0111-KDIB2-2.4011.284.2017.2.AR - Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 11 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.), uzupełnionym 13 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z 27 października 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.284.2017.1.AR, 0111-KDIB4.4015.152.2017.2.BB wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 13 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 7 października 1987 r. ciotka Wnioskodawczyni została wywłaszczona z nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Z powodu nie wykonania celu wywłaszczeniowego starosta, na podstawie obowiązujących przepisów, przystąpił do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Ciotka Wnioskodawczyni zmarła 3 kwietnia 1996 r. Była ona bezdzietna. W dniu 7 kwietnia 2002 r. zmarła również jej jedyna siostra, której Wnioskodawczyni jest córką. Wnioskodawczyni jest jedynym spadkobiercą po zmarłej ciotce. Prowadzone postępowanie w sprawie zwrotu nieruchomości zostało wstrzymane do czasu doręczenia prawomocnego postanowienia sądu w sprawie nabycia przez Wnioskodawczynię praw do spadku po ciotce. Postanowienie to, które Wnioskodawczyni otrzymała 27 kwietnia 2015 r. uprawomocniło się 19 maja 2015 r. Po dostarczeniu ww. postanowienia do starostwa, starosta podjął z urzędu zawieszone postępowanie a 26 lutego 2016 r. wydał decyzję zwrotu wywłaszczonej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni jako jedynej spadkobierczyni (ciotka Wnioskodawczyni nie zostawiła testamentu, nieruchomość jest dziedziczona z ustawy).

Wnioskodawczyni otrzymując postanowienie sądu o nabyciu praw do spadku po ciotce, została pouczona o obowiązku zapłacenia podatku od spadku. W urzędzie skarbowym Wnioskodawczyni została jednak poinformowana, że do zapłaty podatku nie jest zobowiązana.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży odziedziczonej po ciotce nieruchomości w terminie:

Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie ona zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży, niezależnie od tego czy sprzedaż nieruchomości będzie miała miejsce przed czy po upływie 5 lat od jej zwrotu. Wnioskodawczyni uważa, że stanowisko to potwierdzają interpretacje indywidualne w identycznych sprawach: z 3 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-696/15/ZUK, z 15 stycznia 2016 r. Znak: ITPB1/4511-358/15-5/PSZ, z 24 listopada 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-465/15/JG oraz wiele innych, jak również wyroki sądowe: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1257/13 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie (sprzedaż) nieruchomości lub praw w nim wymienionych miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

W przypadku sprzedaży czyli odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, dla określenia jego skutków podatkowych, istotne jest ustalenie daty jej nabycia.

W niniejszej sprawie istotna jest zatem kwestia ustalenia, czy zwrot nieruchomości stanowi jej nabycie w myśl przywołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) - wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości jest zatem instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony - przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia. Celem zwrotu jest więc przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia.

Stosownie zatem do art. 136 ust. 3 przywołanej ustawy - poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu.

Należy nadmienić, że w myśl art. 140 ust. 1 ww. ustawy - w razie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości poprzedni właściciel lub jego spadkobierca zwraca Skarbowi Państwa lub właściwej jednostce samorządu terytorialnego, w zależności od tego, kto jest właścicielem nieruchomości w dniu zwrotu, ustalone w decyzji odszkodowanie, a także nieruchomość zamienną, jeżeli była przyznana w ramach odszkodowania.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. Ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Innymi słowy w przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w takim przypadku nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. W związku z powyższymi wyjaśnieniami należy stwierdzić, że jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym, z którego wynika to następstwo prawne. Za datę nabycia takiej nieruchomości dla celów podatkowych należy zatem w odniesieniu do tej osoby przyjąć dzień, w którym osoba taka nabyła uprawnienie po osobie, której nieruchomość tę wcześniej wywłaszczono. W sytuacji gdy tytułem prawnym do nabycia uprawnienia do wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas datą nabycia nieruchomości jest w takim wypadku data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego jest zatem data stwierdzająca dzień otwarcia spadku czyli data śmierci spadkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1987 r. nieruchomość, której właścicielem była ciotka Wnioskodawczyni została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa. Ciotka Wnioskodawczyni, która była bezdzietna, zmarła 3 kwietnia 1996 r. Matka Wnioskodawczyni była jedyną siostrą ciotki Wnioskodawczyni i zmarła 7 kwietnia 2002 r.

W związku z powyższymi okolicznościami Wnioskodawczyni na mocy ustawy nabyła prawo do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, ciotka nie pozostawiła testamentu.

Decyzją starosty z 26 lutego 2016 r. nieruchomość ta została zwrócona Wnioskodawczyni.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz informacje zawarte we wniosku, skoro w rozpatrywanej sprawie prawo do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości znajduje swe źródło w nabyciu spadku, to datą nabycia przez Wnioskodawczynię zwróconej nieruchomości jest data nabycia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Jednakże, ponieważ z wniosku wynika, że spadkobranie nastąpiło z mocy ustawy oznacza to, że spadek po ciotce Wnioskodawczyni nabyła jej siostra, tzn. matka Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nabyła natomiast spadek po swojej matce. W przypadku Wnioskodawczyni prawo do spadku po ciotce należy zatem utożsamiać ze śmiercią matki Wnioskodawczyni. Gdyby bowiem matka Wnioskodawczyni żyła to jej by przysługiwało prawo do zwrotu nieruchomości siostry.

Reasumując, Wnioskodawczyni nieruchomość, z której została wywłaszczona jej ciotka, nabyła w dniu śmierci swojej matki, tj. w 2002 r. Zatem pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2007 r.

Tym samym należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży nieruchomości nie będzie stanowił podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia przez nią nieruchomości upłynęło 5 lat.

W przypadku sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie więc zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych niezależnie od tego czy sprzedaż nieruchomości nastąpi przed, czy po upływie 5 lat od daty jej odzyskania w drodze decyzji administracyjnej.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przestawiony przez Wnioskodawczynię we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.