0111-KDIB1-3.4010.184.2020.2.JKU - Uwzględnienie straty z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, w której Spółka uzyskała Zezwolenia (o których cofnięcie wystąpiła), ale nie spełniła warunków zawartych w tych Zezwoleniach, będzie ona mogła, przy ustalaniu dochodu lub straty, o których mowa w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., uwzględnić również stratę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w tym stratę z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie obejmującym projekt, na który udzielono Zezwolenia 2015 - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, w której Spółka uzyskała Zezwolenia (o których cofnięcie wystąpiła), ale nie spełniła warunków zawartych w tych Zezwoleniach, będzie ona mogła, przy ustalaniu dochodu lub straty, o których mowa w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., uwzględnić również stratę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w tym stratę z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie obejmującym projekt, na który udzielono Zezwolenia 2015.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X S.A. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") otrzymała zezwolenie nr (...) z 2 czerwca 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Zezwolenie 2015"). Zezwolenie to zostało wydane w związku z nową inwestycją realizowaną w istniejącym zakładzie Spółki, na którego terenie rozszerzona została Specjalna Strefa Ekonomiczna.

Spółka, na podstawie przedmiotowego Zezwolenia 2015, zobowiązana była do poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości (...) do 31 grudnia 2019 r.

Zgodnie z biznes planem, złożonym dla celów uzyskania przedmiotowego Zezwolenia 2015, w ramach zamierzonego przedsięwzięcia inwestycyjnego Spółka planowała:

* rozwój pierwotnie prowadzonej działalności produkcyjnej (sklejki, wyroby z korka prasowanego, opakowania drewniane),

* uruchomienie nowej linii produkcyjnej, pozwalającej na uruchomienie produkcji nowego zakresu wyrobów (...),

* uruchomienie produkcji sklejki o konstrukcji (...).

Pierwotnie zaplanowana kwota wydatków inwestycyjnych w wysokości (...) zł miała obejmować, wg biznes planu, koszty związane z uruchomieniem nowej linii produkcyjnej (...), oraz modernizację aktualnej działalności, w tym również uruchomienie produkcji sklejki (...).

W trakcie projektu inwestycyjnego, rynek, zwłaszcza w odniesieniu do segmentu (...), rozwinął się w nieoczekiwanym dla Spółki kierunku. Skutkowało to rezygnacją po stronie Spółki z wprowadzenia do produkcji produktu (...) w pierwotnie planowanej skali. Dodatkowo, zmieniły się również realia rynkowe w zakresie produktów (...) oraz innych sklejek.

W efekcie powyższego niemożliwe było zrealizowanie wymogów Zezwolenia 2015 co do wydatków inwestycyjnych w określonym w nim terminie. Spółka nie widziała także realnych możliwości realizacji docelowego lub zbliżonego do docelowego poziomu inwestycji w dającej się przewidzieć przyszłości, stąd niezasadne wydawało się wnioskowanie o wydłużenie terminu na realizację wymogu wydatków inwestycyjnych. W rezultacie Spółka wystąpiła pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. do właściwego organu administracji publicznej, tj. do Ministra Rozwoju, z wnioskiem o cofnięcie Zezwolenia 2015, na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 482 z późn. zm.; dalej: "ustawa o SSE"). Zezwolenie 2015 zostało cofnięte decyzją Ministra Rozwoju z dnia 24 marca 2020 r. Przedmiotowa decyzja, na chwilę obecną, jest jeszcze nieprawomocna, jednak Spółka nie zamierza wnosić od niej odwołania.

Spółka nie osiągnęła dochodu na działalności na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE") przez cały okres od uzyskania Zezwolenia 2015. Pomimo, że Spółka osiągała przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie, w którym realizowano inwestycję na terenie SSE, to koszty prowadzenia działalności w tym zakładzie przewyższały przychody (w związku z tym Spółka poniosła straty na działalności realizowanej w przedmiotowej inwestycji). Przy czym podkreślenia wymaga fakt, że przychody z inwestycji w SSE osiągane były, co prawda, po uzyskaniu Zezwolenia 2015, jednak warunki dla uzyskania pomocy publicznej (w zakresie minimalnej wartości inwestycji), przewidziane w przedmiotowym Zezwoleniu 2015, nigdy nie zostały przez Spółkę zrealizowane.

W rezultacie Spółka - zgodnie z § 5 ust. 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 121, dalej: "Rozporządzenie SSE") - nigdy nie nabyła prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w myśl tego przepisu.

Ponadto, Spółka otrzymała również zezwolenie nr (...) z 13 czerwca 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Zezwolenie 2017"). Zezwolenie 2017 dotyczyło nowej inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistycznego. Spółka na podstawie przedmiotowego Zezwolenia 2017 zobowiązana była do poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości (...) zł do dnia 31 grudnia 2021 r. Jednak przedmiotowy projekt, ze względu na zmianę uwarunkowań rynkowych, nie został przez Spółkę w ogóle rozpoczęty, a jego rozpoczęcie nie jest planowane. W związku z tym występowanie o zmianę Zezwolenia 2017 wydaje się Spółce niecelowe. W rezultacie Spółka wystąpiła pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. do właściwego organu administracji publicznej, tj. do Ministra Rozwoju, z wnioskiem o cofnięcie Zezwolenia 2017, na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 4 ustawy o SSE. Zezwolenie 2017, na chwilę obecną, nie zostało jeszcze cofnięte.

Zezwolenie 2015 oraz zezwolenie 2017 zwane będą dalej łącznie "Zezwoleniami".

Mając na uwadze powyższe, Spółka powzięła wątpliwości na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), dotyczące rozliczenia przez Spółkę na cele podatku dochodowego od osób prawnych straty, jaka powstała na działalności Spółki w SSE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, w której Spółka uzyskała Zezwolenia (o których cofnięcie wystąpiła), ale nie spełniła warunków zawartych w tych Zezwoleniach, będzie ona mogła, przy ustalaniu dochodu lub straty, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, uwzględnić również stratę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w tym stratę z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie obejmującym projekt, na który udzielono Zezwolenia 2015?

Zdaniem Wnioskodawcy; w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, w której Spółka uzyskała Zezwolenia (o których cofnięcie wystąpiła), będzie mogła, przy ustalaniu dochodu lub straty, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, uwzględnić również stratę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w tym stratę z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie obejmującym projekt, na który udzielono Zezwolenia 2015.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, co do zasady, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ust. 2 zd. 1 ustawy o CIT). Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 zd. 2 ustawy o CIT).

Jednakże, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa powyżej, stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Analogicznie, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 tego ustępu.

Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 4-6d ustawy o CIT, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie zaś z § 3 ust. 1 Rozporządzenia SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie m.in. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji (o którym mowa w powołanym § 3 ust. 1 Rozporządzenia SSE) przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1 Rozporządzenia SSE).

Jednakże, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, przedmiotowe zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE).

Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o CIT, w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa powyżej, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 17 ust. 6 ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zorganizowana część przedsiębiorstwa Spółki została objęta granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji na podstawie Zezwolenia 2015 - w odniesieniu do niej ma zastosowanie zatem § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE, a nie ust. 1 tego samego paragrafu. Spółka nigdy jednak nie poniosła wydatków inwestycyjnych przewyższających minimalną wysokość określoną w Zezwoleniu 2015, od momentu jego wydania, aż do momentu wystąpienia z wnioskiem o jego cofnięcie. W związku z tym na gruncie tego przepisu, nie ziścił się warunek, od którego przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych, uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, a zatem Spółce nigdy nie przysługiwało prawo do skorzystania z tego zwolnienia.

W efekcie, gdyby Spółka uzyskiwała dochód na działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w okresie ważności Zezwolenia 2015, dochód ten nigdy nie podlegałby zwolnieniu z podatku z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT i w rezultacie dochód takowy, gdyby został osiągnięty, byłby dochodem ze źródła podlegającego opodatkowaniu.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, na gruncie art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o CIT, Spółka kalkulując dochód lub stratę podatkową w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT nie jest zobowiązana do wyłączenia przychodów, jakie osiągała na działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz kosztów uzyskania tych przychodów.

W rezultacie powyższego, zważywszy na to że w rzeczywistości Spółka osiągała stratę na działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, strata ta stanowi stratę podatkową w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że obszerne orzecznictwo oraz praktyka interpretacyjna organów dotycząca rozliczania straty poniesionej na działalności na terenie SSE, wskazujące na brak możliwości uznawania straty za stratę podatkową w sytuacji utraty (cofnięcia) zezwolenia, dotyczyło innych stanów faktycznych niż będący przedmiotem niniejszego wniosku. Dotyczyło ona mianowicie sytuacji, w których podatnik faktycznie w momencie ponoszenia straty na działalności w SSE był uprawniony do zwolnienia podatkowego, z racji na fakt że realizował inwestycję typu greenfield, kiedy to prawo do zwolnienia z podatku, zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia SSE przysługuje od poniesienia pierwszego wydatku inwestycyjnego, a nie jak to ma miejsce w przypadku inwestycji polegających na objęciu zakładu strefą (jak w przypadku Spółki), od momentu realizacji wymogów określonych w Zezwoleniu, gdzie ma zastosowanie § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE.

W interpretacjach indywidualnych wskazuje się, że: (...) w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. - interpretacja indywidualna z 11 grudnia 2018 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.422.2018.1.AW.

Przy czym, zgodnie z interpretacjami indywidualnymi: (...) na gruncie analizowanych przepisów nie ma podstaw dla uznania, że w przypadku cofnięcia zezwolenia, dochodzi do "przekwalifikowania" przychodów osiągniętych przez podatnika z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia i kosztów ich uzyskania z kategorii: "przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tworzących dochody wolne od podatku i kosztów ich uzyskania, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 omawianej ustawy" na kategorię "przychodów i kosztów ich uzyskania uwzględnianych w podstawie opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust. 2". Artykuł 17 ust. 5 i 6 u.p.d.o.p. nie wywołuje skutków wstecz (poprzez nakazanie korekty rozliczeń za lata obowiązywania zwolnienia), a jedynie na przyszłość (od momentu utraty zwolnienia). (...) strata poniesiona przez Wnioskodawcę na działalności strefowej objętej zezwoleniem na moment rozpoznania nie jest stratą, o której mowa w art. 7 ust. 2 omawianej ustawy i nie może "stać się" stratą, o której mowa w art. 7 ust. 2 wskutek cofnięcia Zezwolenia strefowego. Jako strata mająca jedynie charakter ekonomiczny, nie będąca kategoria podatkową:

* nie będzie podlegała rozliczeniu z dochodem Wnioskodawcy tworzącym podstawę opodatkowania - w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o którym mowa w art. 25, w którym doszło do cofnięcia zezwolenie, ani w zeznaniu rocznym - gdy cofnięcie zezwolenia nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego;

* nie będzie mogła obniżać dochodu Wnioskodawcy w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, zgodnie art. 7 ust. 5.

- interpretacja indywidualna z 11 marca 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB3/4510-1081/15-2/MS. W powyższej interpretacji, uznano, że w sytuacji cofnięcia zezwolenia nie zachodzą przesłanki do przekwalifikowania ze skutkiem wstecznym działalności zwolnionej na opodatkowaną, a jedynie dochodzi do konieczności zwrotu podatku od dochodu wcześniej zwolnionego na skutek zadziałania szczególnej regulacji art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT - w konsekwencji czego uznano, że strata poniesiona na działalności strefowej pozostaje stratą niepodatkową.

A contrario należy przyjąć, że w sytuacji, gdy podatnik wprawdzie działał w strefie, ale nie miał prawa do zwolnienia podatkowego z uwagi na regulację § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE, działalność w SSE była i pozostaje działalnością opodatkowaną, w związku z czym ewentualna strata na niej pozostaje stratą podatkową.

Analogicznie kwestia straty w SSE ujmowana była w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu w wyroku NSA z 24 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1368/13 stwierdzono: Utrata zwolnienia, związana z niezachowaniem przez podatnika warunków jego uzyskania, powoduje zatem powstanie po stronie podatnika obowiązku zwrotu udzielonej mu pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego poprzez jednorazowe doliczenie dochodu dotychczas zwolnionego do dochodu za okres rozliczeniowy, w którym zwolnienie utracono. Ustawodawca nie przewiduje przy tym konieczności dokonania zwrotu poprzez korektę deklaracji za lata podatkowe, w których podatnik korzystał z pomocy publicznej, a jedynie nakazuje jednorazowe uwzględnienie dochodu zwolnionego w rozliczeniu za okres, w którym utracił on prawo do zwolnienia. Tym samym cofnięcie zwolnienia nie powoduje powrotu do stanu sprzed jego udzielenia. Nie wywołuje ono skutków wstecz (poprzez nakazanie korekty rozliczeń za lata obowiązywania zwolnienia), a jedynie na przyszłość (od momentu utraty zwolnienia). Skutki te są ponadto przez ustawodawcę wyraźnie określone i odnoszą się wyłącznie do konieczności doliczenia dochodu zwolnionego do dochodu osiąganego w danym okresie bądź pomniejszenia straty osiągniętej w okresie utraty zwolnienia. Nie przewidziano jednocześnie identycznego rozwiązania w przypadku wygaśnięcia zezwolenia na wniosek podatnika. Wskazana regulacja nie odnosi się do strat, jakie przedsiębiorca poniósł w trakcie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Nie przewidziano w niej w przypadku cofnięcia zezwolenia możliwości obniżenia dochodu podlegającego zwrotowi o straty, poniesione w okresie prowadzenia działalności w strefie, a wynikających z działalności objętych zezwoleniem. Już z tego powodu należy uznać, że ustawodawca nie przewidział możliwości uwzględnienia po utracie zwolnienia straty ekonomicznej, poniesione w wyniku zwolnienia.

Również i w wypadku powołanego orzeczenia NSA stanowisko o braku możliwości uwzględnienia straty poniesionej w SSE jako straty podatkowej w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wynikało z traktowania tej działalności jako działalności, z której dochód podlega zwolnieniu. Analogicznie więc, w przypadku, gdy podatnik nie miał prawa do zastosowania zwolnienia, pomimo posiadanego Zezwolenia, stanowisko to nie znajdzie zastosowania.

Mając na uwadze powyżej przytoczone orzecznictwo, stwierdzić należy, że skoro w związku z uzyskanym Zezwolenia 2015 Spółka nigdy nie miała prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, z uwagi na § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE w związku z faktem, że Spółka nie spełniła warunków zawartych w Zezwoleniu, to wynik na działalności w SSE w okresie obowiązywania Zezwolenia, niezależnie od tego, czy stanowi on dochód czy stratę, nie może zostać uznany za tzw. dochód strefowy (wolny od podatku). Stanowisko to zachowuje swoją aktualność zarówno przed, jak i po cofnięciu takowego zezwolenia, a cofnięcie Zezwolenia nie wywołuje w tym zakresie żadnych skutków.

W efekcie, w odniesieniu do przychodów osiąganych w okresie ważności Zezwolenia 2015 nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, a dla kosztów ponoszonych w tym okresie - wyłączenie, o którym mowa w art. 7 ust. 3 pkt 3, bowiem przychodów tych nie można uznać za przychody ze źródła przychodów, z których dochód jest zwolniony z podatku. W konsekwencji, zarówno koszty, jak i przychody z okresu ważności Zezwolenia powinny być uwzględniane w kalkulacji straty podatkowej, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT.

Z kolei, odnosząc całość powyższych rozważań do Zezwolenia 2017, należy wskazać, że Spółka nigdy nie podjęła się realizacji projektu budowy nowego centrum magazynowo-logistycznego na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Ponieważ Spółka nie podjęła się działalności gospodarczej na podstawie Zezwolenia 2017, to nigdy też nie uzyskiwała dochodu (straty) z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie Zezwolenia 2017. Zatem wszelki dochód (strata), uzyskiwany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w trakcie trwania Zezwolenia 2017, nie były uzyskiwany na podstawie Zezwolenia 2017. Dlatego też, Zezwolenie 2017 powinno być neutralne dla kwalifikacji dochodu (straty) Spółki, co oznacza, że Zezwolenie 2017 nie może przekwalifikowywać dochodu (straty) Spółki, osiąganego w trakcie trwania Zezwolenia 2017, na dochód (stratę) z działalności strefowej. Taki dochód (strata) powinien zostać rozliczony na zasadach ogólnych.

Podsumowując, w sytuacji, w której Spółka uzyskała Zezwolenia, ale nie skorzystała z pomocy publicznej w nich przewidzianej, w tym nie skorzystała ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, ponieważ Spółka nie spełniła warunków zawartych w tych Zezwoleniach i wystąpiła z wnioskami o ich cofnięcie, Spółka będzie mogła, przy ustalaniu dochodu (straty), o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, uwzględnić również dochód (stratę) z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.