0111-KDIB2-3.4010.123.2018.1.AZE - Opłata za przekazanie technologii na rzecz podmiotu powiązanego - wyłączenie z kosztów podatkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 maja 2018 r. (data wpływu 28 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z 18 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2018 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania. Wniosek ten uzupełniony został pismem 18 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 lipca 2018 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.123.2018.1.AZE.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka sp. z o.o. - jest osobą prawną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka ma siedzibę na terytorium RP.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest głównie działalność w zakresie produkcji części i akcesoriów do pojazdów silnikowych. Jest ona opodatkowana na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość.

Aby wytworzyć swoje wyroby Spółka musi nabyć m in. określone prawa do szeregu wartości niematerialnych dotyczących technologii i organizacji produkcji. Płatności za ww. prawa ponoszone są na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o CIT").

Wśród przedmiotowych płatności wyróżnić można m.in. opłatę X (dalej: "Opłata"), która pobierana jest na podstawie odpowiedniej umowy zawartej przez Wnioskodawcę z podmiotem powiązanym. Dodać należy, że jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka prawa słowackiego S.R.O., jednakże umowa, z której wynika Opłata nie jest umową podpisaną ze wspólnikiem, lecz z innym podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT.

Cechy opłaty X prezentują się następująco:

1. Przedmiotowa opłata jest wynagrodzeniem, które jest bezpośrednio związane z wytworzonymi produktami (w umowie określona jest jako procentowa kwota wynagrodzenia, która uzależniona jest od ilości wyprodukowanych elementów - wynosi ona 3-5% w zależności od projektu). Wysokość opłaty mieści się w granicach stawek rynkowych.

2. Opłata opiera się na przekazanych Wnioskodawcy technologii, procesie produkcyjnym, know-how, pomocy technicznej, zarządzania jakością - bez przekazania powyższego nie byłoby możliwości prowadzenia produkcji.

3. Wnioskodawcy jest narzucona z góry lista odbiorców - ich krąg jest zamknięty.

4. Faktura za przedmiotową Opłatę jest wystawiana raz w miesiącu po otrzymaniu przez licencjodawcę (podmiot powiązany) dokładnego zestawienia sprzedanych produktów (zawierające szczegółowe informacje o wszystkich produktach sprzedanych lub w inny sposób zbywanych przez Wnioskodawcę w poprzednim miesiącu, wraz z innymi informacjami, które są uzasadnione lub wymagane do obliczenia należności) - w związku z tym jej wysokość bezpośrednio zależy od zysków osiąganych przez Wnioskodawcę.

5. Opłata jest bezpośrednio powiązana z przychodami osiąganymi przez Spółkę, gdyż jest ona wyliczana z miesiąca na miesiąc - Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty należności w ciągu 60 dni od daty wystawienia faktury.

Odpowiadając na pytanie zawarte ww. wezwaniu Wnioskodawca wskazał, że Opłata będąca przedmiotem wniosku jest brana pod uwagę przy kalkulacji ceny sprzedaży produktów w ten sposób, że Wnioskodawca bierze pod uwagę fakt, iż będzie musiał ją zapłacić przy ostatecznej kalkulacji wypracowanego zysku. W ten sposób musi odpowiednio kształtować marżę, czy to poprzez negocjowanie wysokości ww. opłaty czy też odpowiednie obniżanie kosztów. Wysokość opłaty będącej przedmiotem wniosku jest bowiem uzależniona bezpośrednio od stosowanych cen sprzedaży oraz wolumenu sprzedaży (jest kalkulowana jako procent od sprzedaży), tzn. im większa sprzedaż, tym większa opłata. Zatem w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie osiągnąłby żadnego przychodu, nie byłby również zobowiązany do zapłaty tej opłaty. Wnioskodawca jest zakładem produkcyjnym, który otrzymał od podmiotu na rzecz którego reguluje ww. opłatę wiedzę co do procesu produkcji, uzyskał informację o kliencie i rekomendację co do współpracy z nim. Obecnie spółka posiada tylko 2 odbiorców (producenci samochodów) - od których uzależnione jest funkcjonowanie zakładu. Obaj odbiorcy zostali pozyskani za pośrednictwem podmiotu, na rzecz którego Wnioskodawca reguluje ww. opłatę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania.

W myśl przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a -16m, i odsetek.

Powyższe ograniczenie, zgodnie z przepisem art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do usług, opłat i należności, o których mowa wyżej, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Ustawa o CIT nie podaje definicji kosztów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów "bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez podatnika towaru", definicji takiej nie zawiera też żaden inny akt prawny.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa Opłata powinna być uznana za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w rozumieniu ustawy o CIT, a co za tym idzie ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy nie powinno znaleźć do niej zastosowania. Wniosek taki wysnuć można z następujących faktów:

1. Przedmiotowa opłata jest wynagrodzeniem, które jest bezpośrednio związane z wytworzonymi produktami (w umowie określona jest jako procentowa kwota wynagrodzenia, która uzależniona jest od ilości wyprodukowanych elementów - wynosi ona 3-5% w zależności od projektu). Wysokość opłaty mieści się w granicach stawek rynkowych.

2. Opłata opiera się na przekazanych Wnioskodawcy technologii, procesie produkcyjnym, know-how, pomocy technicznej, zarządzania jakością - bez przekazania powyższego nie byłoby możliwości prowadzenia produkcji.

3. Wnioskodawcy jest narzucona z góry lista odbiorców - ich krąg jest zamknięty.

4. Faktura za przedmiotową Opłatę jest wystawiana raz w miesiącu po otrzymaniu przez licencjodawcę (podmiot powiązany) dokładnego zestawienia sprzedanych produktów (zawierające szczegółowe informacje o wszystkich produktach sprzedanych lub w inny sposób zbywanych przez Wnioskodawcę w poprzednim miesiącu, wraz z innymi informacjami, które są uzasadnione lub wymagane do obliczenia należności) - w związku z tym jej wysokość bezpośrednio zależy od zysków osiąganych przez Wnioskodawcę.

5. Opłata jest bezpośrednio powiązana z przychodami osiąganymi przez Spółkę, gdyż jest ona wyliczana z miesiąca na miesiąc - Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty należności w ciągu 60 dni od daty wystawienia faktury.

W związku z powyższym, jeżeli Opłata jako bezpośrednio powiązana z wytworzonym produktem przeznaczonym do sprzedaży, stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodów, to powinna zostać uznana również za bezpośredni koszt wytworzenia produktów.

Tym samym może ona zostać uznana za koszt wytworzenia towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy nie znajdzie do niej zastosowania. Za przyjętym przez Wnioskodawcę stanowiskiem przemawia m in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lutego 2018 r. (zn. spr. 0111-KDIB1-1.4010.192.2017.1.BK).

Dlatego stanowisko Spółki przedstawione powyżej jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: ustawa o p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 15e ust. 1 ustawy o p.d.o.p., podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., jeżeli:

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do:

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o p.d.o.p. wskazano:

Wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów podatników związanych z umowami, które generowały opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, co bezpośrednio wpływa na funkcjonowanie krajowego rynku wewnętrznego.

W opisanym stanie faktycznym przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania.

Językowa analiza wyrażenia "kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi" prowadzi do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością "wytwarzania" lub "nabywania" towaru albo "świadczenia" usługi.

Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu "inkorporowanych" w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to, zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza (podobnie jak w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnych towarem lub usługą. Dotyczy to również wszelkich kosztów służących zabezpieczeniu albo zachowaniu źródła przychodów.

Rozważając czy przedmiotowa Opłata stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towarów, należy przede wszystkim uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika. Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest głównie działalność w zakresie produkcji części i akcesoriów do pojazdów silnikowych. Aby wytworzyć swoje wyroby Wnioskodawca musi nabyć m in. określone prawa do szeregu wartości niematerialnych dotyczących technologii i organizacji produkcji. Płatności za ww. prawa ponoszone są na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o p.d.o.p. Wśród przedmiotowych płatności wyróżnić można m.in. opłatę będąca przedmiotem wniosku, która pobierana jest na podstawie odpowiedniej umowy zawartej przez Wnioskodawcę z podmiotem powiązanym. Przedmiotowa opłata jest w określona umowie jako procentowa kwota wynagrodzenia, która uzależniona jest od ilości wyprodukowanych elementów - wynosi ona 3 - 5% w zależności od projektu. Opłata opiera się na przekazanych Wnioskodawcy technologii, procesie produkcyjnym, know-how, pomocy technicznej, zarządzania jakością - bez przekazania powyższego nie byłoby możliwości prowadzenia produkcji. Opłata będąca przedmiotem wniosku jest brana pod uwagę przy kalkulacji ceny sprzedaży produktów w ten sposób, że Wnioskodawca bierze pod uwagę fakt, iż będzie musiał ją zapłacić przy ostatecznej kalkulacji wypracowanego zysku. W ten sposób musi odpowiednio kształtować marże, czy to poprzez negocjowanie wysokości ww. opłaty czy też odpowiednie obniżanie kosztów. Wysokość opłaty będącej przedmiotem wniosku jest bowiem uzależniona bezpośrednio od stosowanych cen sprzedaży oraz wolumenu sprzedaży (jest kalkulowana jako procent od sprzedaży), tzn. im większa sprzedaż, tym większa opłata. Wnioskodawcy jest narzucona z góry lista odbiorców - ich krąg jest zamknięty. Faktura za przedmiotową Opłatę jest wystawiana raz w miesiącu po otrzymaniu przez licencjodawcę (podmiot powiązany) dokładnego zestawienia sprzedanych produktów (zawierające szczegółowe informacje o wszystkich produktach sprzedanych lub w inny sposób zbywanych przez Wnioskodawcę w poprzednim miesiącu, wraz z innymi informacjami, które są uzasadnione lub wymagane do obliczenia należności) w związku z tym jej wysokość bezpośrednio zależy od zysków osiąganych przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy uznać, że przedmiotowa Opłata jest bezpośrednio związana z produkcją części i akcesoriów do pojazdów silnikowych bez jej poniesienia nie byłoby możliwe wytworzenie towaru, zatem stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że opłatę X należy uznać za bezpośrednio związaną z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy nie znajdzie do niej zastosowania jest prawidłowe.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia

w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne. Niemniej jednak ostateczna ocena, czy wskazane we wniosku opłaty stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru, a zatem, że nie stosuje się do nich ograniczenia określonego w ww. art. 15e ust. 1e ustawy o p.d.o.p. w zaliczaniu wydatków w ciężar kosztów podatkowych, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie. Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji podatkowej wskazać należy, że dotyczy ona tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie zostało wydane. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.