0111-KDIB1-2.4017.2.2023.1.AK - Odpowiedzialność podatkowa nabywcy nieruchomości

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy po zawarciu przyrzeczonej umowy sprzedaży, kupujący będzie odpowiadał całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem do wartości nabytych aktywów za powstałe do dnia nabycia tych aktywów zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 Ordynacji podatkowej.

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka zawarła ze spółką (...) S.A. w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną, której przedmiotem jest m.in. nabycie przez spółkę w przyszłości prawa użytkowania wieczystego kilku nieruchomości gruntowych (tj. działki gruntowe (...) oraz prawo własności budynków: budowli w postaci (...), budynku (...), budynku głównego (...), budynku (...), stanowiących odrębne od gruntu nieruchomości, (...)) oraz prawo własności budynków stanowiących odrębne od gruntu nieruchomości: budowli w postaci (...), budynku (...), budynku (...), budynku (...) stanowiących odrębne od gruntu nieruchomości oraz urządzenia (w tym budowle i maszyny) w rozumieniu art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny oraz inne maszyny i urządzenia. Uprawnionym do zawarcia umowy przyrzeczonej jest Spółka, która zawarta umowę albo podmiot wskazany przez tę Spółkę.

Spółka sprzedająca jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 43¹ Kodeksu cywilnego i w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa prowadzi działalność polegającą m.in. na (...) i w tym celu posiada składniki majątku stanowiące przedmiot umowy. Sprzedająca spółka działa we wskazanym obszarze działalności gospodarczej stanowi działalność regulowaną, o której mowa w art. 37 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, na podstawie przepisów (...), w oparciu o udzieloną przez (...) koncesję (...).

Na podstawie przyrzeczonej umowy sprzedaży przejdą na własność kupującego budowle w postaci m.in. sieci światłowodowej, sieci kablowych, kanałów kablowych, dróg i chodników, instalacji słaboprądowych. Ponadto przedmiot sprzedaży będą stanowić też maszyny i urządzenia służące do (...) (w tym również w niewielkim zakresie wyposażenie biura takie jak drukarki, serwery, zasilacze oraz komputery itp.). Wskazane składniki majątkowe nie stanowią substratu osobnej, wyodrębnionej jednostki organizacyjnej (zakładu, oddziału, działu itp.) w przedsiębiorstwie sprzedającego, dla której prowadzono by osobne ewidencje, księgi, kalkulacje itp. Zbywane składniki majątkowe stanowią wyłącznie elementy posiadanej infrastruktury i wyposażenia przedsiębiorstwa sprzedającego, wykorzystywane do prowadzonej działalności.

Na podstawie umowy przyrzeczonej nie przejdą na kupującego prawa wynikające z posiadanych przez sprzedającego koncesji (...).

W związku z zawarciem umowy sprzedaży nie dojdzie również do przejścia na nabywcę zakładu pracy, o którym mowa w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Umowa przyrzeczona ma charakter warunkowy. Zastrzeżone warunki obejmują ustanowienie służebności na nieruchomościach sąsiadujących, które pozostają własnością sprzedającego - w celu umożliwienia dostępu, konwersacji i eksploatacji nieruchomości budynkowych i urządzeń położonych na nieruchomościach sąsiadujących.

Umowa w sposób wyraźny wyklucza możliwość nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego oraz jego zorganizowaną części. Wolą stron od samego początku był zakup poszczególnych aktywów spółki a nie zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

Umowa nie przewiduje zbycia jakichkolwiek niematerialnych składników przedsiębiorstwa, w tym w zakresie zobowiązań sprzedającego lub uprawnień wynikających z zawartych umów związanych z prowadzoną przez sprzedającego działalnością, czy też przeniesienia praw do know-how sprzedającego.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), po zawarciu przyrzeczonej umowy sprzedaży, kupujący będzie odpowiadał całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem do wartości nabytych aktywów za powstałe do dnia nabycia tych aktywów zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa?

Państwa stanowisko w sprawie

W wyniku zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży kupujący nie będzie odpowiadał całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem do wartości nabytych aktywów za powstałe do dnia nabycia tych aktywów zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa, wobec czego konieczne jest sięgnięcie do regulacji art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo definiowane jest jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (pogląd zgodnie akceptowany przez organy podatkowe, por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowe Informacji Skarbowej z 3 października 2019 r., 0115-KDIT1-2.4012.495.2019.1.k.k.).

Przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym jest pewien zorganizowany zespół dóbr materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przedsiębiorstwo może stanowić zakład lub oddział innego większego przedsiębiorstwa, w tym spółki prawa handlowego, a zatem takie oddziały czy zakłady dostatecznie wyodrębnione i odpowiednio zorganizowane stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c." (wyrok SN z 8 kwietnia 2003 r., IV CKN 51/01). Cechą wyróżniającą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność i funkcjonalna niezależność od właściciela. Przedsiębiorstwo nie jest zwykłą sumą składników materialnych i niematerialnych. Jego istotą jest właśnie to, iż stanowi zorganizowaną całość. To element organizacji pozwala odróżnić je od majątku i ma decydujące znaczenie dla określenia, czy mamy do czynienia z przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo jest dobrem samoistnym, w którym zespolone ściśle elementy materialne i niematerialne pozwalają uznać dany rzeczy oraz praw za przedsiębiorstwo (por. K. Osajda (red. serii). W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz., Warszawa 2022). Na takim stanowisko stoi również Sąd Najwyższy, który wskazał, że "występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości" jest "czynnikiem konstytuującym" przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym" (podobnie w wyr. SN z 25 listopada 2010 r., I CSK 703/09 i wyr. SA w Łodzi z 21 listopada 2013 r., I ACa 1269/12).

Analogiczne rozważania można powtórzyć wobec definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa uwzględniając charakter wyodrębnienia organizacyjnego w ramach większej struktury obejmującej przedsiębiorstwo i możliwość samodzielnego funkcjonowania po odłączeniu od struktury przedsiębiorstwa (por. Wyrok NSA z 23 listopada 2017 r., I FSK 327/16, Wyrok WSA w Warszawie z 20 lutego 2018 r., III SA/Wa 1896/17).

Z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, gdy przedmiot transakcji (także w przypadku działań restrukturyzacyjnych) spełnia kumulatywnie następujące przesłanki:

Na gruncie prawa podatkowego "zorganizowana część przedsiębiorstwa" oznacza "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania" (tak art. 5a pkt 4 ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; analogicznie art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

W orzecznictwie sądów administracyjnych (wyr. WSA w Warszawie z 26 maja 2011 r., III SA/Wa 2292/10; wyr. NSA z 4 października 2011 r., I FSK 1589/10,; wyr. NSA z 21 czerwca 2012 r., I FSK 1586/11) podkreśla się, że aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wydzielenie w ramach przedsiębiorstwa powinno zachodzić łącznie na wszystkich trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (rozumianej jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Przy czym wyodrębnienie to powinno istnieć już na moment dokonywania danej transakcji, a nie dopiero po jej dokonaniu, (wyr. NSA z 20 stycznia 2017 r., II FSK 2463/16; wyr. NSA z 10 stycznia 2017 r., II FSK 2991/15; wyr. NSA z 23 listopada 2017 r., I FSK 327/16; por. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 maja 2023 r., 0114-KDIP1-1.4012.157.2023.1.AKA; A Mariański (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2023). Brak spełnienia jednej z przesłanek wyklucza możliwość uznania, iż mamy do czynienia z dostawą zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa może stanowić tylko konieczne minimum pozwalajcie na prowadzenie działalności w oparciu o zespół składników majątkowych i niemajątkowych, które pozwalają na kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do których został przypisany (por. wyr. NSA z 18 września 2002 r., I SA/Wr 2713/00; wyrok SN z 9 lutego 2011 r., V CSK 213/10).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt opisanego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) należy wskazać, że przedmiot sprzedaży w ramach przyrzeczonej umowy sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przedmiot umowy stanowi majątek należący do przedsiębiorstwa, które prowadzi działalność polegającą (...). Prowadzenie tego rodzaju działalności z wykorzystaniem składników majątku sprzedającego bez uzyskania właściwej koncesji (...) nie jest możliwe. Cesja uprawnień wynikających z decyzji administracyjnych stanowi wyjątek od zasady konkretyzacji podmiotu koncesji. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 maja 1998 r., (sygn. III RN 34/98) stwierdził, iż "koncesja ma charakter publicznoprawnego uprawnienia podmiotowego i z tej przyczyny, co do zasady, wyłączona jest z obrotu cywilnoprawnego". W opisanym stanie faktycznym na brak cesji uprawnień wynikających z koncesji wskazuje wprost umowa przedwstępna, która przewiduje uzyskanie w przyszłości koncesji (...) przez nabywcę jako warunek zawarcia umowy przyrzeczonej.

Ponadto, umowa sprzedaży nie będzie obejmować przejścia na rzecz kupującego w jakikolwiek sposób wyodrębnionej, samodzielnej jednostki organizacyjnej sprzedającego. Enumeratywne wyliczenie składników majątkowych zbywanych na podstawie umowy przyrzeczonej zawiera elementy przedsiębiorstwa, z których część jest ze sobą powiązana funkcjonalnie, ale wyłącznie technicznie, co nie może przesądzać o uznaniu zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Elementy majątku sprzedającego, które mają stanowić przedmiot umowy przyrzeczonej nie były wyodrębnione w ramach osobnej komórki organizacyjnej, co wyklucza możliwość zakwalifikowania zbywanego majątku jako przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa (por. stanowisko wyrażone w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 maja 2023 r., 0111-KDIB3-2.4012.183.2023.1.MN).

Jak wynika ze stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) nie dojdzie również do przejścia na nabywcę zakładu pracy, o którym mowa w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Z ustawy (...) jako wymóg uzyskania koncesji (...) wskazany jest obowiązek zatrudniania personelu posiadającego odpowiednie kwalifikacje, niezbędne do eksploatacji i instalacji urządzeń (...). Wskazuje na to również wprost decyzja o przyznaniu koncesji. Nie są to zatem osoby realizujące wyłącznie zadania administracyjne, kadrowe czy księgowe, których brak nie uniemożliwiałby zakwalifikowania przedmiotu umowy jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa i które mogłyby być realizowane w ramach zleceń zewnętrznych. Kupujący nie stanie się stroną umów z pracownikami realizującymi zadania w obszarze głównego przedmiotu (rdzenia) działalności przedsiębiorstwa. Istotą przedsiębiorstwa jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa (por. Wyrok NSA z 23 marca 2012 r., II FSK 2314/10; Wyrok NSA z 4 października 2011 r., I FSK 1589/10). W związku z brakiem przejścia na kupującego zakładu pracy w ramach sukcesji wynikającej z art. 23¹ Kodeksu pracy, na nabywcy przed rozpoczęciem działalności w oparciu o nabywany majątek będzie spoczywał obowiązek pozyskania i zatrudnienia personelu, który odpowiedzialny będzie za obsługę (...). Personel ten jest niezbędny dla możliwości uzyskania koncesji i rozpoczęcia działalności w sektorze (...).

Kupujący nie stanie się stroną umów handlowych zawartych przez sprzedającego. Kupujący w celu prowadzenia działalności w sektorze (...) będzie zmuszony do zawarcia umów o świadczenie usług (...) z przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie (...). Ze stanu faktycznego wynika również, że niezbędne będzie nabycie szeregu składników majątkowych niezbędnych m.in. do monitorowania i rozliczenia (...), co stanowi immanentny element działalności gospodarczej przedsiębiorstwa tego rodzaju.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie jest możliwe zakwalifikowanie przedmiotu przyrzeczonej umowy sprzedaży jako przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa z uwagi na fakt, że:

W przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 marca 2023 r., 0112-KDIL3.4012.46.2023.2.AK).

Mając powyższe na uwadze, ponieważ odpowiedzialność za zobowiązania, o której mowa w art. 112 Ordynacji podatkowej wynika z faktu nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w przypadku braku możliwości zakwalifikowania przedmiotu umowy jako przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nabywca nie ponosi odpowiedzialności, o której mowa we ww. przepisie.

W związku z zawarciem analizowanej umowy przyrzeczonej, kupujący nie będzie zatem odpowiadał za zaległości podatkowe sprzedającego na zasadach określonych w art. 112 Ordynacji podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 112 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.):

Nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach.

W pierwszej kolejności należy ustalić czy w analizowanej sprawie mamy do czynienia z nabyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W myśl art. 4a pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT") oraz art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm., dalej: "ustawa o PIT")

Ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" należy odwołać się do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.), zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, art. 5a pkt 4 ustawy o PIT oraz art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle tej definicji zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Zatem, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa spełniać powinien następujące warunki:

- musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

- zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

- składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

- zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

W związku z powyższym, nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności "widocznym z zewnątrz". Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 552 ustawy - Kodeks cywilny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży nie spowoduje nabycia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, prawa własności budynków i budowli oraz maszyny i urządzenia wymienione w opisie zdarzenia przyszłego nie będą stanowi przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Jak wynika z opisu sprawy wskazane składniki majątkowe nie stanowią substratu osobnej, wyodrębnionej jednostki organizacyjnej (zakładu, oddziału, działu itp.) w przedsiębiorstwie sprzedającego, dla której prowadzone są osobne ewidencje, księgi, kalkulacje itp. Zbywane składniki majątkowe stanowią wyłącznie elementy posiadanej infrastruktury i wyposażenia przedsiębiorstwa sprzedającego, wykorzystywane do prowadzonej działalności. Na podstawie umowy przyrzeczonej nie przejdą na Wnioskodawcę prawa wynikające z posiadanych przez sprzedającego koncesji. Nie dojdzie również do przejścia na nabywcę zakładu pracy, o którym mowa w art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.). Umowa wyklucza możliwość nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego oraz jego zorganizowaną części. Umowa nie przewiduje zbycia jakichkolwiek niematerialnych składników przedsiębiorstwa, w tym w zakresie zobowiązań sprzedającego lub uprawnień wynikających z zawartych umów związanych z prowadzoną przez sprzedającego działalnością, czy też przeniesienia praw do know-how sprzedającego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 112 Ordynacji podatkowej ponieważ Wnioskodawca nie nabędzie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem Wnioskodawca nie będzie odpowiadał całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).