0111-KDIB1-3.4010.379.2018.1.APO - Koszty finansowania dłużnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 Ustawy CIT, przez przychody o charakterze odsetkowym należy rozumieć podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 Ustawy CIT, przez przychody o charakterze odsetkowym należy rozumieć podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką handlową z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce. W ramach swojej podstawowej działalności Wnioskodawca udziela na zasadach określonych w ustawie o kredycie konsumenckim pożyczek (dalej: "Pożyczki") osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej (dalej: "Pożyczkobiorcy"), poza systemem bankowym.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie udzielenia Pożyczek, Wnioskodawca otrzymuje różnego rodzaju przychody z tytułu udzielenia Pożyczki.

Zgodnie z wzorcem umowy pożyczki stosowanym przez Spółkę, w związku z udzieleniem Pożyczki, Pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłacenia Wnioskodawcy (pożyczkodawcy):

* prowizji przygotowawczej - opłata stanowi wynagrodzenie Spółki za uruchomienie finansowania, za rozpatrzenie wniosku o udzielenie pożyczki, ocenę zdolności kredytowej, a także przygotowanie, doręczenie i podpisanie umowy Pożyczki;

* prowizji administracyjnej - opłata stanowi wynagrodzenie Spółki za obsługę pożyczki, utrzymanie baz danych zgodnie z obowiązującymi przepisami, a także poniesione ryzyko;

* odsetek umownych - pobieranych za cały okres trwania umowy, naliczonych od całkowitej kwoty pożyczki;

* odsetek karnych za opóźnienie - pobieranych w przypadku braku spłaty pożyczki wraz z należnymi odsetkami i prowizjami w terminie.

Wnioskodawca wskazuje, że prowizja przygotowawcza, prowizja administracyjna oraz odsetki umowne stanowią całkowity koszt Pożyczki. Prowizja przygotowawcza oraz prowizja administracyjna należne są Spółce w całości w momencie zawarcia umowy Pożyczki, natomiast płatne są w równych częściach, w terminach wymagalności każdej z rat spłaty Pożyczki. Rata pożyczki, oprócz odpowiedniej części kapitału Pożyczki, obejmuje odpowiednią cześć prowizji przygotowawczej, prowizji administracyjnej oraz odsetki umowne.

Prowizja przygotowawcza, prowizja administracyjna oraz odsetki umowne mają na celu pokrycie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę, a związanych z udzieleniem finansowania Pożyczkobiorcy i możliwością korzystania przez Pożyczkobiorcę z udzielonego finansowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn zm., dalej: "Ustawa CIT"), przez przychody o charakterze odsetkowym należy rozumieć podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną?

Zdaniem Spółki, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca powinien uwzględnić w przychodach o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przepis art. 15c ust. 1 Ustawy CIT, określa sposób kalkulacji limitu kosztów finansowania dłużnego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podatnika w roku podatkowym. Co do zasady, wyłączeniu z kosztów podatkowych podlega kwota nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, w części w jakiej nadwyżka ta przewyższa 30% wskaźnika umownie nazywanego EBIDTA (szczególny rodzaj wskaźnika EBIDTA dla celów podatkowych). W celu ustalenia kosztów finansowania dłużnego podlegających ewentualnemu limitowaniu przy zaliczaniu do kosztów podatkowych, w pierwszej kolejności należy więc ustalić nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego.

Definicja nadwyżki kosztów finansowania dłużnego została wskazana w art. 15c ust. 3 Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z tym przepisem, nadwyżka kosztów finansowania dłużnego stanowi dodatnią różnicę pomiędzy poniesionymi przez podatnika w roku podatkowym kosztami finansowania dłużnego, a podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym w tym roku podatkowym przychodami o charakterze odsetkowym.

W konsekwencji, w celu ustalenia, co stanowi nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, należy ustalić, jakie kategorie kosztów obejmują koszty finansowania dłużnego oraz jakie przychody są przychodami o charakterze odsetkowym.

Jak stanowi art. 15c ust. 12 Ustawy CIT, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Zakres wydatków stanowiących koszty finansowania dłużnego jest zatem szeroki, obejmuje bowiem wszelkiego rodzaju wydatki związane z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych oraz korzystaniem z tych środków. Tym samym, do kosztów finansowania dłużnego powinny zostać zaliczone nie tylko odsetki, ale również wszelkie opłaty, premie i prowizje, koszty gwarancji, poręczeń, a także inne wydatki o zbliżonym charakterze. W ocenie Wnioskodawcy, kosztem finansowania dłużnego są zatem wszelkie wydatki związane z finansowaniem długiem, niezależnie od tego, czy zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego czy też niepowiązanego.

Jak stanowi natomiast art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego. Definicja przychodów o charakterze odsetkowym została skonstruowana przez odniesienie do definicji kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 12 Ustawy CIT. W art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, nie zostały bowiem wskazane wyczerpująco kategorie przychodów o charakterze odsetkowym lecz przepis ten odwołuje się do art. 15c ust. 13 ustawy CIT. W związku z tym, biorąc pod uwagę definicję określoną w art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, można przyjąć, że do przychodów o charakterze odsetkowym należy zaliczyć, poza odsetkami, przychody, które spełniają łącznie dwa warunki: są ekonomicznie równoważne odsetkom oraz odpowiadają kosztom finansowania dłużnego.

W ocenie Wnioskodawcy, przez przychody równoważne ekonomicznie odsetkom należy rozumieć wszelkie przychody, które spełniają ekonomicznie funkcję odsetek, tj. stanowią wynagrodzenie należne podatnikowi za udzielenie finansowania oraz korzystanie z finansowania przez podmiot, któremu udzielone zostało finansowanie. Wnioskodawca zwraca uwagę, że ta definicja obejmuje szeroką grupę przychodów związanych z finansowaniem długiem.

W związku z tym, przez przychody odpowiadające kosztom finansowania dłużnego należy rozumieć, w ocenie Wnioskodawcy, kwoty należne podatnikowi z tytułu udzielenia finansowania, które analogicznie mogłyby stanowić koszty finansowania dłużnego u podmiotu korzystającego z finansowania. Przykładowo, w ocenie Wnioskodawcy, przychodem o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, są premie, prowizje i inne opłaty związane z udzielonym finansowaniem przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, odsetkowa część raty leasingowej należna leasingodawcy, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz opłaty związane z zabezpieczeniem pożyczek, kredytów, w tym opłaty wynikające z pochodnych instrumentów finansowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów o charakterze odsetkowym określonych w art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, należy zaliczyć wszelkie przychody, które ekonomicznie pełnią funkcję odsetek, tj. stanowią wynagrodzenie należne finansującemu za udzielenie finansowania oraz mogłyby stanowić koszt finansowania dłużnego, o którym mowa w art. 15c ust. 12 Ustawy CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie, prowizja przygotowawcza oraz prowizja administracyjna spełniają przesłanki do uznania ich za przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 Ustawy CIT. Stanowią one bowiem kategorię opłat, które spełniają analogicznie definicję kosztów finansowania dłużnego, zgodnie z art. 15c ust. 13 Ustawy CIT, oraz pełnią funkcję wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za udzielenie Pożyczki i pełnią ekonomicznie funkcję odsetek.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 czerwca 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.175.2018.1.AM, w której Dyrektor uznał: Skoro zatem przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w tym m.in. kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, to za równoważne ekonomicznie tym kosztom przychody uznać należy wszelkiego rodzaju przychody związane z przekazaniem innym podmiotom środków finansowych oraz należności uzyskane za korzystanie przez te inne podmioty z tych środków, w tym również m.in. otrzymane od kontrahentów kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, a także otrzymane odsetki. W świetle powyższego stwierdzić należy, że za przychody o charakterze odsetkowym należy uznać opisane we wniosku Odsetki, Opłatę przygotowawczą oraz Opłatę administracyjną. Pełnią one funkcję wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za udzielenie Pożyczki, a zatem związane z przekazaniem innym podmiotom środków finansowych oraz należności uzyskane za korzystanie przez te inne podmioty z tych środków.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca powinien uwzględnić w przychodach o charakterze odsetkowym podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą oraz prowizję administracyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: "ustawa nowelizująca") nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego. Przesłanką dokonania tych zmian była konieczność dostosowania tej regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: "dyrektywa ATAD").

W ramach implementacji tej dyrektywy, dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl art. 15c ust. 3 u.p.d.o.p., przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Koszty finansowania dłużnego to, zgodnie z art. 15c ust. 12 u.p.d.o.p., wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Pojęcie przychodów o charakterze odsetkowym zostało natomiast zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 15c ust. 13 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Ustawodawca przewidział również wyłączenie stosowania art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie bowiem z art. 15c ust. 14 u.p.d.o.p., przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 000 000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Stosownie do nowych regulacji art. 15c u.p.d.o.p., ograniczenia wynikające z powołanego przepisu są obowiązani stosować, niebędący przedsiębiorstwem finansowym w rozumieniu art. 15c ust. 16 u.p.d.o.p., podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polski (polscy rezydenci podatkowi), w tym podatkowe grupy kapitałowe oraz podatnicy niemający na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (nierezydenci) prowadzący działalność poprzez zagraniczny zakład położony w Polsce.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15c u.p.d.o.p., dotyczy kosztów finansowania dłużnego. Nie jest przy tym istotne na rzecz kogo koszty te zostały poniesione. W szczególności, nowa regulacja nie uzależnia jej stosowania od tego, czy udzielającym finansowania jest podmiot powiązany z podatnikiem (bezpośrednio lub pośrednio).

Nowy art. 15c u.p.d.o.p., nie ma charakteru fakultatywnego. Istotą zmiany dokonanej od 2018 r. w zakresie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek (finansowania dłużnego) jest wprowadzenie jednolitych zasad ustalania dopuszczalnej wysokości takich kosztów. Co istotne, ustalenie takie dokonywane jest w odniesieniu do całej kwoty kosztów finansowania dłużnego, a nie poszczególnych pożyczek (kredytów).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ramach swojej podstawowej działalności udziela na zasadach określonych w ustawie o kredycie konsumenckim Pożyczek osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, poza systemem bankowym. W związku z ww. działalnością gospodarczą, Wnioskodawca otrzymuje różnego rodzaju przychody z tytułu udzielenia Pożyczki. W związku z udzieleniem Pożyczki, Pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłacenia Wnioskodawcy (pożyczkodawcy):

* prowizji przygotowawczej - opłata stanowi wynagrodzenie Spółki za uruchomienie finansowania, za rozpatrzenie wniosku o udzielenie pożyczki, ocenę zdolności kredytowej, a także przygotowanie, doręczenie i podpisanie umowy Pożyczki;

* prowizji administracyjnej - opłata stanowi wynagrodzenie Spółki za obsługę pożyczki, utrzymanie baz danych zgodnie z obowiązującymi przepisami, a także poniesione ryzyko;

* odsetek umownych - pobieranych za cały okres trwania umowy, naliczonych od całkowitej kwoty pożyczki;

* odsetek karnych za opóźnienie - pobieranych w przypadku braku spłaty pożyczki wraz z należnymi odsetkami i prowizjami w terminie.

Prowizja przygotowawcza, prowizja administracyjna oraz odsetki umowne stanowią całkowity koszt Pożyczki. Prowizja przygotowawcza oraz prowizja administracyjna należne są Spółce w całości w momencie zawarcia umowy Pożyczki, natomiast płatne są w równych częściach, w terminach wymagalności każdej z rat spłaty Pożyczki. Rata pożyczki oprócz odpowiedniej części kapitału Pożyczki obejmuje odpowiednią cześć prowizji przygotowawczej, prowizji administracyjnej oraz odsetki umowne. Prowizja przygotowawcza, prowizja administracyjna oraz odsetki umowne mają na celu pokrycie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę, a związanych z udzieleniem finansowania Pożyczkobiorcy i możliwością korzystania przez Pożyczkobiorcę z udzielonego finansowania.

Zagadnienie przedstawione we wniosku koncentruje się na rozstrzygnięciu, czy w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., przez przychody o charakterze odsetkowym należy rozumieć podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną.

W tym miejscu ponownie wskazać należy na przyjętą w art. 15c ust. 12 u.p.d.o.p., definicję "kosztów finansowania dłużnego". Z powołanego przepisu wynika bowiem, że przez koszty finansowania dłużnego należy rozumieć wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Podkreślić należy, że treść przywołanego art. 15c ust. 12 u.p.d.o.p., wskazuje, że katalog kosztów ujętych w definicji "kosztów finansowania dłużnego" ma charakter przykładowy (nie enumeratywny), o czym świadczy użycie przez ustawodawcę sformułowań "wszelkiego rodzaju koszty" oraz "w szczególności". Skoro zatem, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w tym m.in. kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, to za równoważne ekonomicznie tym kosztom przychody uznać należy wszelkiego rodzaju przychody związane z przekazaniem innym podmiotom środków finansowych oraz należności uzyskane za korzystanie przez te inne podmioty z tych środków, w tym również m.in. otrzymane od kontrahentów kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań, a także otrzymane odsetki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że za przychody o charakterze odsetkowym należy uznać wskazane we wniosku odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną. Pełnią one funkcję wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za udzielenie Pożyczki, a zatem są związane z przekazaniem innym podmiotom środków finansowych i stanowią należności za korzystanie przez te inne podmioty z tych środków.

W konsekwencji, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., Wnioskodawca powinien uwzględnić w przychodach o charakterze odsetkowym, w rozumieniu art. 15c ust. 13 u.p.d.o.p., podlegające opodatkowaniu w roku podatkowym odsetki umowne, w tym odsetki karne za opóźnienie oraz prowizję przygotowawczą i prowizję administracyjną.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.