0111-KDIB1-3.4010.461.2017.1.PC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wartości ewentualnego dyskonta pomniejszającego wynagrodzenie należne podatnikowi od osoby trzeciej.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: "Spółka") jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka w przyszłości zawrze z inną spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: "Korzystający") umowę / umowy leasingu (dalej: "Umowa"). Na podstawie Umowy Spółka odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania niektóre (jeden lub więcej) posiadane i wykorzystywane w prowadzonej działalności składniki majątkowe stanowiące jej środki trwałe (dalej: "ŚT") lub składniki niematerialne (dalej: "WNiP"). Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony. Wartość początkowa ŚT/WNiP określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, będzie równa wartości rynkowej ŚT/WNiP. Odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej ŚT/WNiP będzie dokonywał Korzystający.

W przyszłości, możliwe jest przeniesienie wierzytelności z tytułu opłat ustalonych w Umowie (dalej: "Cesja"), obejmujących kapitałowe części opłat, w tym opłatę wstępną, oraz ewentualną opłatę końcową, a także części odsetkowe, należnych Spółce na rzecz osoby trzeciej (dalej: "Osoba Trzecia"). Pomimo Cesji opłat leasingowych ustalonych w Umowie, prawo własności przedmiotu leasingu nie zostanie przeniesione na Osobę Trzecią. Osoba Trzecia nie będzie w stosunku do Wnioskodawcy podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisów o cenach transferowych, tj. w myśl art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

W związku z Cesją wierzytelności z tytułu opłat leasingowych nie dojdzie do zmiany w treści Umowy, a w szczególności do zmian podmiotowych po stronie podmiotu finansującego.

Z tytułu Cesji wierzytelności z tytułu opłat leasingowych Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie, którego wysokość będzie równa wartości pozostałych do spłaty na moment Cesji opłatom leasingowym (dalej: "Wynagrodzenie"), przy czym możliwe jest, że Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy zostanie pomniejszone o dyskonto.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej.

Zgodnie z art. 17k ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., który reguluje zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w przypadku przeniesienia wierzytelności wynikających z zawartych umów leasingu (w sytuacji, w której na osobę trzecią nie została przeniesiona własność przedmiotu umowy leasingu), kosztem uzyskania przychodów finansującego jest zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie.

Mając na uwadze uzasadnienie Wnioskodawcy w zakresie stanowiska do pytania numer 1 w odniesieniu do art. 17k ust. 1 ustawy o p.d.o.p., przepis ten powinien znaleźć również zastosowanie do ustalenia kosztów uzyskania przychodów u finansującego w przypadku przeniesienia wierzytelności z tytułu opłat leasingowych wynikających z umowy leasingu finansowego.

W konsekwencji, w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, przykładowo w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 maja 2015 r. znak ILPB4/4510-1-60/15-3/DS, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: w przypadku cesji wierzytelności wynikających z zawartych przez Spółkę umów leasingu oraz najmu Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości zapłaconego Kupującemu dyskonta (wynagrodzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 17k ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, a nie została przeniesiona na osobę trzecią własność przedmiotu umowy leasingu, kosztem uzyskania przychodów finansującego jest zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie.

W konsekwencji, w przypadku Cesji wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość ewentualnego dyskonta pomniejszającego Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od Osoby Trzeciej.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.