0111-KDIB1-3.4010.439.2019.2.MBD - Opodatkowanie u źródła wynagrodzenia z tytułu najmu kontenerów i klimatyzatorów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.), uzupełnionym 15 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisane we wniosku usługi najmu:

* kontenerów magazynowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu;

* kontenerów socjalno-biurowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu;

* klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu

- jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisane we wniosku usługi najmu:

* kontenerów magazynowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu;

* kontenerów socjalno-biurowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu;

* klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 listopada 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.439.2019.1.MBD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży pieczywa słonego. Wśród produktów oferowanych przez Spółkę znajdują się m.in. paluszki, krakersy, precelki czy bajgle. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabywa od X - podmiotu z siedzibą w Austrii, tj. nierezydenta podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT (dalej: "Wynajmujący") - na podstawie umów najmu następujące usługi:

Usługi najmu kontenerów magazynowych

Kontenery magazynowe będące przedmiotem najmu stanowią konstrukcje mające postać przestrzeni zamkniętej przegrodami (ściankami) po bokach z dachem i podłogą. Konstrukcje te nie są trwale związane z gruntem, są jedynie osadzone na gruncie. Przedmiotowe kontenery Spółka wykorzystuje do przechowywania części maszyn i wyposażenia zakładu. Niniejsze kontenery nie są natomiast wykorzystywane w procesie produkcyjnym. Nie są w nich również przechowywane surowce, materiały czy półprodukty wykorzystywane przez Wnioskodawcę w procesie produkcyjnym. Ponadto, przedmiotowe kontenery nie służą do transportu towarów, a ich charakter wskazuje na stacjonarne wykorzystanie.

Usługi najmu kontenerów socjalno-biurowych

Kontenery socjalno-biurowe będące przedmiotem najmu stanowią konstrukcje mające postać przestrzeni zamkniętej przegrodami (ściankami) po bokach z dachem i podłogą. Konstrukcje te nie są trwale związane z gruntem, są jedynie osadzone na gruncie. Przedmiotowe kontenery są wyposażone w okna, drzwi, lampy jarzeniowe, konwektor z termostatem, podwójne gniazda wtykowe oraz okienne klimatyzatory (o czym dalej). Powierzchnia użytkowa tych konstrukcji dzielona jest na część socjalną oraz biurową. Kontenery służą pracownikom Spółki do przechowywania rzeczy osobistych oraz w celach socjalno-biurowych. Służą również jako schronienie. Przedmiotowe kontenery nie są wykorzystywane w procesie produkcyjnym. Nie są w nich również przechowywane surowce, materiały czy półprodukty wykorzystywane przez Wnioskodawcę w procesie produkcyjnym.

Usługi najmu klimatyzatorów

Klimatyzatory będące przedmiotem najmu stanowią wyposażenie dodatkowe kontenerów socjalno-biurowych umożliwiając korzystanie z nich zgodnie z ich przeznaczeniem. Dzięki klimatyzatorom do kontenerów socjalno-biurowych trafia schłodzone, czyste i świeże powietrze - klimatyzatory służą zatem do wentylacji i chłodzenia pomieszczeń.

Powyższe usługi najmu wykonywane są w oparciu o zawarte umowy najmu między Spółką, a Wynajmującym. Wynajmujący nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (dalej: "UPO Polska - Austria").

W uzupełnieniu wniosku z 13 listopada 2019 r. Spółka wskazała dane identyfikujące kontrahenta z którym zawarła/zawrze umowy najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane we wniosku usługi najmu kontenerów magazynowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu?

2. Czy opisane we wniosku usługi najmu kontenerów socjalno-biurowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu?

3. Czy opisane we wniosku usługi najmu klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opisane we wniosku usługi najmu kontenerów magazynowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu.

Ad. 2

Opisane we wniosku usługi najmu kontenerów socjalno-biurowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu.

Ad. 3

Opisane we wniosku usługi najmu klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z o CIT, podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (tzw. nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów uważa się m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT). Natomiast za dochody (przychody), o których mowa w zdaniu poprzednim uważa się co do zasady dochody (przychody) wymienione art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (art. 3 ust. 5 ustawy o CIT).

Natomiast, art. 26 ust. 1 stanowi, że co do zasady osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, przekroczy 2 000 000 zł płatnicy i są co do zasady obowiązani pobrać w dniu wypłaty wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy u źródła od tych wypłat według stawki określonej w art. 21 ust. 1 od nadwyżki ponad 2 000 000 zł, o czym stanowi art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, zostało wyłączone do 31 grudnia 2019 r. na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z 27 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 31 grudnia 2018 r.

Powyższe oznacza, że co do zasady przy płatnościach wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta nierezydenta - przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości zastosowania stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku. Innymi słowy, w przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej nierezydenta zastosowanie znajdą reguły określone w ustawie o CIT.

Wspomniany art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

(...) * ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednakże w ust. 2 tego samego artykułu, ustawodawca zastrzega, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kontenery magazynowe, kontenery socjalno-biurowe oraz klimatyzatory nie stanowią urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Nie znajdują zatem do nich zastosowania przepisy art. 26 ustawy o CIT, dotyczące poboru zryczałtowanego podatku u źródła. Wnioskodawca nie musi również posiadać aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Wynajmującego, aby skorzystać z niższej stawki zryczałtowanego podatku u źródła (lub możliwości jego niepobrania) przewidzianej w odpowiedniej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyż zryczałtowany podatek u źródła w ogóle nie wystąpi w odniesieniu do usług najmu kontenerów magazynowych, kontenerów socjalno-biurowych oraz klimatyzatorów będących przedmiotem niniejszego wniosku.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepisy ustawy o CIT, nie zawierają definicji pojęcia "urządzenia przemysłowego". W związku z brakiem definicji legalnej, dokonując wykładni znaczenia tego pojęcia należy odwołać się do definicji słownikowych.

Zgodnie z definicją słownikową, przez pojęcie "urządzenie" należy rozumieć:

* mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności (Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN),

* przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę (Wielki Słownik Języka Polskiego).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN "przemysłowy" oznacza dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle. Natomiast przez przemysł należy rozumieć:

* produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych (Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN),

* działalność polegającą na wytwarzaniu produktów określonego rodzaju na dużą skalę przy użyciu maszyn i innych urządzeń technicznych (Wielki Słownik Języka Polskiego).

Należy zaznaczyć, że szerokie rozumienie pojęcia "urządzenie" nie może pomijać przymiotnika "przemysłowy" i rozszerzać jego zakresu na każdy inny sektor gospodarki.

W związku z powyższym, "urządzenie przemysłowe" to takie urządzenie, które przeznaczone jest do produkcji materialnej polegającej na wytwarzaniu produktów w sposób masowy oraz jest wykorzystywane w przemyśle, a jego zastosowanie wiąże się stricte z tą dziedziną. Jak wynika z opisu stanu faktycznego (winno być: "stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego"), urządzenia będące przedmiotem niniejszego wniosku nie spełniają zadań przemysłowych - nie są wykorzystywane w procesie produkcyjnym prowadzonym przez Spółkę. Nie są w nich również przechowywane surowce, materiały czy półprodukty wykorzystywane przez Wnioskodawcę w procesie produkcyjnym. Ponadto, w odniesieniu do kontenerów magazynowych oraz socjalno-biurowych, kontenery te nie służą do transportu towarów, a ich charakter wskazuje na stacjonarne wykorzystanie. Kontenery magazynowe służą Spółce do przechowywania części maszyn i wyposażenia zakładu. Kontenery socjalno-biurowe służą pracownikom Spółki do przechowywania rzeczy osobistych oraz w celach socjalno-biurowych. Służą również jako schronienie. Klimatyzatory natomiast pełnią funkcje służebne w odniesieniu do kontenerów socjalno-biurowych i umożliwiają korzystanie z nich z godnie z ich przeznaczeniem (wentylacja i chłodzenie pomieszczeń).

Mając powyższe na uwadze kontenery magazynowe, kontenery socjalno-biurowe oraz klimatyzatory, będące przedmiotem niniejszego wniosku, nie są "urządzeniami przemysłowymi", o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Są wprawdzie wykorzystywane przez Spółkę jednak poza procesem produkcyjnym. Przeciwne rozumienie "urządzenia przemysłowego" tj. utożsamianie z urządzeniem przemysłowym każdego urządzenia użytkowanego przez podmiot prowadzący działalność przemysłową może prowadzić do absurdalnych z technologicznego lub ekonomicznego punktu widzenia rezultatów.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku usługi najmu odpowiednio kontenerów magazynowych, kontenerów socjalno-biurowych oraz klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu.

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę znajduje jest prezentowane również w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, m.in. wyrok NSA z 5 czerwca 2018 r., sygn.: akt II FSK 1477/16, wyrok WSA w Warszawie z 8 października 2012 r., sygn.: akt III SA/Wa 2973/11, wyrok WSA w Gliwicach z 17 lutego 2016 r., sygn.: akt I SA/Gl 1035/15, wyrok NSA z 21 lutego 2012 r., sygn.: akt II FSK 1476/10, wyrok WSA w Poznaniu z 31 marca 2014 r., sygn.: akt I SA/Po 844/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów. Art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W art. 21 u.p.d.o.p., wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e u.p.d.o.p., jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 7a u.p.d.o.p., ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

Kolejne przepisy, tj. art. 26 ust. 7b-7j u.p.d.o.p., określają szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczeń.

Nadmienić należy, że zgodnie z § 3 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 31 grudnia 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2545 z późn. zm.) ogranicza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w ten sposób, że płatnicy są obowiązani pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, według zasad określonych w tym przepisie ustawy, od wypłat należności dokonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy, innych niż wskazane w pkt 1, przekracza kwotę 2 000 000 zł.

Przepisy § 2-4 stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - § 5 Rozporządzenia.

Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów "urządzenie" i "przemysłowe" należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz "urządzenie" występuje w znaczeniu: "przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę" (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); "mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu" (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); "mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności" (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Zaś wyraz "przemysłowy" oznacza "związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle" (Nowy Słownik Języka Polskiego, por red. B. Dunaja, s. 543). Z kolei wyraz "przemysł" oznacza "działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn" (Wielki Słownik Języka Polskiego, www.wsjp.pl); "podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów" (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 543).

Taka definicja urządzenia przemysłowego została przyjęta i zaakceptowana w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, opowiadającym się za tym aby pojęcie urządzenia przemysłowe było rozumiane maksymalnie szeroko (zob. np. wyrok NSA z siedzibą w Szczecinie z 16 maja 1995 r., sygn. akt SA/Sz 183/95). Zdaniem sądów administracyjnych sformułowanie "użytkowanie urządzenia przemysłowego" jest ogólne, obejmuje wszelkie możliwe urządzenia stanowiące pewien zespół elementów technicznych. W orzecznictwie sądowo administracyjnym panuje pogląd, że wyrażenie "urządzenie przemysłowe", czyli urządzenie związane z przemysłem nie można zawężać do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji. Szerokie rozumienie "urządzenia przemysłowego" winno prowadzić do wniosku, że w zakresie tego pojęcia mieszczą się wszelkie wytwory przemysłowe, a więc także m.in. maszyny i urządzenia budowlane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży pieczywa słonego. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabywa od podmiotu z siedzibą w Austrii (dalej: "Wynajmujący") - na podstawie umów najmu następujące usługi:

Powyższe usługi najmu wykonywane są w oparciu o zawarte umowy najmu między Spółką, a Wynajmującym. Wynajmujący nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że opisane we wniosku usługi najmu odpowiednio kontenerów magazynowych, kontenerów socjalno-biurowych oraz klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego należy traktować jako najem urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji wypłata wynagrodzenia na rzecz Wynajmującego wiąże się z obowiązkiem pobrania podatku na podstawie art. 26 ust. 1 i 2e u.p.d.o.p.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy opisane we wniosku usługi najmu:

* kontenerów magazynowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu, należy uznać za nieprawidłowe;

* kontenerów socjalno-biurowych nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu, należy uznać za nieprawidłowe;

* klimatyzatorów nabywane przez Wnioskodawcę od Wynajmującego mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Wynajmującego wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług najmu, należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę stanowiska w niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Tut. Organ ma świadomość (i z wiedzy tej korzysta w codziennej praktyce), że orzecznictwo jest pomocne przy interpretacji przepisów prawa. Nie ma ono jednak w polskim systemie prawnym charakteru wykładni powszechnie obowiązującej, z tej właśnie przyczyny stanowiska wyrażone w wyrokach powołanych przez Spółkę nie są dla Organu wiążące.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.