0111-KDIB2-1.4010.65.2020.1.BJ - 20% stawka amortyzacyjna dla telefonów komórkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, jaką stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych należy stosować do amortyzacji stanowiących środki trwałe telefonów komórkowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, jaką stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych należy stosować do amortyzacji stanowiących środki trwałe telefonów komórkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych). Spółka prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie leasingu oraz udzielania pożyczek.

Od 2019 r. Wnioskodawca należy do Podatkowej Grupy Kapitałowej X, w której skład, oprócz Wnioskodawcy (jako spółki zależnej) wchodzi także Y (jako spółka dominująca) oraz Z (jako spółka zależna). Podatkowa grupa kapitałowa powołana została na podstawie umowy z 5 listopada 2018 r., a pierwszy rok podatkowy podatkowej grupy kapitałowej trwał od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r.

Niniejszym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od początku 2019 r. jest podatkowa grupa kapitałowa, której członkiem jest Spółka (zgodnie z art. 1a ust. 1 u.p.d.o.p.). Przed 2019 r. Wnioskodawca nie był członkiem podatkowej grupy kapitałowej.

Spółka, jako leasingodawca (finansujący), zawiera z klientami (jako leasingobiorcami, korzystającymi) umowy leasingu (w rozumieniu art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p.), na podstawie których oddaje do odpłatnego używania środki trwałe przez uzgodniony okres. Jednym z przedmiotów leasingu są telefony komórkowe (w tym smartfony).

Stawka amortyzacyjna (dla celów amortyzacji podatkowej środków trwałych) określona w Wykazie stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik 1 do u.p.d.o.p.) wpływa nie tylko na wysokość odpisów amortyzacyjnych, których może dokonywać Spółka (zgodnie z art. 16i-16k u.p.d.o.p.), ale także wpływa na długość normatywnego okresu amortyzacji środków trwałych w rozumieniu art. 17a pkt 4 lit. a u.p.d.o.p.

Z kolei długość normatywnego okresu amortyzacji, w zależności od jej stosunku do okresu na jaki została zawarta umowa leasingu, wpływa na podatkową kwalifikację leasingu oraz skutki podatkowe m.in. dla Spółki jako finansującego (zgodnie z art. 17a-17I u.p.d.o.p.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik 1 do u.p.d.o.p.) należy stosować do stanowiących środki trwałe telefonów komórkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, do środków trwałych będących telefonami komórkowymi należy stosować stawkę amortyzacyjną 20% (dwadzieścia procent).

I. Uzasadnienie.

Na podstawie art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

"Wykaz stawek amortyzacyjnych" został zdefiniowany w art. 16e ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. jako Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiący załącznik nr 1 do ustawy (u.p.d.o.p.).

Stawki amortyzacyjne środków trwałych określone w załączniku 1 do u.p.d.o.p. (w Wykazie stawek amortyzacyjnych) mają wpływ m.in. na:

* wysokość odpisów amortyzacyjnych, których może dokonywać Spółka (zgodnie z art. 16i-16k u.p.d.o.p.),

* długość normatywnego okresu amortyzacji środków trwałych w rozumieniu art. 17a pkt 4 lit. a u.p.d.o.p.

Z kolei długość normatywnego okresu amortyzacji, w zależności od jej stosunku do okresu na jaki została zawarta umowa leasingu, wpływa na podatkową kwalifikację leasingu oraz skutki podatkowe m.in. dla Spółki jako finansującego (zgodnie z art. 17a-17I u.p.d.o.p.).

W pozycji 06 Wykazu stawek amortyzacyjnych przewidziano dla telefonów komórkowych wprost stawkę 20%:

Tabela - załącznik PDF

Wnioskodawca postanowił jednak zwrócić się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o potwierdzenie tej stawki amortyzacyjnej, ponieważ od 1 stycznia 2018 r. w pozycji 06 Wykazu stawek amortyzacyjnych występuje sprzeczność pomiędzy symbolem KŚT (629) a nazwą środka trwałego (telefony komórkowe).

Od 1 stycznia 2018 r. dla celów podatku dochodowego od osób prawnych obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. poz. 1864, dalej: "KŚT 2016"). O tym, że KŚT 2016 w odniesieniu do u.p.d.o.p. obowiązuje dopiero od 1 stycznia 2018 r. stanowi § 2 pkt 1 KŚT 2016.

KŚT 2016 uchyliło poprzednio obowiązujące rozporządzenie Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622, dalej: "KŚT 2010").

Zgodnie z KŚT 2010, symbol (rodzaj)"629" obejmował pozostałe urządzenia tele - i radiotechniczne oraz zawierał opis "Rodzaj ten obejmuje: - urządzenia linii radio - i teletechnicznych typu przenośnego i typu stacyjnego służące dla przesyłania i odbioru sygnałów telewizyjnych, telefonicznych lub telegraficznych, w tym radiotelefony, telefony komórkowe".

Tak więc w stanie prawnym do końca 2017 r. występowała pełna spójność w pozycji 06 Wykazu stawek amortyzacyjnych - stawka 20% miała zastosowanie do telefonów komórkowych, które wchodziły w skład rodzaju KŚT 2010 "629" (stawka 20% nie miała zastosowania do całego rodzaju 629, a tylko do telefonów komórkowych z tego rodzaju).

W KŚT 2016 telefony komórkowe zostały przesunięte z rodzaju 629 do rodzaju 623.

Symbol (rodzaj) 623 zgodnie z KŚT 2016 obejmuje teraz urządzenia odbiorcze i transmisyjne dla telefonii i telegrafii oraz zawiera opis "Rodzaj ten obejmuje: - wideofony, telefaksy, dalekopisy, - aparaty telefoniczne (przewodowe i do sieci komórkowych, smartfony), - modemy, rutery, - aparaturę do transmisji lub odbioru głosu, obrazu lub innych danych włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (urządzenia aktywne lokalnej lub rozległej sieci telewizji przemysłowej), - aparaturę odbiorczą dla radiotelefonii i radiotelegrafii. Obiekt stanowi kompletne urządzenie do transmisji przewodowej lub bezprzewodowe".

Natomiast symbol (rodzaj) 629 uległ zmianie na pozostałe urządzenia dla radiofonii, telewizji i telekomunikacji z opisem "Rodzaj ten obejmuje: - anteny wszystkich typów, - mikrofony, głośniki, wzmacniacze".

Pomimo przesunięcia telefonów komórkowych z rodzaju 629 (według KŚT 2010) do 623 (według KŚT 2016), najprawdopodobniej przez przeoczenie nie zaktualizowano pozycji "629" na "623" wpisanej w kolumnie 3 załącznika nr 1 do ustawy o p.d.o.p. Niniejszym, od 2018 r. występuje niespójność: nazwa środka trwałego, do którego należy zastosować stawkę 20% ("telefony komórkowe") nie pokrywa się ze wskazanym symbolem KŚT ("629" - pozostałe urządzenia dla radiofonii, telewizji i telekomunikacji).

W ocenie Wnioskodawcy, powyższą niespójność/niezgodność należy rozwiązać stosując zasady wykładni prawa podatkowego.

Przede wszystkim, zgodnie z wykładnią literalną (językową) należy uznać, że pozycja 06 Wykazu stawek amortyzacyjnych wprost i literalnie przy stawce 20% posługuje się opisem "telefony komórkowe". W przypadku sprzeczności (brakiem logiki) pomiędzy nazwą środka trwałego i symbolem KŚT (który to symbol KŚT odwołuje się do aktu prawnego innego niż u.p.d.o.p. i to niższego rzędu niż u.p.d.o.p.: u.p.d.o.p. to ustawa, a KŚT 2016 to rozporządzenie/akt wykonawczy), należy przyznać pierwszeństwo nazwie środka trwałego znajdującej się akcie prawnym wyższego rzędu (ustawie - u.p.d.o.p.).

Po drugie, za stawką 20% przemawia wykładnia historyczna - przedstawiona powyżej historia zmiany KŚT (z KŚT 2010 na KŚT 2016), której nie towarzyszyła odpowiednia aktualizacja pozycji 06 załącznika 1 do u.p.d.o.p. Z wykładni historycznej wynika, że zamiarem ustawodawcy jest, aby telefony komórkowe podlegały amortyzacji podatkowej według stawki 20%. W tym celu jeszcze przed 2018 r. ustawodawca wyłączył z grupy 629 (podlegającej zasadniczo stawce 10%) telefony komórkowe, aby tę jedną pozycję, w drodze wyjątku objąć stawką 20% bezpośrednio na mocy u.p.d.o.p. Ten punkt załącznika 1 do u.p.d.o.p. ma więc charakter lex specialis, a wskazanie w nim pozycji 629 ma jedynie charakter techniczny. Działanie ustawodawcy należy w tym przypadku uznać za zamierzone w stosunku do telefonów komórkowych. Gdyby ustawodawca miał zamiar zmienić stawkę amortyzacji właściwą dla telefonów komórkowych, to wyraziłby to wprost w ustawie, usuwając ten punkt z załącznika 1 do u.p.d.o.p. Ustawodawca tego jednak nie zrobił, a zatem należy uznać, że miał zamiar utrzymać istniejącą stawkę amortyzacji 20% dla telefonów komórkowych.

Po trzecie, pomocniczo, należy wskazać, że również względy celowościowe przemawiają za tym, żeby dla telefonów komórkowych została utrzymana 20% roczna stawka amortyzacji podatkowej (tj. przewidywany, podatkowy okres używania telefonu komórkowego to 5 lat).

Gdyby uznać, że telefony komórkowe powinny być amortyzowane zgodnie ze stawką amortyzacji podaną w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy rodzaju KŚT 2016 "6" (z nazwą "Urządzenia techniczne"), to taka stawka wyniosłaby 10% (należy zaznaczyć, że z całą pewnością nie powinien znaleźć zastosowania rodzaj 623 ze stawką 4,5% i opisem "Urządzenia telefoniczne systemów nośnych na liniach WN", bo telefony komórkowe nie są urządzeniami telefonicznymi systemów nośnych na liniach WN).

Przy stawce amortyzacji 10% okres amortyzacji telefonów komórkowych wydłużyłby się do 10 lat. Oczywistym jest, że możliwa użyteczność telefonów komórkowych jest o wiele krótsza niż taki okres. Niniejszym, względy celowościowe przemawiają za tym, aby do telefonów komórkowych także od 2018 r. stosować stawkę amortyzacji 20%, a nie 10%.

W związku z powyższym Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe, że do środków trwałych będących telefonami komórkowymi Wnioskodawca powinien stosować stawkę amortyzacyjną 20% (dwadzieścia procent).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.