0111-KDIB1-3.4010.79.2017.1.MST

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kwoty wypłaconej Towarzystwu Ubezpieczeń, w celu zaspokojenia roszczeń regresowych do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia kwoty wypłaconej Towarzystwu Ubezpieczeń, w celu zaspokojenia roszczeń regresowych do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - zwana dalej: "Wnioskodawcą" uczestniczyła w przetargu nieograniczonym, organizowanym przez inną spółkę handlową (kapitałową) - zwaną dalej: "Zamawiającym". Przetarg nie był organizowany na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych. Przedmiotem przetargu było udzielenie zamówienia na zaprojektowanie, wybudowanie i uruchomienie stacji elektroenergetycznej. Wnioskodawca złożył Zamawiającemu na piśmie ofertę z 16 grudnia 2016 r. Oferta została sporządzona z wykorzystaniem formularzy wymaganych przez Zamawiającego.

W ofercie tej znalazły się m.in. następujące oświadczenia Wnioskodawcy:

* "zapoznałem się z treścią Specyfikacji (w tym w szczególności z projektem umowy), wszelkimi zmianami wprowadzonymi przez Zamawiającego w trakcie Postępowania o udzielenie Zamówienia i przyjmuję je bez zastrzeżeń",

* "wyceniłem wszystkie elementy niezbędne do prawidłowego wykonania umowy".

Jednocześnie jednak, w załączniku nr 10 do oferty "Specyfikacja cenowa przedmiotu zamówienia", w którym wskazano poszczególne zadania składające się na całość zamówienia oraz ich wycenę, Wnioskodawca wskazał - w kolumnie "Cena netto (zł]" - w odniesieniu do niektórych zadań 0 lub 0,00 lub też pozostawił to pole niewypełnione.

Jako uczestnik przetargu, Wnioskodawca był obowiązany do złożenia Zamawiającemu wadium. Wadium zostało złożone w formie gwarancji ubezpieczeniowej z 12 grudnia 2016 r. Gwarancja została udzielona przez Towarzystwo Ubezpieczeń. Wnioskodawca jest stroną umowy ramowej o udzielanie gwarancji kontraktowych w ramach limitu odnawialnego zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń (dalej: "Umowa Ramowa"). Umowa Ramowa zobowiązuje Towarzystwo Ubezpieczeń do udzielania Wnioskodawcy gwarancji ubezpieczeniowych w zakresie przedmiotowym oraz limicie kwotowym ustalonym w tej umowie. Jednocześnie jednak, Umowa Ramowa przewiduje, że z dniem wypłaty sumy gwarancyjnej na Towarzystwo Ubezpieczeń przechodzi prawo roszczeń przeciwko Wnioskodawcy do wysokości wypłaconej sumy. Wnioskodawca jest obowiązany zaspokoić wszelkie wierzytelności Towarzystwa Ubezpieczeń powstałe w wyniku dokonanych z tytułu gwarancji wypłat w określonym w Umowie Ramowej terminie. Zgodnie z postanowieniami Umowy Ramowej, Wnioskodawca, w przypadku dokonania przez Towarzystwo Ubezpieczeń wypłaty zgodnie z otrzymanym żądaniem zapłaty, rezygnuje z wszelkich zarzutów w stosunku do Towarzystwa Ubezpieczeń dotyczących powodów, wysokości i stanu zgłoszonych roszczeń z tytułu wystawionych gwarancji i dokonanych wypłat. Towarzystwo Ubezpieczeń zastrzegło sobie w Umowie Ramowej prawo do odmowy udzielenia gwarancji m.in. w przypadku niewywiązywania się przez Wnioskodawcę z obowiązków wynikających z Umowy Ramowej oraz dokonania wypłaty z jakiejkolwiek wystawionej gwarancji. Gwarancja, której dotyczy niniejszy wniosek została udzielona w wykonaniu i na podstawie Umowy Ramowej.

Pismem z 22 grudnia 2016 r., Zamawiający wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia oferty. W piśmie tym wskazano, że w załączniku nr 10 do oferty, niektóre pozycje (zakresy prac) nie zostały wycenione (wskazano wartość 0, względnie nie wskazano żadnej kwoty). Zamawiający zwrócił się w związku z tym z pytaniem, czy wycena tych prac została uwzględniona przez Wnioskodawcę w złożonej ofercie.

W odpowiedzi, Wnioskodawca wyjaśnił Zamawiającemu na piśmie, że złożona przez niego oferta z 16 grudnia 2016 r. nie obejmowała wszystkich elementów koniecznych do realizacji przedmiotu zamówienia. Wnioskodawca przedstawił również wycenę elementów pominiętych w tej ofercie.

W dniu 30 grudnia 2016 r. Zamawiający wydał "Informację o wyborze najkorzystniejszej oferty", w której wskazał, że za najkorzystniejszą została uznana oferta złożona przez Wnioskodawcę. Następnie - pismem z 2 stycznia 2017 r. - Zamawiający zaprosił upoważnionych przedstawicieli Wnioskodawcy na spotkanie w celu podpisania umowy.

W odpowiedzi, Wnioskodawca stwierdził, że w jego ocenie ofertą z 16 grudnia 2016 r. objęte były jedynie te prace, które zostały w ofercie wycenione na określną (wskazaną w załączniku nr 10) kwotę. Prace w odniesieniu do których ceny nie podano lub wskazano jako cenę wartość 0 nie były w ogóle objęte zakresem oferty. Wnioskodawca uważa, że jego oferta była ofertą częściową. Wnioskodawca oświadczył, że jest gotowy podpisać z Zamawiającym umowę na wykonanie wycenionych w ofercie prac.

W dniu 13 stycznia 2017 r. doszło do spotkania upoważnionych przedstawicieli Wnioskodawcy oraz Zamawiającego. Ze spotkania tego sporządzono protokół. W protokole stwierdzono, że Wnioskodawca "odmówił podpisania umowy w zakresie zgodnym ze specyfikacją warunków zamówienia twierdząc, że Zamawiający nie przyjął wyjaśnień wykonawcy związanych z pomyłką w złożonej ofercie, którą sygnalizował w piśmie skierowanym do Zamawiającego". Ponadto wskazano, że: "Zamawiający poinformował Wykonawcę, że nie przyjął wyjaśnień Wykonawcy traktując je jako próbę zmiany ceny po terminie składania ofert".

Podpisanie umowy z Zamawiającym na realizację całości oczekiwanych przez niego prac za sumę wynagrodzeń za poszczególne prace wskazanych w ofercie z 12 grudnia 2016 r. groziłoby Wnioskodawcy poniesieniem straty.

Ostatecznie nie doszło do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Zamawiającym.

Zamawiający wystąpił w związku z tym do Towarzystwa Ubezpieczeń z żądaniem realizacji gwarancji ubezpieczeniowej. Towarzystwo Ubezpieczeń wypłaciło Zamawiającemu objętą gwarancją kwotę. Jednocześnie, po stronie Towarzystwa Ubezpieczeń powstało wobec Wnioskodawcy roszczenie regresowe o zwrot wypłaconej z tytułu gwarancji kwoty. Na pisemne wezwanie Towarzystwa Ubezpieczeń z 22 lutego 2017 r., Wnioskodawca uiścił żądaną kwotę. Zapłata nastąpiła za pośrednictwem rachunku bankowego 8 marca 2017 r. Wnioskodawcy nie przysługuje wobec Towarzystwa Ubezpieczeniowego roszczenie o zwrot tej kwoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia kwoty wypłaconej Towarzystwu Ubezpieczeń, w celu zaspokojenia roszczeń regresowych, do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do zaliczenia kwoty wypłaconej Towarzystwu Ubezpieczeń, w celu zaspokojenia roszczeń regresowych, do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powyższe oznacza, że każdy racjonalny wydatek, poniesiony przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jeżeli nie jest wymieniony w katalogu wyłączeń w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi koszt uzyskania przychodu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* poniesienie przez podatnika,

* definitywność, bezzwrotność,

* pozostawanie w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* właściwe udokumentowanie,

* poniesienie w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* wydatek nie może być objęty żadnym z wyłączeń uregulowanych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W odniesieniu do przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego (winno być zdarzenia przyszłego), nie ulega wątpliwości, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na spłatę roszczenia regresowego Towarzystwa Ubezpieczeń został poniesiony przez Wnioskodawcę i ma charakter definitywny. Wniosek taki wynika z faktu, że kwota odpowiadająca roszczeniu została faktycznie przelana przez Wnioskodawcę i z jego środków na rachunek bankowy Towarzystwa Ubezpieczeń, a przy tym Wnioskodawcy nie służy wobec Towarzystwa Ubezpieczeń roszczenie o jej zwrot.

Niewątpliwie również, wydatek ten pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - należy bowiem zauważyć, że konieczność jego poniesienia wystąpiła w związku z realizacją umowy zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Gwarancja ubezpieczeniowa została bowiem udzielona w związku z uczestnictwem w przetargu na roboty budowlane, które Wnioskodawca chciał wykonywać w ramach swojej działalności gospodarczej.

Wydatek ten jest również należycie udokumentowany - został poniesiony na podstawie pisemnej umowy łączącej Wnioskodawcę z Towarzystwem Ubezpieczeń. Wnioskodawca dysponuje wezwaniem do zapłaty sporządzonym przez Towarzystwo Ubezpieczeń, zapłata nastąpiła za pośrednictwem rachunku bankowego, więc znajduje potwierdzenie w wyciągach z tego rachunku.

Należy zatem rozważyć, czy istnieje bezpośredni, bądź pośredni związek pomiędzy poniesieniem przez Wnioskodawcę wydatkiem, a osiąganym przychodem - ewentualnie zabezpieczeniem lub zachowaniem źródeł tego przychodu. W tym kontekście należy przypomnieć, że Wnioskodawca wykupił gwarancję ubezpieczeniową w celu jej przedstawienia w przetargu, w którym zamierzał pozyskać zamówienie na wykonanie swoich usług. Wykupując zatem gwarancję ubezpieczeniową w Towarzystwie Ubezpieczeń, Wnioskodawca zmierzał do osiągnięcia przychodu z potencjalnie możliwego do uzyskania zlecenia. Konieczność wypłacenia Towarzystwu Ubezpieczeń kwoty, której dotyczy niniejszy wniosek, wynika natomiast z zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń Umowy Ramowej, na podstawie której gwarancja ubezpieczeniowa została udzielona. Również poniesienie tego kosztu pozostaje zatem w związku z przychodem, który Wnioskodawca zamierzał uzyskać ze zlecenia. Fakt, że przychód ten nie został ostatecznie osiągnięty nie może wyłączać prawa Wnioskodawcy do zaliczenia rozpatrywanego kosztu do kosztów uzyskania przychodów. Dla uprawnienia tego nie jest bowiem decydujący ostateczny wynik działań podjętych przez podatnika, ale cel w którym działania te były podejmowane. Nie ulega wątpliwości, że w analizowanym przypadku, Wnioskodawca zaciągając zobowiązanie wobec Towarzystwa Ubezpieczeń działał w celu uzyskania przychodu z możliwego do pozyskania zlecenia.

Należy ponadto wskazać, że ewentualne zaniechanie wypłacenia przedmiotowej kwoty na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń uprawniałoby Towarzystwo Ubezpieczeń - w świetle postanowień Umowy Ramowej - do nieudzielania Wnioskodawcy kolejnych gwarancji ubezpieczeniowych. Wnioskodawca miałby zatem utrudnioną możliwość uczestniczenia w innych przetargach - poszukiwanie kolejnych zleceń.

Wydatek ten nie jest objęty żadnym z wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Żaden z uregulowanych w tym przepisie wyjątków nie dotyczy bowiem roszczeń regresowych Towarzystwa Ubezpieczeń.

W świetle powyższych rozważań, należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia kwoty wypłaconej Towarzystwu Ubezpieczeń, w celu zaspokojenia roszczeń regresowych, do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), obowiązuje generalna zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), a więc bezzwrotny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Ustawodawca, posługując się w treści analizowanego przepisu zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów", przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika, podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia, "koszty poniesione w celu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Omawiana ustawa, nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca, ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, wartość innych świadczeń w naturze (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 u.p.d.o.p.).

Na podstawie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., można stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: "źródła przychodów", "zachowanie źródła przychodów", "zabezpieczenie źródła przychodów".

Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć, funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

* mianem "źródła" określane jest "to, co stanowi początek czegoś"; "przyczyna czegoś"; synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;

* "zachować", "zachowywać" oznacza "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", "podtrzymać, utrzymać coś";

* "zabezpieczać", "zabezpieczyć" to "zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", "uczynić bezpiecznym", "zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie", "uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś", "zapobiec niszczeniu czegoś"

(http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca uczestniczył w przetargu organizowanym przez Zamawiającego, którego przedmiotem było udzielenie zamówienia na zaprojektowanie, wybudowanie i uruchomienie stacji elektroenergetycznej. Wnioskodawca złożył Zamawiającemu ofertę na piśmie. Jako uczestnik przetargu, Wnioskodawca był zobowiązany do złożenia Zamawiającemu wadium, które zostało złożone w formie gwarancji ubezpieczeniowej, udzielonej przez Towarzystwo Ubezpieczeń (dalej: "TU"). Wnioskodawca zawarł z TU Umowę Ramową, która zobowiązuje TU do udzielania Wnioskodawcy gwarancji ubezpieczeniowych w zakresie przedmiotowym oraz limicie kwotowym ustalonym w tej umowie. Jednocześnie, Umowa Ramowa przewiduje, że z dniem wypłaty sumy gwarancyjnej, na TU przechodzi prawo roszczeń przeciwko Wnioskodawcy do wysokości wypłaconej sumy. Wnioskodawca jest zobowiązany zaspokoić wszelkie wierzytelności TU powstałe w wyniku dokonanych z tytułu gwarancji wypłat. TU zastrzegło sobie w Umowie Ramowej prawo do odmowy udzielenia gwarancji m.in. w przypadku nie wywiązywania się przez Wnioskodawcę z obowiązków wynikających z Umowy Ramowej oraz dokonania wypłaty z jakiejkolwiek wystawionej gwarancji.

Ostatecznie nie doszło do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Zamawiającym, ponieważ groziłoby to Wnioskodawcy poniesieniem straty. W związku z tym, Zamawiający wystąpił do TU z żądaniem realizacji gwarancji ubezpieczeniowej, co też TU uczyniło. Jednocześnie, po stronie TU powstało wobec Wnioskodawcy roszczenie regresowe o zwrot wypłaconej z tytułu gwarancji kwoty. Wnioskodawca uiścił żądaną kwotę za pośrednictwem rachunku bankowego.

Analizując przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczony powyżej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., należy uznać, że skoro przepis ten mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, to zapłata roszczenia regresowego na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń nie zmierza do osiągnięcia przychodu. Wypłata roszczenia regresowego nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodem, lecz wręcz przeciwnie łączy się z negatywnymi dla strony konsekwencjami finansowymi.

Poniesiony wydatek nie został poniesiony również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem został poniesiony w celu wywiązania się z założeń zawartych w Umowie Ramowej.

W ocenie organu, opisane wyżej wydatki nie mają charakteru wydatków ponoszonych w celu osiągnięcia przychodów, ani też w celu zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy mieć na uwadze, że "celowy" wydatek to przede wszystkim ten, który racjonalnie przyczynia się do osiągnięcia przychodu, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Działania podatnika muszą mieć zatem charakter pozytywny, wpływający na przychód podatkowy w ten sposób, że zostanie on zwiększony lub zabezpieczony przed uszczupleniem. Nie mogą to być wydatki, których przyczyną poniesienia jest niewłaściwe postępowanie podatnika. Przyjęcie takiego założenia prowadziłoby do sytuacji, w ramach której część odpowiedzialności za brak należytej staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej przejmowałby na siebie Skarb Państwa poprzez zmniejszenie wysokości przysługującej mu daniny. W konsekwencji, "kosztowy" charakter mają jedynie te wydatki, których poniesienie nie wynika z zawinienia podatnika. W tym miejscu należy zauważyć, że kwalifikacja wydatku i ocena możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów, po stronie podatnika prowadzącego działalność gospodarczą uzasadnia zwiększone w stosunku do podatnika oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, skrupulatności i rzetelności, zapobiegliwości i zdolności przewidywania, a także znajomości obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Poniesienie wydatku będącego rezultatem niewykonania zobowiązania nie chroni bowiem źródła przychodu i tym bardziej nie zabezpiecza go przed uszczerbkiem. Nie są to bowiem działania prewencyjne podjęte w celu zmniejszenia zobowiązania, lecz działania, które mają na celu zaspokojenie roszczenia osoby uprawnionej, którego to roszczenia podatnik nie uregulował we właściwym trybie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że oceniając charakter wydatku poniesionego przez Spółkę na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń, nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskaniem przez Spółkę przychodu, względnie zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Celem zapłaty przedmiotowej kwoty nie jest bowiem uzyskanie przychodu (zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu), lecz zwolnienie się Wnioskodawcy ze zobowiązania wobec Towarzystwa Ubezpieczeń z tytułu roszczenia regresowego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.