0111-KDIB2-2.4011.401.2017.3.HS - Określenie skutków podatkowych sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 31 stycznia 2018 r. i 5 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki nr 7/4 - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki nr 7/4.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 18 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.401.2017.1.HS, 0111-KDIB2-2.4011.418.2017.1.HS i ponownie pismem z 2 lutego 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.401.2017.2.HS, 0111-KDIB2-2.4011.418.2017.2.HS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnień dokonano 31 stycznia 2018 r. i 5 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono m.in. następujący stan faktyczny.

W dniu 28 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość gruntową oznaczoną jako działka nr 7/4.Właścicielką ww. działki Wnioskodawczyni była od 2 kwietnia 1981 r. Zakupu działki dokonywała będąc stanu wolnego. Do 21 października 2014 r. działka ta stanowiła współwłasność z byłym mężem, z którym Wnioskodawczyni rozwiodła się 26 listopada 1986 r. (wtedy nie nastąpił podział nieruchomości i zniesienie współwłasności). Dopiero zawarta przed Sądem Rejonowym 21 października 2014 r. ugoda zniosła współwłasność i dokonała podziału nieruchomości. W dniu 28 czerwca 2017 r. działka została sprzedana.

W uzupełnieniu wniosku z 29 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie oświadczenia woli Wnioskodawczyni, do którego zobowiązał ją Sąd Rejonowy, były mąż Wnioskodawczyni stał się współwłaścicielem 1/2 nieruchomości, w tym działki nr 7/4. Działka nr 7/4 była (wraz z pozostałą częścią nieruchomości) przedmiotem podziału majątku wspólnego). W uzupełnieniu wniosku z 2 marca 2018 r. Wnioskodawczyni ostatecznie doprecyzowała, że działka nr 7/4 (wraz z pozostałą częścią nieruchomości) na podstawie oświadczenia woli Wnioskodawczyni weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską i była przedmiotem podziału majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą działki nr 7/4 Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku od sprzedaży działki nr 7/4, gdyż sprzedana nieruchomość stanowiła jej własność od 2 kwietnia 1981 r., a zmiana statusu na współwłasność do 21 października 2014 r. nie powinna stanowić podstawy do zapłaty podatku, gdyż zachowana zastała ciągłość własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki nr 7/4 (pytanie do pierwszego stanu faktycznego). W pozostałej części, tj. w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego (pytanie do drugiego stanu faktycznego), wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przywołany wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie (sprzedaż) nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty nabycia.

Termin "nabycie", którym posługuje się ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Zatem pojęcie to interpretuje się szeroko, tzn. że nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można odpłatnie lub nieodpłatnie (w formie darowizny, w drodze spadku).

Wnioskodawczyni wskazała, że w 2017 r. sprzedała nieruchomość gruntową, tj. działkę nr 7/4. Właścicielką tej działki Wnioskodawczyni była od 1981 r., gdy będąc stanu wolnego dokonała zakupu tej działki. Następnie, w wyniku złożenia oświadczenia woli, do którego Wnioskodawczynię zobowiązał Sąd, działka weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. W dniu 21 października 2014 r. byli małżonkowie ugodą przed Sądem Rejonowym dokonali podziału majątku wspólnego.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 33 pkt 1 ww. ustawy - do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej.

Z ww. przepisu (art. 31 § 1) wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tej nieruchomości w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, każdy z małżonków zbywa ją w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17. W ww. uchwale wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji ustania małżeństwa przez rozwód i dokonania podziału majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

W rozpatrywanej sprawie za datę nabycia sprzedanej 28 czerwca 2017 r. nieruchomości, tj. działki nr 7/4 należy uznać datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię w 1981 r. Zauważyć należy, że przekazanie (włączenie) przez Wnioskodawczynię ww. działki do majątku wspólnego nie spowodowało wyodrębnienia udziału w nieruchomości, ponieważ weszła do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, nie można więc Wnioskodawczyni przypisać udziału o określonej wielkości. Wnioskodawczyni przez cały czas była albo właścicielką albo współwłaścicielką nieruchomości (po włączeniu jej do majątku wspólnego w ustawowej wspólności małżeńskiej, czyli bezudziałowej, w czasie trwania której małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości). Także późniejsze dokonanie podziału majątku nie ma prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia działki nr 7/4. Z tego właśnie powodu, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji Wnioskodawczyni należy liczyć od końca 1981 r.

Oznacza to, że przychód z odpłatnego zbycia w 2017 r. przez Wnioskodawczynię działki nr 7/4 w ogóle nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanej sprawie w związku ze sprzedażą działki nr 7/4 po stronie Wnioskodawczyni nie powstało więc źródło przychodu podlegające opodatkowaniu; nie powstał zatem ani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek złożenia jakiegokolwiek zeznania podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.