0111-KDIB2-1.4010.11.2020.1.PB - Opodatkowanie przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. Spółka była obowiązana uwzględniać przychód z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. Spółka była obowiązana uwzględniać przychód z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka; Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest właścicielem centrum handlowo-usługowego, zlokalizowanego w "B", obejmującego dwa odrębne od siebie obiekty (budynki):

* budynek centrum handlowo-usługowego (dalej: "CH");

* wielopoziomowy parking (dalej: "Parking").

W 2010 r. Spółka wprowadziła CH i Parking do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę dla potrzeb rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe, klasyfikując je zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317), odpowiednio: CH - jako budynek handlowo-usługowy (rodzaj 103 KŚT), a Parking jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT).

Zastosowana przez Wnioskodawcę klasyfikacja jest tożsama na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Wnioskodawca amortyzuje CH i Parking metodą liniową poprzez dokonywanie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych. Podatkowa wartość początkowa poszczególnych obiektów, zarówno CH, jak i Parkingu, przekracza 10.000.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest obowiązana w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. uwzględniać przychód z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b u.p.d.o.p.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. Spółka nie ma obowiązku uwzględniania przychodu z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym w 2018 r., podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10 000 000 zł, w postaci:

2. budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy - wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Termin "Klasyfikacja" którym ustawodawca posłużył się w treści art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p. oznacza Klasyfikację Środków Trwałych wydaną na podstawie odrębnych przepisów, tj. Klasyfikację Środków Trwałych (KŚT) wprowadzoną do stosowania Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Z powyżej przywołanej treści art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. wynika zatem, że obowiązek w podatku z art. 24b u.p.d.o.p., w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. dotyczy środka trwałego będącego budynkiem, który spełnia następujące kryteria:

* wartość początkowa tego budynku przekracza 10 000 000 zł;

* budynek został zaklasyfikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych jako budynek biurowy (rodzaj 103 KŚT) lub budynek handlowo-usługowy stanowiący centrum handlowe, dom towarowy, samodzielny sklep i butik, pozostały handlowo-usługowy (rodzaj 105 KŚT).

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, skoro Parking jest środkiem trwałym zaklasyfikowanym zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych jako budynek transportu i łączności (tj. rodzaj 102 KŚT, obejmujący zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do Klasyfikacji Środków Trwałych m.in. budynki garaży i zadaszone parkingi), a taki rodzaj budynku nie został wymieniony w katalogu wskazanym w art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p., w ocenie Wnioskodawcy przychód uzyskany z Parkingu nie powinien w 2018 r. powiększać podstawy opodatkowania podatkiem z art. 24b u.p.d.o.p.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydawanych w sprawach wniosków dotyczących art. 24b u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym w 2018 r., z których wynika, że budynki sklasyfikowane zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych jako środki trwałe innego rodzaju niż wymienione w art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p. (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.), pozostają poza zakresem tej normy, co oznacza, że nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem z art. 24b u.p.d.o.p. w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r.

Przykładowo:

* w interpretacji podatkowej z dnia 15 maja 2018 r. znak: 0111-KDIB1-1.4010.99.2018.2.SG Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: "Skoro terminale pasażerskie zostały sklasyfikowane zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności (rodzaj ten obejmuje budynki lotnisk, hangary lotnicze), to zdaniem Spółki własność tych środków trwałych nie skutkuje powstaniem przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* w interpretacji podatkowej z dnia 1 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.90.2018.1.APO Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: "Decydująca więc jest klasyfikacja budynku zgodnie z KŚT (...) skoro budynek został zaklasyfikowany przez Wnioskodawcę jako budynek przemysłowy (Grupa 101 KŚT), a ten rodzaj środka trwałego nie mieści się w zakresie normy zawartej w art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p., tym samym przychód z tytułu posiadania przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu";

* w interpretacji podatkowej z 4 listopada 2019 r. znak: 0114-KDIP2-1.4010.356.2019.2.JC Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: "skoro budynki zostały zaklasyfikowane według Klasyfikacji Środków Trwałych w pozycji 109 jako pozostałe budynki niemieszkalne, a ten rodzaj środka trwałego nie mieści się w zakresie normy zawartej w art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p., tym samym w brzmieniu przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2018 r. przychód z tytułu posiadania przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu".

W świetle powyższego zdaniem Spółki, w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. Spółka nie ma obowiązku uwzględniania przychodu z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji - zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres - jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy Parking ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) nie podlegał opodatkowaniu na podstawie art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. Z uwagi na powyższe, tut. Organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji ww. środka trwałego opartej o Klasyfikację Środków Trwałych.

Na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. został wprowadzony tzw. "podatek minimalny", czyli podatek dochodowy dla właścicieli nieruchomości komercyjnych o wartości przekraczającej 10 mln zł.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

2. budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy - wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Stosownie do art. 24b ust. 2 u.p.d.o.p., przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

W myśl art. 24b ust. 3 u.p.d.o.p., podstawę opodatkowania stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej środka trwałego ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikającej z prowadzonej ewidencji, pomniejszonej o kwotę 10.000.000 zł.

Przez Klasyfikację, o której mowa w ww. przepisie należy rozumieć Klasyfikację Środków Trwałych wydaną na podstawie odrębnych przepisów (art. 16i ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p.). Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) wprowadzono do stosowania Klasyfikację Środków Trwałych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest właścicielem centrum handlowo-usługowego obejmującego dwa odrębne od siebie obiekty (budynki): budynek centrum handlowo-usługowego (dalej: "CH") oraz wielopoziomowy parking (dalej: "Parking"). W 2010 r. Spółka wprowadziła CH i Parking do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę dla potrzeb rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe, klasyfikując je zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), odpowiednio: CH - jako budynek handlowo-usługowy (rodzaj 103 KŚT), a Parking jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT). Zastosowana przez Wnioskodawcę klasyfikacja jest tożsama na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Wnioskodawca amortyzuje CH i Parking metodą liniową poprzez dokonywanie miesięcznych odpisów amortyzacyjnych. Podatkowa wartość początkowa poszczególnych obiektów, zarówno CH, jak i Parkingu, przekracza 10.000.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r. był obowiązany uwzględniać przychód z tytułu własności Parkingu sklasyfikowanego w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako budynek transportu i łączności (rodzaj 102 KŚT) w podstawie opodatkowania podatkiem uregulowanym w art. 24b u.p.d.o.p.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro należący do Spółki Parking został sklasyfikowany wg Klasyfikacji Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynek transportu i łączności i jako taki nie został wymieniony w art. 24b u.p.d.o.p., to posiadanie przez Spółkę tytułu własności tego środka trwałego nie skutkowało powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.