0111-KDIB1-3.4010.8.2019.MBD - Zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 22 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych, takich jak noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych, takich jak noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 19 lutego 2019 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest podmiotem gospodarczym, powołanym do prowadzenia działalności centrali zakupowej. W Spółce bezpośrednie udziały posiadają podmioty, których przedmiotem działalności jest prowadzenie hurtowej sprzedaży artykułów elektrycznych i elektrotechnicznych. Pełni ona funkcję centrum zakupowego - jej działalność polega na negocjowaniu kontraktów sprzedaży z "dużymi dostawcami", uzyskując, dzięki zastosowaniu efektu skali, upusty handlowe i bonusy oraz odroczenie terminów płatności nieosiągalne dla poszczególnych odbiorców w drodze zakupów indywidualnych. Działalność Wnioskodawcy jako centrali zakupowej, w zależności od uwarunkowań rynkowych, polega na nabywaniu towarów we własnym imieniu i na własny rachunek i ich odsprzedaży do współpracujących hurtowni (które lub których właściciele są wspólnikami Wnioskodawcy) lub, na negocjacji warunków umów zawieranych przez dostawców bezpośrednio ze współpracującymi hurtowniami. W związku z taką formą działalności Spółki, konieczna jest organizacja regularnych spotkań przedstawicieli kontrahentów, których przedmiotem jest omówienie strategii działalności, planowanych działań zwiększających sprzedaż do odbiorców ostatecznych, tendencji rynkowych i działań konkurencji. W trakcie spotkań omawiane są także kwestie związane z bieżącą współpracą, działanie programów służących do obsługi sprzedaży oraz kwestie związane z oceną działania Wnioskodawcy i jego Zarządu. W spotkaniach tych uczestniczą osoby fizyczne reprezentujące kontrahentów, a zarazem wspólników Wnioskodawcy. Ze względu na to, że istotą działalności Spółki jest współpraca z podmiotami z terenu całej Polski, spotkania organizowane są w różnych lokalizacjach. Oznacza to konieczność zapewnienia noclegu dla niektórych z osób uczestniczących w spotkaniach. Spółka zapewnia również posiłek, przekąski i napoje. Spotkania nie mają charakteru oficjalnych zgromadzeń wspólników, lecz wyłącznie walor biznesowy i są konieczne dla uzyskania przez Spółkę przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych, takich jak noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, ponieważ są organizowane w celu osiągnięcia przychodu i nie są wyłączone na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty uzyskania przychodu przez osoby prawne są uregulowane w art. 15 i następnych ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych z 15 lutego 1992 r. (dalej: "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. u.p.d.o.p. Konstytutywnym warunkiem, aby uznać wydatek za koszty uzyskania przychodu jest jego rzeczywiste poniesienie - musi powstać co najmniej zobowiązanie do zapłaty, należy je również jednoznacznie udokumentować. Co istotne, nie każdy wydatek będzie można odliczyć od podstawy opodatkowania. Tylko taki wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną działalnością będzie kosztem uzyskania przychodu. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów oraz posiadać racjonalne i gospodarcze uzasadnienie wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Sam wydatek musi być dokonany z majątku podatnika i mieć charakter ostateczny. Art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., przewiduje dwa wyłączenia, które mogłoby mieć zastosowanie w powyższym stanie faktycznym. Jest to art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowiący, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, oraz art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., który dotyczy wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu dla Spółki. Spotkania te są zasadniczym elementem działalności gospodarczej Spółki. To właśnie negocjacje pozwalają osiągnąć cel w jakim ona została powołana i bez rozmów pomiędzy wspólnikami, którzy występują w roli kontrahentów nie było by możliwe jej funkcjonowanie na rynku, a co za tym idzie osiągnięcie zysku. W opinii Wnioskodawcy, we wskazanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o u.p.d.o.p., dotyczące reprezentacji. Żadna z ustaw podatkowych nie zawiera definicji terminu reprezentacja. Treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 23 listopada 2013 r., (nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521) wskazuje, że przez koszty reprezentacji należy rozumieć te wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. W opinii Ministra Finansów, dla kwalifikacji danych wydatków jako przeznaczonych na reprezentację nie jest istotne: - miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych (nie ma znaczenia czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią) - czy poczęstunek posiada takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość, przepych - nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych. A zatem wartość świadczeń ani miejsce spotkania nie powinno mieć znaczenia, bowiem wszystko zależeć będzie od standardów przyjętych w danym środowisku. W przypadku spotkań organizowanych przez Spółkę wydatki na nie poniesione zdecydowanie nie mają na celu stworzenia określonego wizerunku, czy pozytywnych relacji z uczestnikami. W definicji Ministra Finansów, reprezentacja ma charakter zewnętrzny, odnosi się do podmiotów, które nie są na stałe związane z jej działalnością. Reprezentacja wiąże się z osobami postronnymi. Charakter zewnętrzny reprezentacji podkreśla również NSA w wyroku z 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11). Można powiedzieć, że reprezentacja związana jest z tzw. pierwszym wrażeniem, bo tylko w takiej sytuacji można budować pozytywny wizerunek poprzez zapewnienie świadczeń takich jak noclegi czy posiłki. Szczególnie w przypadku spraw biznesowych. Osoby permanentnie współpracujące z firmą mają już określoną opinię o niej, a stworzenie pozytywnego wizerunku za pomocą poczęstunku czy zapewnienia noclegu w stosunku do takich przedsiębiorców, jest zbędne. W przypadku Spółki jej kontrahenci, będący równocześnie jej wspólnikami, stale współpracują z firmą. Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższym stanie faktycznym, nie znajdzie zastosowania wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Nie można mówić o jednostronnym świadczeniu na rzecz wspólnika w momencie, gdy świadczenie przekazywane jest na rzecz ogółu kontrahentów, a nie określonej jednostki. Zapewnienie posiłku na spotkaniu biznesowym nie jest jednostronnym świadczeniem na rzecz wspólnika, bowiem celem poczęstunku zapewnienie komfortu negocjacji. Nocleg zapewniany jest, aby dana osoba mogła zjawić się na spotkaniu, natomiast uczestnictwo w nim wiąże się z uzyskiwaniem przychodu przez Spółkę. W zamian kontrahent angażuje się w sprawy finansowe Spółki, stąd nie można mówić o jednostronności takich wydatków. Nie są to świadczenia, którymi wspólnicy mogliby dowolnie rozporządzać, ani nie korzystają z nich w czasie wolnym. Również wspólnicy nie uczestniczą w tym spotkaniu jako udziałowcy Spółki, ale jako partnerzy biznesowi. Należy zwrócić uwagę, że nie jest to zgromadzenie wspólników, poprzez które wspólnicy mogą podejmować niektóre decyzje dotyczące prowadzenia spraw Spółki, natomiast reprezentacja i prowadzenie spraw Spółki powierzone zostały Zarządowi, stąd na spotkaniu żaden ze wspólników nie podejmuje decyzji w imieniu Spółki tylko we własnym imieniu. W spółkach kapitałowych istotnym elementem jest kapitał, nie mają charakteru osobowego, a sami wspólnicy nie są zobowiązani do aktywnej działalności w ramach Spółki, poza zgromadzeniami wspólników. A zatem nie są to świadczenia przysługujące przedsiębiorcy z tytułu uczestnictwa w Spółce, ale są niezależne od tego. Jest to spotkanie o charakterze zewnętrznym i biznesowym, a jego celem jest prowadzenie negocjacji dążącym do osiągnięcia zysku przez każdą ze stron. Jeżeli dana osoba nie występuje podczas spotkania w roli wspólnika, tylko jako kontrahent, nie można mówić o świadczeniu na rzecz wspólnika. Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z organizacją spotkań biznesowych, na których wspólnicy występują w roli kontrahentów, będą dla Spółki kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu sprawy, nie można mówić o jednostronnym świadczeniu na rzecz wspólnika w momencie, gdy świadczenie przekazywane jest na rzecz ogółu kontrahentów, a nie określonej jednostki. Zapewnienie posiłku na spotkaniu biznesowym nie jest jednostronnym świadczeniem na rzecz wspólnika, bowiem celem poczęstunku jest zapewnienie komfortu negocjacji. Nocleg zapewniany jest, aby dana osoba mogła zjawić się na spotkaniu, natomiast uczestnictwo w nim wiąże się z uzyskiwaniem przychodu przez Spółkę. W zamian kontrahent angażuje się w sprawy finansowe Spółki, stąd nie można mówić o jednostronności takich wydatków. Nie są to świadczenia, którymi wspólnicy mogliby dowolnie rozporządzać, ani nie korzystają z nich w czasie wolnym. Również wspólnicy nie uczestniczą w tym spotkaniu jako udziałowcy Spółki, ale jako partnerzy biznesowi. Należy zwrócić uwagę, że nie jest to zgromadzenie wspólników, poprzez które wspólnicy mogą podejmować niektóre decyzje dotyczące prowadzenia spraw Spółki, natomiast reprezentacja i prowadzenie spraw Spółki powierzone zostały Zarządowi, stąd na spotkaniu żaden ze wspólników nie podejmuje decyzji w imieniu Spółki tylko we własnym imieniu. Wskazać należy, że ww. wydatki nie będą stanowiły wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., przede wszystkim z uwagi na fakt, że w okolicznościach niniejszej sprawy świadczenie takie nie ma charakteru jednostronnego. Należy przyjąć, iż świadczeniem jednostronnym jest świadczenie, w którym tylko jedna strona jest uprawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje przy tym terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym "reprezentacja" oznacza:

* "grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo";

* "reprezentowanie kogoś lub czegoś";

* "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycja społeczną"

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa - "repraesentatio" (łac.) oznacza "wizerunek".

Próbę zdefiniowania pojęcia terminu reprezentacja podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki na usługi rozrywkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w związku z formą działalności Spółki, konieczna jest organizacja regularnych spotkań przedstawicieli kontrahentów, których przedmiotem jest omówienie strategii działalności, planowanych działań zwiększających sprzedaż do odbiorców ostatecznych, tendencji rynkowych i działań konkurencji. W trakcie spotkań omawiane są także kwestie związane z bieżącą współpracą, działanie programów służących do obsługi sprzedaży oraz kwestie związane z oceną działania Wnioskodawcy i jego Zarządu. W spotkaniach tych uczestniczą osoby fizyczne reprezentujące kontrahentów, a zarazem wspólników Wnioskodawcy. Ze względu na to, że istotą działalności Spółki jest współpraca z podmiotami z terenu całej Polski, spotkania organizowane są w różnych lokalizacjach. Oznacza to konieczność zapewnienia noclegu dla niektórych z osób uczestniczących w spotkaniach. Spółka zapewnia również posiłek, przekąski i napoje. Spotkania nie mają charakteru oficjalnych zgromadzeń wspólników, lecz wyłącznie walor biznesowy i są konieczne dla uzyskania przez Spółkę przychodu.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwości co do poprawności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych, takich jak noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że wydatki dotyczące udziału kontrahentów Spółki w spotkaniach biznesowych (tj. noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe), nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie żadnego z przepisów art. 16 u.p.d.o.p.

W konsekwencji należy więc stwierdzić, że wydatki te jako spełniające przesłanki wynikające art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przedmiotowe spotkania, jak twierdzi Wnioskodawca, nie mają charakteru oficjalnych zgromadzeń wspólników, lecz wyłącznie walor biznesowy i są konieczne dla uzyskania przez Spółkę przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych, takich jak noclegi, posiłki, drobny poczęstunek, napoje, materiały biurowe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.