0111-KDIB1-3.4010.342.2019.2.IZ - Opodatkowanie przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu tego samego dnia), uzupełnionym 25 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy obiekty zaklasyfikowane jako lokale własne podlegają tzw. podatkowi od przychodów z budynków określonemu w art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy obiekty zaklasyfikowane jako lokale własne podlegają tzw. podatkowi od przychodów z budynków określonemu w art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.342.2019.1.IZ wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 25 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X sp. z o.o. (dalej również: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem działającym według zasad towarzystwa budownictwa społecznego, w której 100% udziałów posiada Gmina (...). Jednoosobowa Spółka Gminy (...) - X sp. z o.o. powstała w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego Miasta (...) w związku z podjętą uchwałą nr (...) przez Radę Miejską w sprawie likwidacji zakładu budżetowego pod nazwą Y w celu przekształcenia w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działającą według zasad towarzystwa budownictwa społecznego. X sp. z o.o. została wpisana w dniu 4 maja 2016 r. do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Przedsiębiorców pod numerem KRS (...) na podstawie postanowienia wydanego przez Sąd Rejonowy. Spółka prowadzi działalność na podstawie sporządzonego w dniu 31 grudnia 2015 r. aktu założycielskiego spółki w formie aktu notarialnego Repertorium A numer (...).

Przedmiotem działalności Spółki jest realizacja zadań własnych Gminy z zakresu:

Ponadto, Spółka może również:

Źródła przychodów Spółki stanowią m.in.:

* przychody z tytułu wynajmu przez Spółkę własnych lokali i budynków użytkowych,

* przychody z tytułu wynajmu przez Spółkę własnych lokali mieszkalnych.

Obiekty, w których Spółka prowadzi działalność można podzielić na:

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 21 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.), doprecyzowano opis sprawy wskazując, że lokale własne, które są przedmiotem interpretacji stanowią lokale będące odrębną własnością w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 737 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obiekty zaklasyfikowane jako lokale własne podlegają tzw. podatkowi od przychodów z budynków określonemu w art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatkowi temu podlegają wyłącznie obiekty budowlane, które zakwalifikować można jako budynki. Natomiast, podatkowi temu nie podlegają lokale. Wskazuje na to wykładnia gramatyczna przepisu art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykładnia systemowa, na podstawie której wyróżnić można jako odrębne kategorie prawne obiekty takie jak budynki oraz lokale. Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

4. obiekt jest oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, 5. obiekt jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Brak spełnienia choćby jednego z wyżej wymienionych kryteriów powoduje, że posiadanie takiego obiektu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od przychodów z budynków. Należy zauważyć, że Klasyfikacja Środków Trwałych także w odrębnych pozycjach klasyfikuje budynki oraz lokale. Wszystkie te okoliczności wskazują, że dyspozycja art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może dotyczyć tylko wynajmowanych obiektów spełniających definicję budynku. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje budynku, należy w drodze wykładni systemowej szukać właściwej definicji w innych aktach prawnych. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 z późn. zm.). Według przepisów prawa budowlanego, budynek to "obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach". Wskazać należy, że definicję tę wprost stosuje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Oznacza to, że systemowo definicja stosowana jest w systemie ustawodawstwa podatkowego i nie ma przeszkód, żeby została zastosowana także dla celów ustalania istnienia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Definicji tej natomiast nie można zastosować do odrębnej własności lokalu. Przede wszystkim lokal będący własnością z natury rzeczy stanowi tylko wydzielony prawnie i fizycznie "składnik" budynku ale sam budynkiem nie jest. Spółka przypomina, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 737 z późn. zm.), lokal to: "wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne". Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że dyspozycją art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są wyłącznie budynki komercyjne wynajmowane (dzierżawione) podmiotom trzecim będące własnością podatnika, które spełniają definicję budynku określoną w ustawie - Prawo budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.