0111-KDIB2-2.4014.311.2019.1.MM - PCC w odniesieniu do umowy przechowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przechowania - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przechowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawcy miała świadczenie rentowe z ZUS, które wpływało na jej rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku X. Wnioskodawca wraz z matką mieszkali razem prowadząc wspólne gospodarstwo domowe. Gdy osobiste wizyty matki w banku stawały się uciążliwe z uwagi na wiek, matka Wnioskodawcy ustanowiła go pełnomocnikiem - na zasadach ogólnych - do swojego rachunku. Zgodnie z jej dyspozycjami Wnioskodawca wypłacał z ww. rachunku określone kwoty gotówki i przekazywał je matce. Gdy z czasem na rachunku zaczęły powstawać pewne oszczędności, matka Wnioskodawcy zdecydowała się na bardziej korzystną formę oszczędzania części pieniędzy na popularnym wówczas tzw. "koncie oszczędnościowym". Oprocentowanie środków na takim koncie niewiele odbiegało od lokat standardowych, a dawało możliwość wpłat i wypłat pieniędzy bez utraty naliczonych odsetek. Podczas wizyty w banku Wnioskodawca dowiedział się, że jego pełnomocnictwo nie obejmuje możliwości otwarcia takiego konta na rzecz właścicielki rachunku. Konieczna jest wizyta właścicielki w banku, ewentualnie Wnioskodawca może otworzyć takie konto na własne nazwisko.

Wnioskodawca przedstawił sytuację matce. Matka Wnioskodawcy była po operacji stawu biodrowego i miała trudności z chodzeniem. Matka Wnioskodawcy podjęła decyzję, że Wnioskodawca założy "rachunek oszczędnościowy plus" (dalej: "RO plus") na swoje nazwisko. Wnioskodawca nadmienił, że w tym czasie posiadał funkcjonujące na podobnych zasadach "konto oszczędnościowe" i rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy (dalej: ROR) w banku Y.

W dniu 16 października 2012 r. Wnioskodawca zawarł z matką ustną umowę przechowania pieniędzy, zgodnie z którą określone jej dyspozycjami kwoty Wnioskodawca miał przelewać na "RO plus". Wnioskodawca nie mógł samodzielnie dysponować tymi pieniędzmi, a w szczególności nie mógł wykorzystywać ich na własne cele. Wnioskodawca zobowiązał się, że wypłaci matce część lub całość środków wraz z odsetkami na każde jej żądanie, ewentualnie na jej wniosek wykona inne czynności, np. założy lokatę.

Umowa nie przewidywała wynagrodzenia dla Wnioskodawcy.

Następnego dnia, tj. 17 października 2012 r. Wnioskodawca otworzył w banku X rachunek "RO plus" na swoje nazwisko i zgodnie z dyspozycją matki wykonał pierwszy przelew na kwotę 10 000 zł. Następny przelew (również na kwotę 10 000 zł) - zgodnie z dyspozycją matki wykonał 15 stycznia 2013 r. Przez kilka lat Wnioskodawca wykonał kilkanaście takich dyspozycji (ostatni przelew 17 czerwca 2019 r. na kwotę 10 000 zł) na łączną sumę 170 000 zł.

Przychodzące z banku wyciągi w formie papierowej Wnioskodawca przekazywał matce. Ona sama otrzymywała też wyciągi ze stanu swojego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego.

Jednak po kilku latach oszczędzania oprocentowanie środków na rachunku "RO plus" znacznie spadło (z 4,0% w chwili otwierania rachunku, do ok. 0,5-0,7% w skali roku). Po analizie innych form oszczędzania, matka Wnioskodawcy zdecydowała się na ulokowanie części środków w obligacje skarbowe. Obligacje były bezpieczną lokatą, oprocentowane były lepiej niż środki na "RO plus" i dawały możliwość przedterminowego wykupu bez utraty naliczonych odsetek.

Z oferowanych w tym czasie obligacji matka wybrała 10-cio miesięczne obligacje premiowe. Ponieważ miała to być operacja jednorazowa Wnioskodawca ustalił z matką, że zakupione obligacje zostaną zdeponowane na rachunku Wnioskodawcy (od kilku lat Wnioskodawca miał już rachunek w Domu Maklerskim X (dalej: DM X) i posiadał obligacje różnych emisji), a po upływie terminu wykupu przekaże matce całą kwotę wraz z odsetkami w gotówce lub na rachunek - wedle jej woli.

Z dyspozycji złożonych wcześniej do rachunku maklerskiego w DM X wynikało bowiem, że środki z wykupu obligacji będą przekazywane na wskazany przez Wnioskodawcę rachunek bankowy - ROR w banku Y.

Zgodnie z dyspozycją matki 7 czerwca 2018 r. Wnioskodawca wypłacił z "RO plus" kwotę 100 000 zł i dokonał zakupu 1 000 szt. 10-cio miesięcznych obligacji premiowych o symbolu POS 0419 i terminie wykupu 7 kwietnia 2019 r. Przed terminem wykupu Wnioskodawca otrzymał z DM X pismo z informacją o możliwości zamiany posiadanych obligacji na obligacje nowych emisji. Wnioskodawca przedstawił pismo matce. Matka zadecydowała, że - wobec rosnącej inflacji - dokona zamiany obligacji POS 0419 na obligacje 4-letnie, indeksowane inflacją.

Kilka dni przed upływem terminu wykupu Wnioskodawca złożył dyspozycję zamiany obligacji POS 0419 na obligacje 4-letnie i za całą wierzytelność 7 kwietnia 2019 r. nabył 1014 szt. obligacji 4-letnich o symb. COI 0423 i terminem, wykupu 7 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca ustalił z matką, że odsetki naliczane i wypłacane w okresach rocznych poprzez jego ROR Wnioskodawca będzie przekazywał matce w gotówce.

W dniu 29 lipca 2019 r. po kilkudniowym pobycie w szpitalu matka Wnioskodawcy zmarła. Nie zostawiła testamentu. Ustawowo dziedziczy Wnioskodawca i jego siostra. Przechowywane pieniądze matki wejdą w skład masy spadkowej (sprawa spadkowa nie jest jeszcze założona). Dla lepszej przejrzystości i uproszczenia sprawy Wnioskodawca postanowił - przy akceptacji siostry - uporządkować sprawy obligacji. W dniu 22 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca złożył dyspozycję przedterminowego wykupu wszystkich obligacji serii COI 0423. W dniu 30 sierpnia 2019 r. na ROR Wnioskodawcy z tego tytułu wpłynęła kwota 101 520, 05 zł. Jeszcze tego samego dnia Wnioskodawca przelał całą kwotę na "RO plus". W dniu 26 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca przelał też na "RO plus" wylosowaną premię z obligacji POS 0419 w kwocie 299,70 zł, oraz resztę z zamiany obligacji POS 0419 w kwocie 18,10 zł. Środki te wpłynęły przejściowo na ROR Wnioskodawcy tak jak i inne środki z wykupu obligacji.

Wnioskodawca zaznacza, że na jego ROR nigdy nie miał ujemnego salda, a w tym okresie miał na ROR oszczędności rzędu kilkudziesięciu tys. zł. Nie można więc domniemywać, że środki które z przyczyn "technicznych" wpłynęły przejściowo na jego rachunek zostały wykorzystane np. do pokrycia zadłużenia wobec banku.

Na rachunku "RO plus" - niejako równolegle do przechowywanych pieniędzy matki - Wnioskodawca ulokował raz własne środki. Bank X oferował tak zwaną "lokatę niepodległościową" (lokata na nowe środki, na okres 100 dni, oprocent. 1,918% w skali roku). W dniu 28 października 2018 r. Wnioskodawca przelał ze swojego ROR w banku Y na rachunek "RO plus" kwotę 100 000 zł i 29 października 2018 r. otwarł "lokatę niepodległościową". Ponieważ miała to być operacja jednorazowa, Wnioskodawca nie zakładał w tym celu kolejnego rachunku w banku X. Lokata nie była odnawialna więc po upływie terminu w dniu 5 lutego 2019 r. lokata wraz z odsetkami (425,63 zł) została zaksięgowana na rachunku "RO plus". Wnioskodawca przez pewien czas pozostawił te środki na rachunku "RO plus", czekając na jakieś korzystniejsze warunki ich ulokowania w innym banku. W dniu 22 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca przelał kwotę główną - 100 000 zł - na swój ROR w banku Y i otwarł lokatę (negocjowaną) na nowe środki. Odsetki od "lokaty niepodległościowej" pozostały na rachunku "RO plus" więc należy przyjąć, że opłata za przelew została pobrana z tych odsetek i nie naruszyła przechowywanych pieniędzy matki.

Do chwili złożenia wniosku innych operacji na rachunku "RO plus" Wnioskodawca nie wykonywał. Według ostatniego wyciągu z banku saldo końcowe na rachunku "RO plus" na dzień 18 listopada 2019 r. wynosi 177 259,33 zł. Bank w okresach miesięcznych nalicza odsetki i pobiera opłatę za prowadzenie rachunku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle zaistniałych okoliczności przechowanie pieniędzy w opisanym stanie faktycznym można zakwalifikować jako depozyt nieprawidłowy, bądź inną czynność, która jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności opisanych we wniosku nie można zakwalifikować jako depozyt nieprawidłowy, bądź inną czynność, która jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Pomiędzy stronami została bowiem zawarta umowa przechowania.

Intencją stron przy zawieraniu umowy było jedynie przechowanie pieniędzy w sposób bezpieczny, ale korzystniejszy niż pozostawienie ich na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym właścicielki. Umowa była więc zawarta wyłącznie w interesie właścicielki. Wnioskodawca jako Przechowawca nie mógł samodzielnie dysponować powierzonymi pieniędzmi, a w szczególności wykorzystywać ich na własne cele. Wnioskodawca zobowiązał się też, że przekaże właścicielce część lub całość środków wraz z odsetkami na każde jej żądanie, ewentualnie na jej wniosek wykona inne czynności, np. założy lokatę.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem i nie przewiduje umowy przechowania.

Z zawartej umowy i okoliczności wynika, że umowa nie przybrała postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności depozytu nieprawidłowego, umowy pożyczki, czy ustanowienia odpłatnego użytkowania. Możliwość korzystania z przekazanych czy oddanych na własność pieniędzy jest bowiem charakterystyczna dla wszystkich tych czynności.

Wnioskodawca jako Przechowawca wykonywał jedynie dyspozycje właścicielki. Wnioskodawca dołożył wszelkiej staranności, by z umowy należycie się wywiązać i nie odniósł z tego żadnych korzyści.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, opisana we wniosku umowa przechowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko potwierdza analiza przytoczonych poniżej interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach o przechowanie pieniędzy. Wszystkie one zgodnie podnoszą, iż upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi. Dopiero zgoda na rozporządzanie pieniędzmi czyni z umowy umowę depozytu nieprawidłowego.

Przykłady interpretacji indywidualnych wskazujących na utrwaloną w tym zakresie linię orzeczniczą:

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4014.277.2018.2.SK,

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.451.2018.1.MD,

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2017 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4014.16.2017.2.MZ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-2-1.4514.622.2016.2.MZ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-2-1/4514-192/16/AD,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 grudnia 2015 r., Znak: IPPB2/4514-455/15-4/AF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1519, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, i) oraz j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy, ustanowienie odpłatnego użytkowania oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) - przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie natomiast z art. 252 ww. ustawy - rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). W myśl art. 264 ww. ustawy - jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe).

Z kolei z treści art. 835 ustawy - Kodeks cywilny wynika, że - przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.

W myśl art. 839 cyt. ustawy - przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Zgodnie z art. 845 ww. ustawy - jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca "nieprawidłowy" nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 16 października 2012 r. zawarł z matką ustną umowę przechowania pieniędzy, zgodnie z którą na podstawie dyspozycji matki przelewał na swój rachunek bankowy oszczędności matki. Wnioskodawca nie mógł samodzielnie dysponować tymi pieniędzmi, a w szczególności nie mógł wykorzystywać ich na własne cele. Wnioskodawca zobowiązał się, że wypłaci matce część lub całość środków wraz z odsetkami na każde jej żądanie, ewentualnie na jej wniosek wykona inne czynności, np. założy lokatę. Ponieważ po kilku latach oszczędzania matka Wnioskodawcy zdecydowała się na ulokowanie części środków w obligacje skarbowe, Wnioskodawca - zgodnie z dyspozycją matki - za przechowywane na swoim koncie oszczędności matki kupił 10-miesięczne obligacje. Zakupione obligacje zdeponowane zostały na rachunku maklerskim Wnioskodawcy. Następnie, wobec rosnącej inflacji, matka Wnioskodawcy zdecydowała, że dokona zamiany obligacji 10-miesięcznych na obligacje 4-letnie. W związku z powyższym Wnioskodawca złożył dyspozycję zamiany posiadanych obligacji na obligacje 4-letnie. Wnioskodawca ustalił z matką, że odsetki naliczane i wypłacane w okresach rocznych poprzez jego rachunek będzie przekazywał matce w gotówce.

W dniu 29 lipca 2019 r. zmarła matka Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że ponieważ przechowywane pieniądze matki wejdą w skład masy spadkowej, 22 sierpnia 2019 r. złożył dyspozycję przedterminowego wykupu wszystkich obligacji. Obecnie wszystkie przechowywane pieniądze matki (tj. z wykupu obligacji, z wylosowanej premii z obligacji oraz reszta z zamiany obligacji) znajdują się na koncie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że zawarta umowa przechowania pieniędzy nie przewidywała wynagrodzenia dla Wnioskodawcy a jego rachunek bankowy, na którym przechowywane są pieniądze matki nigdy nie miał ujemnego salda.

Zgodnie z zawartymi przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego informacjami należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie rozporządzał pieniędzmi matki na własne cele i nie odniósł żadnych korzyści z tytułu przechowania pieniędzy matki. Wnioskodawca rozporządzał pieniędzmi zgodnie z dyspozycją matki i zobowiązał się zwrócić wszystkie przechowywane środki wraz z wypracowanymi odsetkami na każde jej żądanie. Celem stron było wyłącznie bezpieczne przechowanie oszczędności matki. Do decyzji matki Wnioskodawcy za każdym razem należał sposób zadysponowania przechowywanymi środkami.

A zatem skoro między Wnioskodawcą i jego matką doszło do zawarcia umowy przechowania i nie przybrała ona postaci umowy depozytu nieprawidłowego, tzn. Wnioskodawca nie mógł wykorzystywać powierzonych pieniędzy na własne cele, ani umowy pożyczki czy też ustanowienia odpłatnego użytkowania, to należy stwierdzić, że powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy z tytułu przechowania pieniędzy matki.

Należy nadmienić, iż jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Dla oceny rzeczywistego charakteru umowy, istotnego znaczenia nabiera ustalenie jej treści, zwłaszcza w części odnoszącej się do obowiązków i uprawnień Wnioskodawcy. Ocena taka jednakże wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego, które nie jest możliwe w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Postępowanie o udzielenie interpretacji ma bowiem na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W postępowaniu tym organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego. Organ podatkowy wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym w oparciu o konkretną dokumentację.

W związku z tym tut. Organ opiera się na wskazaniu Wnioskodawcy, że w sprawie doszło do zawarcia umowy przechowania. Natomiast ocena konkretnych rzeczywistych okoliczności sprawy może nastąpić wyłącznie w oparciu o dokumenty zgromadzone w postępowaniu podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.