0111-KDIB2-1.4010.307.2019.4.MK - Ustalenie wartości początkowej nabywanych składników majątkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 5 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z 19 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia) oraz pismem z 19 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opisana w zdarzeniu przyszłym Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Kupujący nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2019 r. do Organu wpłynął wniosek wspólny o wydanie w interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy opisana w zdarzeniu przyszłym Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Kupujący nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 listopada 2019 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4012.455.2019.1.AP, 0111-KDIB2-3.4010.307.2019.3.MK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 19 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia) oraz pismem z 19 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r.).

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: X Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Kupujący"),

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y Sp. z o.o. (dalej: "Sprzedający"),

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) ("Sprzedający") jest właścicielem dziatki nr (...) w (...), o powierzchni 17209 m², wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...) III Wydział Ksiąg Wieczystych (...), na której znajduje się z obiekt produkcyjno-magazynowy (Budynek) wraz z portiernią. Na ww. działce są posadowione również budowle (Budynek).

Działka wraz z Budynkiem oraz Budowlami nazywane są dalej (Nieruchomością). Obecnie Sprzedający zamierza sprzedać Nieruchomość na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) ("Kupujący"). Nieruchomość jest obecnie wykorzystywana w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Sprzedającego podlegającą opodatkowaniu VAT. Nieruchomość jest przedmiotem długoterminowej umowy najmu zawartej z X Sp. z o.o. z siedzibą w (...).

Pierwsze zasiedlenie Nieruchomości nastąpiło ponad dwa lata przed dniem złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Sprzedający, od momentu pierwszego zasiedlenia, nie poniósł wydatków na ulepszenie Budynku lub jakiejkolwiek Budowli, których wartość stanowiłaby co najmniej 30% ich wartości początkowej. Ani Budynek, ani jakakolwiek Budowla nie zostały poddane znaczącym przebudowom przez Sprzedającego po dokonaniu ww. pierwszego zasiedlenia.

Nieruchomość jest przypisana do samobilansującego się oddziału Sprzedającego, który sam sporządza sprawozdanie finansowe w ramach sprawozdania Sprzedającego. Oddział posiada przypisane osobne konta kosztowe, przychodowe i bilansowe, a ponadto posiada oddzielne rachunki bankowe, Z perspektywy rozliczeń podatku VAT, faktury VAT sprzedażowe jak i zakupowe, związane z Nieruchomością są jednak wystawiane na Sprzedawcę, tj. A Sp. z o.o. Oddział w (...), który posługuje się tym samym numerem NIP co Sprzedawca.

Sprzedający posiada zawartą umowę na obsługę techniczną Budynku z B Sp. z o.o. z siedzibą w (...) (KRS: (...), a ponadto posiada zawartą umowę na dostawy wody użytkowej i odprowadzanie ścieków z zewnętrznym dostawcą. Dostawy pozostałych mediów są realizowane na podstawie umów zawartych pomiędzy najemcą i dostawcami takich usług. Kupujący zamierza zawrzeć nowe umowy operacyjne i serwisowe po zakupie Nieruchomości. Sprzedający dołoży wszelkich starań, aby rozwiązać umowy o świadczenie usług w taki sposób, że umowy o świadczenie usług zostaną rozwiązane w dniu zawarcia umowy ostatecznej i umożliwi Kupującemu zawieranie nowych umów o świadczenie usług. Jeżeli Sprzedający nie będzie mógł wypowiedzieć określonych umów serwisowych z mocą obowiązującą od daty zawarcia umowy ostatecznej, to Sprzedający zapewni, że w dniu zawarcia umowy ostatecznej, wypowiedzenia na podstawie takich umów serwisowych zostaną podpisane i złożone do odpowiednich usługodawców lub dostawców mediów bez zbędnej zwłoki.

Strony będą koordynować swoje działania i współpracować w dobrej wierze w celu zapewnienia, że nie wystąpi przerwa w świadczeniu usług i dostawie mediów dla Nieruchomości po dacie zawarcia umowy ostatecznej oraz że nowe umowy z dostawcami usług i mediów będą zawarte możliwie jak najszybciej po dacie zawarcia umowy ostatecznej.

Żadne znaki towarowe nie zostały zarejestrowane w związku z działalnością Budynku i żadne znaki towarowe lub oznaczenia nie zostaną przeniesione na Kupującego w związku z planowaną transakcją. Kupujący nie nabędzie również praw do strony internetowej ani materiałów marketingowych związanych z Nieruchomością (w tym z Budynkiem).

Sprzedający sprzeda Kupującemu wraz z Nieruchomością w ramach ceny sprzedaży związane z Nieruchomością prawa autorskie, jak również prawa wynikające z gwarancji oraz rękojmi dotyczące Nieruchomości, w zakresie w jakim jeszcze nie wygasły. Kupujący wstąpi w stosunek prawny z umowy najmu Nieruchomości z mocy prawa (art. 678 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (k.c.).

Po nabyciu Nieruchomości Kupujący zamierza wykorzystać nabytą Nieruchomość do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT (najem komercyjny). Kupujący w celu świadczenia usług będzie musiał przeprowadzić dodatkowe, niezbędne działania - np. zawrzeć umowę o świadczenie usług zarządzania Nieruchomością, umowę o usługi księgowe i doradztwo podatkowe, otworzyć rachunki bankowe, zapewnić kapitał obrotowy oraz zawrzeć inne umowy związane z usługami operacyjnymi dotyczącymi Nieruchomości.

W ramach transakcji Kupujący nie wstąpi w żadną umowę o zarządzanie Nieruchomością, ani umowę zarządzania aktywami (tj. żadna taka umowa nie zostanie przeniesiona na Kupującego).

W ramach transakcji na Kupującego nie zostaną przeniesione prawa ani obowiązki z umów, na podstawie których udzielono Sprzedającemu finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę Nieruchomości.

Dla potrzeb funkcjonowania oddziału, Sprzedający zatrudniał jednego pracownika. W ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przejęcia żadnego z pracowników przez Kupującego. Ponadto w ramach transakcji sprzedaży na Kupującego nie zostanie przeniesiony jakikolwiek majątek ruchomy stanowiący własność Sprzedającego.

Kupujący i Sprzedający na moment sprzedaży Nieruchomości nie będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Ustawa o CIT).

Na moment planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości Kupujący i Sprzedający będą zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i będą spełniać ustawową definicję podatnika określoną w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT).

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 19 listopada 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.) Zainteresowani wskazali, że:

1. W ocenie Zainteresowanych kwestia, czy Nieruchomość, która będzie przedmiotem planowanej transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie jest elementem opisu stanu faktycznego, tytko jego oceną prawną.

W tym kontekście wg Zainteresowanych pytanie dotyczy kwalifikacji prawnej przedstawionego stanu faktycznego. Niezależnie od powyższego, Zainteresowani, podtrzymują stanowisko przedstawione we wniosku, że zbywania Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Jak wskazali Zainteresowani we wniosku: transakcją nie zostaną objęte natomiast inne składniki majątku Sprzedającego wymienione w art. 55¹ k.c., w tym nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe związane z działalnością prowadzoną przez Sprzedającego, czy inne składniki jego majątku rzeczowego należące do Sprzedającego. Przedmiot transakcji nie będzie zatem wykazywał cech zorganizowania, o których wyżej mowa.

2a. Wskazana we wniosku Nieruchomość w momencie zbycia nie będzie wyodrębniona na płaszczyźnie organizacyjnej. Nie będzie ona tworzyć wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zbywana nieruchomość w rezultacie nie będzie mogła stanowić niezależnego przedsiębiorstwa realizującego ww. zadania.

Jak to zostało opisane we wniosku: Zainteresowani stoją na stanowisku, że Nieruchomość nie stanowi całości przedsiębiorstwa Sprzedającego oraz nie została organizacyjnie wydzielona w ramach przedsiębiorstwa prowadzonego przez Sprzedającego. Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia wyodrębnienia organizacyjnego, wobec czego ocena wyodrębnienia na tej płaszczyźnie powinna opierać się na analizie umiejscowienia zespołu składników majątkowych w ramach struktury przedsiębiorstwa oraz ich zorganizowania z punktu widzenia rodzaju działalności, której wykonywaniu mają służyć.

2b. Wskazana we wniosku Nieruchomość w momencie zbycia nie będzie wyodrębniona na płaszczyźnie finansowej w przedsiębiorstwie Sprzedającego. Jakkolwiek na podstawie prowadzonej przez Sprzedającego ewidencji księgowej w praktyce będzie możliwe przyporządkowanie w momencie zbycia przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z Nieruchomością (co w rezultacie daje możliwość odrębnego określenia wyniku finansowego dla Nieruchomości), to jednak nie będzie to oznaczało posiadania przez Nieruchomość samodzielności finansowej pozwalającej na jej autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym.

Jak to zostało ujęte we wniosku: w odniesieniu do warunku wyodrębnienia finansowego, należy zwrócić uwagę, że powinno ono zapewniać możliwość wydzielenia z finansów całego przedsiębiorstwa Sprzedającego rozliczeń finansowych dotyczących jego zorganizowanych części. Możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionych składników przedsiębiorstwa jest kluczowa do uznania tego warunku za spełniony. Konieczne jest więc zastosowanie takiego systemu ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie do wyodrębnionego zespołu składników związanych z nim finansów - np. poprzez realizację odrębnych planów finansowych, odrębnych budżetów, czy też przygotowania uproszczonej dokumentacji finansowej. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 7 grudnia 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-423/15-2/EK: "Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie należności i zobowiązań, aktywów płynnych oraz przychodów i kosztów do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe umożliwia więc oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od pozostałej części przedsiębiorstwa (w tym odrębne regulowanie zobowiązań oraz przyjmowanie należności zorganizowanej części przedsiębiorstwa). (...) Ważne jest, aby należności i zobowiązania zostały wyodrębnione i przyporządkowane finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć i realizować określone funkcje gospodarcze)". Dodatkowo Zainteresowani zwracają uwagę, że w ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przeniesienia odpowiednich zasobów finansowych, które pozwalałyby na realizację określonych funkcji gospodarczych. Należy uznać zatem, że w przypadku transakcji sprzedaży Nieruchomości, nie zostanie spełniony także warunek wyodrębnienia finansowego.

2c. Wskazana we wniosku Nieruchomość nie jest i nie będzie wyodrębniona funkcjonalnie i w rezultacie nie stanowi i nie będzie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa.

Jak to zostało opisane we wniosku: w ocenie Zainteresowanych, Nieruchomość nie będzie stanowiła jednostki wyodrębnionej w sposób umożliwiający jej samodzielne funkcjonowanie na rynku oraz wykonywanie zadań gospodarczych. Składniki będące przedmiotem transakcji nie zapewnią faktycznej możliwości kontynuowania działalności Sprzedającego. W celu wykorzystania Nieruchomości do swojej działalności gospodarczej Kupujący będzie zmuszony do zawarcia szeregu umów (m.in. o zarządzanie Nieruchomością i o zarządzanie aktywami) a także do podjęcia innych działań o charakterze faktycznym i prawnym. Ponadto prowadzenie działalności na rynku najmu nieruchomości komercyjnych przez Kupującego (w oparciu o Nieruchomość) będzie wymagało od niego zaangażowania własnego know-how, zasobów finansowych, doświadczenia czy struktur istniejących w jego przedsiębiorstwie.

2. Przedmiotem sprzedaży będzie Nieruchomość szczegółowo opisana we wniosku wraz z prawami autorskimi, jak również prawami wynikającymi z gwarancji oraz rękojmi dotyczącymi Nieruchomości, w zakresie w jakim jeszcze nie wygasły. Przedmiotem sprzedaży nie będą pozostałe składniki majątku Sprzedającego.

3. Będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątkowych i niemajątkowych na moment zbycia nie będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać swoje zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Sprzedającego.

4. Po jej nabyciu, Kupujący będzie wykorzystywał Nieruchomość i będzie kontynuował działalność gospodarczą, którą Sprzedający prowadził dotychczas na Nieruchomości, w zakresie wynajmu.

5. Kupujący nie będzie miał faktycznej możliwości kontynuowania tej działalności w oparciu wyłącznie o składniki majątku będące przedmiotem transakcji. Wynika to z faktu, że do prowadzenia działalności w tym zakresie potrzebne jest zaplecze administracyjne służące do obsługi wynajmu Nieruchomości. Możliwość wykorzystania Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej wymaga co najmniej zatrudnienia przez Kupującego osoby odpowiedzialnej za kontakty z Najemcą, bieżące administrowanie nieruchomością monitorowanie płatności czynszu, etc. Ponadto niezbędne jest zawarcie przez Kupującego umów dotyczących obsługi technicznej Nieruchomości a także umowy o zarządzanie Nieruchomością.

W związku z powyższym zadano następujące m.in. pytanie:

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa lub ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Kupujący na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Zdaniem Zainteresowanych, Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa lub ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji Kupujący na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych wchodzących w skład Nieruchomości w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

W zakresie definicji "przedsiębiorstwa" ustawa o CIT odsyła w art. 4a pkt 3 do definicji wynikającej z Kodeksu cywilnego.

Artykuł 55¹KC definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo swoim zakresem obejmuje w szczególności:

Zakres pojęcia "zorganizowana część przedsiębiorstwa" został określony w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Aby zatem można było uznać, że dany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym należności i zobowiązania) stanowi ZCP, muszą być łącznie spełnione następujące warunki:

* zespół składników materialnych i niematerialnych powinien być zorganizowany,

* zespół składników materialnych i niematerialnych powinien być wyodrębniony pod względem organizacyjnym,

* zespół składników materialnych i niematerialnych powinien być wyodrębniony pod względem finansowym,

* wyodrębnione składniki materialne i niematerialne muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* po wyodrębnieniu składniki te muszą stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące ww. zadania gospodarcze w sposób samodzielny.

W związku z tym, że ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób spełnienie powyższych przesłanek powinno być weryfikowane, konieczne jest odniesienie do każdej z tych przesłanek osobno.

Jakkolwiek definicja ZCP występuje wyłącznie na gruncie prawa podatkowego i "wyraża ekonomiczne rozumienie przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) jako całości gospodarczej, pojmowanej jako aktywa i obciążające je pasywa, w oderwaniu od prawnoformalnych aspektów dokonywania transakcji" (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 czerwca 2012 r. sygn. IPPP1/443-322/12-2/PR), to ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębną działalność, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników.

W świetle przytoczonej wyżej definicji stwierdzić należy, że za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część uznać można jedynie zespół składników niematerialnych i materialnych, pozostających ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole (kompletnym), a nie zbiorze pewnych elementów. Musi się więc odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Oznacza to, że przedsiębiorstwo albo ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębną działalność, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (w przypadku ZCP - na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Istotne jest również, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami tak, by mogły one samodzielnie posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Warunkiem uznania przedmiotu transakcji za ZCP jest również wydzielenie zespołu składników majątkowych/niemajątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to powinno mieć miejsce na płaszczyznach organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Zainteresowani stoją na stanowisku, ze Nieruchomość nie stanowi całości przedsiębiorstwa Sprzedającego oraz nie została organizacyjnie wydzielona w ramach przedsiębiorstwa prowadzonego przez Sprzedającego. Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia wyodrębnienia organizacyjnego, wobec czego ocena wyodrębnienia na tej płaszczyźnie powinna opierać się na analizie umiejscowienia zespołu składników majątkowych w ramach struktury przedsiębiorstwa oraz ich zorganizowania z punktu widzenia rodzaju działalności, której wykonywaniu mają służyć.

Zdaniem Zainteresowanych, Nieruchomość nie stanowi samodzielnej i autonomicznej jednostki. Nawet pomimo faktu, że Nieruchomość znajduje się w wyodrębnionym oddziale Spółki. Należy podkreślić także, ze Nieruchomość nie posiada własnych zasobów materialnych i ludzkich. Struktura taka nie jest więc samowystarczalna dla prowadzenia niezależnej w sensie operacyjnym działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, w opinii Zainteresowanych, należy uznać, że Nieruchomość nie spełnia przesłanki wyodrębnienia o charakterze organizacyjnym, stanowiącej jeden z wymogów określonych w definicji ZCP, zawartej w art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

Przesłanki wyodrębnienia w tym zakresie nie spełnia sam fakt przypisania Nieruchomości do majątku oddziału Sprzedającego. W odniesieniu do warunku wyodrębnienia finansowego, należy zwrócić uwagę, że powinno ono zapewniać możliwość wydzielenia z finansów całego przedsiębiorstwa Sprzedającego rozliczeń finansowych dotyczących jego zorganizowanych części. Możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionych składników przedsiębiorstwa jest kluczowa do uznania tego warunku za spełniony. Konieczne jest więc zastosowanie takiego systemu ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie do wyodrębnionego zespołu składników związanych z nim finansów - np. poprzez realizację odrębnych planów finansowych odrębnych budżetów, czy też przygotowania uproszczonej dokumentacji finansowej,

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 7 grudnia 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-423/15-2/EK: "Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie należności i zobowiązań, aktywów płynnych oraz przychodów i kosztów do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe umożliwia więc oddzielenie finansów zorganizowanej części przedsiębiorstwa od pozostałej części przedsiębiorstwa (w tym odrębne regulowanie zobowiązań oraz przyjmowanie należności zorganizowanej części przedsiębiorstwa). (...) Ważne jest, aby należności i zobowiązania zostały wyodrębnione i przyporządkowane finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć i realizować określone funkcje gospodarcze)".

Sprzedający nie posiada odrębnych planów finansowych oraz odrębnych budżetów przypisanych bezpośrednio do Nieruchomości. Dodatkowo Zainteresowani zwracają uwagę, że w ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przeniesienia odpowiednich zasobów finansowych, które pozwalałyby na realizację określonych funkcji gospodarczych. Należy uznać zatem, że w przypadku transakcji sprzedaży Nieruchomości, nie zostanie spełniony także warunek wyodrębnienia finansowego.

W zakresie przesłanki funkcjonalnego wydzielenia zespołu składników, należy zauważyć, że zarówno doktryna jak i orzecznictwo stoją na stanowisku, że kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć wykonywane zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku (pogląd taki wyraził m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z 6 lipca 2010 r., sygn. I SA/Gl 112/10, a także WSA w Krakowie w wyroku z 15 kwietnia 2010 r., sygn. I SA/Kr 31/10, a jest m.in. powtórzony w wyroku WSA w Poznaniu z 18 grudnia 2017 r., sygn. I SA/Po 465/17).

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W ocenie Zainteresowanych, Nieruchomość nie będzie stanowiła jednostki wyodrębnionej w sposób umożliwiający jej samodzielne funkcjonowanie na rynku oraz wykonywanie zadań gospodarczych. Składniki będące przedmiotem transakcji nie zapewnią faktycznej możliwości kontynuowania działalności Sprzedającego. W celu wykorzystania Nieruchomości do swojej działalności gospodarczej Kupujący będzie zmuszony do zawarcia szeregu umów (m.in. o zarządzanie Nieruchomością i o zarządzanie aktywami) a także do podjęcia innych działań o charakterze faktycznym i prawnym. Ponadto prowadzenie działalności na rynku najmu nieruchomości komercyjnych przez Kupującego (w oparciu o Nieruchomość) będzie wymagało od niego zaangażowania własnego know-how, zasobów finansowych, doświadczenia czy struktur istniejących w jego przedsiębiorstwie.

W zakresie oceny spełnienia przesłanki niezależnego przedsiębiorstwa realizującego zadania gospodarcze w sposób samodzielny, ponownie należy odwołać się do art. 55¹ k.c.

ZCP powinien więc stanowić zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, który zarazem mógłby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Nieruchomość nie będzie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze. Na Wnioskodawcę nie przejdzie bowiem szereg umów koniecznych do funkcjonowania przedsiębiorstwa, nie przejdą przykładowo: księgi, rachunki bankowe, wierzytelności.

Przedmiotem planowanej przez Zainteresowanych transakcji będzie Nieruchomość obejmująca grunt zabudowany Budynkiem wraz z obiektami małej architektury i budowlami oraz niektóre prawa i obowiązki wynikające z umów bezpośrednio związanych z ww. obiektami. Transakcją nie zostaną objęte natomiast inne składniki majątku Sprzedającego wymienione w art. 55¹ k.c., w tym nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe związane z działalnością prowadzoną przez Sprzedającego, czy inne składniki jego majątku rzeczowego należące do Sprzedającego. Ponadto w ramach transakcji na Kupującego nie przejdą zobowiązania związane z Nieruchomością (w tym m.in. z tytułu finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę).

Sprzedaż Nieruchomości nie pozwala także na kontynuowanie działalności Sprzedającego obejmującej czynności deweloperskie, gdyż sama sprzedaż Nieruchomości jest jedynie jednym z elementów (w dodatku nie kluczowym) tej działalności.

Ponadto do prowadzenia działalności niezbędny jest know-how, zasoby finansowe (lub przynajmniej dostęp do tych zasobów), zasoby ludzkie, doświadczenie. Dopiero w przypadku gdyby te elementy zostały przeniesione (albo przynajmniej niektóre z nich) można by rozważać czy doszło do przeniesienia ZCP.

W związku z powyższym, w opinii Zainteresowanych Nieruchomość nie będzie wykazywała cech pozwalających na uznanie jej za niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze w sposób samodzielny.

Reasumując ustawa o CIT nie daje podstaw do zakwalifikowania Nieruchomości jako przedsiębiorstwa albo jako ZCP. Nieruchomość nie spełnia żadnej ze wskazanych wyżej przesłanek, w tym nie stanowi niezależnego przedsiębiorstwa realizującego zadania gospodarcze w sposób samodzielny. Stanowisko Zainteresowanych potwierdzone zostało także m.in. w wyroku NSA z 23 sierpnia 2018 r. (sygn. II FSK 2288/16), w którym skład orzekający uznał, że "Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek, wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p.".

Jak już Zainteresowani uprzednio wskazali, na powyższą kwalifikację nie ma wpływu fakt, że Nieruchomość została przypisana do majątku oddziału Sprzedającego. Wyodrębnienie oddziału ma charakter wyłącznie organizacyjny, a w ramach transakcji, poza samą Nieruchomością nie zostaną zbyte na rzecz Kupującego żadne inne aktywa przypisane do oddziału Sprzedającego, które pozwoliłyby zakwalifikować transakcję jako zbycie/nabycie przedsiębiorstwa lub ZCP. Wskazana powyżej kwalifikacja Nieruchomości, jako aktywa niestanowiącego przedsiębiorstwa lub ZCP ma kluczowe znaczenie z perspektywy Kupującego dla potrzeb ustalenia wartości początkowej tego składnika dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych, przez Kupującego.

Zgodnie z art. 16g ust. 10 ustawy o CIT, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

* suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2 tego artykułu;

* różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5 tego artykułu, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Ponadto zgodnie z treścią art. 16g ust. 12 ustawy o CIT przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 tego artykułu stosuje się odpowiednio art. 14 ustawy o CIT.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w przypadku nabycia składników majątkowych w drodze kupna, do prawidłowego określenia sposobu ustalania wartości początkowej nabywanych składników majątkowych koniecznym jest, by podatnik w pierwszej kolejności ustalił, czy ma do czynienia z zakupem poszczególnych składników majątkowych (środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), czy też przedmiotem transakcji zakupu jest przedsiębiorstwo lub ZCP.

W ocenie Zainteresowanych, planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości nie należy kwalifikować jako nabycia przedsiębiorstwa albo ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Tym samym, Kupujący na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej część przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Natomiast, zgodnie z definicją wynikającą z treści z art. 4a pkt 3 ww. ustawy, pojęcie przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Zatem zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W rozumieniu powyższej regulacji prawnej, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

* musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu powyższego przepisu, powinna więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota zorganizowanej części przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym,

w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności "widocznym z zewnątrz". Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 552 ustawy - Kodeks cywilny.

Z treści powołanych przepisów wynika, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa jego zorganizowanej części i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tym przedsiębiorstwem do tej jego części.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przenoszone na Kupującego zgodnie z umową składniki majątkowe nie spełniają definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p.

Jak wynika z opisu sprawy transakcja zbycia składników wchodzących w skład Nieruchomości nie będzie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ k.c. Przedmiotem planowanej przez Sprzedającego i Kupującego transakcji będzie Nieruchomość obejmująca grunt zabudowany Budynkiem wraz z obiektami małej architektury i Budowlami oraz niektóre prawa i obowiązki wynikające z umów bezpośrednio związanych z ww. obiektami. Transakcją nie zostaną objęte natomiast inne składniki majątku Sprzedającego wymienione w art. 55¹ k.c., w tym nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe związane z działalnością prowadzona, przez Sprzedającego, czy inne składniki jego majątku rzeczowego należące do Sprzedającego.

Dodatkowo, Sprzedający posiada zawartą umowę na obsługę techniczną Budynku oraz umowę na dostawy wody użytkowej i odprowadzanie ścieków z zewnętrznym dostawcą. Dostawy pozostałych mediów są realizowane na podstawie umów zawartych pomiędzy najemcą i dostawcami takich usług. Kupujący zamierza zawrzeć nowe umowy operacyjne

i serwisowe po zakupie Nieruchomości.

Kupujący nie nabędzie również praw do strony internetowej ani materiałów marketingowych związanych z Nieruchomością (w tym z Budynkiem).

Sprzedający sprzeda Kupującemu wraz z Nieruchomością w ramach ceny sprzedaży związane z Nieruchomością prawa autorskie, jak również prawa wynikające z gwarancji oraz rękojmi dotyczące Nieruchomości, w zakresie w jakim jeszcze nie wygasły. Kupujący wstąpi w stosunek prawny z umowy najmu Nieruchomości z mocy prawa (art. 678 § 1 k.c.).

Kupujący w celu świadczenia usług z wykorzystaniem Nieruchomości będzie musiał przeprowadzić dodatkowe, niezbędne działania - np. zawrzeć umowę o świadczenie usług zarządzania Nieruchomością, umowę o usługi księgowe i doradztwo podatkowe, otworzyć rachunki bankowe, zapewnić kapitał obrotowy oraz zawrzeć inne umowy związane z usługami operacyjnymi dotyczącymi Nieruchomości.

W ramach transakcji Kupujący nie wstąpi w żadną umowę o zarządzanie Nieruchomością, ani umowę zarządzania aktywami (tj. żadna taka umowa nie zostanie przeniesiona na Kupującego). W ramach transakcji na Kupującego nie zostaną przeniesione prawa ani obowiązki z umów, na podstawie których udzielono Sprzedającemu finansowania dłużnego na realizację, nabycie, modernizację, adaptację lub przebudowę Nieruchomości.

Dla potrzeb funkcjonowania oddziału, Sprzedający zatrudniał jednego pracownika. W ramach transakcji sprzedaży Nieruchomości nie dojdzie do przejęcia żadnego z pracowników przez Kupującego.

Ponadto z wniosku wynika, że Nieruchomość w momencie zbycie nie będzie wyodrębniona na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej. Będący przedmiotem sprzedaży zespół składników majątkowych i niemajątkowych na moment zbycia nie będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać swoje zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Sprzedającego. Jak wskazali Zainteresowani składniki będące przedmiotem transakcji nie zapewnią faktycznej możliwości kontynuowania działalności Sprzedającego. W celu wykorzystania Nieruchomości do swojej działalności gospodarczej Kupujący będzie zmuszony do zawarcia szeregu umów (m.in. o zarządzanie Nieruchomością i o zarządzanie aktywami), a także do podjęcia innych działań o charakterze faktycznym i prawnym. Ponadto prowadzenie działalności na rynku najmu nieruchomości komercyjnych przez Kupującego (w oparciu o Nieruchomość) będzie wymagało od niego zaangażowania własnego know-how, zasobów finansowych, doświadczenia czy struktur istniejących w jego przedsiębiorstwie.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej nabytych przez Kupującego nieruchomości i innych składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wskazać należy, że w art. 16g u.p.d.o.p., zróżnicowano zasady ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w zależności od sposobu ich nabycia oraz rodzaju nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, przez którą należy rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej

i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku

w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 10 u.p.d.o.p., w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

Przy czym, jak wynika z art. 16g ust. 12 u.p.d.o.p., przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1

pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro nabycie przez Kupującego środków trwałych i innych składników majątku Sprzedającego, nie będzie spełniać definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a więc Kupujący nie nabędzie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz nabędzie poszczególne składniki majątku), to wartość początkową składników majątkowych stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne winien ustalić na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. wg ceny nabycia tych składników majątku.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych, iż nabyte przez Kupującego składniki majątku będące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji Kupujący nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabytych składników majątkowych na podstawie art. 16g ust. 10 i art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Zainteresowanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.