0111-KDIB1-2.4010.9.2020.3.SK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez spółdzielnię na organizację festynu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 2 marca i 17 marca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółdzielnię na organizację festynu - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółdzielnię na organizację festynu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 lutego 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.9.2020.1.SK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 marca 2020 r. Wniosek ponownie wymagał uzupełnienia dlatego też pismem z 3 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.9.2020.2.SK wezwano do uzupełnienia, którego dokonano 17 marca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także jako: "Spółdzielnia") jest spółdzielnią mieszkaniową. Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy celem jego działalności jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

Dla realizacji ww. zadań Spółdzielnia m.in. prowadzi gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, zarządza nieruchomościami stanowiącymi jej własność lub współwłasność.

Spółdzielnia może prowadzić także inną działalność gospodarczą związaną bezpośrednio z realizacją celów jej działalności, tj.:

Wynik uzyskany z pozostałej działalności gospodarczej jest przeznaczany na cele określone przez Walne Zgromadzenie Członków Spółdzielni. Jednym z żywotnych interesów Wnioskodawcy jest jak najwyższy stopień wykorzystania posiadanego mienia.

W 2018 r. Spółdzielnia rozpoczęła inwestycję polegającą na budowie wieloklatkowego budynku mieszkalnego z dwudziestoma siedmioma mieszkaniami i pięcioma lokalami użytkowymi. Zakończenie robót związanych z przedmiotową inwestycją planowane jest w drugiej połowie 2020 r. Także w 2020 r. Wnioskodawca planuje rozpocząć budowę kolejnej podobnej inwestycji. W celu rozpoczęcia prac budowlanych niezbędne jest pozyskanie środków w postaci wkładów budowlanych wpłacanych przez przyszłych mieszkańców. Środki te powinny być zgromadzone odpowiednio wcześniej, aby Wnioskodawca mógł zaplanować przebieg procesu budowlanego i źródła jego finansowania. Z uwagi na fakt, iż w 2019 r. przypadało...-lecie istnienia Spółdzielni, Zarząd postanowił wykorzystać te okoliczności w celach marketingowych promując planowaną budowę poprzez zorganizowanie ogólnodostępnego dla mieszkańców miasta festynu.

Festyn z okazji...-lecia istnienia Spółdzielni odbył się... r. Informacje o festynie były zamieszczone na stronie internetowej Spółdzielni, jak również były rozpowszechnione w formie plakatów umieszczonych na ogólnodostępnych tablicach reklamowych na terenie miasta i powiatu.

W związku z organizacją festynu Wnioskodawca poniósł następujące wydatki:

* wynajem sceny, barierek, agregatu, konteneru WC,

* zaproszenia, plakaty, ogłoszenie, baner, drobne upominki reklamowe (których cena jednostkowa wynosiła poniżej 1 zł),

* ochrona,

* koncerty i animacja,

* nagłośnienie, nagrywanie obrazu oraz obsługa,

* usługa gastronomiczna (bez napojów alkoholowych),

* transport.

Wszystkie poniesione wydatki są właściwie udokumentowane w postaci faktur otrzymanych od podmiotów zewnętrznych, a ich łączna wartość wyniosła łącznie 41.264,14 zł. Żadna z otrzymanych faktur nie opiewała na kwotę przekraczającą 15.000 zł brutto. Zdecydowaną część środków (85%) na opłacenie ww. wydatków pozyskano z darowizn i reklam. Podczas festynu Spółdzielnia udostępniła stoiska reklamowe dla podmiotów zewnętrznych. W ten sposób w trakcie festynu reklamowane były nie tylko towary i usługi świadczone przez Spółdzielnię.

W związku z udostępnieniem stoisk reklamowych dla podmiotów zewnętrznych Wnioskodawca osiągnął przychód, który nie powstałby, gdyby nie poniesione wydatki na organizację festynu.

Głównym założeniem Spółdzielni było, aby festyn miał charakter reklamy publicznej w celu pozyskania przyszłych członków - przyszłych mieszkańców planowanego do budowy budynku oraz pozyskanie partnerów biznesowych na nieobsadzone lokale użytkowe (o łącznej powierzchni 250 m²). W przemówieniu wygłoszonym w trakcie festynu Prezes Zarządu Spółdzielni szeroko przedstawił plany inwestycyjne Spółdzielni związane z budową bloku mieszkalnego wraz z kompleksem garaży. Na terenie festynu, w wyeksponowanym miejscu, znajdował się baner z wizualizacją bloku oraz opisem inwestycji. Wśród uczestników festynu kolportowano ulotki reklamowe Spółdzielni.

W uzupełnieniu wniosku Spółdzielnia wskazała, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na organizację festynu Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację festynu z okazji...-lecia istnienia Spółdzielni mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z regułą ogólną uregulowaną w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Wszystkie wydatki zostały poniesione w celu reklamy powstających lokali mieszkalnych i użytkowych, aby w ten sposób zachęcić potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług Wnioskodawcy w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle ww. definicji legalnej kosztu uzyskania przychodu, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostaną poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jeżeli wydatek został wymieniony w negatywnym katalogu wydatków to wówczas podatnik nie może zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów. Jednym z takich wydatków jest wydatek poniesiony w celu reprezentacji podatnika. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji zwrotu "reprezentacja". Przykładowo w wyroku z dnia 31 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3994/14) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: "Reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takim znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma znaczenia. Dla oceny czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. (...) Kosztem reprezentacji jest wydatek, którego wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu firmy, czy wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Z tego względu ocena wydatku pod kątem wypełnienia tak pojmowanych przesłanek reprezentacji wymaga szczegółowej oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. Wykluczenie natomiast danego wydatku z kosztów reprezentacji wymaga oceny, czy spełnia on kryterium celu, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), a zatem czy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła ".

Ustawodawca nie wymienił w katalogu negatywnym kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę, co oznacza, że tego typu wydatki, jeżeli spełniają wymagania narzucone przez regułę ogólną kosztu uzyskania przychodu, mogą skutecznie obniżyć dochód podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych podobnie jak w przypadku pojęcia "reprezentacji" nie definiuje także pojęcia "reklamy". Zgodnie z ugruntowanym poglądem przez "reklamę" rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Dokonując oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

W wydanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe wielokrotnie zwracają uwagę, iż dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejszym jest wyraźne ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z taką imprezą (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 lipca 2018 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.84.2018.3.PB). "Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tej imprezy miało kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu jednostki." (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 grudnia 2016 r. nr 2461-IBPB-1-1.4510.348.2016.1.NL).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Spółdzielnia mieszkaniowa zorganizowała ogólnodostępny festyn z okazji...-lecia swojego istnienia. Informacje o festynie były zamieszczone na stronie internetowej Spółdzielni, jak również były rozpowszechnione w formie plakatów umieszczonych na ogólnodostępnych tablicach reklamowych na terenie miasta i powiatu.

W związku z organizacją festynu Wnioskodawca poniósł następujące wydatki:

* wynajem sceny, barierek, agregatu, konteneru WC,

* zaproszenia, plakaty, ogłoszenie, baner, drobne upominki reklamowe (których cena jednostkowa wynosiła poniżej 1 zł),

* ochrona,

* koncerty i animacja,

* nagłośnienie, nagrywanie obrazu oraz obsługa,

* usługa gastronomiczna (bez napojów alkoholowych),

* transport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 845 z późn. zm., dalej: "u.s.m."), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 u.s.m., przedmiotem działalności spółdzielni może być:

Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji,tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na "obiady dla rodziny", "fundowane przyjęcia dla znajomych", "na usługi rozrywkowe".

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółdzielnią Mieszkaniową. Z uwagi na fakt, iż w 2019 r. przypadało...-lecie istnienia Spółdzielni, Zarząd postanowił wykorzystać te okoliczności w celach marketingowych promując planowaną budowę budynków mieszkalnych poprzez zorganizowanie ogólnodostępnego dla mieszkańców miasta festynu. Festyn odbył się.... Informacje o festynie były zamieszczone na stronie internetowej Spółdzielni, jak również były rozpowszechnione w formie plakatów umieszczonych na ogólnodostępnych tablicach reklamowych na terenie miasta i powiatu.

W związku z organizacją festynu Spółdzielnia poniosła następujące wydatki:

* wynajem sceny, barierek, agregatu, konteneru WC,

* zaproszenia, plakaty, ogłoszenie, baner, drobne upominki reklamowe (których cena jednostkowa wynosiła poniżej 1 zł),

* ochrona,

* koncerty i animacja,

* nagłośnienie, nagrywanie obrazu oraz obsługa,

* usługa gastronomiczna (bez napojów alkoholowych),

* transport.

Organizacja festynu została sfinansowana z wpływów z darowizn i reklam ¬- 85% oraz z zysku bieżącego Spółdzielni ¬- 15%. Wstęp na festyn był ogólnodostępny dla mieszkańców miast, a głównym założeniem Spółdzielni było, aby festyn miał charakter reklamy publicznej w celu pozyskania przyszłych członków - mieszkańców planowanej budowy budynku oraz pozyskania partnerów biznesowych na nieobsadzone lokale użytkowe o łącznej powierzchni 250 m². Spółdzielnia podczas festynu reklamowała swoje towary i usługi, w wyeksponowanych miejscu znajdował się baner z wizualizacją bloku oraz opisem inwestycji. Podczas festynu kolportowano ulotki reklamowe Spółdzielni, a Prezes Zarządu Spółdzielni w wygłoszony przemówieniu szeroko przedstawił plany inwestycyjne Spółdzielni związane z budową bloku mieszkalnego wraz z kompleksem garaży. Udział w wydarzeniu nie wiązał się dla uczestników z jakąkolwiek odpłatnością.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację festynu Spółdzielni, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie festynu miało kształtować popyt na produkty Spółdzielni, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółdzielni.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że co do zasady festyn został zorganizowany nie dla konkretnych podmiotów, lecz był skierowany do szerszego kręgu odbiorców, tj. mieszkańców miasta. Istotnym reklamowym charakterem tej imprezy jest również fakt, że podczas festynu wśród uczestników kolportowano ulotki reklamowe Spółdzielni.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem organizacji festynu była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności Spółdzielni na rynku, poznania oferowanych produktów, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także wpływa na osiąganie przyszłych przychodów Spółdzielni.

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje również, wskazana we wniosku okoliczność, że w ramach festynu Spółdzielnia udostępniła odpłatnie stoiska reklamowe dla podmiotów zewnętrznych osiągając przychód podatkowy. Należy jednak podkreślić, że Spółdzielnia powinna posiadać dowody nie tylko dokumentujące wysokość poniesionych wydatków, lecz także wskazujące na promocyjno-reklamowy charakter tej imprezy, jak również ich zakres, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Spółdzielni z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Spółdzielni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.