0111-KDIB2-1.4010.166.2020.1.BKD - Płatności na rzecz spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu za 16 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym 17 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. dokonywane płatności Wnioskodawcy na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych będą stanowić korektę cen transferowych, o której mowa w art. 1le ustawy o p.d.o.p. i tym samym, będą zwiększać koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w roku podatkowym, którego dotyczą - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. dokonywane płatności Wnioskodawcy na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych będą stanowić korektę cen transferowych, o której mowa w art. 1le ustawy o p.d.o.p. i tym samym, będą zwiększać koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w roku podatkowym, którego dotyczą. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 3 lipca 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.166.2020.BKD wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 17 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca", "Dystrybutor" lub "Spółka") jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w zakresie całości swoich dochodów. Wnioskodawca działa w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: "Grupa") i jest producentem oraz dystrybutorem farb, emalii, lakierów i wyrobów efektowych, farb i powłok przemysłowych przeznaczonych do zabezpieczania powierzchni z metalu, drewna i betonu, a także tapet. Wnioskodawca produkuje również farby i powłoki dla przemysłu metalowego i drzewnego oraz jest producentem żywic. Wnioskodawca jest jednym z wiodących producentów farb dekoracyjnych i powłok przemysłowych na polskim rynku. Ponadto, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie malarstwa i doradztwa technologicznego.

Wnioskodawca koncentruje się na trzech głównych grupach klientów: klientach indywidualnych, dużych odbiorcach przemysłowych (w tym firmach budowlanych) oraz innych zakładach produkcyjnych produkujących farby i lakiery, którym sprzedawane są przede wszystkim komponenty do produkcji. Głównymi odbiorcami Spółki są największe supermarkety budowlane, sieci hurtowni materiałów budowlanych, markety typu "dom i ogród", firmy budowlane. Zakład produkcyjny Spółki znajduje się w Dębicy.

Działalność Wnioskodawcy można podzielić na dwa obszary:

1. Produkcja w zakładzie produkcyjnym Spółki wyrobów, takich jak m.in. farby, emalie, lakiery, podkłady i ich dystrybucja na terenie Polski (dalej: "Działalność produkcyjna"),

2. Sprzedaż towarów niewyprodukowanych przez Spółkę, które zostały nabyte od podmiotów powiązanych i niepowiązanych ze Spółką oraz odsprzedaż tych towarów do nabywców w Polsce, jak i poza Polską (powiązanych i niepowiązanych ze Spółką) (dalej: "Działalność handlowa").

Należy zaznaczyć, że zdecydowana większość towarów, które Spółka sprzedaje w ramach swojej Działalności handlowej, jest kupowana przez Spółkę od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. I1 a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

Spółką dominującą w Grupie jest X z siedzibą w Finlandii (dalej: "Spółka dominująca"), która działa jako pełnoprawny producent realizujący m.in. funkcje związane z prowadzeniem badań, rozwojem, innowacją, produkcją, logistyką i zaopatrzeniem. W ramach prowadzonej działalności, Spółka dominująca koncentruje się w głównej mierze na farbach, lakierach i produktach efektowych, produktach zewnętrznych do powierzchni drewnianych, murarskich i metalowych. Spółka dominująca działa także jako główny ośrodek produkcyjny Grupy i produkuje farby oraz powłoki dla przemysłu metalowego i drzewnego. Jednocześnie, Spółka dominująca odpowiada za niektóre funkcje na poziomie Grupy, w tym związane z zarządzaniem, nabywaniem licencji na znaki towarowe oraz rozwiązania informatyczne, negocjowaniem ubezpieczeń oraz scentralizowanym zaopatrzeniem.

Działalność Spółki dominującej jest ukierunkowana na:

* rozwój wiedzy i know-how w dziedzinie projektowania, rozwoju, produkcji i sprzedaży produktów oraz rozwiązań w zakresie farb i powłok oraz

* opracowywanie różnych technik marketingowych i zarządzania, które umożliwiają prowadzenie działalności w zakresie projektowania, rozwoju, produkcji i sprzedaży produktów do malowania i powlekania (zarówno produktów własnych, jak i nabywanych od podmiotów trzecich).

Spółka dominująca pełni funkcje dystrybucyjne, sprzedażowe i marketingowe na wybranych rynkach. W wykonaniu tej roli, Spółka dominująca zawiera z podmiotami z Grupy umowy (tzw. umowy dystrybucyjne), na podstawie których dystrybuowane są produkty własne Spółki dominującej, podmiotów powiązanych ze Spółką dominującą (tj. produkty innych podmiotów z Grupy) lub podmiotów trzecich. Do zawarcia takiej umowy dystrybucyjnej - Distribution Agreement (dalej: "Umowa dystrybucyjna") doszło również pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką dominującą.

Zawarcie Umowy dystrybucyjnej pozwala Wnioskodawcy generować przychody z tytułu sprzedaży innych towarów niż wyroby produkowane przez Wnioskodawcę w Polsce. Ponadto, Wnioskodawca dzięki prowadzeniu działalności w dwóch opisanych wyżej obszarach (Działalność produkcyjna i Działalność handlowa) dywersyfikuje ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej - inne czynniki ryzyka obciążają Działalność produkcyjną (np. ryzyko wzrostu kosztów surowców, energii, ryzyko klęski żywiołowej w Polsce, która potencjalnie zagraża zakładowi produkcyjnemu Spółki), a inne czynniki ryzyka obciążają Działalność handlową. Innymi słowy, zawarcie Umowy dystrybucyjnej i prowadzenie dzięki zawarciu tej umowy Działalności handlowej stanowi nie tylko źródło przychodów Wnioskodawcy, ale również zabezpieczenie jego źródła przychodów. Ponadto, dzięki zawarciu Umowy dystrybucyjnej, Wnioskodawca może oferować swoim głównym odbiorcom, takim jak największe supermarkety budowlane, sieci hurtowni materiałów budowlanych, markety typu "dom i ogród" czy firmy budowlane szerszą gamę produktów (nie tylko produkty wyprodukowane przez Wnioskodawcę).

Na podstawie Umowy dystrybucyjnej, Spółka dominująca przyznała Dystrybutorowi niewyłączne prawo do dystrybuowania produktów na terytorium Polski. Produkty są zdefiniowane w Umowie dystrybucyjnej jako farby i powłoki przemysłowe oraz inne substancje, które nie są wyprodukowane przez Dystrybutora, lecz są produkowane przez Spółkę dominującą, podmioty powiązane ze Spółką dominującą (tj. inne podmioty z Grupy) lub przez podmioty trzecie. Wraz z niewyłącznym prawem do dystrybuowania produktów na terytorium Polski, Dystrybutor nabył prawo do korzystania w procesie dystrybucji i promocji produktów:

* ze związanych z produktami znaków towarowych, do których używania uprawniona jest Spółka dominująca (włączając w to znak towarowy "X"),

* ze związanych z produktami praw własności intelektualnej i praw własności przemysłowej obejmujących m.in. know-how dotyczący prowadzenia Działalności handlowej.

Dystrybutor nie ma prawa do udzielania licencji, sublicencji, oddawania w dzierżawę lub rozporządzania w jakikolwiek sposób prawami własności intelektualnej i prawami własności przemysłowej, znakami towarowymi, z których może korzystać na podstawie i w granicach określonych w Umowie dystrybucyjnej. Dystrybutor powinien chronić znaki towarowe, prawa własności intelektualnej i prawa własności przemysłowej przed naruszeniem przez osoby trzecie na terytorium Polski. Spółka dominująca ponosi ryzyko związane z reputacją znaków towarowych oraz praw własności intelektualnej i praw własności przemysłowej.

Jak stanowi Umowa dystrybucyjna, Dystrybutor powinien prowadzić działalność dystrybucyjną zgodnie ze standardami, instrukcjami i know-how przekazanymi mu przez Spółkę dominującą.

Ponadto, zgodnie z Umową dystrybucyjną, Dystrybutor powinien osiągać określony poziom dochodowości ze sprzedaży produktów. Wyznaczany poziom dochodowości na dany rok wynika z przeprowadzanej analizy danych porównawczych i jest zgodny z zasadą ceny rynkowej (ang. arms length principle) oraz Wytycznymi w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw międzynarodowych oraz administracji podatkowych opracowanymi przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Co ważne, określony w Umowie dystrybucyjnej poziom dochodowości dotyczy tylko i wyłącznie Działalności handlowej Spółki, a nie Działalności produkcyjnej. Poziom dochodowości Spółki osiąganej na Działalności handlowej ustalany jest jako określony procent marży zysku operacyjnego (ang. operating profit margin).

Ceny sprzedaży produktów przez Spółkę dominującą na rzecz Dystrybutora wynikają z cennika, który jest jednolity dla tego typu transakcji zawieranych z podmiotami z Grupy. Cena sprzedaży produktów jest ustalana w taki sposób, aby uwzględniała również fakt korzystania przez Dystrybutora z praw własności intelektualnej i własności przemysłowej oraz ze znaków towarowych w procesie dystrybucji i promocji towarów.

Co istotne, pomimo że cena sprzedaży produktów przyjęta w cenniku została ustalona przez Spółkę dominującą oraz inne podmioty z Grupy, w tym Dystrybutora, zgodnie z ich najlepszą wiedzą i doświadczeniem, konieczność dokonania korekty cen transferowych w celu uzyskania przez podmioty z Grupy dystrybuujące produkty produkowane przez Spółkę dominującą lub przez inne podmioty (zarówno podmioty powiązane, jak i niepowiązane ze Spółką dominującą) rynkowych poziomów dochodowości (tj. założonego poziomu marży zysku operacyjnego zgodnie z wynikami przeprowadzonej analizy porównawczej) jest przewidywana już na etapie planowania budżetów przez podmioty z Grupy na dany rok. Niemniej, na moment tworzenia budżetu na dany rok przez poszczególnych dystrybutorów, w tym Wnioskodawcę, nie jest znana dokładana wysokość koniecznej korekty cen transferowych zapewniającej dostosowanie wypracowanej przez Dystrybutora marży zysku operacyjnego do poziomu zgodnego z wynikiem analizy porównawczej. Wysokość takiej korekty cen transferowych jest możliwa do ustalenia i jest znana dopiero po zakończeniu danego roku obrotowego.

W związku z tym, do Umowy dystrybucyjnej wprowadzony został mechanizm korekty cen transferowych w celu uzyskania przez Dystrybutora rynkowego poziomu dochodowości, zgodnie z którym:

Dokonanie korekty jest niezbędne, aby warunki w transakcji dystrybucyjnej zawartej między Spółką dominującą a Dystrybutorem były zgodne z zasadą ceny rynkowej, czyli zgodne z warunkami, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Marża zysku operacyjnego jest wypadkową uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów. Na początku danego roku, nie jest możliwe przewidzenie w sposób dokładny, jaka kwota przychodów zostanie osiągnięta przez Dystrybutora i jaki poziom kosztów zostanie przez niego poniesiony w związku z jego Działalnością handlową - te wartości są bowiem częściowo kształtowane przez szereg niezależnych od Dystrybutora i Spółki dominującej czynników rynkowych.

Do najważniejszych z nich należy zmienność popytu i podaży na dystrybuowane towary (farby i inne zbliżone substancje), która jest m.in. sprzężona z sytuacją na rynku budowlanym, nieruchomości (zarówno pierwotnym, jak i wtórnym) oraz rynku wynajmu mieszkań. Te sektory zaś są szczególnie wrażliwe na ogólne zmiany koniunktury gospodarczej, mogące następować w sposób gwałtowny i radykalny wskutek zdarzeń takich, jak chociażby wzrost kosztów pracy, pogoda czy obserwowana obecnie globalna pandemia choroby COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2. Załamanie wzrostu gospodarczego i spowodowany tym kryzys powoduje z kolei ograniczanie lub całkowitą rezygnację przez odbiorców końcowych z wydatków dyskrecjonalnych, do których można zaliczać np. wydatki związane z pracami remontowymi w użytkowanych mieszkaniach oraz pracami wykończeniowymi w nowych mieszkaniach (z uwagi na spadek popytu na te mieszkania w oczekiwaniu na korektę cen nieruchomości po długim okresie wzrostu ich cen).

Powyższe, niezależne od Dystrybutora i Spółki dominującej czynniki i brak możliwości przewidzenia ich wpływu na poziom uzyskanej przez Dystrybutora w trakcie roku marży zysku operacyjnego powodują, że stosowanie mechanizmu korekty cen transferowych jest niezbędne dla zachowania w transakcji dystrybucyjnej warunków zgodnych z zasadą ceny rynkowej.

Korekta dochodowości (tzw. korekta cen transferowych) oraz dokumentujące ją dokumenty księgowe nie będą powiązane z konkretnym zakupem produktów przez Dystrybutora, lecz będą się odnosić do ogółu zakupów dokonywanych przez Dystrybutora na podstawie Umowy dystrybucyjnej.

W momencie dokonania korekty, Wnioskodawca będzie posiadać oświadczenie Spółki dominującej, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co Spółka. Wnioskodawca będzie potwierdzać dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

Umowa dystrybucyjna stanowi, że w związku z zagwarantowaniem Dystrybutorowi przez Spółkę dominującą określonego poziomu dochodowości na Działalności handlowej, Dystrybutor ponosi mniej ryzyk niż w przypadku umowy dystrybucyjnej, która nie przewidywałaby gwarancji osiągnięcia określonego poziomu dochodowości przez Dystrybutora.

Spółka dominująca jest jedynym akcjonariuszem Spółki, w związku z czym ewentualna korekta dochodowości skutkująca podwyższeniem kosztów poniesionych przez Dystrybutora będzie dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. I1a ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy korekta cen transferowych skutkująca podwyższeniem kosztów poniesionych przez Dystrybutora, przedstawiona w niniejszym Wniosku, będzie korektą, o której mowa w art. Ile ustawy o p.d.o.p. i tym samym, będzie ona zwiększać koszty uzyskania przychodów Spółki w roku podatkowym, za który dokonywana jest ta korekta.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że Spółka dominująca ma siedzibę i jest rezydentem podatkowym Finlandii, co jest potwierdzone uzyskanym od Spółki dominującej aktualnym certyfikatem rezydencji. Polska jest stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Finlandią i istnieje w niej podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z władzami podatkowymi Finlandii. Spółce dominującej zostały nadane następujące numery identyfikacji podatkowej:

Płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej na zasadach opisanych w niniejszym wniosku, które będą skutkowały podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora, mogą wywołać skutki transgraniczne na terytorium Finlandii, tj. skutki w zakresie fińskiego podatku dochodowego od osób prawnych deklarowanego przez Spółkę dominującą.

Niniejszy wniosek dotyczy stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2019 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193).

Wnioskodawca pragnie przy tym wspomnieć, że w dniu 17 września 2018 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy korekty dochodowości dokonanej przez Spółkę dominującą w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r. (data wydania interpretacji indywidualnej: 15 listopada 2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.463.2018.1.AN). W wydanej interpretacji indywidualnej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "Dyrektor KIS") nie udzielił odpowiedzi na pytanie zadane przez Spółkę w przedmiocie zastosowania art. 15e ustawy o p.d.o.p. do płatności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych skutkującą podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora, stwierdzając, że ta ewentualna korekta cen transferowych nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodów zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. i tym samym, nie może być zaliczona przez Dystrybutora do kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 17 grudnia 2018 r. Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej: "WSA w Rzeszowie") na uzyskaną interpretację indywidualną. W wyniku rozpatrzenia skargi, WSA w Rzeszowie wyrokiem z dnia 7 maja 2019 r. (sygn. akt: I SA/Rz 94/19, orzeczenie prawomocne) uchylił zaskarżoną interpretację. Konsekwencją ww. wyroku było ponowne rozpatrzenie przez Dyrektora KIS wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2018 r., przy uwzględnieniu wykładni przepisów prawa podatkowego dokonanej przez WSA w Rzeszowie. W dniu 17 października 2019 r. Dyrektor KIS wydał dla Spółki nową interpretację indywidualną (znak: 0111-KDIB1-3.4010.463.

2018.9.JKT), w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe i tym samym, potwierdził możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy korekty dochodowości dokonanej przez Spółkę dominującą w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r.

Z uwagi na okoliczność, że przepisy ustawy o p.d.o.p., na gruncie których wydana została dla Spółki interpretacja indywidualna dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych korekty dochodowości, uległy zmianie z dniem 1 stycznia 2019 r. (tj. obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r. przepisy nie regulowały kwestii ujmowania korekty cen transferowych a art. 11e ustawy o p.d.o.p. regulujący zasady ujmowania takiej korekty dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszedł w życie w dniu 1 stycznia 2019 r.), Wnioskodawca zdecydował się wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ujmowania korekty dochodowości na gruncie zmienianych przepisów ustawy o p.d.o.p., obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 15 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca potwierdza, że zgodnie z jego najlepszą wiedzą, w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku, spełnione są / będą wszystkie warunki, o których mowa w art. Ile ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. Ile u.p.d.o.p., podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy i zgodnie z jego najlepszą wiedzą, warunki ustalone w transakcji będącej przedmiotem Wniosku są/będą warunkami, które ustaliłyby podmioty niepowiązane - tj. są to warunki zgodne z zasadą ceny rynkowej.

Zasada ceny rynkowej, określona w art. lic ust. 1 u.p.d.o.p., oznacza, że podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., jako cenę transferową należy natomiast rozumieć rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy.

W transakcji opisanej we Wniosku, za cenę transferową strony przyjęły wskaźnik finansowy, jakim jest marża zysku operacyjnego Wnioskodawcy, osiągana na Działalności handlowej (tj. wyrażony procentowo stosunek zysku operacyjnego osiąganego przez Wnioskodawcę na Działalności handlowej do przychodów osiąganych przez niego z tej działalności). Taki tryb ustalenia ceny transferowej w przypadku działalności Wnioskodawcy jest zgodny z Wytycznymi w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw międzynarodowych oraz administracji podatkowych opracowanymi przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), zgodnie z którymi wskaźniki wykorzystujące stosunek zysku do przychodów operacyjnych są powszechnie stosowane w celu ustalenia cen rynkowych w transakcjach polegających na zakupie produktów od podmiotów powiązanych w celu ich dalszej odprzedaży do podmiotów niepowiązanych.

Wysokość ceny transferowej stosowanej w transakcji, o której mowa we Wniosku, jest ustalana w drodze analizy porównawczej (analizy danych finansowych podmiotów niepowiązanych), przygotowywanej przez profesjonalny podmiot. Analiza ta jest periodycznie aktualizowana, w celu dostosowania wysokości ceny transferowej do zmieniających się warunków ekonomicznych. Wnioskodawca sporządza również, w wyznaczonych prawem terminach, stosowną dokumentację cen transferowych przedstawiającą zasady kalkulacji cen oraz uzasadniającą wybór stosowanej metody rozliczeń.

Stosowana przez Wnioskodawcę korekta dochodowości jest elementem przyjętej w Grupie polityki cen transferowych, która została wdrożona właśnie w celu zapewnienia zgodności stosowanych w Grupie cen transferowych z zasadą ceny rynkowej. Konieczność dokonywania korekty dochodowości wynika bowiem z faktu, że przyjęta cena transferowa (marża zysku operacyjnego), jest wypadkową uzyskiwanych przez Dystrybutora przychodów i ponoszonych kosztów. Na początku danego roku, nie jest natomiast możliwe przewidzenie w sposób dokładny, jaka kwota przychodów zostanie osiągnięta przez Dystrybutora i jaki poziom kosztów zostanie przez niego poniesiony w związku z jego Działalnością handlową - te wartości są bowiem częściowo kształtowane przez szereg niezależnych czynników rynkowych, takich jak m.in. zmienność popytu i podaży oraz związana z tym konieczność bieżącego reagowania na potrzeby rynku i działania podejmowane przez podmioty konkurencyjne.

Przyjęty mechanizm korekty dochodowości jest zatem niezbędny w celu utrzymania ceny transferowej na poziomie, jaki ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, warunek określony w art. 11e pkt 1 u.p.d.o.p. jest/ będzie spełniony w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy i zgodnie z jego najlepszą wiedzą, w odniesieniu do transakcji, o której mowa we Wniosku, zarówno dochodzi/najprawdopodobniej będzie w przyszłości dochodzić do zmiany istotnych okoliczności mających wpływ na jej warunki ustalone w trakcie roku podatkowego, jak również, obliczenie ceny transferowej wymaga znajomości faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów i uzyskanych przychodów. Zapewnienie zgodności warunków transakcji, o której mowa we Wniosku, z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymaga zatem dokonania korekty cen transferowych.

Jak już wspomniano powyżej, cena transferowa w przedmiotowej transakcji (marża zysku operacyjnego) jest wypadkową przychodów uzyskanych przez Wnioskodawcę i poniesionych przez niego kosztów. Wartości te są kształtowane m.in. przez szereg niezależnych od Wnioskodawcy i podmiotów powiązanych czynników rynkowych. Do czynników takich należą: zmienność popytu i podaży na dystrybuowane towary, uzależniona m.in. od sytuacji na rynku budowlanym, nieruchomości i wynajmu mieszkań; ogólne zmiany koniunktury gospodarczej (w tym wynikłe ze zdarzeń nadzwyczajnych, takich jak katastrofy naturalne, zagrożenia epidemiologiczne itd.); działania podmiotów konkurencyjnych. Z tego względu, obliczenie ceny transferowej musi odbywać się po zakończeniu roku podatkowego, gdyż:

Stosowanie mechanizmu korekty cen transferowych jest zatem niezbędne dla zachowania w transakcji warunków zgodnych z zasadą ceny rynkowej.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, warunek określony w art. 11e pkt 2 u.p.d.o.p. jest/ będzie spełniony w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku.

Ad. 3

Wnioskodawca potwierdza, że w momencie dokonywania korekt, o których mowa we Wniosku, będzie posiadać oświadczenia podmiotu powiązanego (Spółki dominującej), że podmiot ten dokonał korekt cen transferowych w tej samej wysokości, co Wnioskodawca.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, warunek określony w art. 11e pkt 3 u.p.d.o.p. jest/ będzie spełniony w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku.

Ad. 4

Wnioskodawca potwierdza, że podmiot powiązany, dokonujący korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku (tj. Spółka dominująca), ma siedzibę w państwie, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem.

Podmiotem powiązanym dokonującym korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku, jest X z siedzibą w Finlandii. Polska jest stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Finlandią i istnieje w niej podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z władzami podatkowymi Finlandii.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, warunek określony w art. 11e pkt 4 u.p.d.o.p. jest/ będzie spełniony w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku.

Ad. 5

Wnioskodawca oświadcza, że będzie potwierdzać dokonanie korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku, w rocznych zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, których dotyczą te korekty.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, warunek określony w art. 11e pkt 5 u.p.d.o.p. jest/ będzie spełniony w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w odniesieniu do korekt cen transferowych, o których mowa we Wniosku, spełnione są/będą wszystkie warunki, o których mowa w art. 11e u.p.d.o.p.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. dokonywane na zasadach opisanych w niniejszym wniosku płatności Wnioskodawcy na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych (korektą dochodowości) skutkujące podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora będą stanowić korektę cen transferowych, o której mowa w art. 11e ustawy o p.d.o.p. i tym samym, będą zwiększać koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w roku podatkowym, którego dotyczą, przy założeniu, że celem przedmiotowych płatności jest wyrównanie dochodowości Wnioskodawcy do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej?

W ocenie Spółki, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych (korektą dochodowości) skutkujące podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora będą stanowić korektę cen transferowych, o której mowa w art. 11e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: "ustawa o p.d.o.p.") i tym samym, będą zwiększać koszty uzyskania przychodów Spółki w roku podatkowym, którego dotyczy ta korekta.

Przede wszystkim, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych skutkujące podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zabezpieczenia/zachowania źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ustawy o p.d.o.p., za koszt uzyskania przychodów uznać można wydatek, pod warunkiem spełnienia następujących przesłanek: wydatek został poniesiony przez podatnika, jest definitywny, a więc bezzwrotny, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a także jest odpowiednio udokumentowany.

Jeżeli chodzi o płatność dokonywaną przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych skutkującą podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora, to należy zauważyć, że:

* jest to wydatek definitywny i bezzwrotny,

* wydatek ten pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę Działalnością handlową,

* wydatek ten jest poniesiony w związku z zawarciem przez Spółkę Umowy dystrybucyjnej z podmiotem powiązanym, dzięki czemu Spółka uzyskała niewyłączne prawo do dystrybuowania określonych produktów na terytorium Polski,

* zawarcie Umowy dystrybucyjnej pozwala Spółce generować przychody z tytułu sprzedaży innych produktów niż wyroby produkowane przez Spółkę,

* Spółka dzięki prowadzeniu działalności w dwóch różnych obszarach, tj. Działalność produkcyjna i Działalność handlowa, dywersyfikuje ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej,

* zawarcie Umowy dystrybucyjnej i prowadzenie dzięki niej Działalności handlowej stanowi nie tylko źródło przychodów Spółki z dystrybucji produktów innych producentów, ale również stanowi zabezpieczenie źródła przychodów Spółki,

* dzięki zawarciu Umowy dystrybucyjnej, Spółka może oferować swoim odbiorcom, takim jak supermarkety budowlane, sieci hurtowni materiałów budowlanych, markety typu "dom i ogród", firmy budowlane szerszą gamę produktów (nie tylko produkty wyprodukowane przez Spółkę),

* w związku z zagwarantowaniem Dystrybutorowi w Umowie dystrybucyjnej określonego poziomu dochodowości, Dystrybutor ponosi mniej ryzyk w prowadzonej Działalności handlowej niż w przypadku umowy dystrybucyjnej, która nie przewidywałaby gwarancji osiągnięcia określonego poziomu dochodowości przez Dystrybutora,

* poniesienie kosztu przez Spółkę zostanie odpowiednio udokumentowane - Spółka będzie posiadać stosowane kalkulacje, dokumentację cen transferowych, stosowną analizę cen transferowych (analizę porównawczą) oraz oświadczenie Spółki dominującej, że Spółka dominująca dokonała korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co Wnioskodawca.

Również sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wskazują, że korekta dochodowości może stanowić koszt uzyskania przychodów, tak np. w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 16 maja 2017 r., sygn. akt: I SA/GI 39/17, wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt: I SA/Wr 937/17, wyroku WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt: I SA/Gd 194/18, wyroku NSA z 3 października 2017 r., sygn. akt: II FSK 2370/15, wyroku NSA z 13 lipca 2016 r., sygn. akt: II FSK 1621/14.

W szczególności, na uwagę zasługuje fragment orzeczenia WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2018 r. (sygn. akt: I SA/Gd 194/18): Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, musi mieć związek z prowadzoną działalnością wnioskodawcy, być gospodarczo i racjonalnie uzasadniony, a jego poniesienie ma na celu zwiększenie przychodów podatnika. Wydatek będzie zatem kosztem podatkowym jedynie wtedy, gdy pomiędzy nim a przychodem zachodzić będzie określony związek przyczynowo skutkowy. Przy czym związek ten nie musi mieć bezpośredniego (wyraźnego) charakteru - za koszt podatkowy uznane zostaną także i te wydatki, których ze względu na ich charakter nie można przyporządkować konkretnym, osiągniętym przez podatnika przychodom, a także wydatki, które chociaż nie przyczyniły się do powstania żadnego przychodu, to jednak celowość ich poniesienia nie budzi wątpliwości (mogły przyczynić się do powstania przychodu, do czego jednak - z obiektywnych powodów - nie doszło). Nie można zatem zgodzić się z organem, że brak możliwości powiązania wydatku z konkretnymi transakcjami handlowymi wyklucza możliwość uznania go za koszt uzyskania przychodu. Innych argumentów organ nie wskazał. Natomiast jego ocena, że "nie wykazano, aby ten wydatek w jakikolwiek sposób wpływał na przychody Spółki", pomija te elementy stanu faktycznego wynikające z treści wniosku, które na toki wpływ niewątpliwie wskazują. We wniosku skarżąca wyraźnie wskazała, że dokonanie płatności z tytułu korekty dochodowości jest dokonywane w celu uzyskania większych dochodów przez Spółkę - im więcej towarów detalicznych sprzedają Zagraniczne Spółki Detaliczne, tym większych korzyści może oczekiwać Wnioskodawca.

A zatem, w ocenie Spółki, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych skutkujące podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora spełniają definicję kosztu określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jest to ogólna definicja kosztów podatkowych. Poza art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., który zawiera katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, w ustawie o p.d.o.p. znajdują się inne przepisy, które wprowadzają ograniczenia lub specjalne wymogi w stosunku do możliwości zaliczenia niektórych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Przykładem takich przepisów jest art. Ile ustawy o p.d.o.p.

Należy wskazać, że wydatki ponoszone przez podatników w związku z dokonywanymi korektami cen transferowych nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. jako wydatki odrębnie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, będzie mogła ona dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w opisanym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, ponieważ wszystkie warunki określone w art. 11e ustawy o p.d.o.p. zostaną spełnione. Art. 1le ustawy o p.d.o.p. stanowi, że:

Podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

* w transakcjach kontrolowanych realizowanych przez podatnika w trakcie roku podatkowego ustalone zostały warunki, które ustaliłyby podmioty niepowiązane;

* nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki lub znane są faktycznie poniesione koszty lub uzyskane przychody będące podstawą obliczenia ceny transferowej, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymaga dokonania korekty cen transferowych;

* w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co podatnik;

* podmiot powiązany, o którym mowa w pkt 3, ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie lub na terytorium, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem;

* podatnik potwierdzi dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

W uzasadnieniu projektu ustawy, na mocy której dodano art. 11e do ustawy o p.d.o.p., wskazano, że: Wprowadza się jednoznaczną regułę, że korekta cen transferowych stanowi odpowiednio przychód lub koszt uzyskania przychodów i jest ujmowana w roku, którego dotyczy - o ile spełnione są warunki wskazane w przepisie oraz że: W praktyce gospodarczej często występują sytuacje, w których poziom ceny transferowej w trakcie roku nie ulega znaczącym modyfikacjom, w efekcie powodując odchylenia pomiędzy zrealizowanym poziomem rentowności podmiotu powiązanego a rynkowym poziomem rentowności, wynikającym przykładowo z analizy porównawczej. (...) Istotne z punktu widzenia cen transferowych okoliczności, których nie można było przewidzieć w momencie planowania poziomu cen transferowych na dany rok mogą obejmować przykładowo istotne zmiany rynkowych cen podstawowych surowców lub materiałów, wahania kursów walutowych, zmiany stóp procentowych czy też znaczące wahania popytu lub podaży danego produktu, spowodowane czynnikami niezależnymi od podatnika i podmiotu powiązanego. Różnice pomiędzy zakładanym poziomem rentowności a rentownością rzeczywistą mogą wynikać również z modelu, w którym do ustalania cen transferowych w trakcie roku wykorzystywane były informacje o kosztach historycznych, a podatnik w trakcie roku nie miał możliwości dokonania dostosowania do kosztów rzeczywistych - podczas gdy zmieniają się istotne okoliczności mogące mieć wpływ na poziom ceny transferowej. Wówczas, na koniec roku może powstać różnica, wynikająca z porównania kosztów historycznych i rzeczywistych.

Ustawodawca dostrzegł zatem, że istniała potrzeba jednoznacznego uregulowania w ustawie o p.d.o.p. kwestii wpływu korekty cen transferowych na rozliczenia podatników z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. A zatem, od 1 stycznia 2019 r. nie powinno budzić wątpliwości, że tzw. korekta dochodowości może być uwzględniona przez podatników odpowiednio poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów.

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że Istotą regulacji z zakresu cen transferowych nie jest bowiem kumulowanie dochodów w sposób prowadzący do ich wielokrotnego opodatkowania u różnych podmiotów (alokacja dochodu do jednego podmiotu bez korespondującego obniżenia dochodu innego podmiotu). Przepisy o cenach transferowych zmierzają jedynie do tego, aby dochód generowany w ramach danej grupy podmiotów powiązanych był odpowiednio alokowany do poszczególnych podmiotów wchodzących w skład tej grupy (zgodnie z pełnionymi przez poszczególne podmioty funkcjami, zaangażowanymi aktywami, ponoszonym ryzykiem itp.). Każdorazowo przesunięciu dochodu do jednego podmiotu powinna zatem towarzyszyć stosowna korekta dochodu innego podmiotu (obniżenie podstawy opodatkowania), a logika ta powinna być akceptowana również przez polskie organy podatkowe (J. Rusek, Korekta dochodowości wynikająca z zastosowania przepisów o cenach transferowych w świetle interpretacji polskich organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, Monitor Podatkowy 2/2018).

W opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, z Działalności handlowej Spółka powinna osiągać określony poziom dochodowości na poziomie rynkowym, stosownie do zasady ceny rynkowej. Strony Umowy dystrybucyjnej wprowadziły mechanizm ustalania dochodowości z uwzględnieniem korygowania wzajemnych rozliczeń, aby rzeczywiście realizowany przez Spółkę wynik na Działalności handlowej nie odbiegał od przyjętych w Umowie dystrybucyjnej założeń odnośnie poziomu dochodowości. Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

* w Umowie dystrybucyjnej ustalone zostały warunki zgodnie z najlepszą wiedzą i doświadczeniem Wnioskodawcy oraz Spółki dominującej,

* Umowa dystrybucyjna przewiduje dokonanie korekty cen transferowych w celu zapewnienia Spółce rynkowego poziomu dochodowości, co w innym przypadku nie byłoby możliwe, ze względu na występowanie w trakcie roku niezależnych czynników zewnętrznych,

* w momencie dokonania korekty Spółka będzie posiadać oświadczenie Spółki dominującej, że dokonała korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co Spółka,

* Spółka dominująca ma siedzibę w Finlandii, a Polska jest stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Finlandią, która stanowi podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych z tym państwem,

* Spółka potwierdzi dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

A zatem, w ocenie Spółki, spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 11e ustawy o p.d.o.p. Okoliczność, że konieczność dokonania korekty cen transferowych w celu uzyskania przez Dystrybutora rynkowego poziomu dochodowości jest przewidywana na wcześniejszym etapie (tj. planowania budżetów na dany rok), pozostaje bez znaczenia, gdyż ceny sprzedaży produktów w cenniku zostały ustalone zgodnie z najlepszą wiedzą i doświadczeniem podmiotów z Grupy. Z założenia, istotą korekty dochodowości jest doprowadzenie do tego, by rozliczenia między podmiotami powiązanymi w zawartej transakcji były w pełni zgodne z zasadą ceny rynkowej (co oznacza, że zakłada się, iż w trakcie roku mogą wystąpić pewne odchylenia w tym zakresie, które są trudne do szczegółowej wyceny przed zakończeniem roku). Ustawodawca decydując się na wprowadzenie art. 11e do ustawy o p.d.o.p., nie tylko usankcjonował dotychczasowe stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne, że korekta cen transferowych może stanowić odpowiednio przychód oraz koszt podatkowy, ale przede wszystkim potwierdził, że dokonywanie przez podmioty powiązane korekty dochodowości w transakcjach kontrolowanych jest w praktyce obrotu gospodarczego zjawiskiem często występującym i często trudnym do uniknięcia.

Co więcej, z warunku wskazanego w art. 11e pkt 5 ustawy o p.d.o.p. (potwierdzenie przez podatnika dokonania korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta) wynika, że korekta cen transferowych dokonana zgodnie z art. 11e ustawy o p.d.o.p. powinna być ujmowana w wyniku podatkowym podatnika w roku, którego ta korekta dotyczy. Tym bardziej, że na podstawie art. 15 ust. 4k pkt 2 ustawy o p.d.o.p., generalnej zasady korygowania kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 4i ustawy o p.d.o.p. (tj. na podstawie otrzymanych dokumentów korygujących w dacie otrzymania tych dokumentów), nie stosuje się do korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e ustawy o p.d.o.p.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Spółki dominującej w związku z korektą cen transferowych (korektą dochodowości) skutkujące podwyższeniem kosztów poniesionych przez Spółkę jako Dystrybutora będą stanowić korektę cen transferowych, o której mowa w art. Ile ustawy o p.d.o.p. i będą tym samym zwiększać koszty uzyskania przychodów Spółki w roku podatkowym, którego dotyczy korekta cen transferowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.