0111-KDIB2-2.4014.106.2019.1.SK - Określenie skutków podatkowych zawarcia umowy inwestycyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy inwestycyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy inwestycyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej planuje zawrzeć ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ("Producent") umowę inwestycyjną ("Umowa").

Zgodnie z zapisami Umowy Wnioskodawca wniesie wkład finansowy na produkcję filmu w ustalonej wysokości. W związku z wniesieniem wkładu Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania kontroli finansowej w każdej fazie przygotowania i produkcji filmu.

Strony Umowy ustaliły, że dokonają podziału wpływów z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonym planem podziału wpływów.

Uprawnienia i obowiązki Producenta i Wnioskodawcy związane z podziałem zysku netto będą trwać do momentu, w którym eksploatacja filmu będzie generować zysk netto.

Ponadto Strony Umowy ustaliły, że:

* za wykonanie i organizację produkcji filmu wyłącznie odpowiedzialny jest Producent,

* prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania - w wyniku zawarcia Umowy nie dojdzie do nabycia przez Wnioskodawcę (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu,

* wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent - Wnioskodawca nie jest uprawniony do ich zawierania lub udzielania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji, wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1150 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Ustawodawca przyjął zasadę numerus clausus czynności cywilnoprawnych opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którą jedynie te nazwane czynności cywilnoprawne, które zostały wymienione w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Innymi słowy, czynność prawna niewymieniona w katalogu art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności nie jest możliwe stosowanie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych do czynności cywilnoprawnych innych niż wymienione w ustawie w drodze analogii.

Oznacza to, że czynności cywilnoprawne niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne jak te czynności, które zostały w niej wyliczone.

W związku z powyższym, czynność prawna (zawarta umowa) będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych tylko, jeśli przybierze postać czynności prawnej - umowy zaliczonej przez ustawodawcę do katalogu czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie podlegają umowy nienazwane. W doktrynie prawa cywilnego mianem umów nazwanych określa się umowy "normowane przez zespoły przepisów prawa zwykle wyodrębnione w systematyce aktu normatywnego (zwłaszcza kodeksu cywilnego), które mają charakter powtarzający się w obrocie i występują (zarówno w przepisach, jak i w praktyce obrotu) pod określoną nazwą" (H. Filipczyk, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, LEX (za:) A. Brzozowski (w:) Prawo zobowiązań... pod red. E. Lętowskiej, s. 407). Przez umowę nienazwaną należy natomiast rozumieć "umowę, której treść nie odpowiada charakterystyce umowy nazwanej" (H. Filipczyk, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, LEX).

Podstawę do konstruowania w obrocie cywilnoprawnym umów nienazwanych stanowi zasada swobody kontraktowania, wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1035, z późn. zm., dalej: "k.c."). Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W opisanym zdarzeniu przyszłym udostępnienie środków pieniężnych z zamiarem osiągnięcia korzyści finansowych w postaci udziału w zysku z tytułu eksploatacji filmu nie stanowi w szczególności pożyczki pieniędzy, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Opisana we wniosku czynność wniesienia wkładu finansowego nie zawiera elementów umowy pożyczki. Zawarta Umowa stanowi umowę nienazwaną zakładającą przekazanie określonej kwoty pieniężnej w zamian za procentowy udział w zysku z tytułu finansowanej inwestycji. W odróżnieniu od typowej umowy pożyczki, w tego typu umowie korzyść ekonomiczna inwestora uzależniona jest od zysku z inwestycji, nie zaś wyłącznie od kwoty udzielonego kapitału. Powyższe wynika głównie z faktu przejmowania przez inwestora części ryzyka finansowego związanego z przedsięwzięciem. Przy tego rodzaju konstrukcjach prawnych przekazanie wkładu finansowego to nic innego jak element wspólnego przedsięwzięcia, czyli stosunku prawnego, w którym strony łączy wspólna inwestycja, nad którą sprawują kontrolę oraz z której wspólnie czerpią zyski.

W rezultacie, wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podstawą prawną przekazania wkładu finansowego będzie bowiem zawarta Umowa, która nie tworzy żadnej z czynności prawnych, które zostały wymienione przez ustawodawcę w katalogu czynności opodatkowanych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności zawarta Umowa nie będzie stanowić umowy pożyczki pieniędzy.

Reasumując, wniesienie wkładu finansowego na produkcie filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 3 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB4.4014.385.2017.2.BJ, w której stwierdził, że: "W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro opisanej umowy finansowej nie można zakwalifikować, np. jako umowy pożyczki, czy też innej czynności wymienionej w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to tym samym umowa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1150 z późn. zm.) - podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy - podatkowi temu podlegają także zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4, oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę inwestycyjną. Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca wniesie wkład finansowy na produkcję filmu w ustalonej wysokości. W związku z wniesieniem wkładu Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania kontroli finansowej w każdej fazie przygotowania i produkcji filmu. Ponadto, strony umowy ustaliły, że dokonają podziału wpływów z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonym planem podziału wpływów.

Jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Jako, że Wnioskodawca w swoim stanowisku odnosi się do umowy pożyczki, to zasadnym jest przywołanie jej definicji.

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) - przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Opisana we wniosku czynność wniesienia wkładu finansowego nie zawiera elementów umowy pożyczki. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro opisanej umowy inwestycyjnej nie można zakwalifikować, np. jako umowy pożyczki, czy też innej czynności wymienionej w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to tym samym umowa ta (umowa inwestycyjna) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.