0111-KDIB2-1.4010.406.2019.3.MJ - Zwolnienie z CIT dochodu w postaci darowizny otrzymanej przez szpital.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.), uzupełnionym 13 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z zawarciem umowy, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania otrzymanej darowizny podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z zawarciem umowy, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania otrzymanej darowizny podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.406.2019.2.MJ, 0111-KDIB2-2.4014.193.2019.3.MZ, 0111-KDIB2-2.4015.150.2019.3.MZ, 0111-KDIB2-2.4015.161.2019.3.MZ, 0112-KDIL4.4012.416.2019.3.NK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca (dalej także: "Szpital") działa w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, na podstawie:

* statutu nadanego na mocy uchwały Senatu X,

* ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2190 z późn. zm.),

* ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842 z późn. zm.),

* ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 z późn. zm.),

* ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).

Organem założycielskim jednostki jest X.

Jednostka działa na podstawie wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego przez Wojewodę oraz na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego dla Stowarzyszeń, Innych Organizacji Społecznych i Zawodowych, Fundacji i Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej.

Zgodnie z wpisem do rejestru i statutem Szpitala, głównym przedmiotem działalności jest działalność lecznicza polegająca na udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażanie nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.

Jednostka świadczy specjalistyczne usługi medyczne pediatryczne i psychiatryczne. Jest ośrodkiem klinicznym. Działalność Szpitala jest finansowana ze środków publicznych, praktycznie prawie wyłącznie na podstawie kontraktów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, a także z Ministerstwem Zdrowia.

Szpital jako ośrodek kliniczny posiada najwyższy stopień referencyjności, świadczy wysokospecjalistyczne usługi medyczne, przyjmuje najbardziej skomplikowane przypadki, pacjentów w najcięższym stanie. Realizuje świadczenia w zakresie m.in. chirurgii, kardiochirurgii, neurochirurgii, kardiologii, onkologii, transplantacji szpiku, gastrologii, chorób zakaźnych, alergologii, neurologii, urologii, nefrologii, reumatologii dla pacjentów pediatrycznych oraz psychiatrii dzieci i dorosłych.

Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego planuje przekazać Szpitalowi produkt leczniczy (zarejestrowany w leczeniu pacjentów) w formie umowy darowizny. NFZ nie finansuje zakupu tego leku w ramach programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia. Ze środków publicznych w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia może zostać sfinansowany ewentualny pobyt pacjenta w szpitalu (osobodzień) lub wizyta w poradni przyszpitalnej. Szpital w ramach działalności statutowej może prowadzić terapię pacjentów w zakresie działania leku objętego umową darowizny. Darowizna leku, zgodnie z oświadczeniem firmy, nie jest badaniem klinicznym. Lek jest dopuszczony do używania dla pacjentów powyżej 12 roku życia, tj. u tych, u których byłby on stosowany.

W ramach umowy darowizny Szpital przeznaczy lek na zabezpieczenie ciągłości terapii u swoich Pacjentów, co oznacza, że przekaże produkt leczniczy (tabletki do codziennego doustnego stosowania) pacjentom do wykorzystania poza Szpitalem (w domu). Zgodnie z umową, przedmiot darowizny (lek) Jednostka zastosuje u pacjentów bez obciążania ich jakimkolwiek kosztem z tego tytułu.

Przekazane Szpitalowi w ramach umowy darowizny leki będą wykorzystywane w celu kontynuacji terapii prowadzonej w Szpitalu w warunkach domowych. Terapia (pobyt pacjenta w Szpitalu, wizyty w poradni) jest finansowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Ten ostatni nie stworzył jednak stosownego programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia, program ten istnieje jedynie dla pacjentów powyżej 18 roku życia, choć lek ten jest zarejestrowany dla dzieci już od 12 roku życia.

Ponadto, wzór umowy darowizny zawiera również poniższe zapisy:

* Umowa stanowi całość porozumienia między Stronami w zakresie dotyczącym jej przedmiotu. Obdarowany oświadcza, że przekazanie przedmiotu darowizny nie powoduje powstania innego zobowiązania między Stronami, w szczególności nie tworzy jakiegokolwiek zobowiązania w zakresie rekomendowania, przepisywania, wydawania, zakupu lub rejestracji produktów Darczyńcy;

* (...) zawarcie oraz wykonanie niniejszej Umowy nie narusza prawa lub wewnętrznych zasad, w tym statutu czy regulaminu, obowiązujących w placówce Obdarowanego, jak również nie pozostaje w konflikcie z działalnością prowadzoną przez Obdarowanego,

* niniejsza Umowa nie ma na celu prowadzenia reklamy produktów leczniczych Darczyńcy,

Największe wątpliwości Szpitala budzi zapis projektu umowy: Ewentualne zobowiązania podatkowe związane z zawarciem oraz wykonaniem niniejszej Umowy obciążają Obdarowanego.

Projekt umowy darowizny nie zawiera innych niż ww. zapisów, które mówiłyby o przejęciu przez Szpital (obdarowanego) długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w związku z planowanym zawarciem umowy darowizny Wnioskodawca zostanie obciążony zobowiązaniami podatkowymi, w szczególności podatkiem dochodowym od osób prawnych (...)? Planowana wartość darowizny wyniosłaby ok. 6 mln zł.

(część pytania oznaczonego we wniosku Nr 1)

2. Czy przekazanie pacjentom leku (otrzymanego w formie darowizny) do domu w celu kontynuacji terapii można uznać za wydatki statutowe i jako takie będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów (art. 49 ust. 3 ustawy z 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych; tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1844, winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 784 z późn. zm.), darowizny leków i wyrobów medycznych dla szpitali są dozwolone. Przepisy ustawy zakazujące przekazywania korzyści w związku z lekami refundowanymi dotyczą wyłącznie korzyści przekazywanych pacjentom i lekarzom. W związku z tym dopuszczalne, zgodnie z prawem, są darowizny, w tym zarówno leków refundowanych, jak i nierefundowanych. Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w komunikacie Ministerstwa Zdrowia z 29 stycznia 2018 r., zgodnie z którym (...) nie zabraniają przyjmowania przez szpital leków w formie darowizn ani stosowania ich u pacjentów. Decyzja o umożliwieniu pacjentom przyjmowania nierefundowanych leków (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), otrzymana przez Szpital darowizna będzie stanowiła dla niego przychód w wartości rynkowej.

Jednakże w przypadku Szpitala działającego w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, przychód podatkowy w związku z otrzymaniem nieodpłatnie leku będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych pod warunkiem przeznaczenia takiego przychodu (dochodu) na ochronę zdrowia.

Przekazanie pacjentom Szpitala (do domu) leków, otrzymanych uprzednio w formie darowizny, w celu kontynuacji prowadzonej terapii, wpisuje się w podstawową statutową działalność Szpitala, to jest udzielanie świadczeń medycznych. W związku z powyższym, dochód (w postaci darowizny) podlega w całości zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na przeznaczenie go w całości na cele związane z ochroną zdrowia, pozostające w ścisłym związku z prowadzoną przez Szpital działalnością statutową. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanej darowizny będzie stanowiła dla Szpitala przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. (...).

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia otrzymanej darowizny z podatku dochodowego od osób prawnych (...) potwierdziło Ministerstwo Finansów w piśmie z 31 lipca 2017 r., stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską nr 13293 (http://orka.sejm.gov.pl/ sejm8.nsf/interpelacja.xsp?documentld=0AE81D516B39E3F8C125813D0047A999&uew=1). (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. wynika z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Na podstawie art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

W tym miejscu wskazać także należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jest to świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne, tzn. kwota darowizny przekazana na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy.

Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych.

Świadczenie na rzecz obdarowanego może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami (osoby fizyczne, prawne i ułomne osoby prawne). Nie istnieją w zasadzie żadne ograniczenia co do możności przyjmowania darowizn, okolicznością przesądzającą w tym zakresie jest posiadanie zdolności prawnej.

Umowa darowizny jest umową konsensualną, co oznacza, że wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego.

Cechą istotnie wyróżniającą umowę darowizny od wielu umów nazwanych, uregulowanych w kodeksie cywilnym, jest jej nieodpłatność. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca, dokonując na rzecz drugiej strony przysporzenia, nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania umowy darowizny, ani też w przyszłości.

Skutkiem zawarcia ww. umowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jest uzyskanie przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca (dalej także: "Szpital") działa w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Wnioskodawca został wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego przez Wojewodę oraz do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego dla Stowarzyszeń, Innych Organizacji Społecznych i Zawodowych, Fundacji i Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej.

Zgodnie z wpisem do rejestru i statutem Szpitala, głównym przedmiotem działalności jest działalność lecznicza polegająca na udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażanie nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.

Jednostka świadczy specjalistyczne usługi medyczne pediatryczne i psychiatryczne. Jest ośrodkiem klinicznym. Działalność Szpitala jest finansowana ze środków publicznych, praktycznie prawie wyłącznie na podstawie kontraktów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, a także z Ministerstwem Zdrowia.

Szpital jako ośrodek kliniczny posiada najwyższy stopień referencyjności, świadczy wysokospecjalistyczne usługi medyczne, przyjmuje najbardziej skomplikowane przypadki, pacjentów w najcięższym stanie. Realizuje świadczenia w zakresie m.in. chirurgii, kardiochirurgii, neurochirurgii, kardiologii, onkologii, transplantacji szpiku, gastrologii, chorób zakaźnych, alergologii, neurologii, urologii, nefrologii, reumatologii dla pacjentów pediatrycznych oraz psychiatrii dzieci i dorosłych.

Firma będąca przedstawicielem podmiotu odpowiedzialnego dla produktu leczniczego planuje przekazać Szpitalowi produkt leczniczy (zarejestrowany w leczeniu pacjentów) w formie umowy darowizny. NFZ nie finansuje zakupu tego leku w ramach programu lekowego dla pacjentów od 12 do 18 roku życia. Ze środków publicznych w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia może zostać sfinansowany ewentualny pobyt pacjenta w szpitalu (osobodzień) lub wizyta w poradni przyszpitalnej. Szpital w ramach działalności statutowej może prowadzić terapię pacjentów w zakresie działania leku objętego umową darowizny. Darowizna leku, zgodnie z oświadczeniem firmy, nie jest badaniem klinicznym. Lek jest dopuszczony do używania dla pacjentów powyżej 12 roku życia, tj. u tych, u których byłby on stosowany.

W ramach umowy darowizny Szpital przeznaczy lek na zabezpieczenie ciągłości terapii u swoich Pacjentów, co oznacza, że przekaże produkt leczniczy (tabletki do codziennego doustnego stosowania) pacjentom do wykorzystania poza Szpitalem (w domu). Zgodnie z umową, przedmiot darowizny (lek) Jednostka zastosuje u pacjentów bez obciążania ich jakimkolwiek kosztem z tego tytułu.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę darowizna w formie rzeczowej (produkt leczniczy) stanowić będzie przychód podatkowy z tzw. "nieodpłatnych świadczeń" w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Na podstawie art. 12 ust. 5 u.p.d.o.p., przychód ten należy rozpoznać w wartości rynkowej.

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Warunkiem zwolnienia dochodu takiego podatnika jest jednak wykazanie się tożsamością celu statutowego i celu preferowanego w powołanym przepisie. Wykazanie tych celów w statucie musi być precyzyjne i ścisłe. Pojęcie cel statutowy to nie tylko bezpośrednie prowadzenie przez organizację jakiejś działalności, lecz także wspieranie takiej działalności, o ile wynika to wprost ze statutu.

Z treści art. 17 ust. 1a u.p.d.o.p. wynika, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;

1a. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k; 2. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Szczególnego podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że w myśl art. 17 ust. 1a pkt 2 u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach. Zatem przepis ten wprowadza ograniczenie zakresu zwolnienia wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. tylko do dochodu, który podatnik nie tylko przeznaczy na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ale i wydatkuje na te cele. Istotne jest to, że samo tylko przeznaczenie dochodu na cele statutowe lub inne społecznie użyteczne i preferowane przez ustawodawcę nie wystarczy dla zachowania prawa do zwolnienia, gdyż wydatkowanie dochodu na inny niż statutowy lub społecznie użyteczny cel, to zwolnienie unicestwi. Jest tu charakterystyczne to, że art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. w istocie tylko określa cele społecznie użyteczne, także określone w statucie, które uzasadniać mogą zwolnienie od podatku, o ile podatnik osiągnie dochód. Nie określa on żadnych innych warunków tego zwolnienia. Czyni to natomiast w powołanym wyżej przepisie art. 17 ust. 1a u.p.d.o.p., który postanawia, że samo tylko przeznaczenie dochodu na cel społecznie użyteczny nie jest wystarczające do zwolnienia, o ile dochód nie będzie wydatkowany na ten cel.

Kolejny warunek omawianego zwolnienia ustawodawca wprowadził w art. 17 ust. 1b u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Ustawodawca wprowadził w tym przepisie ułatwienie dla podatników w korzystaniu ze zwolnienia, bowiem postanowił, że wydatkowanie dochodu może nastąpić - po uprzednim jego (lub równoczesnym) przeznaczeniu - w czasie znacznie późniejszym od momentu jego osiągnięcia i przeznaczenia. Jednakże wprowadził przy tym warunek rozwiązujący - pozbawiający podatnika zwolnienia w przypadku jego wydatkowania na inny niż preferowany cel ustawowy.

Użycie przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. sformułowania "w części przeznaczonej na te cele" oznacza, że jeżeli statut będzie przewidywał również realizację innych celów niż wymienione w tym przepisie - to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych "innych celów" nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia tego dochodu od opodatkowania.

Należy podkreślić, że zwolnienie przedmiotowe o jakim mowa w powołanych wcześniej przepisach, jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania. Z tego względu musi być interpretowane ściśle, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu, z którego ono wynika.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że cel statutowy Wnioskodawcy - działalność lecznicza polegająca na udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz realizacja zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażanie nowych technologii medycznych oraz metod leczenia - jest zbieżny z celem wskazanym przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., tj. ochroną zdrowia.

Stwierdzić zatem należy, że dochód Wnioskodawcy uzyskany w związku z otrzymaniem darowizny w postaci produktu leczniczego, w sytuacji jego przekazania na rzecz pacjentów, w celu kontynuacji terapii, korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w powołanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., jako przeznaczony na cele statutowe Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.