0111-KDIB2-1.4010.102.2020.1.PB - Opodatkowanie u źródła wynagrodzenia kontrahentów zagranicznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest i będzie obowiązana jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D8a i R&D8b - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest i będzie obowiązana jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D8a i R&D8b.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną, należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej (Grupa). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja podzespołów i części dla branży samochodowej. Spółka specjalizuje się w rozwoju i produkcji modułów chłodzenia silnika oraz wycieraczek samochodowych, a także w produkcji lamp samochodowych (Produkty).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa szereg usług od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT (Nierezydenci).

Jednym z rodzajów nabywanych usług są tzw. usługi R&D8a - usługi GEEDS expertise (Usługi R&D8a) oraz R&D8b - usługi GEEDS services (Usługi R&D8b, łącznie: Usługi), świadczone przez: A, B, C, D (Kontrahenci).

Nabywanie Usług wynika z faktu, że prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej samodzielnie przez Spółkę jest we współczesnych realiach gospodarczych mocno utrudnione oraz nieefektywne kosztowo. Dzięki ich nabywaniu, Spółka może korzystać z efektów pracy innych podmiotów w tym zakresie.

W świetle tego, ze względu na szybki postęp technologiczny oraz wymaganą wiedzę ekspercką w zakresie produktów i technologii, w ramach Grupy funkcjonuje model, w którym działają wyspecjalizowane centra kompetencyjne GEEDS (Group Electronic Expertise and Development Services), skupiające personel badawczo-rozwojowy o odpowiednich kwalifikacjach, przypisany do określonego obszaru prac. Ze względu na fakt, iż powyższe centra kompetencyjne posiadają odpowiednie zasoby organizacyjne, techniczne oraz materiałowe, świadczą one na rzecz Spółki przedmiotowe Usługi.

Centra kompetencyjne GEEDS odpowiadają za tworzenie ekspertyz w obszarach elektroniki i mechatroniki. Przygotowywanie takich ekspertyz związane jest z pracami, które są wspólne dla wielu rodzajów działalności. Efekt prac centrów GEEDS nie posiada bezpośredniego i natychmiastowego przełożenia na wytwarzanie konkretnego Produktu. Rezultatem tych prac są natomiast rozwiązania, które mogą zostać wykorzystane w toku przyszłych projektów.

W ramach Usług, zakres świadczeń Kontrahentów obejmuje w szczególności:

* weryfikację i ocenę projektów części mechanicznych, sprzętu elektronicznego oraz oprogramowania zgodnie z wewnątrzgrupową polityką RAISE;

* dostarczanie standardów, list kontrolnych (list czynności) oraz instrukcji mających na celu standaryzację m.in. procesów produkcyjnych;

* wsparcie i pomoc w zakresie problemów jakościowych oraz produkcyjnych;

* przeprowadzanie szkoleń,

* opracowywanie GEEDS TPD (Technology Development Plan) - planów rozwoju technologicznego,

* testowanie pod kątem kompatybilności elektromagnetycznej,

* dostarczanie rozwiązań technicznych w obszarze elektroniki i mechatroniki.

Zgodnie z postanowieniami umowy, na podstawie której świadczone są Usługi, w sytuacji, w której w ramach świadczenia Usług powstałaby jakakolwiek własność intelektualna, Spółka staje się jej właścicielem. W praktyce jednak, w ramach powyższych Usług nie dochodzi do transferu know-how.

W istocie Usługi polegają na udzieleniu Spółce wsparcia w zakresie projektowania i tworzeniu rozwiązań w zakresie mechaniki i elektroniki, które mogą znaleźć zastosowanie w toku przyszłych procesów produkcyjnych. W szczególności wsparcie to polega na:

* projektowaniu i rozwoju oprogramowania;

* projektowaniu i rozwoju sprzętu (obwodów elektronicznych);

* projektowaniu i rozwoju rozwiązań w obszarze kompatybilności elektroenergetycznej;

* szkoleniu personelu;

* lobbingu w obszarze elektroniki i oprogramowania dla aplikacji przeznaczonych dla branży motoryzacyjnej.

Jak zostało wskazane wcześniej, powyższe wsparcie nie jest związane z konkretnymi użytkownikami Produktów (klientami), ani z konkretnymi Produktami, lecz jest udzielane z perspektywy przyszłego zapotrzebowania na produkty oraz ich rozwoju technologicznego. Polega ono de facto na przewidywaniu przyszłego zapotrzebowania na Produkty (ustalaniu jakie wymogi powinny spełniać Produkty Spółki w przyszłości).

Różnica pomiędzy Usługami R&D8a oraz R&D8b polega na tym, że te pierwsze polegają na bieżącym wsparciu, a opłaty z ich tytułu stanowią w istocie partycypację w kosztach utrzymania centrum kompetencyjnego, podczas gdy Usługi R&D8b stanowią zindywidualizowane usługi, polegające na udzieleniu incydentalnego, konkretnego wsparcia w kwestiach jakościowych lub produkcyjnych, co do których zostało zgłoszone przez Spółkę zapotrzebowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizacji Płatności, Spółka nie jest i nie będzie obowiązana jako płatnik pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego (podatek u źródła) na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 835 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są co do zasady obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednocześnie, zgodnie z powyższą regulacją, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż m.in. określona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), a także z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W związku z tym, aby uznać, że na Spółce ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia za Usługi należy ustalić, czy Płatność może zostać uznana za jedną z (albo podobną do) kategorii wskazanych w powyższych przepisach. Innymi słowy, należy ustalić jakie świadczenie jest ekwiwalentem Płatności.

Spółka wskazuje, że w zamian za Płatność otrzymuje usługę, której przedmiotem jest projektowanie i rozwój działalności produkcyjnej oraz tworzenie rozwiązań mogących potencjalnie znaleźć wykorzystanie w toku przyszłych projektów produkcyjnych. W zakres Usług wschodzi w szczególności testowanie chłodnic, wycieraczek, świateł samochodowych, dostarczanie rozwiązań technologicznych oraz weryfikacja projektów części mechanicznych, sprzętu oraz oprogramowania. Ponadto, w ramach świadczonych usług, Spółka otrzymuje m.in. standardy, listy kontrolne oraz instrukcje.

Jednocześnie, Spółka wskazuje, że w ramach Usług nie dochodzi do wytworzenia i udostępnienia know-how. W ocenie Wnioskodawcy, przychody z Usług nie zostały wskazane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - trudno bowiem uznać je za:

* odsetki,

* prawa autorskie lub pokrewne

* prawa do projektów wynalazczych,

* znaki towarowe i wzory zdobnicze,

* tajemnicę receptury lub procesu produkcyjnego,

* urządzenia przemysłowa, handlowe lub naukowe lub

* know-how

Z drugiej strony, Usługi R&D8a oraz R&D8b nie stanowią również usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usług:

* doradczych,

* księgowych

* badania rynku,

* prawnych,

* reklamowych,

* zarządzania i kontroli,

* przetwarzania danych,

* rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,

* gwarancji i poręczeń,

* ani o podobnym do powyższych charakterze.

Jak wskazano wcześniej, istotą Usługi jest projektowanie i rozwój procesów produkcyjnych oraz wprowadzanie rozwiązań oraz praktyk, mogących znaleźć zastosowanie w przyszłych procesach produkcyjnych. W ich zakres wschodzi m.in. testowanie, dostarczanie rozwiązań technologicznych i weryfikacja projektów części mechanicznych, sprzętu i oprogramowania. Usługi stanowią zatem usługi badawczo-rozwojowe o złożonym charakterze, związane z ogólnym prowadzeniem działalności produkcyjnej, których nie sposób uznać za żadną z powyższych kategorii.

W szczególności należy podkreślić, iż nie można uznać, iż Usługi stanowią usługi doradcze, zarządzania i kontroli lub podobne. Nie można także uznać, że ekwiwalentem Płatności jest know-how. Poniżej Spółka przedstawia szczegółowy argumentację w tymi zakresie.

Usługi doradcze.

Zgodnie z definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego (Internetowy Słownik Języka Polskiego, http://sjp.pwn.pl; dalej: "SJP") zwrot doradczy oznacza "służący radą, doradzający", natomiast czasownik "doradzać" oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzielaniem porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. W związku z tym, należy uznać, że usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej w danej materii. Zdaniem Wnioskodawcy, kluczową cechą, która definiuje usługi doradcze, jest fakt, że podmiot świadczący takie usługi sugeruje, rekomenduje lub wydaje jakąś formę opinii w przedmiocie rozważanych scenariuszy działania.

W konsekwencji kluczową cechą definiującą usługi doradcze jest fakt, iż podmiot je wykonujący nie zarządza bezpośrednio procesem zmian zachodzących u odbiorcy tych usług, a jedynie sugeruje, rekomenduje czy opiniuje rozważane scenariusze implementacji na potrzeby osób odpowiedzialnych za realizację projektu.

Jak wskazano powyżej, w ramach Usług nie dochodzi do udzielania Spółce jakichkolwiek porad lub rekomendacji. Spółka nie otrzymuje żadnych wytycznych, co do sposobu swojego działania. Istotą tej usługi jest natomiast prowadzenie prac badawczo-rozwojowych o złożonym charakterze, związanych z ogólnym prowadzeniem działalności produkcyjnej przez Spółkę.

W związku z tym, Usługi nie mogą być uznane za usługi doradcze.

Usługi zarządzania i kontroli.

Zgodnie z definicją SJP "zarządzić" oznacza "wydać polecenie", natomiast "zarządzać" - "sprawować nad czymś zarząd". Z kolei pojęcie "kontrola" definiowane jest jako "sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym", "nadzór nad kimś lub nad czymś", bądź też "instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór".

W ramach Usług usługodawca nie zarządza działalnością badawczo-rozwojową ani projektową, a jedynie projektuje i tworzy rozwiązania, które mogą znaleźć wykorzystanie w toku przyszłych projektów produkcyjnych. Spółka nie ceduje w tym zakresie uprawnienia do decydowania za nią samą, lecz otrzymuje wsparcie w zakresie wskazanym powyżej.

W związku z tym, Usługi nie stanowią również usług zarządzania i kontroli.

Usługi o podobnym charakterze.

Zgodnie z SJP "charakter" to inaczej "zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju". W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych powyżej, należy przyjąć, iż wspomniany "właściwy zespół cech odróżniających" powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazuje się również, iż świadczenie takie powinno spełniać takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Ze względu na powyżej przedstawione argumenty, nie można uznać, iż Usługi mają podobny charakter do usług, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Płatność z tytułu know-how.

Spółka wskazuje, że zgodnie z dominującym stanowiskiem organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, pojęcie know-how oznacza zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie. Aby zatem uznać daną wiedzę za know-how musi ona spełniać trzy kryteria:

* poufności - rozumianej jako brak powszechności i dostępności pakietu know-how lub ściśle określonej konfiguracji i usytuowania danych elementów;

* istotności - zgodnie z którą przekazanie know-how powinno stanowić przekazanie ważnych elementów i informacji niezbędnych do wytwarzania lub rozwoju produktów i usług (know-how musi stanowić informacje przydatne z punktu widzenia korzystającego oraz nadające się do gospodarczego wykorzystania w prowadzonej działalności a jednocześnie nie może stanowić informacji banalnych);

* zidentyfikowania - zgodnie z czym know-how musi być opisany lub utrwalony tak, aby możliwe było sprawdzenie, czy spełnia ono kryteria poufności oraz istotności.

Know-how musi zatem stanowić informacje użyteczne w tym sensie, że daje możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji korzystającego (np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do tej wiedzy).

Jednocześnie know-how musi być ucieleśnione, tj. nazwane, udokumentowane i wyodrębnione we właściwej sobie postaci. Jego nośnikiem nie może być człowiek.

Ponadto, w przypadku umów, których przedmiotem jest know-how, udostępniający zobowiązuje się jedynie do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Nie jest on natomiast zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły.

Z drugiej strony należy podnieść, że w przeciwieństwie do licencji, na usługowy charakter transakcji wskazuje zaangażowanie własnych umiejętności zawodowych i doświadczenia w trakcie wykonywania prac dla drugiej strony. Innymi słowy, usługa polega na tym, że usługodawca wykonując ją stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie. Przedmiotem transakcji usługowej nie jest natomiast definitywne przekazanie drugiej stronie specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia, która posłużyła do wykonania umowy.

Jednocześnie na usługowy charakter danej transakcji wskazywać może szereg czynników, takich jak np. to, że osoba świadcząca usługi zobowiązuje się do znacznie wyższych wydatków, np. może ponosić wydatki na płace osób zatrudnionych przy pracach związanych z pracami badawczymi, projektowaniem, eksperymentowaniem lub płatności na rzecz podwykonawców. Innym argumentem może być zakres świadczeń wykonywanych w ramach umowy - podczas gdy transfer know-how wymaga jedynie wydania lub przekazania know-how, wykonywanie usługi wymaga szeregu czynności koniecznych do doprowadzenia do określonego rezultatu.

Zdaniem Spółki, Płatność stanowi wynagrodzenie za usługę, której przedmiotem jest przede wszystkim projektowanie i rozwój rozwiązań, mogących znaleźć zastosowanie w przyszłych projektach produkcyjnych, a nie za transfer wiedzy. Za jej usługowym charakterem przemawia przede wszystkim zakres czynności wykonywanych w ramach nich. Obejmuje on w szczególności testowanie, dostarczanie rozwiązań technologicznych i weryfikację projektów części mechanicznych, sprzętu i oprogramowania. Ekwiwalentem Płatności są określone czynności, a nie wiedza służąca wykonaniu tych czynności.

Tym samym, nie można uznać, iż w ramach świadczenia Usług dochodzi do transferu wiedzy - Spółka nabywa bowiem de facto szereg wskazanych powyżej świadczeń (czynności), które same w sobie nie stanowią wiedzy.

Biorąc pod uwagę wszystkie zebrane powyżej argumenty należy stwierdzić, że Płatności nie stanowią świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. i pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym dokonując ich wypłaty na rzecz nierezydentów, Spółka nie jest obowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

Jednocześnie Spółka podkreśla, iż stanowisko zgodnie z którym usługi związane z działalnością projektową, dokonywaną w ramach działalności badawczo-rozwojowej nie stanowią żadnych z usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, ani świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, w tym:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 lipca 2016 r., sygn. ITPB3/4510-90/16-8/WM;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 stycznia 2014 r., sygn. ILPB4/423-422/13-4/DS;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 kwietnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-125/14/AK;

W świetle powyższego, zdaniem Spółki realizacja Płatności na rzecz Nierezydentów nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, bowiem z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że w związku z wykonywaniem przez kontrahentów Wnioskodawcy wskazanych we wniosku usług, nie dochodzi do transferu własności intelektualnej (know-how).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.