0111-KDIB2-1.4010.449.2019.1.AT - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację szkoleń i seminariów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację szkoleń i seminariów, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację szkoleń i seminariów, o których mowa we wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy będącego Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka", lub "Wnioskodawca") jest komercyjna działalność w zakresie: wydawnictwa, poligrafii, reprodukcji nośników informacji, sprzedaży i pośrednictwa w sprzedaży, marketingu, reklamy, badań naukowych i prac rozwojowych oraz edukacji. Podstawowa działalność Spółki obejmuje przede wszystkim wydawanie książek czasopism, gazet, i pozostałych periodyków, a także działalność w zakresie rolnictwa, ekologii, ochrony przyrody i ochrony środowiska.

Spółka wydaje czasopisma będące użytecznymi dla aktywnych zawodowo rolników oraz czasopisma lifestyle'owe dla czytelników ceniących kontakt z naturą i tradycją.

Spółka czerpie przychody zarówno ze sprzedaży książek jak i czasopism. Większość przychodów ze sprzedaży pochodzi z materiałów wytworzonych w Spółce, jednakże część obrotu stanowi handel pozycjami innych wydawnictw. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem prenumerat, sprzedaży detalicznej wykorzystując sieć kolporterów oraz poprzez Internet.

Drugim filarem działalności spółki jest sprzedaż ogłoszeń. Spółka dba by poprzez duży wolumen sprzedaży oraz atrakcyjność dla czytelników, reklamodawcy mogli dotrzeć do jak największej i jak najlepiej dobranej grupy odbiorców. Spółka coraz intensywniej zaznacza swoją obecność w Internecie zarówno poprzez własny portal informacyjny, sklep internetowy jak i poprzez dedykowane serwisy.

W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje niekiedy szkolenia i seminaria dla potencjalnych i aktualnych kontrahentów. Szkolenia dotyczą kwestii stanowiących przedmiot publikacji podejmowanych w wydawanych przez Spółkę czasopismach lub innych zagadnień, związanych tematycznie z wydawanymi przez Spółkę tytułami prasowymi, które w opinii Spółki mogą być interesujące dla odbiorców prasy wydawanej przez Spółkę.

Szkolenia organizowane przez Spółkę skierowane są do szerokiego grona odbiorców, przy czym zwykle udział w szkoleniu jest dla jego uczestników odpłatny. Niekiedy jednak za wstęp na szkolenie czy seminarium Spółka nie pobiera opłaty.

Głównym celem organizacji szkoleń przez Spółkę jest rozpowszechnianie informacji o działalności Spółki, jak również o oferowanych przez nią produktach, prezentacja oferty prasowej Spółki w trakcie szkolenia, chęć poszerzenia grona odbiorców tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę, a także zdobycie nowych ogłoszeniodawców i reklamodawców. W przypadku szkoleń odpłatnych dla ich uczestników Spółka uzyskuje także przychód ze sprzedaży biletów, jednak może się zdarzyć, że wysokość przychodów uzyskanych z tego źródła nie pokryje wszystkich kosztów związanych z organizacją szkolenia. W trakcie szkoleń zbierane są także materiały wykorzystywane następnie w czasopismach wydawanych przez Spółkę oraz na stronie internetowej Spółki.

Szkolenie lub seminarium obejmuje zwykle zwięzłą prezentację przedmiotu szkolenia, wykład prelegenta będącego ekspertem w danej dziedzinie, możliwość zadawania pytań osobom prowadzącym szkolenie oraz późniejszą swobodną dyskusję uczestników szkolenia.

W czasie szkoleń Spółka zapewnia uczestnikom poczęstunek w postaci drobnych artykułów spożywczych, ciastek, kanapek, kawy, herbaty, wody mineralnej i soków. W przypadku długotrwałych szkoleń Spółka zapewnia też uczestnikom bardziej obfity posiłek, zwykle w postaci obiadu serwowanego w ramach nabytej przez Spółkę usługi cateringowej.

W związku z organizacją szkoleń i seminariów Spółka ponosi następujące koszty:

* koszty wynajmu Sali ze sprzętem do prezentacji szkolenia;

* koszty zaproszeń (biletów) i materiałów biurowych;

* koszty honorarium dla prelegentów;

* koszty podróży prelegentów do miejsca, w którym odbywa się szkolenie oraz koszty ich noclegu;

* koszty gadżetów i materiałów reklamowych rozdawanych podczas szkolenia;

* koszty konsumpcji podczas szkolenia, tj. zarówno drobnych artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych, jak i obiadów dla uczestników szkolenia.

Wskazane powyżej wydatki są ponoszone przez Spółkę definitywnie i są właściwie udokumentowane za pomocą faktur lub rachunków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę na organizację szkoleń i seminariów, w tym także wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych oraz posiłków dla uczestników szkolenia, zarówno te które są związane ze szkoleniami odpłatnymi dla ich uczestników, jak i te które dotyczą organizacji szkoleń darmowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę na organizację szkoleń i seminariów, zarówno te które są związane ze szkoleniami odpłatnymi dla ich uczestników jak i te które dotyczą organizacji szkoleń darmowych, w tym także wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych, napojów bezalkoholowych i posiłków dla uczestników szkoleń.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja "kosztów uzyskania przychodów" sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Konstrukcja przepisu zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc jako koszty uzyskania przychodów można traktować wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W oparciu o treść cytowanego powyżej przepisu w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe, a także w wyrokach sądów administracyjnych i komentarzach przedstawicieli doktryny konstruowane są katalogi warunków jakie muszą zostać spełnione, aby określony wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów.

W większości wypadków wskazuje się. że w tym celu muszą zostać spełnione następujące warunki:

* wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika;

* wydatek musi być definitywny (rzeczywisty);

* wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

* wydatek musi zostać właściwie udokumentowany;

* wydatek nie może być umieszczony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak zostało wskazane w części zawierającej opis wydatków będących przedmiotem niniejszego wniosku są one (lub będą) ponoszone przez Spółkę definitywnie i są właściwie udokumentowane za pomocą faktur lub rachunków.

W opinii Wnioskodawcy wydatki związane z organizacją szkoleń i seminariów są także związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz są lub będą ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, lub mogą mieć wpływ na ich wielkość.

Szkolenia i seminaria są organizowane przez Spółkę w celu zdobycia nowych czytelników tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę oraz zdobycia nowych ogłoszeniodawców i reklamodawców. W trakcie szkoleń prezentowana jest oferta Spółki, demonstrowane są materiały reklamowe promujące zarówno Spółkę, jak i poszczególne tytuły wydawane i sprzedawane przez Spółkę. W trakcie szkoleń zbierane są także materiały wykorzystywane następnie w czasopismach wydawanych przez Spółkę oraz na stronie internetowej Spółki. W przypadku, gdy udział w szkoleniu jest odpłatny Spółka uzyskuje także dodatkowo bezpośrednio przychód z opłat za uczestnictwo w szkoleniu.

W opinii Spółki organizacja szkoleń i seminariów przyczynia się niewątpliwie do poszerzenia rynku zbytu, a w konsekwencji istotnie wpływa na zwiększenie sprzedaży produktów i usług oferowanych przez Spółkę.

Poniesienie wydatków związanych z organizacją przez Spółkę szkoleń i seminariów takich jak koszty wynajmu sali ze sprzętem do prezentacji szkolenia, wydatki na wydruk zaproszeń lub biletów, wydatki na materiały biurowe, koszty gadżetów i materiałów reklamowych rozdawanych podczas szkolenia, honorarium dla prelegentów, koszty podróży prelegentów do miejsca, w którym odbywa się szkolenie oraz koszty ich noclegu, jest niezbędne do tego, aby szkolenie lub seminarium w ogóle się odbyło. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy możliwość zaliczenia tych wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodu nie powinno ulegać wątpliwości, skoro organizacja przez Spółkę tego rodzaju wydarzeń jest uzasadniona ekonomicznie i ma na celu zwiększenie przychodów Spółki.

Wydatki na zakup artykułów spożywczych i posiłków przeznaczonych dla uczestników szkoleń są ponoszone ze względu na fakt, że szkolenia i seminaria są zwykle dość długotrwałe i uczestnikom trzeba stworzyć możliwość spożycia posiłku odpowiedniego do długości trwania szkolenia.

W opinii Wnioskodawcy wydatki na zakup artykułów spożywczych i posiłków ponoszone przez Spółkę w ramach organizacji szkoleń i seminariów nie mają charakteru wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu wydatków na reprezentację, bowiem zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych wyrażonym m.in. w interpretacji ogólnej prawa podatkowego wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym w składzie siedmiu sędziów w dniu 17 czerwca 2013 r., sygn. akt: II FSK 702/11, a także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r. sygn. akt: II FSK 3994/14, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc. oraz wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Tymczasem Spółka dokonuje zakupu artykułów spożywczych i posiłków dla uczestników szkoleń nie po to, aby wykreować pozytywny wizerunek Spółki, lecz po to aby zapewnić im możliwość spożycia odpowiednich posiłków w trakcie organizowanego przez Spółkę wydarzenia i tym samym uchronić się przed zjawiskiem opuszczania szkolenia przez jego uczestników w trakcie szkolenia przed jego zakończeniem, w celu spożycia posiłku lub zaspokojenia pragnienia.

Ponoszone przez Spółkę wydatki na konsumpcję, są już obecnie standardowym wydatkiem, który ponoszony jest w trakcie organizacji szkoleń przez większość firm szkoleniowych. Tym samym, wydatkom tym nie można przypisywać funkcji kreowania pozytywnego wizerunku i budowania prestiżu marki, a co za tym idzie nie można ich uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, są one bowiem zwyczajowo przyjętym, standardowym elementem działań podejmowanych przez podmioty organizujące szkolenia, konferencje czy seminaria.

Wydatki związane z organizacją szkoleń w części dotyczącej zakupu artykułów spożywczych, napojów bezalkoholowych i posiłków stanowią w opinii Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów jako wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki. Wydatki tego rodzaju nie mają charakteru reprezentacyjnego, ich celem nie jest uwypuklenie zasobności Spółki ani jej profesjonalizmu. Zdaniem Spółki zapewnienie uczestnikom posiłków i napojów jest niezbędne z uwagi na długość trwania szkolenia i jego efektywność.

W tym miejscu należy wskazać, że organy podatkowe zajmowały już w przeszłości stanowisko, zgodnie z którym wydatki ponoszone na organizację szkoleń analogiczne do tych, które są przedmiotem niniejszego wniosku mogą stanowić podatkowe koszty uzyskania przychodu. Taki pogląd wyraził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 17 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.299.2018.1.ŚS oraz w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 23 lutego 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.318.2017.1.AS.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją szkoleń i seminariów, zarówno te które są związane ze szkoleniami odpłatnymi dla ich uczestników jak i te które dotyczą organizacji szkoleń darmowych, w tym także wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych, napojów bezalkoholowych i posiłków dla uczestników szkoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest komercyjna działalność w zakresie: wydawnictwa, poligrafii, reprodukcji nośników informacji, sprzedaży i pośrednictwa w sprzedaży, marketingu, reklamy, badań naukowych i prac rozwojowych oraz edukacji. Podstawowa działalność Spółki obejmuje przede wszystkim wydawanie książek czasopism, gazet, i pozostałych periodyków, a także działalność w zakresie rolnictwa, ekologii, ochrony przyrody i ochrony środowiska. Spółka wydaje czasopisma będące użytecznymi dla aktywnych zawodowo rolników oraz czasopisma lifestyle'owe dla czytelników ceniących kontakt z naturą i tradycją. Spółka czerpie przychody zarówno ze sprzedaży książek jak i czasopism. Większość przychodów ze sprzedaży pochodzi z materiałów wytworzonych w Spółce, jednakże część obrotu stanowi handel pozycjami innych wydawnictw. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem prenumerat, sprzedaży detalicznej wykorzystując sieć kolporterów oraz poprzez Internet. Drugim filarem działalności spółki jest sprzedaż ogłoszeń. Spółka dba by poprzez duży wolumen sprzedaży oraz atrakcyjność dla czytelników, reklamodawcy mogli dotrzeć do jak największej i jak najlepiej dobranej grupy odbiorców. Spółka coraz intensywniej zaznacza swoją obecność w Internecie zarówno poprzez własny portal informacyjny, sklep internetowy jak i poprzez dedykowane serwisy. W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje niekiedy szkolenia i seminaria dla potencjalnych i aktualnych kontrahentów. Szkolenia dotyczą kwestii stanowiących przedmiot publikacji podejmowanych w wydawanych przez Spółkę czasopismach lub innych zagadnień, związanych tematycznie z wydawanymi przez Spółkę tytułami prasowymi, które w opinii Spółki mogą być interesujące dla odbiorców prasy wydawanej przez Spółkę. Szkolenia organizowane przez Spółkę skierowane są do szerokiego grona odbiorców, przy czym zwykle udział w szkoleniu jest dla jego uczestników odpłatny. Niekiedy jednak za wstęp na szkolenie czy seminarium Spółka nie pobiera opłaty. Głównym celem organizacji szkoleń przez Spółkę jest rozpowszechnianie informacji o działalności Spółki, jak również o oferowanych przez nią produktach, prezentacja oferty prasowej Spółki w trakcie szkolenia, chęć poszerzenia grona odbiorców tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę, a także zdobycie nowych ogłoszeniodawców i reklamodawców. W przypadku szkoleń odpłatnych dla ich uczestników Spółka uzyskuje także przychód ze sprzedaży biletów, jednak może się zdarzyć, że wysokość przychodów uzyskanych z tego źródła nie pokryje wszystkich kosztów związanych z organizacją szkolenia. W trakcie szkoleń zbierane są także materiały wykorzystywane następnie w czasopismach wydawanych przez Spółkę oraz na stronie internetowej Spółki. Szkolenie lub seminarium obejmuje zwykle zwięzłą prezentację przedmiotu szkolenia, wykład prelegenta będącego ekspertem w danej dziedzinie, możliwość zadawania pytań osobom prowadzącym szkolenie oraz późniejszą swobodną dyskusję uczestników szkolenia. W czasie szkoleń Spółka zapewnia uczestnikom poczęstunek w postaci drobnych artykułów spożywczych, ciastek, kanapek, kawy, herbaty, wody mineralnej i soków. W przypadku długotrwałych szkoleń Spółka zapewnia też uczestnikom bardziej obfity posiłek, zwykle w postaci obiadu serwowanego w ramach nabytej przez Spółkę usługi cateringowej.

W związku z organizacją szkoleń i seminariów Spółka ponosi następujące koszty:

* koszty wynajmu Sali ze sprzętem do prezentacji szkolenia;

* koszty zaproszeń (biletów) i materiałów biurowych;

* koszty honorarium dla prelegentów;

* koszty podróży prelegentów do miejsca, w którym odbywa się szkolenie oraz koszty ich noclegu;

* koszty gadżetów i materiałów reklamowych rozdawanych podczas szkolenia;

* koszty konsumpcji podczas szkolenia, tj. zarówno drobnych artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych, jak i obiadów dla uczestników szkolenia.

Wskazane powyżej wydatki są ponoszone przez Spółkę definitywnie i są właściwie udokumentowane za pomocą faktur lub rachunków.

Przechodząc do będącej przedmiotem wniosku kwestii, dotyczącej możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków związanych z organizacją szkoleń i seminariów do kosztów podatkowych w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. - w pkt 28 tego przepisu - koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

W zakresie tak rozumianego pojęcia "reprezentacji", nie mieszczą się wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na organizację szkoleń i seminariów, o których mowa we wniosku.

W tym miejscu należy również wyjaśnić co należy rozumieć pod pojęciem reklama. Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w języku potocznym. W świetle objaśnień zawartych w "Słowniku języka polskiego" opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi".

Reklama firmy, bądź oferowanych przez nią usług może być prowadzona również poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wskazane we wniosku wydatki nie są objęte włączeniami, o których mowa w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., w tym zwłaszcza wyłączeniem wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Z tej też przyczyny możliwość zaliczenia wydatków, o których mowa we wniosku do kosztów podatkowych, uzależniona jest od wykazania związku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc związku poniesienia tych wydatków z uzyskiwaniem przychodów lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W tym też zakresie, zauważyć należy, że jak wynika z wniosku wydatki ponoszone na organizację szkoleń i seminariów związane są ściśle z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a ich celem jest rozpowszechnianie informacji o działalności Spółki, jak również o oferowanych przez nią produktach, prezentacja oferty prasowej Spółki w trakcie szkoleń, chęć poszerzenia grona odbiorców tytułów prasowych wydawanych przez Spółkę, a także zdobycie nowych ogłoszeniodawców i reklamodawców, co sprawia, że związek przyczynowo-skutkowy, o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jest spełniony.

W świetle powyższego wydatki, o których mowa we wniosku mogą stanowić koszty podatkowe.

Nadmienić przy tym należy, że przekazywanie uczestnikom szkoleń/seminariów gadżetów i materiałów reklamowych stanowi formę promowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Należy jednak zwrócić uwagę na jednostkową wartość przekazywanych przedmiotów, ponieważ do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki za zakup gadżetów lub materiałów reklamowych rozdawanych masowo, tzn. przekazywanych w taki sposób, by każdy zainteresowany podmiot miał możliwość ich otrzymania. Należy więc rozgraniczyć pojęcie reklamy od pojęcia reprezentacji. Istota reklamy wiąże się bowiem z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.