0111-KDIB2-1.4010.47.2020.1.PB - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowizji bankowych, prowizji pośrednika oraz tzw. cash contribution.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął 7 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji bankowych, prowizji pośrednika oraz tzw. cash contribution wypłacanych poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji bankowych, prowizji pośrednika oraz tzw. cash contribution wypłacanych poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w X, na którą składa się prawo własności gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem o przeznaczeniu magazynowo-biurowym (dalej: "Budynek") oraz budowlami służącymi funkcjonowaniu Budynku (dalej: "Nieruchomość").

Wnioskodawca zawarł z bankiem (dalej: "Bank") umowę kredytu, na podstawie której Bank udzielił Wnioskodawcy w szczególności kredytu budowlanego (dalej: "Kredyt") z przeznaczeniem na: (i) refinansowanie (w zakresie przekraczającym wkład własny) kosztów projektu polegającego na wybudowaniu Budynku, (ii) finansowanie kolejnego etapu budowy Budynku oraz (iii) zapłatę prowizji przygotowawczej (dalej: "Prowizja Bankowa").

Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa (dalej: "Umowa Pośrednictwa"), na podstawie której zlecił pośrednikowi wynajęcie powierzchni magazynowej i powierzchni biurowej w Budynku. Na podstawie Umowy Pośrednictwa Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty na rzecz Pośrednika określonej kwoty tytułem prowizji (dalej: "Prowizja Pośrednika") za doprowadzenie do wynajęcia powierzchni magazynowej i powierzchni biurowej w Budynku.

W wyniku realizacji Umowy Pośrednictwa Wnioskodawca zawarł jako wynajmujący umowę najmu (dalej: "Umowa Najmu") powierzchni magazynowej oraz powierzchni biurowej w Budynku (dalej: "Przedmiot Najmu") z podmiotami trzecimi (dalej "Najemcy"). Umowa Najmu zawarta została na okres 10 lat od dnia przekazania Przedmiotu Najmu Najemcom z możliwością jej wcześniejszego rozwiązania wyłącznie w ściśle określonych w Umowie Najmu przypadkach.

Z uwagi na uwarunkowania rynkowe Wnioskodawca proponuje potencjalnym najemcom tzw. zachęty, dzięki którym oferta Wnioskodawcy staje się bardziej atrakcyjna. Zachęty te (tzw. cash contribution) polegają na wypłacie na rzecz najemców ustalonej przez strony kwoty pieniężnej celem pokrycia w szczególności kosztów przeprowadzki najemców do przedmiotu najmu. Zgodnie z powyższym schematem Wnioskodawca na podstawie Umowy Najmu wypłacił na rzecz Najemców kwoty pieniężne jako cash contribution w celu pokrycia w szczególności kosztów przeprowadzki Najemców do Przedmiotu Najmu (dalej: "Cash Contribution").

Na dzień złożenia niniejszego wniosku, Nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do świadczenia usług najmu powierzchni magazynowej i powierzchni biurowej na rzecz Najemców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie Umowy Najmu. Z tytułu świadczenia usług najmu na podstawie Umowy Najmu, Wnioskodawca uzyskuje pożytki, przede wszystkim z tytułu czynszów, opłat eksploatacyjnych oraz refaktur za media.

Ze względu na stosunkowo wysokie kwoty Prowizji Bankowej, Cash Contribution i Prowizji Pośrednika w celu zachowania zasad współmierności przychodów i kosztów Zarząd Wnioskodawcy podjął decyzję o rozliczaniu bilansowym (dla celów rachunkowych) Prowizji Bankowej, Cash Contribution i Prowizji Pośrednika poprzez miesięczne odpisy w koszty przez okres trwania Umowy Najmu (rozliczenia międzyokresowe czynne).

Dotychczas Wnioskodawca ujmował tak samo przedmiotowe koszty w czasie także dla celów podatkowych, natomiast obecnie Zarząd Wnioskodawcy, mając na uwadze orzecznictwo w ostatnim okresie, zamierza złożyć deklarację korygującą za 2019 r., w której przedmiotowe koszty zostałyby rozliczone w pełnej wysokości w 2019 r. w momencie zaksięgowania ich na koncie bilansowym w księgach rachunkowych, przy niezmienionym podejściu w zakresie rozliczania kosztów w czasie dla celów rachunkowych - pod warunkiem uzyskania uprzednio potwierdzenia w drodze interpretacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku rozliczania dla celów bilansowych Prowizji Bankowej poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Prowizję Bankową do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Prowizję Bankową w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów?

2. Czy w przypadku rozliczania Cash Contribution poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Cash Contribution do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Cash Contribution w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów?

3. Czy w przypadku rozliczania Prowizji Pośrednika poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Prowizję Pośrednika do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Prowizję Pośrednika w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku rozliczania dla celów bilansowych Prowizji Bankowej poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Prowizję Bankową do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Prowizję Bankową w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku rozliczania Cash Contribution poprzez konto rozliczeń międzyokresowych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Cash Contribution do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Cash Contribution w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3:

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku rozliczania Prowizji Pośrednika poprzez konto rozliczeń międzyokresowych czynnych kosztów czynne, Wnioskodawca może zaliczyć Prowizję Pośrednika do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dniu w którym ujęto Prowizję Pośrednika w księgach rachunkowych po raz pierwszy na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub rozliczeń międzyokresowych biernych kosztów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1-3:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej jako "ustawa o CIT") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

W odniesieniu do Prowizji Bankowej, Cash Contribution i Prowizji Pośrednika wszystkie powyższe przesłanki należy uznać za spełnione, gdyż wydatki te:

a. Prowizja Bankowa - Umową Kredytu,

b. Cash Contribution - Umową Najmu i stosowną fakturą VAT,

c. Prowizja Pośrednika -Umową Pośrednictwa i stosowną fakturą VAT 6. nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie przy tym z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W kontekście rozpatrywanego stanu faktycznego wskazać należy, iż brak poniesienia kosztów w postaci:

1. Prowizji Bankowej uniemożliwiłby realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu Budynku, czego konsekwencją byłby brak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni komercyjnych i uzyskiwania z tego tytułu przychodów,

2. Cash Contribution i Prowizji Pośrednika uniemożliwiłby pozyskanie Najemców czego konsekwencją byłby brak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni komercyjnych i uzyskiwania z tego tytułu przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika zatem, iż Prowizja Bankowa, Cash Contribution oraz Prowizja Pośrednika stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT w dacie ich poniesienia. Nie sposób bowiem przyporządkować wyżej wymienionych kosztów bezpośrednio do konkretnego przychodu.

Jednocześnie, przedmiotowe koszty nie są kosztami przekraczającymi rok podatkowy. W szczególności:

* Prowizja Bankowa dotyczy nie tyle samego trwania Umowy Kredytu, lecz w ogóle prawa skorzystania z kredytu udzielonego na podstawie Umowy Kredytu. Prowizja Bankowa ma charakter samoistny, jednorazowy i definitywny i nie jest przypisana do rat okresowych uiszczanych w trakcie obowiązywania Umowy Kredytu. W związku z powyższym nie należy wiązać Prowizji Bankowej z całym okresem obowiązywania Umowy Kredytu.

* Analogicznie Cash Contribution i Prowizja Pośrednika dotyczą nie tyle samego trwania Umowy Najmu, lecz w ogóle możliwości zawarcia Umowy Najmu. Standardem na rynku wynajmu nieruchomości komercyjnych jest bowiem wypłacanie najemcom zachęt finansowych, bez wypłaty których Najemcy nie zawarliby Umowy Najmu, jak również korzystanie z usług profesjonalnych pośredników w celu pozyskania najemców. Cash Contribution i Prowizja Pośrednika mają charakter samoistny, jednorazowy i definitywny i nie są przypisane do opłat uiszczanych przez Najemców w trakcie obowiązywania Umowy Najmu. W związku z tym nie należy wiązać Cash Contribution oraz Prowizji Pośrednika z całym okresem obowiązywania Umowy Najmu, ale w ogóle z możliwością zawarcia Umowy Najmu.

W świetle powyższego, Prowizja Bankowa, Cash Contribution oraz Prowizja Pośrednika nie są kosztami przekraczający rok podatkowy i powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy o CIT, tj. jednorazowo w dacie poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, bez konieczności proporcjonalnego rozliczania w stosunku do czasu trwania Umowy Kredytu (Prowizja Bankowa) lub Umowy Najmu (Cash Contribution oraz Prowizja Pośrednika), niezależnie od tego, że dla celów bilansowych Prowizja Bankowa, Cash Contribution oraz Prowizja Pośrednika rozliczane są w czasie.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. W szczególności:

* w zakresie Prowizji Bankowej, przykładowo, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. IBPB-1-1/4510-56/15/ZK): "(...) stwierdzić należy, że wydatki z tytułu odsetek i prowizji od kredytu oraz poręczeń kredytu bankowego zaciągniętego na finansowanie budowy konkretnej inwestycji, mają charakter kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Przyczyniają się w sposób ogólny do powstawania przychodów z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej". Analogiczne stanowisko zaaprobował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 września 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.327.2017.9.S/k.k./AZ;

* w zakresie Cash Contribution, przykładowo, jak stwierdził w szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 1 września 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-137/15/AB: "(...) wydatek, który SK zamierza ponieść z tytułu wypłaty jednorazowej kwoty, stanowiącej zachętę do zawarcia negocjowanej umowy najmu nie stanowi bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie jest on związany z konkretnym przychodem, nie przekłada się wprost na wysokość uzyskanego przychodu. Stanowił on będzie pośredni koszt uzyskania przychodów";

* w zakresie Prowizji Pośrednika, przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.198.2019.1.AK: "(...) W związku z powyższym stwierdzić należy, że koszty wynagrodzenia (Prowizji) wypłacanego Pośrednikowi za pozyskanie najemców na powierzchnie biurowe stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącane w dacie ich poniesienia, a więc w dniu w którym koszty te ujęto w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury). Na moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu bez wpływu pozostaje okoliczność ich ujmowania w czasie na kontach kosztowych". Analogiczne stanowisko zaaprobował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. IPPB3/423-416/14-4/EŻ (" (...) należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż zapłacona prowizja Pośrednikowi może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze)").

Podsumowując, rozpatrywane koszty Prowizji Bankowej, Cash Contribution oraz Prowizji Pośrednika powinny zostać rozpoznane jednorazowo w momencie ich poniesienia. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, powołanym już powyżej, co do zasady za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy w kontekście poniesienia kosztu dla celów podatkowych, tj. w rozumieniu ww. art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, bez znaczenia jest to, czy dany wydatek został ujęty przez podatnika w księgach rachunkowych na koncie kosztowym czy też innym koncie. Stanowisko to zostało potwierdzone w licznych wyrokach sądów administracyjnych, jest to również stanowisko prezentowane obecnie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

W szczególności, jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 26 kwietnia 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.90.2019.1.DP), powołując również ugruntowane orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego:

"Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych. W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku "jako koszt" w księgach rachunkowych - ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Potwierdzeniem powyższego podejścia są liczne wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in. wyroki: z 9 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 1236/13; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 1 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 1604/13; z 20 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1443/12; z 4 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1112/12; z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 188/13; z 31 października 2012 r. sygn. akt II FSK 480/11; z 9 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1091/10; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 717/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10 - wszystkie publ. CBOSA).

Reasumując, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie".

Odpowiednio, w ocenie Wnioskodawcy, rozpatrywane koszty Prowizji Bankowej, Cash Contribution oraz Prowizji Pośrednika należy uznać za poniesione w momencie ich zaksięgowania na jakimkolwiek koncie w księgach rachunkowych Spółki, innym niż konta rezerw oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, także wtedy gdy nie będzie to konto kosztowe. W szczególności, rozpoznaniu przedmiotowych kosztów jako poniesionych w rozumieniu art. 15 ust. 4e jednorazowo w momencie ich zaksięgowania nie powinno stać rozliczanie przedmiotowych kosztów w czasie dla celów rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.