0111-KDIB2-1.4010.509.2019.2.BKD - Wyłączenie z kosztów podatkowych płatności bez wymaganej formy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15d Ustawy CIT - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15d Ustawy CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest firmą działającą na rynku od 2004 r. Wnioskodawca jest firmą, która specjalizuje się w produkcji szerokiej gamy elementów z blach, taśm w zakresie wytłaczania, wykrawania oraz gięcia na prasach. Spółka sprzedaje części metalowe dla producentów branży motoryzacyjnej oraz AGD. Spółka dzięki współpracy z zakładami oferującymi usługi spawania, malowania proszkowego i kataforycznego oraz cynkowania, oferuje detale gotowe do montażu.

Spółka prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza granicami kraju.

Powyżej opisana aktywność znajduje odzwierciedlenie w dokumentach rejestrowych Spółki, jako przedmiot przeważającej działalności wskazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym jest "kucie prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali, metalurgia proszków" (wg PKD - 25.50.Z) oraz w rejestrze REGON, w którym analogicznie jak w KRS wskazano, iż przeważająca działalność Spółki to "kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali, metalurgia proszków" (wg PKD - 25.50.Z).

Wnioskodawczyni, aby realizować działalność gospodarczą, dokonuje zakupu materiałów niezbędnych do procesu produkcji. Większość tych zakupów (ok. 30%) stanowi zakup stali. Zakup stali jest i będzie udokumentowany fakturami wystawionymi w walucie obcej (głównie w EUR), a płatności za zobowiązania wynikające z tych transakcji są i będą regulowane przez Wnioskodawcę w walucie obcej.

Z powodu zmiany przepisów w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: "ustawa o VAT"), które weszły w życie od 1 listopada 2019 r., stal nabywana przez Spółkę znajdzie się w nowym załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a płatności za ww. towary (przy kwotach przekraczających 15.000 zł) będą objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności (dalej również jako: "MPP").

Wobec powyższych zmian prawnych, Wnioskodawczyni zamierza regulować swoje zobowiązania z tytułu opisanych transakcji w następujący sposób: sprawdzi zgodność numerów rachunków bankowych swoich dostawców na dzień dokonywania płatności z wykazem informacji o podatnikach VAT, prowadzonym przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w oparciu o przepis art. 96b ustawy o VAT.

Pozytywna weryfikacja (rachunki zostały zgłoszone przez dostawcę odpowiedniemu naczelnikowi urzędu skarbowego i są potwierdzone przy wykorzystaniu Systemu Teleinformatycznego Izby Rozliczeniowej - STIR, a tym samym zostały upublicznione w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT) będzie skutkowała wysłaniem dwóch przelewów - zapłatą kwoty podatku VAT w PLN na rachunek bankowy w PLN oraz zapłatą kwoty netto w walucie obcej (np. w EUR) na rachunek walutowy).

W związku z nowelizacją przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako: "ustawa o CIT") wchodzącą w życie od 1 stycznia 2020 r., Spółka powzięła wątpliwości, czy w sytuacji opisanej powyżej, poniesione wydatki w walucie obcej dokonane na rachunek walutowy dostawcy prowadzony w polskim banku potwierdzony w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, będzie mogła uznać za koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy uznanie rachunku walutowego dostawcy (tj. rachunku widocznego w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT) kwotą netto wynikającą z faktury której kwota należności stanowi, co najmniej 15 000 zł za towary wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT w oparciu o art. 108a ust. 1a w związku z art. 108a ust. 2 ustawy o VAT, będzie od 1 stycznia 2020 r. spełniało warunki umożliwiające zaliczenie takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a zatem po stronie Spółki nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z brzmienia art. 15d ust. 1 ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 stycznia 2020 r. w związku z nowelizacją z dnia 12 kwietnia 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018) (winno być: Dz. U. z 2019 r. poz. 865), wprowadzone zostaną także zmiany w ustawie CIT polegające na ograniczeniu możliwości zaliczenia części wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zmieniany przepis art. 15d ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

W ocenie Spółki, jeżeli po dokonaniu pozytywnej weryfikacji numerów rachunków bankowych dostawcy z danymi opublikowanymi w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT, Wnioskodawczyni zleci wykonanie na rzecz dostawcy dwóch przelewów, z których jeden będzie zapłatą kwoty podatku VAT w PLN na rachunek bankowy w PLN, natomiast drugi będzie zapłatą kwoty netto w walucie obcej (np. w EUR) na rachunek walutowy, wówczas taki sposób wykonania płatności (czyli wykonany z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności w oparciu o art. 108a ust. 1a w związku z art. 108a ust. 2 ustawy o VAT), będzie jako poniesiony wydatek podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. W opisanym przypadku po stronie Spółki nie ziści się żadna z przesłanek wymienionych w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2020 r. a w konsekwencji wobec Wnioskodawczyni nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z przytoczonego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), do ustawy o podatku od towarów i usług został dodany art. 108a ust. 1a, zgodnie z którym, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Jak wynika z objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z 29 czerwca 2018 r., w sprawie stosowania mechanizmu podzielonej płatności podstawowym założeniem mechanizmu podzielonej płatności jest rozdzielenie zapłaty należności przelewem na dwa strumienie:

* kwotę odpowiadającą kwocie podatku VAT wykazywanej na fakturze, która trafia na specjalny rachunek dostawcy, zwany rachunkiem VAT, oraz

* kwotę odpowiadającą wartości sprzedaży netto wykazanej na fakturze, która jest przelewana na rachunek rozliczeniowy/SKOK, powiązany z rachunkiem VAT.

Podział płatności dokonywany jest na poziomie systemów banków lub SKOK-ów, odpowiednio wysyłającego należności oraz odbiorcy należności. W celu zidentyfikowania, że dana płatność dokonywana jest w podzielonej płatności oraz w celu prawidłowego zaksięgowania kwot na odpowiednich rachunkach, banki oraz SKOK-i udostępniają specjalny komunikat przelewu, dedykowany dla mechanizmu podzielonej płatności. Komunikat przelewu to specjalna formatka przelewu, która zawiera dodatkowe pola do wypełnienia, których nie zawiera standardowy komunikat przelewu. Komunikat ten jest udostępniony przez bank oraz SKOK. W związku z powyższym zauważyć należy, że mechanizm podzielonej płatności może być stosowany wyłącznie przy płatnościach bezgotówkowych realizowanych za pośrednictwem polecenia przelewu lub polecenia zapłaty. Nie ma więc zastosowania przy innych formach rozliczeń bezgotówkowych np. płatnościach kartami płatniczymi, przekazach, wekslach, kompensatach, potrąceniach.

Stosowanie do art. 108a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: "u.p.d.o.p."), zauważyć należy, że w myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p. - wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 780), podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W art. 15d ust. 2 u.p.d.o.p. wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Wskazane powyższej przepisy art. 15d ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.p. zostały znowelizowane na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018, dalej jako: "ustawa nowelizująca") i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy nowelizującej wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

Z kolei znowelizowany art. 15d ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo został wprowadzony art. 15d ust. 4 u.p.d.o.p., zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., dalej jako: "ustawa VAT") - w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. - Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej (Druk nr 3301) wynika, iż celem projektowanej ustawy jest dalsze uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT.

W ostatnich latach zarówno w Polsce, jak i w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej obserwuje się niepokojące zjawisko wykorzystywania mechanizmów konstrukcji podatku VAT do uzyskiwania niezgodnych z prawem korzyści. Dotyczy to przede wszystkim uszczuplania należności budżetu państwa przez wyłudzanie nienależnego zwrotu tego podatku lub nieodprowadzanie należności podatkowych z tytułu VAT. (...) Z art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców wynika obowiązek korzystania przez przedsiębiorcę z rachunku płatniczego, w każdym przypadku gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. W art. 12 ust. 4j pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza się przepisy, które wyłączają skutki w postaci konieczności rozpoznania u podatnika przychodu, w sytuacji gdy płatność będzie wynikała z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców lub zostanie dokonana na inny rachunek niż zawarty w wykazie, pod warunkiem że podatnik złoży w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu zawiadomienie o tym rachunku do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Wzór zawiadomienia wraz z podstawowymi informacjami, które powinny być w nim zawarte, zostały określone w art. 117ba § 4 i 5 Ordynacji podatkowej. Wprowadzenie takiego przepisu zrównuje sytuację osób trzecich (np. faktora) z pozostałymi kontrahentami, którzy zgodnie z projektowanymi przepisami będą mogli zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu mimo dokonania zapłaty na rachunek, który nie figuruje w wykazie, jeżeli zawiadomią o tym rachunku naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

W art. 2 i art. 3 projektowanej ustawy wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części (lub zmniejszają wysokość kosztów), w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub została dokonana na rachunek inny niż zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku transakcji z podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

W powyższym zakresie zmiana ta poszerza zakres już istniejących przepisów dotyczących płatności gotówkowych w ramach transakcji przekraczających kwotę 15 000 zł.

Zatem stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców).

Natomiast przepisy art. 15d ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wskazać zatem należy, że sytuacja wymieniona w art. 15d ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano powyżej sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącego podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

Podsumowując powyższe, stwierdzić należy, że przepis art. 15d u.p.d.o.p. od 1 stycznia 2020 r. został rozszerzony i zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie każda płatność przekraczająca kwotę 15 000 zł dokonana przelewem na rachunek bankowy będzie stanowić koszt uzyskania przychów.

W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług potwierdzonych fakturą i dokonanych przez podatników VAT czynnych, aby móc zaliczyć płatność (przekraczającą 15 000 zł) do kosztów uzyskania przychodów niezbędnym będzie jej dokonanie na rachunek zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku dokonania przelewu na rachunek, który na dzień zlecenia przelewu nie znajduje się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15d ust. 4 u.p.d.o.p., tj. złożenia zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że aby od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup materiałów niezbędnych do procesu produkcji objęte "mechanizmem podzielonej płatności", o którym mowa w art. 108a ust. 1a i następne ustawy o podatku od towarów i usług, musi dokonać tej płatności z zastosowaniem tego mechanizmu, który polega na tym, że:

Jednocześnie jest on obowiązany do dokonania omówionej powyżej weryfikacji rachunku kontrahenta.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, dokonuje zakupu materiałów niezbędnych do procesu produkcji. Większość tych zakupów (ok. 30%) stanowi zakup stali. Zakup stali jest i będzie udokumentowany fakturami wystawionymi w walucie obcej (głównie w EUR), a płatności za zobowiązania wynikające z tych transakcji są i będą regulowane przez Wnioskodawcę w walucie obcej. Z powodu zmiany przepisów w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: "ustawa o VAT"), które wchodzą w życie od 1 listopada 2019 r., stal nabywana przez Spółkę znajdzie się w nowym załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a płatności za ww. towary (przy kwotach przekraczających 15.000 zł) będą objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności. Wobec powyższych zmian prawnych, Wnioskodawca zamierza regulować swoje zobowiązania z tytułu opisanych transakcji w następujący sposób: sprawdzi zgodność numerów rachunków bankowych swoich dostawców na dzień dokonywania płatności z wykazem informacji o podatnikach VAT, prowadzonym przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w oparciu o przepis art. 96b ustawy o VAT. Pozytywna weryfikacja (rachunki zostały zgłoszone przez dostawcę odpowiedniemu naczelnikowi urzędu skarbowego i są potwierdzone przy wykorzystaniu Systemu Teleinformatycznego Izby Rozliczeniowej - STIR, a tym samym zostały upublicznione w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT) będzie skutkowała wysłaniem dwóch przelewów - zapłatą kwoty podatku VAT w PLN na rachunek bankowy w PLN oraz zapłatą kwoty netto w walucie obcej (np. w EUR) na rachunek walutowy).

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż skoro Wnioskodawca będzie dokonywał płatności za nabywane na potrzeby produkcji materiały w sposób wskazany powyżej, tj. przed dokonaniem zapłaty za nabywane materiały będzie sprawdzał zgodność numerów rachunków bankowych swoich dostawców na dzień dokonywania płatności z wykazem informacji o podatnikach VAT, prowadzonym przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w oparciu o przepis art. 96b ustawy o VAT a następnie będzie dokonywał zapłaty w dwóch kwotach, tj. kwotę podatku VAT w PLN wpłaci na stosowny rachunek bankowy w PLN a kwotę netto należności wpłaci w walucie obcej (np. w EUR) na rachunek walutowy kontrahenta, czyli przy wykorzystaniu mechanizmu podzielonej płatności, to od 1 stycznia 2020 r. Spółka będzie mogła zaliczyć poniesione z ww. tytułu wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym po stronie Spółki nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku VAT zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.