0111-KDIB2-1.4010.598.2019.1.EN - Uznanie za podatnika CIT, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2019 r., który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski ze wskazanej we wniosku Inwestycji - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie możliwości uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Polski ze wskazanej we wniosku Inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa francuskiego - (dalej: "S"). S jest spółką, utworzoną na podstawie przepisów francuskiego Kodeksu Cywilnego. Podstawowym celem działalności S jest nabycie lub budowa w celu dalszego wynajmu oraz bieżące zarządzanie nieruchomościami. S jest zarejestrowana we francuskim rejestrze przedsiębiorstw i posiada francuski numer identyfikacji podatkowej.

W myśl przepisów francuskiego kodeksu cywilnego, S posiada osobowość prawną. Ponadto S ma pełną zdolność prawną i podlega wszelkim prawom oraz obowiązkom wynikającym z przepisów francuskiego prawa cywilnego. S posiada też zdolność upadłościową.

W S występuje 1 kategoria wspólnika tzw. "associe" (partner). Wspólnikami S mogą być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne. Do założenia spółki niezbędnych jest minimum dwóch wspólników (dalej: "Wspólnicy"). Wspólnicy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania S, jednakże proporcjonalną do ich udziału w kapitale (tj. brak odpowiedzialności solidarnej). Wspólnicy mogą wnieść do S zarówno wkład pieniężny, jak i niepieniężny, w tym wartości niematerialne i prawne.

S jest zarządzana przez co najmniej jednego generalnego menadżera, tzw. gerant (osoba prawna lub fizyczna) określonego w statucie S lub wyznaczonego przez Wspólników (dalej: "GP"). GP jest odpowiedzialny za podejmowanie działań prawnych - nabywania praw i/lub zaciągania zobowiązań - w imieniu i na rzecz S.

Pod pewnymi warunkami możliwy jest wybór przez S opodatkowania CIT, lecz Wnioskodawca nie planuje skorzystać z tej opcji. Zgodnie z podejściem francuskich organów, S charakteryzuje się jednakże częściową transparentnością podatkową (ang. "tax translucent') w kontekście stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i spełnia definicję spółki w ich myśl. Oznacza to, że na potrzeby umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Francję, S jest traktowane jak rezydent kraju (nawet gdy nie podlega CIT) i jest podatnikiem nawet jeżeli faktycznie podatek jest płacony przez Wspólników.

Wyniki podatkowe Wspólników generowane za pośrednictwem S są obliczane na poziomie S (według reguł obowiązujących dla danego Wspólnika), a następnie opodatkowane na poziomie Wspólników. Wyniki podatkowe Wspólników - z tytułu działalności S - są obliczane na podstawie proporcji ich udziałów w zysku S. Zyski S wypłacane są na podstawie uchwały Wspólników i przydzielane co do zasady proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku poszczególnych Wspólników (chyba że statut spółki stanowi inaczej).

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca planuje nabyć, a następnie wynajmować na cele komercyjne nieruchomość komercyjną położoną na terytorium Polski (dalej: "Inwestycja"). W celu prawidłowego opodatkowania przyszłych dochodów z Inwestycji, należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych według przepisów polskiego prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w myśl przepisów ustawy o CIT, na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów - osiąganych na terytorium Polski - z Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy go uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w myśl przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), na którym spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce z tytułu dochodów - osiąganych na terytorium Polski - z Inwestycji.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm., dalej: "OP"), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 7 § 2 OP, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Kluczowy w kontekście kwalifikacji podmiotowej dla celów podatku CIT jest art. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, za podatników podatku dochodowego od osób prawnych należy uznać:

* osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji,

* jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej,

* podatkowe grupy kapitałowe,

* spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Stosownie do art. 4a pkt 14 ustawy o CIT, przez spółkę niebędącą osobą prawną rozumie się spółkę inną niż określona w pkt 21 art. 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 21 przez spółkę rozumie się:

Zgodnie z przepisami prawa francuskiego S posiada osobowość prawną. W konsekwencji spełnia warunek wymieniony w art. 4a pkt 21 lit. a ustawy o CIT, a zatem - poprzez spełnienie definicji ustawowej spółki z ustawy o CIT (na zasadzie art. 4a pkt 21 lit. a) ustawy o CIT), stanowi podatnika polskiego CIT w rozumieniu ustawy o CIT.

Jednocześnie w przepisach ustawy o CIT brakuje definicji osoby prawnej. Stąd zasadne jest przywołanie art. 33 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

Do wniosków z analizy ww. przepisów niejednokrotnie nawiązywały organy podatkowe (interpretacje indywidualne: z 1 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.371.2017.2.AJ; z 7 czerwca 2016 r., Znak: ITPB3/4510-194/16/AW; z 17 grudnia 2013 r., Znak: IPPB5/423-790/13-6/AJ), twierdząc, iż: (...) Podatnikiem jest m.in.:

* każda osoba prawna bez wyjątku,

* spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w tym spółki zagraniczne posiadające zbliżoną konstrukcję do polskiej spółki komandytowo-akcyjnej posiadające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Polski),

* jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, za wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej innych niż te, które są traktowane w państwie rezydencji jak osoby prawne i które są objęte nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w tym państwie.

Ustawodawca przez osobę prawną rozumie więc podmioty:

* którym prawo polskie nadaje osobowość prawną,

* którym prawo obce nadaje osobowość prawną w znaczeniu odpowiadającym rozwiązaniu przyjętemu przez polskiego ustawodawcę,

* funkcjonujące w zagranicznych systemach prawnych, w których nie funkcjonuje pojęcie osoby prawnej w znaczeniu zbliżonym do przyjętego w polskim systemie prawnym, lecz wykazujące takie podstawowe cechy konstrukcyjne, które odpowiadają cechom charakterystycznym dla polskich osób prawnych.

W celu weryfikacji możliwości uznania Wnioskodawcy za podatnika CIT według polskich przepisów podatkowych należy porównać elementy konstrukcyjne S do cech charakteryzujących polskie osoby prawne, z uwzględnieniem specyfiki ustawodawstwa francuskiego i jego podobieństwa do polskiego prawa w kontekście osobowości prawnej.

W prawie francuskim pojęcie osoby prawnej ma znaczenie zbliżone do przyjętego w polskim systemie prawnym. Powyższe wynika ze wspólnych źródeł prawa, bowiem zarówno polski jak i francuski Kodeks cywilny jest oparty w dużej mierze na Kodeksie Napoleona. Konieczność dostosowania poszczególnych przepisów do wytycznych Unii Europejskiej również pozytywnie wpływa na podobieństwo regulacji. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, już na tym etapie rozważań spełniona jest przesłanka nadania osobowości prawnej przez prawo obce w znaczeniu odpowiadającym rozwiązaniu przyjętemu przez polskiego ustawodawcę.

Niezależnie od powyższego, cechy konstrukcyjne S odpowiadają kluczowym konstrukcyjnym cechom charakterystycznym dla poszczególnych polskich osób prawnych (m.in. spółek z o.o.).

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego:

* S posiada osobowość prawną i pełną zdolność do czynności prawnych,

* S podlega prawom i obowiązkom wynikających z przepisów francuskiego prawa cywilnego,

* S posiada zdolność upadłościową,

* Wspólnicy nie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania S,

* S posiada organ zarządzający (GP), który działa w imieniu spółki,

* S dokonuje podziału i wypłaty zysku na podstawie uchwały Wspólników (forma odpowiadająca dywidendzie).

Tym samym, ze względu na fakt, że S jest traktowana na gruncie prawa francuskiego jak osoba prawna, spełnia ona kryteria przewidziane w ustawie o CIT do uznania za podatnika i powinna ona zostać uznana za podatnika podatku CIT na gruncie polskich przepisów podatkowych.

W związku z ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce dla S, przepisy krajowe należy interpretować z uwzględnieniem umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z podejściem francuskich organów, S charakteryzuje się częściową transparentnością podatkową ("tax translucent") w kontekście stosowania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i spełnia definicję spółki w myśl tych umów. Oznacza to - jak wspomniane zostało w opisie zdarzenia przyszłego, że na potrzeby umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Francję, S jest traktowane jak rezydent kraju i jest podatnikiem nawet jeżeli faktycznie podatek jest płacony przez Wspólników. Na istotne znaczenie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w świetle podmiotowości CIT wskazuje również m.in. uzasadnienie Dyrektora KIS z interpretacji indywidualnej z 1 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.371.2017.2.AJ.

W przedmiotowej sprawie nie powinien mieć znaczenia sam fakt częściowej transparentności podatkowej Wnioskodawcy na gruncie lokalnego prawa francuskiego. Polski ustawodawca nie wykluczył bowiem możliwości uznania za podatnika CIT zagranicznego podmiotu, który jest transparentny podatkowo w kraju swojej siedziby. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 grudnia 2013 r. sygn. IPPB5/423-790/13-6/AJ: Należy zatem przyjąć, iż transparentność podatkowa zagranicznej spółki osobowej w kraju siedziby nie oznacza, iż automatycznie spółka taka nie może być podatnikiem polskiego podatku dochodowego.

Zgodnie z umową pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 czerwca 1975 r. (dalej: "UPO") pojęcie osoba obejmuje zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b UPO osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób. Wyrażenie spółka oznacza m.in. osobę prawną (art. 3 ust. 1 lit. c UPO). Konsekwentnie, S spełnia definicję spółki na gruncie UPO (tj. posiada status osoby prawnej).

W przypadku opodatkowania dochodów z Inwestycji, zastosowanie będą miały zapisy UPO. Zgodnie z art. 6 ust. 1 UPO, dochody z majątku nieruchomego podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony. W myśl art. 13 ust. 1 UPO, zyski pochodzące ze sprzedaży majątku nieruchomego albo ze sprzedaży udziałów lub podobnych praw w spółce, której aktywa składają się głównie z majątku nieruchomego, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym majątek ten jest położony. Zatem dochody z najmu oraz zbycia Inwestycji ulokowanych w Polsce będą opodatkowane w Polsce. S - będącą osobą prawną w rozumieniu art. 4a pkt 14 ustawy o CIT - powinna spełniać definicję podatnika CIT oraz być zobowiązana do rozliczenia CIT w Polsce na zasadzie ograniczonego obowiązku podatkowego w postaci osiągania dochodów na terytorium Polski za pośrednictwem Inwestycji.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy spełnione są warunki pozwalające uznać S za osobę prawną w rozumieniu polskich przepisów. A zatem Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku CIT, a w konsekwencji płatnikiem ewentualnego podatku od dochodu z tytułu Inwestycji, położonej na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1-3 oraz art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej także: "u.p.d.o.p.") podatnikami (podatku dochodowego od osób prawnych) są:

* osoby prawne,

* spółki kapitałowe w organizacji,

* jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej,

* spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

* podatkowe grupy kapitałowe.

Z powyższego wynika, że podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest m.in.:

* każda osoba prawna bez wyjątku,

* spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, za wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej innych niż te, które są traktowane w państwie rezydencji jak osoby prawne i które są objęte nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w tym państwie.

Ustawodawca przez osobę prawną rozumie podmioty:

* którym prawo polskie nadaje osobowość prawną,

* którym prawo obce nadaje osobowość prawną w znaczeniu odpowiadającym rozwiązaniu przyjętemu przez polskiego Ustawodawcę,

* funkcjonujące w zagranicznych systemach prawnych, w których nie funkcjonuje pojęcie osoby prawnej w znaczeniu zbliżonym do przyjętego w polskim systemie prawnym, lecz wykazujące takie podstawowe cechy konstrukcyjne, które odpowiadają cechom charakterystycznym dla polskich osób prawnych.

Należy przy tym zauważyć, iż Ustawodawca wyznaczając kategorię podatników podatku dochodowego od osób prawnych w art. 1 ust. 2 i art. 1 ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.p. posługuje się pojęciem "spółki niemającej osobowości prawnej".

Natomiast definicja określona w art. 4a pkt 14 u.p.d.o.p. dotyczy spółki "niebędącej osobą prawną".

Pojęcie to zdefiniowane jest na potrzeby m.in. art. 5 ust. 1, art. 12 ust. 4 pkt 3a - 3c u.p.d.o.p.

Obydwa ww. pojęcia nie są zatem tożsame, a trudno założyć, iż polski Ustawodawca różnym pojęciom w tej samej ustawie nadaje jednakowe znaczenie (biorąc pod uwagę zasady poprawnej legislacji). Należy zatem uznać, iż zarówno pojęcie "osoby prawnej", jak i "spółki niemającej osobowości prawnej" nie zostało wprost zdefiniowane na potrzeby u.p.d.o.p.

Definicja określona w art. 4a pkt 14 nie dotyczy art. 1 u.p.d.o.p. zakreślającego krąg podatników (użyto zupełnie innych pojęć), lecz precyzuje pojęcie spółki niebędącej osobą prawną, do dochodów z udziału w której podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są obowiązani stosować określony w art. 5 ust. 1 i ust. 2 schemat opodatkowania.

Doprecyzowanie to było konieczne z uwagi na zapis art. 1 ust. 3 u.p.d.o.p., z którego wynika, iż spółka niemająca osobowości prawnej, niebędąca osobą prawną, lecz traktowana w państwie rezydencji jak osoba prawna i objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w tym państwie jest uznawana za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce, a w związku z tym dochody osób prawnych z udziału w takich spółkach są objęte zupełnie innym schematem opodatkowania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 1792., dalej: "ppm") osoba prawna podlega prawu państwa, w którym ma siedzibę. Jeżeli jednak prawo wskazane w przepisie ust. 1 przewiduje właściwość prawa państwa, na podstawie którego osoba prawna została utworzona, stosuje się prawo tego państwa.

Na podstawie art. 17 ust. 3 ppm prawu wskazanemu w przepisach ust. 1 i 2 podlegają w szczególności:

Na podstawie art. 21 ppm ww. przepisy (art. 17 ust. 3 ppm) stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Należy zatem przyjąć, iż transparentność podatkowa zagranicznej spółki osobowej w kraju siedziby nie oznacza, iż automatycznie spółka taka nie może być podatnikiem polskiego podatku dochodowego.

Z powyższych regulacji wynika również, że prawem właściwym do ustalenia czy S jest osobą prawną będzie prawo francuskie. Natomiast kwalifikacja prawnopodatkowa danego podmiotu na gruncie ustawodawstwa krajowego następuje w sposób autonomiczny na podstawie przepisów u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz stanowiska Wnioskodawcy jednoznacznie wynika, że S:

* posiada osobowość prawną i pełną zdolność do czynności prawnych,

* podlega prawom i obowiązkom wynikających z przepisów francuskiego prawa cywilnego,

* posiada zdolność upadłościową,

* wspólnicy nie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania S,

* posiada organ zarządzający (GP), który działa w imieniu spółki,

* dokonuje podziału i wypłaty zysku na podstawie uchwały Wspólników (forma odpowiadająca dywidendzie).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro S - zgodnie z wyjaśnieniami Wnioskodawcy - posiada osobowość prawną oddzielną od osobowości prawnej jej wspólników to spełnia kryterium określone w art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowiące, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegają m.in. osoby prawne.

Stosownie do art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 czerwca 1975 r. (dalej: "UPO"), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Francję dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369) (dalej: "Konwencja MLI"), dochody z majątku nieruchomego, włączając dochody z eksploatacji gospodarstw rolnych i leśnych, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony. Określenie "majątek nieruchomy" rozumie się według prawa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki żeglugi morskiej i śródlądowej oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego. Postanowienia ustępów 1 i 3 stosuje się również do dochodów z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu (art. 6 ust. 2-4).

W myśl art. 13 ust. 1 ww. przepisów, zyski pochodzące ze sprzedaży majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2 podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym majątek ten jest położony.

W świetle powyższego prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochody z najmu oraz zbycia Inwestycji ulokowanych w Polsce będą opodatkowane w Polsce. Tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce na zasadzie ograniczonego obowiązku podatkowego (z tytułu osiągania dochodów na terytorium Polski za pośrednictwem wskazanej we wniosku Inwestycji).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w....., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.