0111-KDIB1-3.4010.560.2021.1.PC - Zwolnienie inwestycyjne z CIT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 25 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na tę część Nieruchomości z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI) w ramach Decyzji o wsparciu, dających prawo do wyliczania kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest podatnikiem podatku CIT.

Działalność Spółki polega na produkcji i sprzedaży kontenerów modułowych (dalej: "Kontenery") oraz elementów dodatkowych służących do bezpiecznego posadowienia tych kontenerów na gruncie oraz umożliwiających łączenie Kontenerów w większe obiekty określane mianem budynków modułowych (kontenerowych). Kontenery to obiekty charakteryzujące się sztywną konstrukcją o regularnych, wystandaryzowanych kształtach, przystosowaną do wielokrotnego przestawiania oraz ciężarem ok. 2,5 - 3.0 t.

Zasadniczym przeznaczeniem Kontenerów jest zapewnienie zaplecza biurowo-socjalnego pracownikom wykonujących pracę w terenie. Łatwość przemieszczania produkowanych Kontenerów oraz rozbudowy zapewnianej przez nie przestrzeni poprzez możliwość ich łączenia tak w pionie, jak i w poziomie sprawiają, że kontenery modułowe są idealnym rozwiązaniem zarówno dla branży budowlanej, magazynowej, handlowej czy też dla tak nietypowych klientów jak np. siły zbrojne RP. Produkowane Kontenery służą wspomnianym grupom jako trwałe i odporne na warunki pogodowe miejsce, w którym może zostać składowana dokumentacja, a nawet jako skład dla używanych przez klientów materiałów. Warto również wspomnieć, że Kontenery mogą posłużyć także wojsku jako szpital polowy, czy pomieszczenia noclegowe. Wskazane przeznaczenie produkowanych przez Spółkę Kontenerów nie wyczerpuje zakresu ich zastosowania. Opisane powyżej cechy Kontenerów sprawiają, że Kontenery są niezwykle uniwersalnymi obiektami i mogą także posłużyć jako biura, portiernie, hotele modułowe, segmentowe budynki zamieszkania zbiorowego, budynki szkolne i przedszkolne, zaplecze sportowe przy boiskach i stadionach, obiekt gastronomii, sklep, a także jako kiosk. Tym samym, możliwości wykorzystania produkowanych przez Spółkę wyrobów ograniczają się w praktyce do zapotrzebowania zgłaszanego przez potencjalnych klientów.

Plany zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa skłoniły Spółkę do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu do zarządcy (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Dnia 18 lipca 2019 r. zarząd (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. wydał na rzecz Wnioskodawcy decyzję o wsparciu nr (...), w której jako przedmiot działalności została wskazana klasa 25.11 konstrukcje metalowe i ich części Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 października 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Dz. U. z 2015 r. poz. 1676). Decyzja ta została wydana na terytorium dotychczas zajmowanym przez Spółkę.

Pomimo realizacji nowej inwestycji objętej decyzją o wsparciu nr 19/2019, Spółka spotkała się z ograniczeniami w postaci braku możliwości dalszego wzrostu produkcji na obecnie zajmowanym terenie. Obecna powierzchnia produkcyjna i magazynowo logistyczna została wykorzystana w maksymalnym możliwym stopniu. Niedostatek miejsca ograniczał dalsze zwiększanie skali produkcji adekwatnie do rosnącego popytu oraz zawieranych kontaktów. Ponadto, obecne ograniczone możliwości składowania wyrobów gotowych, szczególnie dotykały Spółkę w kontekście rozwijania rynków eksportowych, dla których funkcjonują dłuższe terminy odbiorów wyrobów, aniżeli dla odbiorców krajowych. Reasumując, zwiększenie powierzchni produkcyjnej oraz optymalizacja procesu produkcji były determinantami dalszego rozwoju Spółki. Bez podjęcia działań w tym zakresie ekspansja na nowe rynki zbytu była ograniczona obecnymi zdolnościami produkcyjnymi fabryki.

W związku z powyższym, Spółka podjęła decyzję o realizacji inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa poprzez optymalizację procesu produkcyjnego, którą planuje osiągnąć w drodze rozbudowy zakładu produkcyjnego oraz zakupu nowych maszyn i urządzeń.

W związku z tym, Spółka ponownie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu do zarządcy (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej i w dniu 27 września 2021 r. zarząd (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. wydał na rzecz Wnioskodawcy decyzję o wsparciu nr 32/2021 (dalej: "Decyzja o wsparciu"). Inwestycja objęta Decyzją o wsparciu zostanie zrealizowana na terenie:

- posiadanych przez Spółkę działek w zakładzie produkcyjnym Spółki, a także

- na terenie działek sąsiadujących bezpośrednio z istniejącym zakładem, które Spółka planuje nabyć w związku z planowaną inwestycją.

W tym miejscu warto podkreślić, że na nowych działkach nastąpi przebudowa infrastruktury, dzięki czemu planowane do nabycia nieruchomości staną się integralną częścią istniejącego zakładu Spółki.

W drodze wyjaśnienia, Spółka planuje zakupić sąsiadujący bezpośrednio z istniejącym zakładem grunt, na którym posadowione są budynki (dalej: "Nieruchomość").

Wydatki poniesione na Nieruchomość planuje rozpoznać jako wydatki kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, o których mowa m.in. w § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713, dalej: "Rozporządzenie WNI"), który stanowi akt wykonawczy do ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1162 z późn. zm. dalej: "Ustawa o WNI").

Obecny właściciel Nieruchomości wydzierżawia aktualnie część Nieruchomości (grunt wraz z budynkami) innej spółce będącej podmiotem trzecim w stosunku do Spółki. Z uwagi na łączącą obecnego właściciela umowę z dzierżawcą oraz okres jaki dzierżawca potrzebuje na przeniesienie swojej działalności z Nieruchomości do innej lokalizacji. Spółka po zakupie Nieruchomości będzie zobowiązana wydzierżawiać zajmowaną przez obecnego dzierżawcę część Nieruchomości przez okres kolejnych 2 lat od zakupu Nieruchomości. Jest to warunek konieczny, aby Spółka mogła dokonać zakupu Nieruchomości i bez jego spełnienia nie będzie miała możliwości zakupu Nieruchomości i realizacji nowej inwestycji objętej Decyzją o wsparciu, a tym samym zwiększenia zdolności produkcyjnej.

Wobec powyższego, część kupowanej przez Wnioskodawcę Nieruchomości będzie wydzierżawiona przez Wnioskodawcę przez okres 2 lat do obecnego dzierżawcy, a na pozostałej części Nieruchomości trwały będą prace budowlane (modernizacja Nieruchomości) w celu wybudowania nowych budynków oraz ich wyposażenia w związku z planowana inwestycją.

Pytanie:

Czy w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na tę część Nieruchomości z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI) w ramach Decyzji o wsparciu, dających prawo do wyliczania kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "Ustawa o CIT")?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu. Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na tą część Nieruchomości z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI), dających prawo do wyliczania kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Jak stanowi art. 3 Ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej "wsparciem", jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Dokonując analizy ww. przepisów należy również zwrócić uwagę, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie, ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni.

Zgodnie z § 9 Rozporządzenia WNI wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Jak stanowi § 9 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia WNI, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów inwestycji jest:

- 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,

- 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym nie

wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

- 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,

- 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Natomiast na mocy § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku

mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz

obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy o WNI, prawo do korzystania ze zwolnienia, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygasa z upływem okresu, na jaki została wydana decyzja o wsparciu, w przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji o wsparciu. Minister właściwy do spraw gospodarki uchyla decyzję o wsparciu, jeżeli przedsiębiorca:

usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnienia (§ 9 ust. 2 Rozporządzenia WNI), jak i przesłanki wygaśnięcia, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o wsparciu (art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy o WNI) stanowią katalog zamknięty.

Zatem, analizując treść właściwych przepisów w sytuacji rozważanej przez Spółkę wydzierżawienia części Nieruchomości, na nabycie której wydatki Spółka planuje rozpoznać jako wydatki kwalifikujące się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI) w ramach Decyzji o wsparciu, należy zauważyć, że na gruncie prawa cywilnego (tj. przede wszystkim Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740; dalej: "Kodeks cywilny"), oddanie rzeczy w dzierżawę nie stanowi przeniesienia własności tej rzeczy. Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawa jest więc zaliczana do umów, których przedmiotem jest używanie rzeczy. Co istotne, dzierżawa nie ma na celu przeniesienia własności, gdyż jej celem nie jest przewłaszczenie rzeczy połączonych z jej trwałym wyzbyciem się, a jedynie korzystanie z cudzej rzeczy i pobierania pożytków z tej rzeczy za wynagrodzeniem.

Z niniejszego wynika, że oddanie środka trwałego w dzierżawę nie narusza regulacji § 9 ust. 2 pkt 1 lit. a Rozporządzenia WNI, ze względu na fakt, że przepis ten jako warunek korzystania ze zwolnienia wymienia utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres nie krótszy niż 3 lata (w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców) lub 5 lat (w przypadku tzw. dużych przedsiębiorców) od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Jako, że jak wskazano powyżej, zawarcie umowy dzierżawy z innym podmiotem nie stanowi przeniesienia własności tego składnika majątku, to stwierdzić należy, że Spółka dalej wypełniać będzie warunek utrzymania własności literalnie wskazany w § 9 ust. 2 pkt 1 lit. a Rozporządzenia WNI, mimo oddania rzeczy w dzierżawę.

Jednocześnie w żadnym z przepisów regulujących kwestie stosowania zwolnienia tj. przepisach Ustawy WNI, Rozporządzenia WNI czy tez Ustawie CIT, nie jest przewidziany zakaz wydzierżawiania takich środków trwałych. Zawarcie przez Spółkę umowy dzierżawy nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu w art. 17 Ustawy o WNI.

Należy również wskazać, że konieczność wydzierżawiania części Nieruchomości przez okres kolejnych 2 lat od zakupu Nieruchomości jest warunkiem koniecznym, aby Spółka mogła dokonać nabycia Nieruchomości. Bez spełnienia tego obowiązku Spółka nie będzie miała możliwości zakupu Nieruchomości i realizacji nowej inwestycji objętej Decyzją o wsparciu, a tym samym możliwości zwiększenia zdolności produkcyjnej. Stanowi to dodatkowe potwierdzenie stanowiska Spółki, zgodnie z którym Spółka nie zamierza w żaden sposób wyzbyć się środka trwałego, ani zmieniać zakresu swojej działalności w związku z dzierżawą części Nieruchomości - zwłaszcza, że okres dzierżawy przewidywany jest wyłącznie na czas w którym podmiot trzeci zajmujący obecnie część Nieruchomości, będzie mógł wykorzystać na przeniesienie swojej działalności obecnie prowadzonej na Nieruchomości do innej lokalizacji.

Podsumowując, w ocenie Spółki, w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI) w ramach Decyzji o wsparciu, dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, ze względu na fakt, że oddanie rzeczy w dzierżawę nie stanowi przeniesienia jej własności, a zatem nie dojdzie do naruszenia warunku z § 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia WNI przewidującego wymóg utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, jak również żaden inny przepis nie przewiduje zakazu takiego zachowania.

Co istotne, w ramach podobnych stanów faktycznych organy podatkowe w wydawanych interpretacjach potwierdzały i aprobowały przedstawione wyżej podejście uzasadniające stanowisko Spółki. Zwracamy uwagę, że przytoczone poniżej rozstrzygnięcia w pełni potwierdzają stanowisko Spółki, pomimo że zostały wydane w związku z działalnością podatników na terenie specjalnych stref ekonomicznych w oparciu o wydane zezwolenia, z uwagi na analogiczne brzmienie przepisów podatkowych: - Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lutego 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.493.2019.1.ANK,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał w uzasadnieniu, że "w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w najem na

rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia

pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34

u.p.d.o.p."; - Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 sierpnia 2019 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.232.2019.2.APO.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził w uzasadnieniu m.in., że: "Tym samym, umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, bowiem

przepis ten, jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, wskazuje na zakaz zbywania (przenoszenia własności) składników majątkowych przez

okres 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy zauważyć, że w, przepis jako warunku zachowania

prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu najmu środków trwałych (przeniesienia posiadania) w określonym w nim terminie. Zawarcie przez Spółkę

umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu art. 19 ustawy o SSE."; - Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 kwietnia 2016 r., o sygn. ILPB3/4510-1-38/16-2/KS.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nadmienił w uzasadnieniu, że: "Przejściowe wynajęcie dla innego podmiotu części powierzchni budynku produkcyjnego wzniesionego

na terenie strefy w ramach nowej inwestycji, których cena nabycia lub koszt wytworzenia stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6

rozporządzenia, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki nie stanowi naruszenia § 5 ust. 2w. rozporządzenia.

W efekcie, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wartość tych wydatków na budowę budynku produkcyjnego w części przypadających na powierzchnię budynku, która zostanie oddana w najem, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z pomocy publicznej.

Podsumowując, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o wartość tych wydatków na budowę budynku produkcyjnego w części przypadających na powierzchnię budynku, która zostanie oddana w najem."

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 z późn. zm., dalej: "ustawa o WNI"), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej "wsparciem", jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm. dalej: "ustawa o CIT") w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r.:

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2022 r.

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r.:

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2022 r.:

Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI, przez nową inwestycję należy rozumieć:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej "decyzją o wsparciu".

Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713 z późn. zm., dalej: "rozporządzenie o WNI"), w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r. maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub

2) zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

W myśl natomoast z § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, albo

2) tworzenia nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Decydującym kryterium o uznaniu kosztów danej inwestycji za koszt kwalifikowany ma rodzaj poniesionych wydatków, oraz w przypadku kosztów związanych z nabyciem, bądź wytworzeniem środków trwałych, spełnienie przez te składniki majątku kryterium kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI. Jak wynika z tego przepisu w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r., do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia o WNI:

wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Przy czym, stosownie do § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu:

wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym,

- licząc od dnia jego utworzenia.

Z kolei w § 10 rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej.

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Natomiast, uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem środków trwałych zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

- stanowić koszty inwestycji,

- zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

- być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu/w okresie realizacji inwestycji,

- środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za

taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do

ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika m.in., że Spółka podjęła decyzję o realizacji inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa poprzez optymalizację procesu produkcyjnego, którą planuje osiągnąć w drodze rozbudowy zakładu produkcyjnego oraz zakupu nowych maszyn i urządzeń. W związku z tym Spółka ponownie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu do zarządcy (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej i w dniu 27 września 2021 r. zarząd (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. wydał na rzecz Wnioskodawcy decyzję o wsparciu nr 32/2021. Inwestycja objęta Decyzją o wsparciu zostanie zrealizowana na terenie:

- posiadanych przez Spółkę działek w zakładzie produkcyjnym Spółki, a także

- na terenie działek sąsiadujących bezpośrednio z istniejącym zakładem, które Spółka planuje nabyć w związku z planowaną inwestycją.

Spółka planuje zakupić sąsiadujący bezpośrednio z istniejącym zakładem grunt, na którym posadowione są budynki (dalej: "Nieruchomość"). Obecny właściciel Nieruchomości wydzierżawia aktualnie część Nieruchomości (grunt wraz z budynkami) innej spółce będącej podmiotem trzecim w stosunku do Spółki. Z uwagi na łączącą obecnego właściciela umowę z dzierżawcą oraz okres jaki dzierżawca potrzebuje na przeniesienie swojej działalności z Nieruchomości do innej lokalizacji. Spółka po zakupie Nieruchomości będzie zobowiązana wydzierżawiać zajmowaną przez obecnego dzierżawcę część Nieruchomości przez okres kolejnych 2 lat od zakupu Nieruchomości. Jest to warunek konieczny, aby Spółka mogła dokonać zakupu Nieruchomości i bez jego spełnienia nie będzie miała możliwości zakupu Nieruchomości i realizacji nowej inwestycji objętej Decyzją o wsparciu, a tym samym zwiększenia zdolności produkcyjnej. Wobec powyższego, część kupowanej przez Wnioskodawcę Nieruchomości będzie wydzierżawiona przez Wnioskodawcę przez okres 2 lat do obecnego dzierżawcy, a na pozostałej części Nieruchomości trwały będą prace budowlane (modernizacja Nieruchomości) w celu wybudowania nowych budynków oraz ich wyposażenia w związku z planowana inwestycją.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na tą część Nieruchomości z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI), dających prawo do wyliczania kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Warunku uznania za koszty, które będą miały wpływ na działalność produkcyjną Spółki nie sposób dopatrzyć się bowiem w wydatkach poniesionych przez Spółkę na część Nieruchomości która będzie wydzierżawiana innemu podmiotowi.

W świetle powyższego, zdaniem Organu wydatki poniesione przez Spółkę na nowa inwestycję dotyczące części która nie jest wydzierżawiana, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, bowiem ich poniesienie wywierać będzie wpływ na proces produkcji nowej inwestycji.

Warunków tych nie będą spełniały natomiast wydatki związane z częścią Nieruchomości która jest wydzierżawaiana, bowiem w istocie pozostają bez wpływu na proces produkcji w nowej inwestycji, gdyż w ocenie Organu część Nieruchomości która jest wydziarżawiana innemu podmiotowi, służy innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego i wyjaśnienia Organu w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że aby poniesione wydatki mogły być uznane jako koszty kwalifikowane, wydatki te muszą stanowić koszty inwestycji, tj. mieć wpływ na działalność produkcyjną przedsiębiorstwa. Warunek ten w przypadku opisanym we wniosku nie został w całości spełniony.

Tym samym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku oddania części Nieruchomości, opisanej w zdarzeniu przyszłym, w dzierżawę na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na tą część Nieruchomości z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem (o których mowa m.in. w § 8 Rozporządzenia WNI), dających prawo do wyliczania kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach, w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i nie mogą być wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).