0111-KDIB2-1.4010.386.2022.1.BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie stanowiła przychód po stronie Wnioskodawcy i czy wobec tego czy kwota ta będzie podlegała opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy na podstawie dyspozycji zawartych w Ustawie o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem znajdującym się w Grupie Kapitałowej (dalej jako: Grupa), w której to Spółka prowadzi działalność pomocniczą w stosunku do działalności innych spółek z Grupy.

Jednym z głównych obszarów działalności Spółki są usługi rachunkowo - księgowe świadczone na rzecz innych podmiotów z Grupy. Z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej na podstawie Umowy z dnia 27 września 2021 r. zawartej z X S.A. w koasekuracji z Y S.A. oraz Z S.A. (dalej jako: Umowa ubezpieczenia) (dalej jako: Towarzystwo Ubezpieczeniowe), które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się między innymi szeroko pojętą obsługą księgową innych spółek z Grupy. W związku z przedmiotową obsługą, Spółka zobowiązana była do naliczania wysokości zobowiązań podatkowych na rzecz swoich klientów, którą to należność klienci Spółki zobowiązani byli uiszczać do właściwych urzędów skarbowych. X w okresie lat 2017-2018 dokonała na rzecz Spółek A S.A. oraz B S.A. (dalej jako: Klient lub Poszkodowany) błędnego naliczenia wysokości zobowiązania podatkowego, wobec czego Klienci Spółki ponieśli stratę, zostali oni bowiem zobowiązani do dopłaty na rzecz właściwego organu skarbowego różnicy między naliczoną przez Spółkę wysokością należnego podatku a rzeczywistą jego wysokością, wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w płatności.

W związku z poniesioną szkodą finansową, która nastąpiła w wyniku nieprawidłowego wykonania usług z zakresu obsługi podatkowej przez X, Klienci wystawili Spółce noty obciążeniowe, w wyniku czego Wnioskodawca zwrócił się o wypłatę odszkodowania do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w którym Spółka wykupiła ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowe noty obciążeniowe nie zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r., Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm. (dalej jako: Ustawa o CIT).

Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wypłaty odszkodowania bezpośrednio na rachunki bankowe należące do Klientów. Decyzje w sprawie przyznania oraz wypłaty odszkodowania zostały wystawione przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe bezpośrednio na rzecz Klientów. Kwota, wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klientów stanowiła odszkodowanie za szkodę poniesioną przez tychże Klientów w postaci uiszczonych przez nich na rzecz Skarbu Państwa odsetek od podatku dochodowego od osób prawnych, który został uiszczony z opóźnieniem wynikłym z nieprawidłowego wykonania usług przez Wnioskodawcę po pomniejszeniu o franszyzę.

Opisane powyżej zdarzenie określone zostało przez Wnioskodawcę jako Stan faktyczny. Z uwagi na to, że Wnioskodawca nadal zajmuje się świadczeniem usług rachunkowo - księgowych, nie może on wykluczyć, że do analogicznego zdarzenia dojdzie także w przyszłości - Zdarzenie przyszłe.

Pytanie

Czy w świetle wyżej przedstawionego Stanu faktycznego oraz Zdarzenia przyszłego wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie stanowiła przychód po stronie Wnioskodawcy i czy wobec tego czy kwota ta będzie podlegała opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy na podstawie dyspozycji zawartych w Ustawie o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klienta kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie stanowiła przychodu po stronie Wnioskodawcy i wobec tego kwota ta nie będzie podlegała opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy na podstawie dyspozycji zawartych w Ustawie o CIT.

Przedstawione w tym miejscu stanowisko wynika z poniższych argumentów.

W pierwszej kolejności należy wskazać, czym jest przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych.

Ustawa o CIT nie określa definicji legalnej przychodu, ale przedstawia przykładowy, otwarty katalog przysporzeń, które dla przedsiębiorstwa stanowić będą przychód. Również w doktrynie przyjmuje się, iż przepisy Ustawy o CIT nie definiują pojęcia przychodu, określają natomiast, co w szczególności stanowi przychód w rozumieniu tych przepisów. Wymienione w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT kategorie uznane za przychód nie wyczerpują wszystkich kategorii, jakie mogą stanowić przychód na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych i tworzą tym samym katalog otwarty. Rozstrzygając czy dana kategoria stanowi przychód należy również odwołać się do art. 12 ust. 4 Ustawy o CIT, gdzie w sposób enumeratywny, a zatem wyczerpujący, wymieniono kategorie niestanowiące przychodu. Dopiero powiązanie tych dwóch regulacji pozwala na określenie, czy dana kategoria jest przychodem, czy też nim nie jest. Należy również pamiętać o tym, że za przychody uznaje się również przychody należne, a zatem jeszcze faktycznie nieotrzymane należności, o czym przesądza treść art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, który należy odczytywać łącznie z art. 12 ust. 3a, 3c, 3d, 3e, 3f i 3g Ustawy o CIT (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2022).

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także osiągnięte należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat oraz skont. Oznacza to, iż dla rozpoznania przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej będzie wystarczające, kiedy przychód ten będzie dla przedsiębiorstwa należny. Co do zasady, otrzymane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej odszkodowania również zalicza się do przychodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, uważa się nie tylko przychody otrzymane, lecz również przychody należne. W przepisie tym mowa jest o przychodach związanych z działalnością gospodarczą, a zatem o kategorii przychodów o szerszym zakresie niż tylko przychody z tytułu działalności gospodarczej.

Oznacza to, że do przychodów takich należy zaliczyć, obok przychodów z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, również inne przychody, które są wynikiem prowadzonej działalności i wynikają z tej działalności pośrednio (takie jak np. odsetki od nieterminowej zapłaty, odszkodowania (...)) (IV. Dmoch, op. cit.).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu wynika, że jest on podmiotem świadczącym usługi rachunkowo - księgowe. W związku z tą działalnością Wnioskodawca zawarł Umowę ubezpieczenia, które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca dokonał błędnego naliczenia wysokości zobowiązania podatkowego, wobec czego jego Klienci ponieśli stratę - zostali oni bowiem zobowiązani do dopłaty na rzecz właściwego organu skarbowego różnicy między naliczoną przez Wnioskodawcę wysokością należnego podatku a rzeczywistą jego wysokością, wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w płatności. W związku z poniesioną przez Klientów szkodą, wystawili oni w stosunku do Wnioskodawcy noty obciążeniowe, opiewające na wartość poniesionej przez nich szkody. Następnie Wnioskodawca zwrócił się o wypłatę odszkodowania do Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Noty obciążeniowe nie zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do jego kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT. Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wypłaty odszkodowania bezpośrednio na rachunki bankowe należące do Klientów. Decyzje w sprawie przyznania oraz wypłaty odszkodowanie zostały wystawione przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe bezpośrednio na rzecz Klientów. Kwota, wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klientów stanowiła odszkodowanie za szkodę poniesioną przez tychże Klientów w postaci uiszczonych przez nich na rzecz Skarbu Państwa odsetek od podatku dochodowego od osób prawnych, który został uiszczony z opóźnieniem wynikłym z nieprawidłowego wykonania usług przez Wnioskodawcę.

W kontekście powyższego trzeba odnotować, że przepis art. 7 Ustawy o CIT wyraża kluczową dla konstrukcji Podatku dochodowego od osób prawnych zasadę, że przedmiotem opodatkowania jest przychód, bez względu na rodzaj źródła przychodów, z jakich ten został osiągnięty. Brak ustawowej definicji dochodu, a poprzestanie jedynie na opisie jego obliczania, uzasadnia postrzeganie dochodu przez pryzmat rozumienia pojęcia "przychodu podatkowego". Przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1154/14).

Podobny pogląd zaprezentował także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt sprawy I SA/Gd 1445/19, stwierdzając, iż Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu, precyzując poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 przedmiotowej ustawy rodzaje przychodów a także wyliczając, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów. W art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Wobec tego wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają wymagania określone w rozdziale 2 ww. ustawy, mogą zostać uznane za przychód osoby prawnej.

Uwzględniając więc powyższe okoliczności trzeba wyraźnie stwierdzić, że wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klienta kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie stanowiła przychodu po stronie Wnioskodawcy gdyż jest to kwota należna na rzecz tegoż Klienta z uwagi na uszczerbek majątkowy, który zaistniał po jego stronie. Kwota odszkodowania stanowić więc potencjalnie może przychód podatkowy wyłącznie po stronie Klienta w myśl art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT i wobec tego nie może stanowić tożsamego przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę na okoliczność, że w Ustawie o CIT nie odniesiono się w sposób szczególny do momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania. Jak jednak wynika z art. 12 ust. 3e tej ustawy, w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, do którego nie stosuje się art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f Ustawy o CIT, za datę jego powstania uważa się dzień otrzymania zapłaty. W związku z powyższym przyjmuje się, że przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania powstaje w dacie jego faktycznego otrzymania (tak przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 30 lipca 2020 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.135.2020.1.AS), tj. z chwilą wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy lub w momencie wpłaty gotówki do kasy. W Stanie faktycznym brak takiego momentu, bowiem odszkodowanie wpłynęło na rachunki bankowe Spółek, a nie Wnioskodawcy, co w opinii Wnioskodawcy stanowi kolejny argument przemawiający za brakiem powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Mając na uwadze opisany Stan faktyczny oraz Zdarzenie przyszłe należy więc stwierdzić, iż wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe odszkodowanie na rzecz podmiotów, które poniosły szkodę w rezultacie błędów popełnionych przez Wnioskodawcę w toku świadczenia usług, a która to szkoda została naprawiona poprzez wypłatę tegoż odszkodowania Klientom, nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy.

Biorąc więc pod uwagę opisane w tym miejscu argumenty Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jego pogląd prawny, wyrażony na wstępie niniejszego wniosku, jest prawidłowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), nie zawiera definicji przychodu.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Ponadto, wyjątek od reguły, zgodnie z którą przychodem podatnika są przysporzenia faktycznie przez niego uzyskane wprowadza art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Stosownie do tego przepisu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość - Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

- przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz

- podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT,

do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest, by "wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów" w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Biorąc pod uwagę wyłączenia ustawowe wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, brak jest w nich wykluczenia z kosztów uzależnionego od zawarcia umowy ubezpieczenia.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca posiada z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się między innymi szeroko pojętą obsługą księgową innych spółek z Grupy. W związku z przedmiotową obsługą, Spółka zobowiązana była do naliczania wysokości zobowiązań podatkowych na rzecz swoich klientów, którą to należność klienci Spółki zobowiązani byli uiszczać do właściwych urzędów skarbowych. X w okresie lat 2017-2018 dokonała na rzecz Spółek A S.A. oraz B S.A. błędnego naliczenia wysokości zobowiązania podatkowego, wobec czego Klienci Spółki ponieśli stratę, zostali oni bowiem zobowiązani do dopłaty na rzecz właściwego organu skarbowego różnicy między naliczoną przez Spółkę wysokością należnego podatku a rzeczywistą jego wysokością, wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w płatności.

W związku z poniesioną szkodą finansową, która nastąpiła w wyniku nieprawidłowego wykonania usług z zakresu obsługi podatkowej przez X, Klienci wystawili Spółce noty obciążeniowe, w wyniku czego Wnioskodawca zwrócił się o wypłatę odszkodowania do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w którym Spółka wykupiła ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowe noty obciążeniowe nie zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT.

Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wypłaty odszkodowania bezpośrednio na rachunki bankowe należące do Klientów. Decyzje w sprawie przyznania oraz wypłaty odszkodowania zostały wystawione przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe bezpośrednio na rzecz Klientów. Kwota, wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klientów stanowiła odszkodowanie za szkodę poniesioną przez tychże Klientów w postaci uiszczonych przez nich na rzecz Skarbu Państwa odsetek od podatku dochodowego od osób prawnych, który został uiszczony z opóźnieniem wynikłym z nieprawidłowego wykonania usług przez Wnioskodawcę po pomniejszeniu o franszyzę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie stanowiła przychód po stronie Wnioskodawcy i czy wobec tego czy kwota ta będzie podlegała opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy na podstawie dyspozycji zawartych w Ustawie o CIT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że wskazana we wniosku kwota odszkodowania, która została/zostanie wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klienta z tytułu odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy stanowi/będzie stanowić przychód po stronie Wnioskodawcy, pomimo tego, że jak wskazał Wnioskodawca, jest to kwota należna na rzecz tegoż Klienta z uwagi na uszczerbek majątkowy, który zaistniał po jego stronie. Odszkodowanie to wynika bowiem z umowy ubezpieczenia zawartej przez Wnioskodawcę z ubezpieczycielem, które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług.

Tym samym, skoro to Wnioskodawca jest odpowiedzialny za powstanie wskazanej we wniosku szkody to co do zasady to on powinien dokonać jej naprawienia. Z uwagi jednak na ubezpieczenie Wnioskodawcy szkoda ta została faktycznie pokryta z zawartej polisy, a świadczenie zostało wypłacone bezpośrednio na rzecz poszkodowanych. To zatem Wnioskodawca ubezpieczył się od skutków ewentualnych zaniedbań i to jemu należna jest kwota wypłacona z tytułu ubezpieczenia, stanowiąc jego przysporzenie majątkowe, a więc przychód podatkowy. Fakt, że zgodnie z umową zawartą z ubezpieczycielem, odszkodowanie zostało/zostanie wypłacone bezpośrednio podmiotom, które poniosły szkodę pozostaje bez znaczenia dla kwalifikacji odszkodowania, jako przychodu Wnioskodawcy. Takie rozliczenie, stanowi bowiem jedynie techniczną stronę realizacji zobowiązań Wnioskodawcy, będących następstwem powstałej szkody. Odszkodowanie wynika bowiem, jak już zresztą wskazano z umowy ubezpieczenia zawartej przez Wnioskodawcę.

Wskazać przy tym należy, że wypłacone odszkodowanie, zaliczane do przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT jest powiązane (koresponduje) z kosztami ubezpieczenia Wnioskodawcy na wypadek konieczności zapłacenia tego odszkodowania, niepodlegającymi wyłączeniu z kosztów podatkowych, a nie z zapłaceniem tego odszkodowania. Z tej też przyczyny w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania cytowany już art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W związku z powyższym kwota odszkodowania stanowi/będzie stanowić przychód podatkowy po stronie Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe odszkodowanie na rzecz podmiotów, które poniosły szkodę w rezultacie błędów popełnionych przez Wnioskodawcę w toku świadczenia usług, a która to szkoda została naprawiona poprzez wypłatę tegoż odszkodowania Klientom, nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te i rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Nadmienić należy, że stanowisko Organu zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 9 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 470/21.

Dodatkowo podkreślić należy, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi - adekwatnie do treści pytania postawionego przez Wnioskodawcę - wyłącznie kwestia powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że to pytanie podatkowe wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, nie odniesiono się do zagadnienia związanego z momentem powstania przychodu podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).