0111-KDIB2-1.4010.23.2021.1.BKD - Prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19. Brak obowiązku korekty kosztów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w związku z potencjalną, późniejszą zmianą sposobu wykorzystania środków trwałych nabytych pierwotnie w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2021 r. (który za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął tego samego dnia), uzupełnionym 20 i 26 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* Spółce przysługuje prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19 w oparciu o art. 38k ustawy o CIT- jest prawidłowe,

* w związku z późniejszym wykorzystaniem środków trwałych do produkcji towarów wykorzystywanych do celów innych niż wymienione w pytaniu nr 1 Spółka będzie obowiązana do skorygowania kosztów jednorazowej amortyzacji - jest prawidłowe,

W dniu 20 stycznia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* Spółce przysługuje prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19 w oparciu o art. 38k ustawy o CIT,

* w związku z późniejszym wykorzystaniem środków trwałych do produkcji towarów wykorzystywanych do celów innych niż wymienione w pytaniu nr 1 Spółka będzie obowiązana do skorygowania kosztów jednorazowej amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący Spółka Akcyjną (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podatnikiem CIT o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce. Spółka nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od całości swoich dochodów. Wnioskodawca specjalizuje się w wytwarzaniu wysokiej jakości wyspecjalizowanych enzymów oraz odczynników dedykowanych do zastosowania w branży biotechnologicznej. Wnioskodawca prowadzi produkcję na skalę przemysłową m.in. następujących produktów:

Produkty te generalnie służą do badań i produkcji zestawów związanych z wykrywaniem obecności różnych patogenów (mikroorganizmów, wirusów) czy chorób genetycznych. W związku z wybuchem pandemii wirusa SARS-CoV-2 (dalej: "COVID-19") obie grupy produktów są wykorzystywane do wytwarzania produktów z zakresu diagnostyki COVID-19 zgodnie ze stosowanymi i zalecanymi przez WHO metodami diagnostycznymi dla COVID-19. Innymi słowy, opisane towary produkowane przez Spółkę są niezbędne m.in. do wytworzenia testów wykrywających COVID-19 przez podmioty nabywające te towary od Spółki. W innych warunkach niż pandemia COVID-19 komponenty te są nabywane przez podmioty do celów badawczych i produkcji narzędzi diagnostycznych do wykrywania innych patogenów czy chorób o podłożu genetycznym. Z uwagi na rozwój pandemii COVID-19 wystąpił znaczący wzrost zapotrzebowania na opisany asortyment związany z diagnostyką molekularną. W związku ze zwiększonym popytem i oczekiwaniami klientów z Polski oraz z zagranicy konieczne okazało się szybkie i masywne zwiększenie skali produkcji. Posiadana w momencie wystąpienia pandemii aparatura produkcyjna nie mogła zapewnić odpowiednich mocy produkcyjnych dla zaspokojenia popytu, w związku z czym Spółka podjęła decyzję o nabyciu kolejnych środków trwałych przeznaczonych do produkcji towarów związanych z diagnostyką COVID-19. Spółka nabyła te środki trwałe na własność, są one kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do użytkowania, a ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Ponadto Spółka podkreśla, że wykorzystuje je na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wartość początkowa tych środków trwałych, ustalana według ceny nabycia, przekracza 10.000 zł (wymienione urządzenia nie stanowią nisko cennych środków trwałych). Spółka wprowadziła powyższe środki trwałe do ewidencji środków trwałych w miesiącu oddania ich do używania. Kontrahenci potwierdzają w korespondencji kierowanej do Spółki, że przesyłane aktualnie do Spółki zamówienia związane są z pandemią COVID-19 i dotyczą m.in. produkcji elementów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19. Spółka, tak jak wskazywała wcześniej, nabyła wymienione środki trwałe z przeznaczeniem do produkcji towarów służących diagnostyce COVID-19 i na tym etapie wykorzystuje środki trwałe przede wszystkim w tym celu. Aktualnie większość zamówień i dostaw komponentów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19 jest kierowana od podmiotów zagranicznych i Spółka dokonuje dostawy tych towarów zagranicę. Przychody osiągnięte przez Spółkę w 2020 r. z tytułu sprzedaży towarów kontrahentom wytwarzającym m.in. testy diagnozujące COVID-19 przekroczyły koszty nabycia wymienionych wcześniej środków trwałych (chodzi o koszty w postaci jednorazowych odpisów amortyzacyjnych tych środków trwałych w związku z art. 38k ustawy o CIT). Natomiast w momencie, kiedy zmniejszy się zapotrzebowanie spowodowane koniecznością przeciwdziałania COVID-19, Spółka nie wyklucza, że środki trwałe, o których mowa powyżej, będą Spółce potrzebne także po wygaśnięciu pandemii COVID-19. Niezależnie od tego, z uwagi na dalszy rozwój pandemii COVID-19 i zidentyfikowanie kolejnych mutacji i szczepów wirusa, na tym etapie trudno przewidzieć, w którym momencie taka sytuacja może nastąpić. Natomiast w tym miejscu Spółka pragnie ponownie podkreślić, że wyłącznym powodem nabycia wymienionych wyżej środków trwałych była produkcja komponentów służących walce z pandemią COVID-19 m.in. wytwarzaniu testów diagnozujących COVID-19.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19 w oparciu o art. 38k ustawy o CIT?

2. Czy w związku z późniejszym wykorzystaniem środków trwałych do produkcji towarów wykorzystywanych do celów innych niż wymienione w pytaniu nr 1 Spółka będzie obowiązana do skorygowania kosztów jednorazowej amortyzacji?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy Spółce przysługuje prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do wytwarzania testów diagnozujących COVID-19 w oparciu o art. 38k ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm. dalej: "ustawa o CIT").

Kwestie związane z amortyzacją środków trwałych zostały uregulowane w szczególności w art. 16a-16 m ustawy o CIT. W oparciu o art. 16a ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy amortyzacji podlegają w szczególności maszyny, urządzenia, inne przedmioty, które:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do użytkowania,

* są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu,

* są przewidywane do użytkowania przez okres dłuższy niż rok.

Ustawodawca zdefiniował maszyny, urządzenia, inne przedmioty spełniające łącznie powyższe warunki jako środki trwałe. Odnosząc przywołane regulacje do przedmiotowego stanu faktycznego, nabyte przez Spółkę maszyny, urządzenia, przedmioty do produkcji towarów służących wytwarzaniu testów diagnozujących COVID-19 spełniają warunki do uznania ich za środki trwałe i dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Stanowią one bowiem własność Wnioskodawcy w związku z nabyciem ich od dostawców. W momencie przyjmowania ich do użytkowania były kompletne i zdatne do użytku. Niewątpliwie są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (są używane do wytwarzania towarów, z tytułu sprzedaży których Spółka osiąga przychody podatkowe z działalności gospodarczej) i będą użytkowane przez okres dłuższy niż rok. Z uwagi na ścisły związek nabycia tych środków trwałych z podstawową działalnością gospodarczą Spółki i osiąganymi przychodami podatkowymi, koszty odpisów amortyzacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Ogólne zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych regulują przede wszystkim przepisy: art. 16d ust. 1, art. 16f ust. 3 ustawy o CIT. Wynika z nich, że co do zasady, w stosunku do środków trwałych o wartości początkowej:

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji dotyczy środków trwałych wyszczególnionych wcześniej w tabeli, których wartość początkowa przekracza 10.000 zł. Wobec tego dalsze kwestie związane z uzasadnieniem stanowiska Wnioskodawca przedstawia wyłącznie w odniesieniu do zasad amortyzowania środków trwałych o takiej wartości (Spółka pomija kwestie dotyczące tzw. nisko cennych środków trwałych). Podstawowe metody amortyzowania środków trwałych o wartości przekraczającej 10.000 zł wynikają przede wszystkim z art. 16i-6k ustawy o CIT. Wśród nich ustawodawca wyszczególnia metodę liniową, degresywną oraz dokonywanie jednorazowych odpisów. Amortyzacja jednorazowa polega na dokonaniu odpisu 100% wartości początkowej środka trwałego w odpowiednim okresie. W dniu 31 marca 2020 r. wszedł w życie przepis art. 38k wprowadzony ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 z późn. zm. dalej: "ustawa o COVID-19"). Z uzasadnienia celu i potrzeby wprowadzenia niniejszej ustawy (druk sejmowy nr 299) wynika, że ustawodawca za niezbędne uznał wprowadzenie "szczególnych rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom gospodarczym tej sytuacji. Konieczne stało się opracowanie pakietu osłonowego dla firm, zapobiegającego zwłaszcza utracie płynności w ramach prowadzonych przez nie działalności. Przedkładany projekt ustawy pozwoli na uruchomienie nadzwyczajnych instrumentów wspierających przedsiębiorców w tym okresie. Dokonuje on szeregu zmian w specustawie, nie tylko poszerzając i rozwijając niektóre występujące już w niej rozwiązania, ale także wprowadzając nowe mechanizmy." Jednym z takich mechanizmów zapobiegającym utracie płynności przedsiębiorców jest właśnie wprowadzenie art. 38k ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ zastosowanie tej regulacji wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania i zobowiązania podatkowego na gruncie CIT. Zgodnie z jego treścią podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, które zostały nabyte w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie od 2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19. Norma prawna zawarta w treści przywołanego przepisu oznacza, że prawo do jednorazowej amortyzacji przysługuje w odniesieniu do nabytych przez podatników środków trwałych, o ile spełnione są łącznie następujące warunki:

Powyższe warunki stanowią katalog zamknięty, co oznacza, że dla zastosowania art. 38k ust. 1 ustawy o CIT nie jest wymagane spełnienie przez podatnika innych wymogów, aby móc dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od określonych środków trwałych. W ocenie Wnioskodawcy, nabycie środków trwałych takich jak komory laminarne, pompy, wirówki, termometry, kasety filtracyjne, chłodziarki laboratoryjne, demineralizatory, spektrofotometry, zamrażarki szokowe, liofilizatory, systemy chromatograficzne, chromatograf cieczowy i inne, wymienione w tabeli przedstawionej w opisie stanu faktycznego, upoważniają Spółkę do uznania ich za środki trwałe podlegające jednorazowej amortyzacji w oparciu o art. 38k ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że niniejsze maszyny, urządzenia, przedmioty stanowią środki trwałe, zgodnie z legalną definicją zawartą w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT (szczegółowo tę kwestię Wnioskodawca przedstawił wcześniej w uzasadnieniu własnego stanowiska). Spółka podkreśla, że przedmiotowe środki trwałe nabyła na własność, nie były one przez Spółkę wytworzone. Spełniony zostaje zatem pierwszy warunek do uznania, że Wnioskodawca może dokonać jednorazowej amortyzacji rzeczonych środków trwałych. Z kolei w odniesieniu do drugiego warunku Spółka w opisie stanu faktycznego informowała, że celem nabycia tych środków trwałych było wykorzystanie ich do produkcji na skalę przemysłową produktów wykorzystywanych do diagnostyki COVID-19 zgodnie ze stosowanymi i zalecanymi przez WHO metodami diagnostycznymi dla COVID-19. Towary produkowane przy użyciu nabytych maszyn, urządzeń, przedmiotów są niezbędne do m.in. wytworzenia testów wykrywających wirusa SARS-Cov-2 przez kontrahentów Spółki. Wnioskodawca informował, że z uwagi na rozwój pandemii COVID-19 wystąpił znaczący wzrost zapotrzebowania na opisane towary w celu diagnostyki COVID-19. W związku ze zwiększonym popytem i oczekiwaniami klientów z Polski oraz z zagranicy konieczne okazało się zwiększenie skali produkcji. Posiadane w momencie wystąpienia pandemii maszyny nie mogły zapewnić odpowiednich mocy produkcyjnych dla zaspokojenia popytu, w związku z czym Spółka podjęła decyzję o nabyciu kolejnych środków trwałych przeznaczonych do produkcji towarów związanych z diagnostyką COVID-19.

Diagnostyka COVID-19 służy rozpoznaniu choroby zakaźnej powodowanej przez wirus SARS-CoV-2. Zdaniem Wnioskodawcy stwierdzanie występowania koronawirusa (SARS-CoV-2) stanowi jedną z czynności związanych ze zwalczaniem zakażenia, zapobieganiem rozprzestrzenianiu się choroby zakaźnej COVID-19. Stwierdzenie u osoby choroby spowodowanej wirusem SARS-CoV-2 jest bowiem podstawą do nałożenia obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego, izolacji w warunkach domowych, ewentualnie obowiązkowej hospitalizacji i odpowiedniego leczenia pacjenta. Tak wynika chociażby z art. 34 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 r. Nr 234, poz. 1570 z późn. zm.) oraz z przepisów aktów wykonawczych tejże ustawy, w szczególności rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego i rozporządzeń je zmieniających. Skoro definicja przeciwdziałania COVID-19 zawarta w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19 obejmuje wszelkie czynności związane ze zwalczaniem zakażenia, zapobieganiem rozprzestrzenianiu się, profilaktyką oraz zwalczaniem skutków, w tym społeczno-gospodarczych, choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2, to niewątpliwie mieści się w nich produkcja towarów służących wytwarzaniu testów w celu diagnozy COVID-19. W zakresie analizy spełnienia przez Wnioskodawcę trzeciego warunku do uznania, że przysługuje mu prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nabytych środków trwałych Spółka w tabelarycznym wykazie środków trwałych przedstawiła, że zostały one przyjęte do użytkowania w miesiącach kwiecień-grudzień 2020 r. Spółka wprowadziła każdy z tych środków trwałych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie później, niż w miesiącu przyjęcia ich do użytkowania. Do czasu sporządzenia niniejszego wniosku o interpretację stan epidemii nie został odwołany, wobec czego wymienione w tabeli w opisie stanu faktycznego środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w odpowiednim okresie, zgodnie z normą prawną zawartą w art. 38k ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym Spółka spełniła trzeci, ostatni warunek do uznania, iż przysługuje jej prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w stosunku do wymienionych środków trwałych. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wobec braku innych warunków do zastosowania art. 38k ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności odnoszących się do wartości początkowej środków trwałych, podlegania zaliczeniu środków trwałych do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych, itd., nie występują negatywne przesłanki, w oparciu o które należałoby odmówić Spółce prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. W ocenie Spółki potwierdza to również treść art. 38k ust. 2 ustawy o CIT. Regulacja ta brzmi następująco: "Za towary, o których mowa w ust. 1, uważa się w szczególności: maseczki ochronne, respiratory, środki odkażające, medyczną odzież ochronną, ochraniacze na obuwie, rękawiczki, okulary, gogle, środki do dezynfekcji i higieny rąk.". Wprawdzie wśród wymienionych tu towarów nie znajdują się produkowane przez Spółkę enzymy rekombinantowe wykorzystywane do diagnostyki molekularnej, zestawy do izolacji wirusowego RNA, itd. niemniej jednak Spółka zwraca uwagę, iż art. 38k ust. 2 ustawy o CIT zawiera otwarty katalog towarów uznawanych za związane z przeciwdziałaniem COVID-19. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności". W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że taki zwrot oznacza, iż wskazane w przepisie prawa wyliczenia nie stanowią zamkniętej liczby przypadków, mają charakter przykładowy. Tak orzekł np. WSA we Wrocławiu w wyroku z 6 czerwca 2014 r., sygn. III SA/Wr 162/14, NSA w wyroku z 8 stycznia 2010 r., sygn. II OSK 1814/08. Dlatego art. 38k ust. 2 ustawy o CIT należy rozumieć tak, że za towary związane z przeciwdziałaniem COVID-19 uznaje się na przykład maseczki ochronne, respiratory, itd., ale mogą być nimi wszelkie towary, w tym takie jak wytwarzane przez Spółkę przy użyciu środków trwałych, takich jak komory laminarne, pompy, wirówki, termometry, kasety filtracyjne, chłodziarki laboratoryjne, demineralizatory, spektrofotometry, zamrażarki szokowe, liofilizatory, systemy chromatograficzne, chromatograf cieczowy i inne, wymienionych w tabeli przedstawionej w opisie stanu faktycznego. Reasumując, zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych w celu produkcji towarów służących do diagnostyki COVID-19 w oparciu o art. 38k ustawy o CIT.

Ad.2

W związku z późniejszym wykorzystaniem środków trwałych do produkcji towarów wykorzystywanych do celów innych niż wymienione w pytaniu nr 1 Spółka nie będzie obowiązana do skorygowania kosztów jednorazowej amortyzacji.

Spółka w opisie stanu faktycznego zwróciła uwagę na to, że w momencie, kiedy zmniejszy się zapotrzebowanie spowodowane koniecznością przeciwdziałania COVID-19 środki trwałe, o których mowa w niniejszym wniosku, mogą być Spółce potrzebne także po wygaśnięciu pandemii COVID-19. Niezależnie od tego, z uwagi na dalszy rozwój pandemii COVID-19 i zidentyfikowanie kolejnych mutacji i szczepów wirusa SARS-Cov-2, na tym etapie trudno przewidzieć, w którym momencie taka sytuacja może nastąpić. Uwzględniając te okoliczności Spółka powzięła wątpliwość, czy będzie obowiązana do korekty kosztów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w związku z potencjalną, późniejszą zmianą sposobu wykorzystania środków trwałych nabytych pierwotnie w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. W wyniku dokonanej analizy regulacji na gruncie CIT Spółka stwierdziła, że taki obowiązek po jej stronie nie wystąpi. Wynika to w szczególności z samej konstrukcji art. 38k ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten brzmi następująco: "Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, które zostały nabyte w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie od 2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19.". Tak jak Spółka wskazywała na to w uzasadnieniu własnego stanowiska do pytania nr 1, przepis ten wyraża trzy warunki umożliwiające dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od nabytych środków trwałych:

Przywołany przepis nie reguluje tego, przez jaki okres środki trwałe mają służyć produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, aby podatnikowi przysługiwało prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Co więcej, przepis ten nie określa również, aby środki trwałe miały służyć wytwarzaniu wyłącznie towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Ponadto wspomniana regulacja nie zawiera jakichkolwiek zasad korygowania kosztu amortyzacji w przypadku, gdy nabyte środki trwałe w późniejszym czasie będą wykorzystywane do celów innych niż produkcja towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Zdaniem Wnioskodawcy racjonalny ustawodawca zawarłby w art. 38k ustawy o CIT odpowiednie normy prawne dotyczące korekty kosztów w podobnych przypadkach, gdyby było to jego intencją. Skoro takich przepisów w ustawie o CIT nie ma, to Wnioskodawca nie będzie obowiązany do korekty kosztów jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w opisanej sytuacji.

Do takich wniosków należy dojść również w oparciu o zasady techniki prawodawczej. Jak bowiem wynika z rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908 z późn. zm.):

* ustawa powinna wyczerpująco regulować daną dziedzinę spraw, nie pozostawiając poza zakresem swego unormowania istotnych fragmentów tej dziedziny (§ 2 rozporządzenia),

* w ustawie nie zamieszcza się przepisów, które regulowałyby sprawy wykraczające poza wyznaczony przez nią zakres przedmiotowy (stosunki, które reguluje) oraz podmiotowy (krąg podmiotów, do których się odnosi) (§ 3 ust. 2 rozporządzenia),

* przepisy ustawy redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy (§ 6 rozporządzenia). Co więcej, art. 16h ust. 2 ustawy o CIT wprost wskazuje na to, że dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest jedną z metod amortyzacji, poprzez określenie "podatnicy (...) dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji (.)".

Zasady dokonywania amortyzacji przy użyciu metody jednorazowych odpisów wynikają przykładowo z art. 16k ust. 8 i 14 ustawy o CIT. Za taką metodę należy więc uznać również amortyzację dokonywaną w sposób opisany w art. 38k ustawy o CIT, który z uwagi na periodyczny charakter tej regulacji, został umieszczony w rozdziale 8 ustawy o CIT - przepisy przejściowe i końcowe. W tym kontekście Spółka podkreśla, że zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Przepis ten stanowi zasadę ogólną, od której ustawa o CIT nie zawiera wyjątków. Tym samym ewentualna korekta jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, wpływająca w praktyce na zmianę metody amortyzacji z jednorazowego odpisu na jakąkolwiek inną metodę, jest wprost zabroniona z uwagi na treść art. 16h ust. 2 ustawy o CIT. Inne rozumienie przedmiotowej kwestii byłoby również niezgodne z celem wprowadzenia art. 38k ustawy o CIT w życie, to jest wprowadzeniem "szczególnych rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie negatywnym skutkom gospodarczym tej sytuacji. Konieczne stało się opracowanie pakietu osłonowego dla firm, zapobiegającego zwłaszcza utracie płynności w ramach prowadzonych przez nie działalności. Przedkładany projekt ustawy pozwoli na uruchomienie nadzwyczajnych instrumentów wspierających przedsiębiorców w tym okresie. Dokonuje on szeregu zmian w specustawie, nie tylko poszerzając i rozwijając niektóre występujące już w niej rozwiązania, ale także wprowadzając nowe mechanizmy.". Stwierdzenie, że w jakimś (nieuregulowanym wprost ustawą o CIT) okresie należałoby hipotetycznie dokonywać korekty kosztów, w nieokreślony przepisami sposób, niewątpliwie nie prowadziłoby do zachęty nabywania środków trwałych w celach związanych z produkowaniem towarów służącym przeciwdziałaniu negatywnym skutkom pandemii COVID-19. Jeżeli ustawodawca tworzy mechanizmy zapobiegające zwłaszcza utracie płynności w ramach prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej, takie jak możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 38k ustawy o CIT, to jakiekolwiek próby ograniczania korzystania z tego mechanizmu, nieuregulowane w ustawie, będą sprzeczne z celem jej wprowadzenia. Podsumowując, z uwagi na przytoczone przepisy prawa i ich wykładnię, w ocenie Wnioskodawcy Spółka nie będzie obowiązana do korekty kosztów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w związku z potencjalną, późniejszą zmianą sposobu wykorzystania środków trwałych nabytych pierwotnie w celu produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.