0111-KDIB2-2.4011.83.2017.1.MZ - Zwolnienie z PIT odsetek od zadośćuczynienia otrzymanego na podstawie wyroku sądowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych na podstawie wyroku sądowego odsetek od zadośćuczynienia - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych na podstawie wyroku sądowego odsetek od zadośćuczynienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest córką J. W. G., który w dniu 17 grudnia 2011 r., zginął w wypadku drogowym. Z uwagi na fakt, iż na skutek śmierci ojca pogorszyła się sytuacja życiowa Wnioskodawczyni wystąpiła do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w którym od odpowiedzialności cywilnej ubezpieczony był kierowca o wypłatę należnego jej zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, będącą skutkiem śmierci ojca. Z uwagi na fakt, iż kwota wypłaconego w dniu 6 grudnia 2012 r. zadośćuczynienia była dla Wnioskodawczyni rażąco niska (15 000 zł), w dniu 8 lutego 2013 r. wystąpiła do Sądu. Wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z 11 marca 2014 r. Wnioskodawczyni zasądzono kwotę 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Wraz z kwotą wypłaconą w pierwszym etapie postępowania Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 25 000 zł. W związku z tym, iż wyrok ten nie był dla Wnioskodawczyni satysfakcjonujący, złożyła apelację do Sądu wyższej instancji. W dniu 31 marca 2016 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w R., Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeniowego G. S.A. w W. na rzecz Wnioskodawczyni następujące kwoty:

* zadośćuczynienie w kwocie 85 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od następujących dat i kwot:

* od kwoty 10 000 zł od dnia 8 lutego 2013 r. do dnia 11 marca 2014 r., tj. 1 413 zł 97 gr;

* od kwoty 75 000 zł od dnia 8 lutego 2013 r. do dnia 8 kwietnia 2016 r., tj. 25 816 zł 44 gr.

Łącznie naliczone odsetki wyniosły 27 230 zł 41 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym otrzymana przez nią kwota tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie należności, czyli od dnia złożenia pozwu do sądu pierwszej instancji nie stanowi dla niej przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym nie powinna wykazać jej w zeznaniu rocznym w pozycji "inne przychody", ponieważ podlega ona zwolnieniu tak jak wypłacone zadośćuczynienie/odszkodowanie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odsetki od zadośćuczynienia czy odszkodowania zwolnionego z opodatkowania nie podlegają podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, gdyż razem z główną kwotą stanowią całość wypłaconej rekompensaty. Skoro zadośćuczynienie jest nieopodatkowane, to kwota odsetek (tym bardziej ustawowych) również nie powinna być objęta podatkiem.

Wnioskodawczyni uważa, że dla niej odsetki stanowią swoistą rekompensatę wynikającą z czasookresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzenia skutkującego wypłatą zadośćuczynienia a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu. Odsetki te są także formą odszkodowania, odszkodowania za nieterminową wypłatę przyznanego jej zadośćuczynienia oraz długotrwały i kosztowny proces sądowy na drodze prowadzącej do uzyskania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę a nie elementem wzbogacenia, od którego trzeba odprowadzić podatek. Wnioskodawczyni zgodnie z prawem powinna otrzymać należne zadośćuczynienie w terminie, a w przypadku gdy Ubezpieczyciel zwleka z jego wypłatą, nie powinna ponosić z tego tytułu konsekwencji finansowych.

W Kodeksie cywilnym zasady naprawienia szkody ujęte są jako przepisy ogólne w art. 361-363, mają zatem zastosowanie do wszystkich stosunków zobowiązaniowych, których treścią jest obowiązek naprawienia szkody. Przepisy te mają zastosowanie zarówno do odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu czynów niedozwolonych regulowanej w art. 415 i następnych Kodeksu cywilnego, jak i z modyfikacjami wynikającymi z treści umowy do odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania regulowanej w art. 471 i następnych Kodeksu cywilnego. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Naprawienie szkody powinno zapewnić poszkodowanemu całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku. Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje natomiast art. 481 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia, a Sąd zasądził odsetki, które to mają między innymi charakter zadośćuczynienia, z elementem waloryzacji i kompensacji.

W związku z powyższym klasyfikowanie zasądzonych odsetek jako przychód zdaniem Wnioskodawczyni jest bezzasadne. Zgodnie z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, której przepisy - jako najwyższego prawa stosuje się bezpośrednio - organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa a każdy jest obowiązany do ponoszenia podatków, określonych w ustawie. Art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kategorii przychodów z innych źródeł nie przewiduje odszkodowań, zadośćuczynień a tym bardziej

- odsetek od nich. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie (z pewnymi wyjątkami) jak również kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ma luki i nie określa wprost obowiązku podatkowego, to znaczy, że podatku tu nie ma. Powstałe w tej kwestii wątpliwości powinny być rozstrzygnięte na korzyść podatnika. W ustawodawstwie sądów administracyjnych występują rozbieżności co do tego, czy kwota należnych odsetek ustawowych wypłaconych w związku z nieterminową wypłatą odszkodowania podlega opodatkowaniu. Z jednej strony prezentowany jest pogląd, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem (naprawieniem szkody), a tym samym odsetki nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3-4. W związku z tym, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określił, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania, brak jest podstaw do przyjęcia, że użyte w tym przepisie pojęcie odszkodowania, obejmuje również odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

Z drugiej strony w najnowszym orzecznictwie, tj. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FSK 289/12), zostało wskazane, że: "(...) odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną - a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu w ten sam sposób". Według Wnioskodawczyni, powyższe potwierdza, że na podstawie zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 4, opodatkowaniu nie będą podlegać także odsetki od odszkodowań, otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Podobny pogląd prezentuje orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 25 marca 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 1414/14), który uchylił wadliwą interpretację podatkową, na mocy której organ skarbowy zobowiązał podatniczkę do zapłaty podatku dochodowego od odsetek otrzymanych z tytułu nieterminowej wypłaty odszkodowania za śmierć męża. W wyroku tym Sąd zwrócił uwagę, że choć rzeczywiście w przepisach nie ma mowy o tym, jak należy traktować odsetki za zwłokę wypłacone przy odszkodowaniu, to jednak nie ma w nich także nic, co by sugerowało, że należy je traktować jako coś zupełnie odrębnego od świadczenia pierwotnego. Zdaniem sędziów, jedno łączy się ściśle z drugim, więc nie można odsetek za zwłokę opodatkować. Czyli w przypadku odszkodowania czy zadośćuczynienia należy zwolnić je z podatku.

W związku z powyższym, z uwagi na rozbieżności interpretacyjne, Wnioskodawczyni wnosi o interpretację czy otrzymane odsetki za zwłokę w wypłacie kwoty zadośćuczynienia/odszkodowania są przychodem opodatkowanym, które należy wykazać w zeznaniu rocznym w pozycji "inne przychody", czy też jednak podlegają zwolnieniu tak jak wypłacone zadośćuczynienie/odszkodowanie, a w związku z tym nie ma konieczności wykazywania ich w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. Tym samym z faktu, że ustawodawca nie wymienił wprost odsetek jako źródła przychodu nie można wywodzić wniosku, że odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Gdyby tak było, to niektóre rodzaje odsetek nie zostałyby wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z opodatkowania.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawczyni w dniu 17 grudnia 2011 r., zginął w wypadku drogowym. Z uwagi na fakt, iż na skutek śmierci ojca pogorszyła się jej sytuacja życiowa, Wnioskodawczyni wystąpiła do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w którym od odpowiedzialności cywilnej ubezpieczony był kierowca o wypłatę zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ponieważ kwota wypłaconego w dniu 6 grudnia 2012 r. zadośćuczynienia była dla Wnioskodawczyni rażąco niska (15 000 zł), w dniu 8 lutego 2013 r. wystąpiła do Sądu. Wyrokiem Sądu Okręgowego z 11 marca 2014 r. zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Wraz z kwotą wypłaconą w pierwszym etapie postępowania Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 25 000 zł. W związku z tym, iż wyrok ten nie był dla Wnioskodawczyni satysfakcjonujący, złożyła apelację do Sądu wyższej instancji.

Sąd Apelacyjny w wyroku z 31 marca 2016 r. zasądził od Towarzystwa Ubezpieczeniowego na rzecz Wnioskodawczyni zadośćuczynienie w kwocie 85 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od następujących dat i kwot:

* od kwoty 10 000 zł od dnia 8 lutego 2013 r. do dnia 11 marca 2014 r., tj. 1 413 zł 97 gr;

* od kwoty 75 000 zł od dnia 8 lutego 2013 r. do dnia 8 kwietnia 2016 r., tj. 25 816 zł 44 gr.

Łącznie naliczone odsetki wyniosły 27 230 zł 41 gr.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

Okoliczność, że odsetki stanowią najczęściej swoistą rekompensatę wynikającą z czasookresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą zadośćuczynienia, czy też odszkodowania, a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu, nie jest wystarczająca do objęcia zwolnieniem z opodatkowania przedmiotowych odsetek, na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b czy pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) - wyraźne zwolnienie. Ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t,j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1822 z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne. Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Dlatego też nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Jak to już zostało wskazane, zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) - wyraźne zwolnienie. Ustawodawca nie pomija bowiem odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu zwolnień przedmiotowych wymieniono wprost odsetki wolne od podatku, co oznacza, że ustawodawca wyraźnie odróżnia je od odszkodowania i zadośćuczynienia.

I tak, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119 i pkt 130, 130a, 130b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

* odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776),

* odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,

* odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,

* odsetki od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych,

* odsetki od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,

* odsetki od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego.

Orzecznictwo w omawianej kwestii nie było jednolite, na co zwróciła uwagę sama Wnioskodawczyni, jednakże wątpliwości co do podatkowej kwalifikacji odsetek zostały ostatecznie rozstrzygnięte przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. akt II FPS 2/16. Zapadła ona na tle stanu faktycznego dotyczącego odsetek od nieterminowej zapłaty ceny za zbyte akcje, jednakże ma ona zastosowanie do wszystkich sytuacji związanych z zapłatą odsetek od należności głównej, których skutków podatkowych nie przewidziano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istota uchwały sprowadza się do twierdzenia, że czym innym jest świadczenie główne, a czym innym odsetki za opóźnienie w jego zapłacie, w związku z tym należy je rozliczać oddzielnie i zaliczyć do przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych, które - jej zdaniem - przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, podkreślić należy, że Organ podatkowy nie podziela zawartych w nich rozstrzygnięć (znane są również orzeczenia, które podzielają pogląd Organu zawarty w interpretacji) a przede wszystkim, jak już wskazano, kwestia przypisywania odsetek za opóźnienie w zapłacie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została już ostatecznie rozstrzygnięta w ww. uchwale.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, należy zatem stwierdzić, że kwota zasądzonych w wyroku Sądu Apelacyjnego z 31 marca 2016 r. odsetek od zadośćuczynienia, stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane odsetki Wnioskodawczyni powinna wykazać w pozycji "inne źródła" w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich wypłata łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.