0111-KDIB1-3.4010.176.2022.2.JKU - Zwolnienie inwestycyjne w CIT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części nieprawidłowe, w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wydatki Inwestycyjne wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowić będą w całości koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 16 maja 2022 r., które wpłynęło w tym samym dniu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"), jest spółką holdingowo-dystrybucyjno-produkcyjną należącą do grupy kapitałowej (...) (dalej: "Grupa"). Grupa prowadzi działalność w zakresie produkcji oraz dystrybucji żywności chłodzonej i mrożonej. Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski oraz na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o CIT"), podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca decyzją (...) XXX r. (dalej: "Decyzja"), wydaną przez (...) Specjalną Strefę Ekonomiczną Sp. z o.o. na podstawie art. 13, art. 14 i art. 15 ustawy dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: "ustawa o WNI"), w związku z § 3, § 4, § 7 i § 8 ust. 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (dalej: "Rozporządzenie"), z § 1 Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie powierzenia zarządzającemu (...) Specjalną Strefą Ekonomiczną wydania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu oraz na podstawie § 1 pkt 8) Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie ustalenia obszarów i przypisania ich zarządzającym oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, działającej w imieniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii po rozpatrzeniu wniosku Spółki otrzymał wsparcie na prowadzenie działalności gospodarczej. Udzielone wsparcie dotyczy działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych lub usług określonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: "PKWiU") Głównego Urzędu Statystycznego (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług):

- Sekcja C, dział 10, pozycja 10.31.11.0 ziemniaki zamrożone;

- Pozycja 10.39.11.0 warzywa zamrożone;

- Pozycja 10.39.21.0 owoce i orzechy zamrożone, gotowane lub nie;

- Pozycja 10.61.24.0 mieszaniny i ciasta do wytwarzania wyrobów piekarskich;

- Pozycja 10.73.11.0 makarony, kluski i podobne wyroby mączne.

Ponadto, decyzją z (...) maja 2020 r. (...) (dalej: "Decyzja 2020") Minister Rozwoju zmienił Decyzję w ten sposób, że do wskazanego powyżej zakresu wsparcia dodano pozycję 10.85.1 - gotowe posiłki i dania.

W niniejszym wniosku Decyzja oraz Decyzja 2020 są zwane łącznie "Decyzjami".

Decyzje nie obejmują natomiast produkcji lodu, która to stanowi 6% całej produkcji Wnioskodawcy.

Zgodnie z Decyzją, Wnioskodawca zobowiązany jest do realizacji nowej inwestycji (...) (dalej: "Tereny Realizacji Inwestycji").

Tym samym, otrzymane przez Wnioskodawcę wsparcie dotyczy zwolnienia podatkowego zawartego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT i dotyczy działalności realizowanej wyłącznie na Terenie Realizacji Inwestycji (dalej: "działalność objęta zwolnieniem"). Wnioskodawca od października 2020 r. rozpoczął działalność objętą zwolnieniem.

Poza działalnością objętą zwolnieniem na podstawie wydanych Decyzji, Wnioskodawca prowadzi także działalność, która nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, w związku z czym opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Działalność ta obejmuje m.in. odsprzedaż towarów i usług nabywanych uprzednio od innych podmiotów.

Już po uzyskaniu decyzji Wnioskodawca rozpoczął ponoszenie wydatków mieszczących się w kategoriach określonych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia. Zgodnie z Decyzją, Wnioskodawca powinien ponieść koszty kwalifikowane na Terenie Realizacji Inwestycji w terminie do końca 30 czerwca 2022 r.

Niniejszy wniosek dotyczy uznania za koszty kwalifikowane wydatków na nabycie następujących, nowych środków trwałych:

jak również na nabycie następujących wartości niematerialnych i prawnych:

jak również na ulepszenie (rozbudowa, modernizacja) urządzenia - linii produkcyjnej, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego.

Wskazane wyżej wydatki (dalej: "Wydatki Inwestycyjne") zostały poniesione lub będą poniesione nie później, niż do 30 czerwca 2022 r. Koszty zakupu wartości niematerialnych i prawnych są albo będą poniesione na rzecz podmiotów niepowiązanych ze Spółką według cen rynkowych oraz są albo będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Wszystkie wskazane Wydatki Inwestycyjne związane są z inwestycją opisaną w Decyzji. Spółka rozważa, czy wydatki te mogą stanowić koszty kwalifikowane dla celów ustalenia przysługującej Wnioskodawcy pomocy publicznej.

Tytułem uzupełnienia, w piśmie z 16 maja 2022 r. wskazali Państwo, że:

1. Środki transportu w postaci ciągnika oraz naczep wykorzystywane są zarówno w celach związanych z nową inwestycją, jak również do transportu wyrobów gotowych, których produkcji nie dotyczy otrzymana decyzja o wsparciu, jak i towarów zakupionych w celu dalszej odsprzedaży.

2. W przypadku oprogramowania zainstalowanego na liniach produkcyjnych (niesłużącego sterowaniu tych linii) dochodzi do transferu technologii licencjodawcy dokonanego przez nabycie licencji na oprogramowanie przez Spółkę. W przypadku praw autorskich dotyczących etykiet, opakowań oraz ulotek związanych z wyrobami gotowymi produkowanymi na Terenach Realizacji Inwestycji nie dochodzi do transferu technologii oraz nabycia praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

3. Umowa leasingu finansowego dot. linii produkcyjnej obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu tej umowy. Spółka wskazuje jednocześnie, że przedłożony wniosek dotyczy uznania za koszty kwalifikowane wydatków na ulepszenie (rozbudowę, modernizację) linii produkcyjnej będącej przedmiotem umowy leasingu.

Pytanie

Czy Wydatki Inwestycyjne wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowić będą w całości koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w stanie faktycznym Wydatki Inwestycyjne rodzajowo zawierają się w katalogu określonym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, objęte są zakresem obu Decyzji i będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpływają na wysokość kwoty pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego przysługującego Wnioskodawcy zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o WNI, "nowa inwestycja" stanowi inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu.

Ponadto, art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, zawiera legalną definicję kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, w świetle której są to koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu lub dwuletnie koszty pracy, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej, ponoszone w okresie ważności decyzji o wsparciu.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (zwiększających wartość zwolnienia i jednocześnie decydujących o spełnieniu kryterium ilościowego; tzw. koszty kwalifikowane lub kwalifikowalne) zalicza się koszty będące:

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy), - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Ponadto zgodnie z brzmieniem Rozporządzenia, wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

- musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją,

- koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu, a jednocześnie do daty zakończenia nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,

- środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata od daty zakończenia inwestycji,

- po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów,

- wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z kolei w przypadku dużych przedsiębiorców:

- nabycie środków trwałych musi dotyczyć jedynie nowych środków,

- koszty kwalifikowane na nabycie wartości niematerialnych i związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Z literalnego brzmienia przepisów wynika, że wszystkie wydatki mieszczące się w katalogu wskazanym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, realizujące pozostałe warunki określone w Rozporządzeniu i funkcjonalnie związane z nową inwestycją objętą decyzją o wsparciu stanowią koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje.

Jak wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka ponosi szereg nakładów inwestycyjnych, których poniesienie jest ściśle związane z realizacją celów objętych Decyzjami.

Tym samym, zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia będą podlegać wydatki na nabycie środków trwałych wskazanych w opisie zaistniałego stanu faktycznego, ponieważ zawierają się one rodzajowo w § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

Ponadto, wydatki te są związane funkcjonalnie z inwestycją objętą Decyzjami. W szczególności, składniki majątkowe są wykorzystywane do prowadzenia działalności objętej Decyzjami, a wydatki na ich zakup zostaną poniesione w okresie wskazanym w Decyzji. Omawiane składniki majątkowe są również usytuowane w lokalizacjach, które zostały wskazane w Decyzjach. Ich nabycie zostało dokonane przez Wnioskodawcę, który wprowadził je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawione stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej: "WSA w Warszawie") z 19 stycznia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1706/20, zgodnie z którym: Choć wskazane zwiększenie zdolności produkcyjnej, dywersyfikacja i zasadnicza zmiana są niewątpliwie konstytutywnymi cechami nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, to występowanie tych cech w danej inwestycji przedsiębiorcy przesądzone jest przez sam fakt wydania decyzji o wsparciu (art. 13 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji), przez co nie można po raz kolejny weryfikować ich występowania na etapie nieuprawnionej selekcji wydatków wynikających w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia. Prawodawca uznał bowiem jednoznacznie, że każdy wydatek - lege non distinguente - określony w tymże § 8 ust. 1 rozporządzenia, jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje. Z treści tego przepisu nie wynikają żadne celowościowe ograniczenia w zaliczaniu wydatków do takich kosztów. (...) Otóż z art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f. wynika, że wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, zaś z ust. 5a wywnioskować należy, że jedynym relewantnym prawnie kryterium zwolnienia jest miejsce uzyskiwania dochodów, a nie ich ścisły, bezpośredni związek (lub jakikolwiek związek) z działalnością produkcyjną lub inną. Ten ostatni przepis stanowi przecież, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 63b art. 21 ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Niewątpliwie związek pomiędzy działalnością określoną w decyzji o wsparciu, a dochodami przedsiębiorcy działającego na danym terenie, istnieje, ale, co należy powtórzyć, wynika on już z samej decyzji o wsparciu i nie może być ponownie oceniany na podstawie § 8 ust. 1 rozporządzenia. Zatem to właśnie kryterium geograficzne jest jedynym, które liczy się dla możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania (oczywiście po spełnieniu szeregu dalszych warunków, które jednak pozostają poza niniejszą sprawą interpretacyjną). Z kolei z § 5 rozporządzenia wynika, że dla ustalenia maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji istotne są m.in. koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą, określone w § 8. Ponownie rozumowanie lege non distinguente nie pozwala czynić żadnego rozróżnienia pomiędzy tymi kosztami - wszystkie one kwalifikują się do objęcia pomocą regionalną.

Podsumowując, z uwagi na wykorzystanie w całości do celów prowadzenia działalności wskazanej w Decyzjach oraz spełnienie pozostałych warunków przewidzianych w Rozporządzeniu, w ocenie Wnioskodawcy wszystkie wymienione we wniosku Wydatki Inwestycyjne spełniają przytoczone przesłanki uznania za koszty kwalifikowane.

Tym samym, przedmiotowe wydatki stanowią stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpłyną na kwotę zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT.

Odmienne podejście, w szczególności uzależniające uznanie danego wydatku za koszt kwalifikowany od okoliczności, czy partykularny wydatek samodzielnie realizuje cel nowej inwestycji objętej konkretną decyzją o wsparciu prowadziłoby do ponadnormatywnego zawężenia katalogu kosztów kwalifikowanych. Realizacja celu nowej inwestycji powinna być bowiem rozpatrywana w kontekście całego projektu inwestycyjnego objętego konkretną decyzją o wsparciu, nie zaś z perspektywy jego poszczególnych elementów.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest obiektywnej możliwości realizacji nowej inwestycji polegającej na powstaniu nowego zakładu przy jednoczesnym braku poniesienia opisanych we wniosku wydatków. W konsekwencji, Wnioskodawca nie widzi podstaw do różnicowania katalogu kosztów kwalifikowanych. Nie jest możliwe dorozumienie ograniczeń w zakresie rodzaju czy też wartości kosztów kwalifikowanych bez istnienia wyraźnej podstawy prawnej w tym zakresie.

Przykładowo - ograniczenia co do wartości inwestycji zawarte zostały wprost w Rozporządzeniu w przypadku nowych inwestycji mających charakter dywersyfikacji produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub mających charakter zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego istniejącego zakładu. Ograniczenia te wprowadzone zostały jednocześnie w sposób wyraźny, ujęty w ramy przepisów Rozporządzenia (§ 8 ust. 6 Rozporządzenia).

Tym samym, skoro Rozporządzenie nie zawiera specjalnych regulacji, to brak jest podstaw dla zawężania możliwej wartości i rodzaju nakładów stanowiących koszt kwalifikowany na podstawie dorozumienia dodatkowych wymogów niż te wskazane wprost w przepisach Rozporządzenia.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w procesie wykładni przepisów podatkowych zasadnicze znaczenie ma dyrektywa prymatu wykładni językowej (tak m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn.: II FPS 8/10, ONSAiWSA z 2011 r. Nr 3, poz. 47; I GPS 1/11, ONSAiWSA z 2011 r. Nr 5, poz. 93) szczególnie w kontekście ochrony praw podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa. Tym samym, nałożenie dodatkowych restrykcji, co do kwalifikowalności kosztów inwestycji bez odzwierciedlenia w treści obowiązujących przepisów prawa byłoby działaniem nieprawidłowym. Powyższe znajduje pełne odzwierciedlenie we wskazanym powyżej wyroku sygn. III SA/Wa 1706/20 który w tym aspekcie wskazuje, iż: W końcu zasadny jest też argument skargi i pisma z dnia 31 grudnia 2020 r., polegający na odwołaniu się do wymogu jasności, zrozumiałości prawa podatkowego, i do jego stosowalności. Takie wymogi stawia się prawu podatkowemu w świetle konstytucyjnych standardów norm o charakterze tetycznym (art. 217 Konstytucji). Otóż gdyby zaaprobować wykładnię § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy, jaką zaprezentował Dyrektor upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej, należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Ad casum zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader często niemożliwe - trudno np. przesądzić, czy koszt dojazdu (drogi wewnętrznej jako budowli) do hali produkcyjnej i laboratorium, który jednak jest też równolegle dojazdem do stołówki i budynku administracyjnego, zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, czy nie. Ani ustawa, ani rozporządzenie, ani ustawa o wspieraniu nowych inwestycji, nie wskazują sposobu rozwiązania tego dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez Dyrektora koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji, i te, które służą celom innym, nieprodukcyjnym.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 z późn. zm., dalej: "ustawa o WNI"), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej "wsparciem", jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm. dalej: "ustawa o CIT", "u.p.d.o.p."), w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r.:

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

Natomiast, zgodnie z art. 4 tej ustawy:

zwolnienie od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej "decyzją o wsparciu".

Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Odnosząc się do kosztów kwalifikowanych inwestycji stanowiących podstawę do wyliczenia dopuszczalnej wielkości zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, Organ wskazuje, co następuje.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713 z późn. zm.; dalej: "rozporządzenia o WNI"),

maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub

2) zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI. Jak wynika z tego przepisu, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Natomiast, zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

W myśl § 8 ust. 3-5 rozporządzenia o WNI:

3. Wartości niematerialne i prawne kwalifikują się do kosztów nowej inwestycji, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:

4. Cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

5. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, muszą być nowe, z wyjątkiem aktywów nabywanych przez mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców i z wyjątkiem realizacji nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą (uznać za koszt kwalifikowany), tj.:

- koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

- środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata,

- po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów, wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym

- wartości niematerialne i prawne muszą być związane z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Natomiast, uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca otrzymał Decyzję o wsparciu na prowadzenie działalności gospodarczej w celu realizacji nowej inwestycji.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy niżej wymienione wydatki może uznawać za koszty kwalifikowane:

- nabycie środków trwałych:

- nabycie następujących wartości niematerialnych i prawnych:

- ulepszenie (rozbudowę, modernizację) urządzenia - linii produkcyjnej, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego.

Wnioskodawca wskazał, że wszystkie ww. Wydatki Inwestycyjne związane są z inwestycją opisaną w Decyzji.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa należy wskazać, że powyższe regulacje dają przedsiębiorcom możliwość poniesienia nakładów inwestycyjnych w tzw. ruchome środki trwałe, np. środki transportu.

Wobec powyższego, jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka nabędzie środki transportu, które będą wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej w ramach otrzymanej Decyzji o wsparciu, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, wydatków będących kosztami nabycia środków transportu będących środkiem trwałym.

Natomiast, jeżeli w ramach nowej inwestycji nabyte środki transportu, będą wykorzystywane również do transportu towarów, związanych z działalnością nie objętą działalnością prowadzoną w ramach Decyzji o wsparciu, wydatki te nie mogą stanowić kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Zatem, nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych środki transportu w postaci ciągnika oraz naczep wykorzystywane również do działalności nie objętej zwolnieniem.

W świetle powyższego, skoro Spółka wskazała, że środki transportu w postaci ciągnika oraz naczep wykorzystywane są zarówno w celach związanych z nową inwestycją, jak również do transportu wyrobów gotowych, których produkcji nie dotyczy otrzymana decyzja o wsparciu, jak i towarów zakupionych w celu dalszej odsprzedaży, to oznacza, że nie będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby tej działalności.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł być uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji z której dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p.

Warunku uznania za koszty kwalifikowane, które będą miały wpływ na działalność produkcyjną Spółki nie sposób dopatrzyć się również w wydatkach poniesionych przez Spółkę na nabycie wyposażenia i pomieszczeń socjalnych dla pracowników produkcyjnych, wymaganych przez regulacje z zakresu prawa pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy (np. jadalnia, pomieszczenie dla karmiących matek, pralnia i suszarnia odzieży roboczej).

Stanowisko tut. Organu potwierdza treść przykładów zawartych w Objaśnieniach podatkowych z 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (przykłady nr 3 i 11) w których wskazano, że za koszt kwalifikowany należy uznać koszty poniesione w związku z uruchomieniem nowych linii produkcyjnych w dotychczas zajmowanym budynku administracyjnym, co jest równoznaczne ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa.

W przykładzie nr 13 ww. Objaśnień wskazano sytuację, gdy przedsiębiorca realizuje nową inwestycję polegającą na wybudowaniu hal produkcyjnych wraz z niezbędną infrastrukturą, nabyciu wyspecjalizowanych maszyn i urządzeń produkcyjnych oraz uzupełniających środków trwałych. Podatnik zamierza dodatkowo ponieść nakłady na budowę przyzakładowej stołówki pracowniczej i zakup odpowiedniego wyposażenia. Obiekt zlokalizowany będzie na terenie objętym decyzją o wsparciu. Budynek, w którym będzie się mieściła stołówka, pozostaje w funkcjonalnym i lokalizacyjnym związku z działalnością prowadzoną przez przedsiębiorcę. Wydatki poniesione na budowę stołówki nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, a tym samym nie będą mogły zostać uwzględnione przez spółkę w kalkulacji wysokości limitu przysługującej jej pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Budowa stołówki nie spełni również definicji nowej inwestycji, jeśli wykorzystywana będzie dla celów pracowniczych, gdyż pozostaje bez wpływu na proces produkcji przedsiębiorstwa.

Tym samym, za koszt kwalifikowany nowej inwestycji nie sposób uznać wydatków poniesionych na m.in. nabycie wyposażenia i pomieszczeń socjalnych dla pracowników produkcyjnych, wymaganych przez regulacje z zakresu prawa pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy (np. jadalnia, pomieszczenie dla karmiących matek, pralnia i suszarnia odzieży roboczej) jako kosztów kwalifikowanych, gdyż ta inwestycja nie przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych.

Zatem wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie wyposażenia i pomieszczeń socjalnych dla pracowników produkcyjnych, wymaganych przez regulacje z zakresu prawa pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy (np. jadalnia, pomieszczenie dla karmiących matek, pralnia i suszarnia odzieży roboczej) nie będą stanowiły kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji.

Odnosząc się do kwalifikacji wydatków z tytułu nabycia wartości niematerialnych i prawnych jako kosztów kwalifikowanych wskazać należy, że z literalnego brzmienia § 8 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia wprost wynika, że jednym z warunków, jakie muszą spełnić wartości niematerialne i prawne, aby wydatki na ich nabycie mogły podlegać zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych, jest uznanie, że tego typu nabycie jest związane z transferem technologii. Jak sam Wnioskodawca wskazał w treści uzupełnienia: w przypadku oprogramowania zainstalowanego na liniach produkcyjnych (niesłużącego sterowaniu tych linii) dochodzi do transferu technologii licencjodawcy dokonanego przez nabycie licencji na oprogramowanie przez Spółkę. W przypadku praw autorskich dotyczących etykiet, opakowań oraz ulotek związanych z wyrobami gotowymi produkowanymi na Terenach Realizacji Inwestycji nie dochodzi do transferu technologii oraz nabycia praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Zatem wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, tj.:

- licencji na oprogramowanie zainstalowanych na liniach produkcyjnych, ale niesłużących sterowaniu tych linii - stanowią koszty kwalifikowane nowej inwestycji,

- prawa autorskie dotyczące etykiet, opakowań oraz ulotek związanych z wyrobami gotowymi produkowanymi na Terenach Realizacji Inwestycji - nie stanowią kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji.

Odnosząc się do wydatków z tytułu ulepszenia (rozbudowy, modernizacji) urządzenia - linii produkcyjnej, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego wskazać należy, że nie stanowią one kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji. W orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Zatem z treści § 8 ust. 1 rozporządzenia o WNI nie wynika, że do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji można zaliczyć wydatki z tytułu ulepszenia urządzenia, z którego podatnik korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego.

Z powyższych względów nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki z tytułu ulepszenia (rozbudowy, modernizacji) urządzenia - linii produkcyjnej, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego stanowią koszty kwalifikowane nowej inwestycji.

W odniesieniu do wydatków z tytułu nabycia nowego środka trwałego:

- wyposażenia części laboratoryjnej, działu technicznego oraz działu technologii,

- wyposażenia i pomieszczenia biurowego kadry produkcyjnej

zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że stanowią one koszty kwalifikowane nowej inwestycji.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy Wydatki Inwestycyjne wymienione w opisie stanu faktycznego, stanowić będą w całości koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, tj. w zakresie wydatków z tytułu:

- nabycia środków trwałych:

- nabycia wartości niematerialnych i prawnych:

- ulepszenie (rozbudowę, modernizację) urządzenia - linii produkcyjnej, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy leasingu finansowego - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia WSA mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia WSA nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).