych przez Dostawcę na rzecz Spółki usług.

W celu realizacji planowanego przedsięwzięcia, w przypadku umów leasingu zawieranych z nowymi Korzystającymi, umowy te będą przewidywać obowiązek zarządzania procesem likwidacji szkody przez Spółkę, w tym przyjęcie informacji o zaistniałej szkodzie od Korzystającego, zgłoszenie przez Spółkę szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń, monitorowanie przebiegu likwidacji szkody w zakładzie naprawczym oraz odbiór odszkodowania od zakładu ubezpieczeń i dokonanie jego rozliczenia oraz wynagrodzenia zakładu naprawczego. Natomiast w celu faktycznej realizacji naprawy Spółka będzie zamawiać usługi naprawcze u wyselekcjonowanych Dostawców i informować Korzystającego zgłaszającego szkodę o miejscu, do którego powinien się zgłosić w celu wykonania naprawy. Następnie, po wykonaniu naprawy blacharsko - lakierniczej przez Dostawcę, Spółka będzie kontrolować prawidłowość jej zafakturowania przez Dostawcę - z uwzględnieniem zaakceptowanego przez zakład ubezpieczeniowy kosztorysu naprawy - i zlecać dokonanie wypłaty należnego Wnioskodawcy odszkodowania bezpośrednio na rzecz Dostawcy.

Natomiast jeśli chodzi o dotychczas zawarte z Korzystającymi umowy leasingu - stanowią one, że to korzystający zobowiązany jest do utrzymania przedmiotu leasingu z należytą starannością, w tym do przeprowadzania wymaganych napraw na swój koszt. Z tego względu, w stosunku do tych Korzystających Spółka zobowiąże się do zarządzenia procesem naprawy blacharsko - lakierniczej i zlikwidowania szkody na podstawie odrębnego porozumienia zawieranego z Korzystającym, stosownie do potrzeb (tzn. w razie zaistnienia szkody i jeśli Korzystający wyrazi zainteresowanie takim działaniem ze strony Spółki).

W trakcie trwania umowy leasingu samochody oddane do używania Korzystającym nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę, oczywiście z zastrzeżeniem czerpania pożytków finansowych w ramach umowy leasingu. Ponadto, Spółka będzie uzyskiwać dodatkowe wynagrodzenie od Dostawców w związku ze współpracą polegającą na kierowaniu uszkodzonych samochodów w celu przeprowadzenia napraw blacharsko - lakierniczych do tych, nie zaś innych zakładów naprawczych.

Należy też zaznaczyć, że przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie - po zakończeniu okresu leasingu - do sprzedaży lub oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 9 maja 2019 r. (data wpływu 16 maja 2019 r.) Wnioskodawca wskazał iż obecnie w większości umów leasingu stroną umów ubezpieczenia AC dla samochodów (tj. ubezpieczającym) jest bezpośrednio leasingobiorca i on ponosi bezpośrednio koszt związany z ubezpieczeniem pojazdu - na chwilę obecną jest to ok. 60% przypadków. Umowy te są zawierane według kryteriów określonych przez Spółkę jeśli chodzi o zakres i kwotę ubezpieczenia, w celu zapewnienia odpowiednich zabezpieczeń dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingowej. W pozostałych przypadkach ubezpieczającym (tj. zawierającym umowę ubezpieczenia) jest Wnioskodawca - w tych przypadkach leasingobiorca jest każdorazowo obciążany kwotą zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej. Na chwilę obecną tzw. polisy własne Spółki dotyczą ok. 40% umów leasingu samochodów. W przyszłości te relacje mogą jednak ulec zmianie, co jednak nie wpływa na fakt, iż nawet jeśli udział tzw. polis własnych Spółki będzie wyższy niż udział polis zawartych indywidulanie przez leasingobiorców, to i tak koszt składki ubezpieczeniowej ponoszony przez Spółkę będzie przenoszony na leasingobiorcę albo jako koszt odrębny od raty leasingowej, albo koszt ten zostanie włączony i podwyższy ratę leasingową.

Jak wskazano powyżej, obecnie w przypadku większości umów ubezpieczenia AC dotyczących samochodów będących przedmiotem umów leasingu, są one zawarte bezpośrednio pomiędzy leasingobiorcą a wybranym przez niego zakładem ubezpieczeniowym. Tym samym, koszt składki ubezpieczeniowej ponosi bezpośrednio leasingobiorca.

Natomiast w przypadkach zawarcia umowy ubezpieczenia AC dla samochodów będących przedmiotem umowy leasingu przez Wnioskodawcę, koszty składek ubezpieczeniowych uiszczone przez Spółkę na rzecz zakładu ubezpieczeniowego są i będą każdorazowo przenoszone na leasingobiorcę. W efekcie, koszt składek ubezpieczeniowych zawsze ponosił będzie leasingobiorca uiszczając je bezpośrednio na rzecz ubezpieczyciela bądź zwracając ich kwotę na rzecz Spółki.

Spółka wskazała, że celem przejęcia procesu likwidacji szkód jest:

* uzyskanie dodatkowego wynagrodzenia od zakładów naprawczych (stacji dealerskich), z którymi Spółka będzie współpracować, z tytułu kierowania napraw blacharsko - lakierniczych do tych zakładów;

* zabezpieczanie przedmiotu umowy leasingu i utrzymanie jego wysokiej wartości z uwagi na fakt, iż w przypadku umów leasingu zawsze istnieje pewien poziom ryzyka, że leasingobiorca przestanie wywiązywać się ze swoich obowiązków wobec Spółki, w efekcie czego Wnioskodawca będzie zmuszony do wypowiedzenia umowy leasingu i windykacji samochodu. Ponadto, wykup pojazdu przez leasingobiorcę jest opcjonalny - jeśli pojazd ulegał wielokrotnym szkodom, to również w przypadku niskiej wartości wykupu leasingobiorca może nie chcieć z takiego wykupu skorzystać. W obu tych sytuacjach Spółka będzie zmuszona zagospodarować (np. sprzedać) przedmiot leasingu po zakończeniu bądź wypowiedzeniu umowy. Z tego względu Spółka jest zainteresowana utrzymaniem jego wysokiej wartości m.in. poprzez zapewnienie odpowiedniego standardu napraw powypadkowych. Będzie to zapewniać Spółce możliwość realizacji pożądanego poziomu marży na późniejszej sprzedaży samochodu.

Ponadto, stworzenie systemu kontroli nad procesem napraw powypadkowych może sprzyjać efektywnemu i szybkiemu rozwiązywaniu problemów leasingobiorcy, jakim jest uszkodzony samochód. Tak jak Spółka podkreślała we wniosku, system ten podnosi atrakcyjność oferowanego przez Spółkę produktu leasingowego, przez co Spółka może liczyć na wzrost sprzedaży tego produktu, a wraz z tym wzrost wolumenu zawieranych umów leasingu zawierających ofertę Spółki w zakresie zarządzania procesem napraw, a przez to - wzrost przychodów Spółki.

Z tych względów, przyjęcie na siebie dodatkowych obowiązków w zakresie obsługi procesu likwidacji szkód, nie zostanie wprost odzwierciedlone w kalkulacjach należnych Spółce opłat leasingowych. Podejmując takie działanie Spółka liczy natomiast na wygenerowanie dodatkowego strumienia przychodów wynikającego z wynagrodzenia należnego od zakładów naprawczych, realizację marży ze sprzedaży samochodu na stosownym poziomie oraz wzrost wolumenu zawieranych umów leasingu w związku z atrakcyjnością oferowanego produktu leasingowego.

Odpowiadając na pytanie Organu "W jaki sposób zostaną rozliczone koszty likwidacji wskazanych we wniosku szkód w sytuacji nie uzyskania odszkodowania od ubezpieczyciela?" Spółka wskazała, że takie sytuacje zdarzają się w praktyce Spółki również obecnie z uwagi na uchybienia po stronie leasingobiorców. W związku z tym Spółka zabezpiecza się przed sytuacjami, gdzie nie będzie w stanie uzyskać wypłaty odszkodowania od zakładu ubezpieczającego poprzez zapisy umów leasingu, każdorazowo zobowiązując leasingobiorcę do pokrycia kosztów potencjalnych napraw powypadkowych, w przypadku których - z winy leasingobiorcy - doszłoby do odmowy wypłaty odszkodowania. Tak będzie również w przypadku, gdy Spółka przejmie obowiązki w zakresie organizacji procesu napraw powypadkowych. W szczególności, w sytuacji odmowy wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela, Spółka pokrywać będzie koszty likwidacji szkód samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, a jednocześnie - zgodnie z zawartymi z leasingobiorcą umowami - Spółka domagać się będzie zwrotu poniesionych kosztów od leasingobiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone wydatki (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowane fakturami od Dostawców, będą mogły być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wydatków (w kwocie netto) z tytułu napraw samochodów w ramach likwidacji szkód, udokumentowanych fakturami od Dostawców, do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych, zawartych w negatywnym katalogu art. 16 ustawy o CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile są poniesione i pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

* koszt został poniesiony przez podatnika (a nie podmiot trzeci);

* poniesiony koszt jest definitywny, tzn. nie ma charakteru przejściowego;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* poniesiony został w-celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że:

* Nie powinno budzić wątpliwości, że koszty napraw powypadkowych pojazdów, udokumentowane fakturami od Dostawców, zostaną poniesione przez Spółkę. Fakt, że samochód jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym i Spółka otrzyma odszkodowanie od ubezpieczyciela, nie oznacza, że to ubezpieczyciel poniesie koszt likwidacji szkody. Po pierwsze okoliczność "poniesienia kosztu" nie ma związku ze źródłem finansowania płatności - koszt zostaje "poniesiony" w rozumieniu ustawy o CIT w związku z faktem powstania zobowiązania do zapłaty za dane świadczenie i zaksięgowaniem wydatku. Jednocześnie bowiem przysługujące Spółce odszkodowanie stanowi po jej stronie przychód podatkowy - mimo iż może ono nie wpłynąć fizycznie na jej rachunek bankowy, dysponuje ona nim poprzez zlecenie jego wypłaty na rzecz Dostawcy, który wykonał usługę blacharsko - lakierniczą. Po drugie, wskazać należy na przepis art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów podatkowych nie zalicza się m.in. kosztów remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. A contrario, wydatek poniesiony w związku z naprawą powypadkową samochodu objętego ubezpieczeniem AC, co do zasady jest kosztem podatkowym. Ponadto, z uwagi na fakt, że to Spółka będzie kontaktować się z Dostawcami i zlecać przeprowadzenie napraw, a ponadto jest właścicielem naprawianych pojazdów, nie ma wątpliwości, że to Spółka jest faktycznym nabywcą usług naprawczych. Spółka jest też faktycznym beneficjentem tych usług - dopóki pojazd jest własnością Spółki, w jej bezpośrednim interesie jest utrzymywanie go w jak najlepszym stanie technicznym. Jak bowiem wskazano, tak długo jak Korzystający nie dokona wykupu samochodu będącego przedmiotem leasingu, Spółka może być zmuszona by dokonać jego sprzedaży podmiotowi innemu niż Korzystający (bądź poszukiwać nowego korzystającego).

* Wydatek nie ma charakteru przejściowego - fakt, że ubezpieczyciel co do zasady powinien wypłacić na rzecz Spółki odszkodowanie wynikające z ubezpieczenia AC przedmiotowego samochodu, nie oznacza, że zwrotowi podlega ponoszony przez Spółkę koszt. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza powołany już przepis art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, który potwierdza, że wyłącznie w przypadku objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym (a więc i wyłącznie w przypadku, gdy istnieje możliwość uzyskania odszkodowania), poniesiony wydatek może być kosztem.

* Koszty likwidacji szkód zostaną właściwie udokumentowane (fakturą od Dostawcy) i nie znajdują się w grupie wydatków opisanych w art. 16 ustawy o CIT. W szczególności wskazać należy, że nie znajdzie tu zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się 25% poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Jak bowiem wynika z art. 16 ust. 5f ustawy o CIT, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Jednocześnie jednak, na podstawie art. 16 ust. 5g ustawy o CIT, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o VAT nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Jak natomiast wynika z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się m.in. w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Biorąc pod uwagę, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie leasingu, zaś samochody objęte wnioskiem przeznaczone są wyłącznie do oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, spełnione są warunki dla braku obowiązku prowadzenia przez Spółkę - w odniesieniu do przedmiotowych samochodów - ewidencji przebiegu, o której mowa w ustawie o VAT. Konsekwentnie, również na potrzeby art. 16 ust. 1 pkt 51 przedmiotowe samochody spełniają warunki do uznania ich za przeznaczone wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Odrębnie należy odnieść się do kwestii zawiązku ponoszonych przez Spółkę wydatków na wykonanie przedmiotowych napraw blacharsko - lakierniczych z jej działalnością gospodarczą i osiąganymi przychodami.

Trzeba zauważyć, że Spółka jest właścicielem leasingowanych pojazdów, przy czym umowy leasingu spełniają w analizowanym przypadku warunki, o których mowa w art. 17b ustawy o CIT. Leasing operacyjny na gruncie ustawy o CIT traktowany jest w sposób analogiczny do najmu. To, że przedmiot umowy jest faktycznie użytkowany przez korzystającego, nie oznacza, że właściciel nie może być uprawniony lub zobowiązany do ponoszenia nakładów na ten przedmiot.

Przykładowo, w przypadku umów najmu lokalu to właśnie wynajmujący jest tym podmiotem, który jest zasadniczo zobowiązany do dokonywania głównych napraw w lokalu (por. art. 681 Kodeksu cywilnego). Usługi związane z likwidacją szkód są typowym elementem świadczenia usług związanych z najmem samochodów lub zarządzaniem flotą samochodową i sytuacja, w której to właściciel (wynajmujący lub leasingodawca) nabywa usługi serwisowe i rozlicza się z ubezpieczycielem jest spotykana na rynku. Należy zatem uznać, że likwidacja szkód następuje odpłatnie - koszt z tego tytułu jest wkalkulowany w cenę usługi leasingowej, a więc i również związany z przychodami z tytułu świadczenia usług leasingowych. Jednocześnie, poniesione przez Spółkę koszty zabezpieczają też źródło przychodów Spółki, ponieważ wzbogacenie zakresu usługi leasingowej umożliwi Spółce konkurowanie na rynku z podmiotami, które w cenie swoich usług najmu czy leasingu zawierają element likwidacji szkody.

W analizowanym przypadku jednak kluczowe jest to, że oprócz zabezpieczenia wysokiej wartości rynkowej pojazdu, w razie gdyby Spółka była zmuszona dokonać jego sprzedaży (lub oddać go do używania na podstawie nowej umowy leasingu) na rzecz podmiotu innego niż Korzystający, Spółka będzie osiągać dodatkowe przychody wynikające ze współpracy z Dostawcami. Należne od Dostawców wynagrodzenie z tytułu współpracy polegającej na kierowaniu leasingowanych samochodów do wybranych Dostawców usług blacharsko - lakierniczych będzie niewątpliwie dodatkowym przychodem podatkowym Spółki, nieosiągalnym dla niej na chwilę obecną. Jego osiągnięcie i wygenerowanie dodatkowego dochodu stanie się dla Spółki osiągalne wyłącznie dzięki przejęciu procesu likwidacji szkód i zarządzaniu naprawami blacharsko - lakierniczymi.

Spółka zauważa, że w stosunku do nowych klientów będzie się zobowiązywać do przejęcia procesu likwidacji szkód już przy zawieraniu umowy. Natomiast dotychczasowi Korzystający, których umowy zakładają, że samodzielnie są zobowiązani do likwidacji szkody (tj. zorganizowania i nadzoru nad procesem naprawy pojazdu), będą mogli - w razie zaistnienia takiej konieczności - zlecić przeprowadzenie tego procesu Spółce. Wzbogacenie zakresu usługi dla dotychczasowych Korzystających, którzy posiadają aktywne umowy, podyktowane jest przede wszystkim koniecznością równego traktowania wszystkich klientów.

Niewątpliwie Spółka (a nie tylko Korzystający, który rzeczywiście używa samochodu) jest faktycznym beneficjentem usług naprawczych świadczonych przez Dostawców. Dopóki pojazd jest własnością Spółki, jest w jej interesie, aby samochód utrzymywany był w dobrym stanie technicznym, biorąc pod uwagę, że Spółka może być zmuszona dokonać sprzedaży pojazdu podmiotowi innemu niż korzystający (bądź poszukiwać nowego korzystającego). Z tej perspektywy, dobry stan techniczny pojazdu jest dla Spółki kluczowy. W bezpośrednim interesie Wnioskodawcy leży zachowanie jak najlepszego stanu technicznego pojazdu - gdy stan ten będzie w jakikolwiek sposób pogorszony, a Korzystający nie zdecyduje się na zakup pojazdu po okresie leasingu bądź na skutek innych zdarzeń samochód zostanie zwrócony Spółce, Wnioskodawca nie będzie w stanie uzyskać odpowiedniej ceny przy jego sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Brak zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego pojazdu mógłby więc kreować po stronie Spółki ryzyko uzyskania przychodu niższego niż poniesione przez Spółkę wydatki związane z zakupem pojazdu. W rezultacie likwidacja szkody przyczynia się do maksymalizacji przychodu ze zbycia pojazdu.

Ponoszone koszty napraw blacharsko - lakierniczych będą związane nie tylko z przychodami z samej umowy leasingu i zbycia pojazdów w przyszłości, ale także z planowanym dodatkowym źródłem przychodu, jakim dla Wnioskodawcy będzie współpraca z Dostawcami (i należne od nich wynagrodzenie). Niezależnie bowiem od usług leasingu świadczonych na rzecz Korzystającego czy też przyszłej sprzedaży samochodu, Spółka zobowiąże się do świadczeń na rzecz Dostawców, tj. do kierowania uszkodzonych pojazdów do konkretnych zakładów naprawczych tych Dostawców. Z tytułu przedmiotowych świadczeń Spółka będzie otrzymywać wynagrodzenie stanowiące jej przychód podatkowy. Ponoszone koszty będą więc jednoznacznie poniesione w celu wygenerowania tego dodatkowego źródła przychodu.

Warto również zauważyć, że Spółka - jako istotny kontrahent Dostawców oraz firm ubezpieczeniowych - ma znacznie większe możliwości egzekwowania świadczeń od tych kontrahentów niż Korzystający. Dzięki efektowi skali Spółka będzie stale współpracować z Dostawcami, co - oprócz należnego Spółce wynagrodzenia od Dostawców - przełoży się na wypracowanie szybkich i skutecznych mechanizmów współpracy. Dzięki temu Spółka uzyska większy poziom pewności co do prawidłowości wykonania usług naprawczych, a w konsekwencji - zapewni sobie uzyskanie oczekiwanego przychodu przy zbyciu pojazdu. Możliwie szybsza likwidacja szkody w porównaniu z przypadkiem, gdyby to Korzystający sam wykonywał te czynności, przyczyni się także do jego większego zadowolenia z nabytej usługi.

Tak więc, przejęcie przez Spółkę czynności związanych z zarządzaniem naprawami powypadkowymi leasingowanych pojazdów leży bezpośrednio w jej interesie, sprzyjając utrzymaniu oczekiwanej ceny sprzedaży samochodu po okresie jego leasingu, a także stworzeniu dodatkowego źródła przychodów wynikających ze współpracy z Dostawcami. Wzbogacenie oferty Spółki o zarządzanie procesem napraw blacharsko - lakierniczych pozwoli też na utrzymanie dotychczasowych lub pozyskanie nowych klientów i skuteczne konkurowanie z innymi podmiotami na rynku, świadczącymi analogiczne usługi. Koszty poniesione w tym celu niewątpliwie mają związek z pozyskaniem nowych przychodów lub zabezpieczeniem ich źródła, tzn. podstawową usługą leasingu, której elementem staje się nowe, wbudowane w nią świadczenie, ale i współpracą z Dostawcami, generującą dodatkowe przychody po stronie Spółki. Jednocześnie poszerzenie oferty usług o czynności związane z zarządzaniem naprawami pojazdów, sprzyjać będzie bezpośrednio utrzymaniu pożądanego stanu technicznego pojazdu, a tym samym uzyskaniu przez Spółkę zadowalającej ceny przy jego sprzedaży, jeśli byłaby ona zmuszona dokonać jego sprzedaży podmiotowi innemu niż Korzystający.

W końcu wskazać należy, że Spółka powinna każdorazowo uzyskać odszkodowanie od ubezpieczyciela. W związku z otrzymaniem tego odszkodowania Spółka uzyska przychód podlegający opodatkowaniu.

Jakkolwiek Spółka poniesie wydatki związane z likwidacją szkód po to, aby uzyskiwać przychody opisane powyżej (tzn. ze świadczenia usług leasingowych, sprzedaży pojazdów i od Dostawcy), to nie można także abstrahować od związku tych wydatków z przychodem z odszkodowania, uzyskanego od ubezpieczyciela.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że wydatki udokumentowane fakturami od Dostawców związane są z uzyskiwanymi przychodami i zabezpieczeniem ich źródła. Spółka uważa, że może wydatki te zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia zatem możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, co oznacza, że warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowanie wydatku.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Do wydatków objętych limitem określonym w cytowanym przepisie zalicza się wszystkie wydatki ponoszone z tytułu używania na potrzeby działalności gospodarczej samochodu niestanowiącego własności podatnika, w tym także koszty związane z czynszem za wynajem takiego samochodu, koszty opłat parkingowych czy przejazdów autostradami. Tym samym zasadne jest przyjęcie, iż stanowią one koszty podatkowe z tytułu używania takiego samochodu w ramach ww. limitu.

Warunkiem uznawania samochodów osobowych za wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą będzie co do zasady prowadzenie przez podatnika ewidencji przebiegu na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5f u.p.d.o.p.). Wyjątek stanowić będzie sytuacja, gdy na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podatnik nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji (np. w przypadku samochodów osobowych przeznaczonych wyłącznie do sprzedaży, jeżeli ich sprzedaż stanowi przedmiot działalności podatnika). Wyjątek ten nie będzie jednak miał zastosowania (a więc warunkiem uznawania samochodów osobowych za wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą będzie prowadzenie przez podatnika ewidencji przebiegu na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług wynika z tego, że kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi oblicza on w 50% (art. 16 ust. 5g u.p.d.o.p.).

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jeśli samochód niebędący składnikiem majątku podatnika jest wynajmowany/użyczany jako samochód zastępczy (np. Spółka oddaje w leasing samochód klientowi) to podatnik nie prowadzi ewidencji przebiegu, bo nie używa samochodu na potrzeby własnej działalności. Koszty związane z tym samochodem /czynsz najmu, koszty paliwa /zużyte na dojazd do warsztatu w związku z naprawą, ubezpieczenie, koszty drobnych remontów, itp. nie są limitowane na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.

Ponadto, od 1 stycznia 2019 r. dodane zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniższe przepisy z których wynika, że:

* poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5a u.p.d.o.p.);

* w przypadku nie prowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (art. 16 ust. 5f u.p.d.o.p.);

* przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5g u.p.d.o.p.);

* w przypadku ustalenia, że podatnik, niezgodnie ze stanym faktycznym, nie stosował ograniczenia wynikającego z ust. 1 pkt 51, przepis ten stosuje się od dnia rozpoczęci używania przez podatnika danego samochodu osobowego (art. 16 ust. 5h u.p.d.o.p.).

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki związane z naprawami leasingowanych samochodów, które objęte będą ubezpieczeniem dobrowolnym mogą, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zauważyć, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca do czasu zbycia samochodu (czy to na rzecz Korzystającego, czy na rzecz innego podmiotu) ponosi ryzyko związane z rynkową wartością pojazdu, przy czym na wartość tę istotny wpływ mogą mieć warunki i prawidłowość likwidacji szkód komunikacyjnych, jakie mogą wystąpić na pojeździe. Z tego względu wszystkie samochody oddawane do używania klientom na podstawie umów leasingu są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC, przy czym to Spółka jest podmiotem uprawnionym z ubezpieczenia (ubezpieczonym). W celu uzyskania dodatkowych przychodów, Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód polegającą na organizacji i zlecaniu napraw powypadkowych leasingowanych pojazdów, które realizowane byłyby przez serwisy blacharsko - lakiernicze, zapewniające usługi o wysokim standardzie. W ramach przedmiotowych czynności Spółka planuje podjąć współpracę z wyselekcjonowanymi Dostawcami, będącymi autoryzowanymi serwisami blacharsko - lakierniczymi danej marki pojazdów, oferującymi usługi na poziomie zapewniającym ich wysoką jakość, co sprzyjać będzie zachowaniu wartości rynkowej przez leasingowane pojazdy. Dostawcy, świadcząc usługi napraw blacharsko - lakierniczych na rzecz Spółki będą obciążać ją z tego tytułu, jako podmiot faktycznie zamawiający przedmiotowe usługi, będący także właścicielem naprawianych pojazdów. Działanie takie ma na celu nie tylko zachowanie wartości rynkowej pojazdów, a tym samym możliwość wygenerowania przychodu przez Spółkę ze sprzedaży lub oddania samochodu do używania na podstawie nowej umowy leasingu (w razie braku jego wykupu przez Korzystającego), ale także wygenerowanie dodatkowych przychodów po stronie Spółki wynikających ze współpracy z Dostawcami. Dostawcy będą zobowiązani do zapłaty na rzecz Spółki dodatkowego wynagrodzenia z tytułu podjętej współpracy, którego wartość będzie skorelowana z wartością wykonanych przez Dostawcę na rzecz Spółki usług.

W związku z powyższym należy uznać, że ww. wydatki ponoszone na naprawę leasingowanych samochodów, które objęte będą dobrowolnym ubezpieczeniem spełniają warunki do zakwalifikowania, jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Należy równocześnie dodać, że w sytuacji gdy przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania, na podstawie umów leasingu, a po zakończeniu okresu leasingu - do sprzedaży lub oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., zgodnie z którym 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Przywołany przepis ma bowiem zastosowanie jedynie, w przypadku gdy samochód osobowy wykorzystywany jest również na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Natomiast w sytuacji opisanej we wniosku nie dochodzi do używania samochodu osobowego na cele mieszane.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.