0111-KDIB1-2.4010.502.2019.2.BD - Transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez bank certyfikatów inwestycyjnych funduszy w celu ich umorzenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 31 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy w celu ich umorzenia nie podlegają przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., w sytuacji gdy wysokość ceny dotyczącej transakcji z podmiotami powiązanymi:

* wynika z ustawy o funduszach (pytania 1 i 2) - jest prawidłowe,

* wynika ze statutu lub brak jest szczegółowych przepisów ją regulujących (pytania 3, 4, 5) -jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy w celu ich umorzenia nie podlegają przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., w sytuacji gdy wysokość ceny dotyczącej transakcji z podmiotami powiązanymi:

* wynika z ustawy o funduszach,

* wynika ze statutu lub brak jest szczegółowych przepisów ją regulujących.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 24 stycznia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.52.2019.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 31 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Polski opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca jest polskim bankiem działającym w formie spółki akcyjnej, (...). Wnioskodawca wykonuje czynności bankowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2187 z późn. zm., dalej "ustawa - Prawo bankowe"), m.in: przyjmuje wkłady pieniężne, prowadzi rachunki bankowe, udziela kredytów i pożyczek, nabywa i zbywa wierzytelności pieniężne, obejmuje lub nabywa akcje i udziały, dokonuje obrotu papierami wartościowymi.

Jednym z podejmowanych przez Bank działań w ramach prowadzonej działalności jest obejmowanie certyfikatów inwestycyjnych, wyemitowanych przez fundusze inwestycyjne do tego upoważnione na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1355 z późn. zm., dalej: "ustawa o funduszach"), za pośrednictwem Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych (dalej: "TFI"), tj. towarzystwa funduszy inwestycyjnych z siedzibą w (...), zarządzającego przedmiotowymi funduszami zgodnie z art. 4 ustawy o funduszach. TFI jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych, zarządzającym otwartymi oraz zamkniętymi funduszami inwestycyjnymi, a także portfelami instrumentów finansowych.

Bank obejmuje oraz planuje obejmować w przyszłości certyfikaty inwestycyjne na okaziciela wyemitowane w ramach emisji przez następujące rodzaje funduszy inwestycyjnych:

* fundusz inwestycyjny zamknięty (dalej: "FIZ"), o którym mowa w art. 117 ustawy o funduszach,

* subfundusz funduszu inwestycyjnego zamkniętego (dalej: "subfundusz FIZ"), o którym mowa w dziale VI rozdziale 2 ustawy o funduszach,

* fundusz inwestycyjny aktywów niepublicznych (dalej: "FIZ aktywów niepublicznych"), o którym mowa w art. 196 ustawy o funduszach, oraz

* niestandaryzowany fundusz sekurytyzacyjny (dalej: "fundusz sekurytyzacyjny"), o którym mowa w art. 187 ustawy o funduszach,

- zwanymi dalej łącznie: "Funduszami".

Kolejnym działaniem podejmowanym przez Bank jest także zbywanie (za wynagrodzeniem), uprzednio objętych w ramach emisji, certyfikatów inwestycyjnych na rzecz funduszu inwestycyjnego, celem ich umorzenia.

Bank pragnie podkreślić, że przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie certyfikaty inwestycyjne objęte w ramach emisji (pierwszej bądź kolejnej) od funduszu inwestycyjnego, a nie w ramach transakcji dokonywanych na rynku wtórnym (w tym od innych podmiotów będących w posiadaniu certyfikatów inwestycyjnych).

Jednocześnie, Bank pragnie wskazać, że jest jedynym akcjonariuszem TFI, wobec czego Bank zakłada, że pomiędzy Bankiem, a TFI występują powiązania, o których mowa w art. 11a u.p.d.o.p.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest twierdzenie, iż transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do FIZ w celu ich umorzenia przez ten FIZ, na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych, ponieważ sposób ustalenia ceny w takiej transakcji jest ściśle określony przez przepisy ustawy o funduszach?

2. Czy prawidłowe jest twierdzenie, iż transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do subfunduszu FIZ w celu umorzenia, na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych, ponieważ sposób ustalenia ceny w takiej transakcji jest ściśle określony przez przepisy ustawy o funduszach?

3. Czy w sytuacji, w której statut FIZ aktywów niepublicznych nie przewiduje ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny, prawidłowe jest twierdzenie, iż transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do FIZ aktywów niepublicznych w celu ich umorzenia, nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. ze względu na określenie sposobu ustalenia ceny w ustawie o funduszach?

4. Czy w sytuacji, w której statut funduszu sekurytyzacyjnego nie przewiduje ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny, prawidłowe jest stwierdzenie, iż transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do funduszu sekurytyzacyjnego w celu ich umorzenia nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., o ile przedmiotowe zbycie certyfikatów nie jest związane z likwidacją funduszu sekurytyzacyjnego emitującego certyfikaty podporządkowane, ze względu na określenie sposobu ustalenia ceny w ustawie o funduszach?

5. Czy w sytuacji, w której statut Funduszu nie przewiduje ceny objęcia certyfikatów inwestycyjnych innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto przypadających na niepodporządkowane certyfikaty inwestycyjne na okaziciela, prawidłowe jest stwierdzenie, iż transakcja polegająca na objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy w ramach emisji, nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., ze względu na określenie sposobu ustalenia ceny w ustawie o funduszach?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do FIZ w celu ich umorzenia nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny wykupu przez FIZ tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy ustawy o funduszach.

2. Transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do subfunduszy FIZ w celu ich umorzenia nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny wykupu tych certyfikatów przez subfundusze FIZ jest ściśle określony przez przepisy ustawy o funduszach.

3. O ile statut FIZ aktywów niepublicznych nie przewiduje ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez ten fundusz innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto, przypadającej na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów z dnia określonego w statucie, zbycie przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do FIZ aktywów niepublicznych w celu ich umorzenia nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. z uwagi na ustalenie sposobu określania ceny zgodnie z przepisami ustawy o funduszach.

4. O ile zbycie certyfikatów nie jest związane z likwidacją funduszu sekurytyzacyjnego, transakcja polegająca na zbyciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych do funduszu sekurytyzacyjnego w celu ich umorzenia, gdy sposób ustalenia ceny wykupu przez fundusz tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy ustawy, nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. z uwagi na ustalenie sposobu określania ceny zgodnie z przepisami ustawy o funduszach.

5. O ile statut Funduszu nie przewiduje ceny objęcia certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez ten fundusz innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto przypadających na niepodporządkowane certyfikaty inwestycyjne na okaziciela, objęcie przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy w ramach emisji nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p. na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. z uwagi na ustalenie sposobu określania ceny zgodnie z przepisami ustawy o funduszach.

Mając na uwadze powyższe, przedmiotowe transakcje, o których mowa w pytaniach 1-5 niniejszego wniosku, na podstawie art. 11b ust. 1 u.p.d.o.p. nie podlegają przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p., w tym w szczególności nie podlegają:

* obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k u.p.d.o.p. (nawet przy spełnieniu warunku istotności transakcji, o którym mowa w art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p.),

* obowiązkowi przedłożenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na żądanie organów podatkowych, o którym mowa w art. 11s u.p.d.o.p., ani

* raportowaniu w informacji o cenach transferowych, o której mowa w art. 11t u.p.d.o.p., przekazywanej Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p., podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań (art. 11c ust. 2 u.p.d.o.p.).

W myśl art. 11c ust. 4 u.p.d.o.p., jeżeli organ podatkowy uzna, że w porównywalnych okolicznościach podmioty niepowiązane, kierujące się racjonalnością ekonomiczną, nie zawarłyby danej transakcji kontrolowanej lub zawarłyby inną transakcję, lub dokonałyby innej czynności, zwanych dalej "transakcją właściwą", uwzględniając:

1. warunki, które ustaliły między sobą podmioty powiązane,

2. fakt, że warunki ustalone między podmiotami powiązanymi uniemożliwiają określenie ceny transferowej na takim poziomie, na jaki zgodziłyby się podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną uwzględniając opcje realistycznie dostępne w momencie zawarcia transakcji - organ ten określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, a w przypadku gdy jest to uzasadnione, określa dochód (stratę) podatnika z transakcji właściwej względem transakcji kontrolowanej.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., transakcja kontrolowana oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Zgodnie zaś z art. 11a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., cena transferowa to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy.

Obowiązek sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych wynika z art. 11k u.p.d.o.p., zgodnie z którym podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., regulacje zawarte w rozdziale 1a u.p.d.o.p. w zakresie cen transferowych nie mają zastosowania do transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., dotyczy niestosowania w stosunku do transakcji kontrolowanych określonych w tym przepisie dotyczy regulacji całego rozdziału 1a Ceny transferowe u.p.d.o.p., a więc również zwolnienia ze wszystkich obowiązków dokumentacyjnych i sprawozdawczych nałożonych przepisami Rozdziału 1a u.p.d.o.p. Skoro bowiem cena (lub sposób jej ustalenia) wynikają z przepisów prawa, to podmioty powiązane nie mogą swobodnie kształtować tej ceny, która pozostaje niezależna od powiązań, o których mowa w art. 11a u.p.d.o.p.

Należy też podkreślić, że katalog transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych jest katalogiem otwartym.

W ocenie Wnioskodawcy, transakcje będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca swój wniosek wywodzi przede wszystkim z faktu, że cena (sposób jej określenia) wynika z przepisów ustawy o funduszach, w związku z czym zdarzenia te jako transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., nie podlegają przepisom rozdziału 1a udpop, w tym w szczególności:

* nie są one objęte obowiązkiem sporządzenia dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k u.p.d.o.p.,

* nie są one objęte obowiązkiem przedkładania lokalnej dokumentacji cen transferowych na żądanie organów podatkowych, o którym mowa w art. 11s u.p.d.o.p.,

* nie są objęte obowiązkiem przekazywania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych, o którym mowa w art. 11t u.p.d.o.p. (na formularzu TPR-C).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako fundusz inwestycyjny otwarty bądź jako alternatywny fundusz inwestycyjny w formie specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego albo funduszu inwestycyjnego zamkniętego (art. 3 ust. 4 ustawy o funduszach). Jednocześnie, fundusz nie jest podmiotem zależnym od towarzystwa, spółki zarządzającej ani od osoby posiadającej bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w radzie inwestorów, zgromadzeniu inwestorów lub zgromadzeniu uczestników (art. 4 ust. 4 ustawy o funduszach). Zgodnie z art. 6 ustawy o funduszach, uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane certyfikaty inwestycyjne lub ich ułamkowe części albo będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym. Zapisane certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego.

Ad. 1

W przypadku FIZ emitowane są certyfikaty inwestycyjne (art. 117 ustawy o funduszach), które są niepodzielne oraz mogą być papierami wartościowymi imiennymi lub na okaziciela, z tym że certyfikaty inwestycyjne na okaziciela danego funduszu reprezentują, co do zasady, jednakowe prawa majątkowe (art. 121 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 121 ust. 5 ustawy o funduszach, certyfikaty inwestycyjne umarza się wyłącznie w przypadkach przewidzianych w ustawie. Jednym z takich przypadków jest nabycie własnych certyfikatów inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 138 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny zamknięty nie może nabywać certyfikatów inwestycyjnych, które wyemitował, z wyjątkiem wykupu certyfikatów inwestycyjnych, w przypadku określonym w art. 139 ustawy o funduszach.

Artykuł 139 ust. 1-2 ustawy o funduszach wskazuje, że fundusz inwestycyjny zamknięty może wykupywać wyłącznie w pełni opłacone certyfikaty inwestycyjne, które wyemitował, jeżeli statut funduszu tak stanowi, natomiast zgodnie z ust. 6 tego artykułu certyfikaty inwestycyjne są umarzane z mocy prawa z chwilą ich wykupienia przez fundusz inwestycyjny zamknięty.

W statucie funduszu inwestycyjnego zamkniętego należy określić przesłanki, tryb i warunki wykupywania certyfikatów inwestycyjnych oraz terminy i sposób dokonywania ogłoszeń o wykupie certyfikatów. W szczególności należy określić, czy wykup certyfikatów inwestycyjnych następuje na żądanie uczestnika, czy niezależnie od zgłoszenia takiego żądania, oraz przypadki, w których wykup certyfikatów może nastąpić niezależnie od zgłoszenia żądania przez uczestnika funduszu (art. 139 ust. 3 ustawy o funduszach).

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie istotnym jest, że ustawa o funduszach wyraźnie określa wysokość ceny wykupu certyfikatu inwestycyjnego. Zgodnie z art. 139 ust. 4 ustawy o funduszach, cena wykupu certyfikatu inwestycyjnego jest równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupu. Również sam sposób ustalenia wartości aktywów netto funduszu oraz ich wyceny determinujący cenę wykupu certyfikatów, został określony ustawowo. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny. Zgodnie z ustawą, poprzez aktywa netto rozumie się wartość aktywów funduszu pomniejszoną o jego zobowiązania (art. 8 ust. 2 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 131 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny zamknięty dokonuje wyceny aktywów funduszu i ustala wartość aktywów netto oraz wartość aktywów netto przypadającą na certyfikat inwestycyjny z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na 3 miesiące oraz na 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, a także w dniu wykupywania certyfikatów.

W myśl art. 36a ust. 1 ustawy o funduszach, czynności wyceny FIZ przeprowadza:

Jednocześnie, przez niezależność, o której mowa w ust. 1 pkt 2 powyższego przepisu, należy rozumieć brak bezpośrednich powiązań osobowych lub kapitałowych pomiędzy podmiotami (art. 36a ust. 2 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 36a ust. 5 ustawy o funduszach, zewnętrznym podmiotem wyceniającym nie może być firma audytorska badająca sprawozdania finansowe funduszu wyznaczającego, towarzystwa będącego jego organem lub zarządzającego tym funduszem zarządzającego z UE, depozytariusz tego funduszu ani inny podmiot, którego interesy mogą być sprzeczne z interesem tego funduszu, towarzystwa lub zarządzającego z UE lub interesem uczestników funduszu. W przypadku wyznaczenia zewnętrznego podmiotu wyceniającego, fundusz inwestycyjny niezwłocznie powiadamia o tym fakcie Komisję Nadzoru Finansowego ("KNF"), która może nakazać funduszowi zmianę zewnętrznego podmiotu wyceniającego, m.in. jeżeli zewnętrzny podmiot wyceniający nie zapewnia prawidłowego i obiektywnego wykonywania czynności wyceny.

Zgodnie zaś z art. 38 ustawy o funduszach, towarzystwem funduszy inwestycyjnych może być wyłącznie spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności przez takie towarzystwo.

Jednocześnie ustawa narzuca wymóg, zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o funduszach, wdrożenia w towarzystwie systemu kontroli wewnętrznej, który sprawdza legalność i prawidłowość wykonywanej przez towarzystwo działalności oraz prawidłowość sprawozdań i informacji sporządzanych przez towarzystwo i zarządzane przez nie fundusze inwestycyjne. Podobnie, członkowie zarządu, rady nadzorczej towarzystwa, pracownicy towarzystwa oraz inne osoby fizyczne pozostające z towarzystwem w stosunku zlecenia albo innym stosunku o podobnym charakterze, są obowiązani, przy prowadzeniu działalności inwestycyjnej na własny rachunek lub na rachunek innych osób, do powstrzymywania się od zawierania transakcji, które mogłyby powodować wystąpienie konfliktu interesów z funduszem inwestycyjnym lub interesem klientów, dla których towarzystwo wykonuje usługi doradztwa inwestycyjnego, zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, albo przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych (art. 38 ust. 2 ustawy o funduszach).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, sposób ustalenia ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych FIZ w celu ich umorzenia, zarówno na poziomie wysokości ceny, jak i sposobu ustalenia podstawy przedmiotowej ceny, został ściśle określony w ustawie o funduszach. Obowiązujące przepisy ustawy o funduszach ściśle regulują działalność, niezależność i transparentność FIZ oraz nie pozwalają w żadnej wierze na dowolność co do ustalania ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych FIZ w celu ich umorzenia.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy transakcje te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Ad. 2

Zgodnie z art. 163 pkt 1-2 ustawy o funduszach, jeżeli funduszem z wydzielonymi subfunduszami jest fundusz inwestycyjny zamknięty, to prawa uczestników funduszu związane z inwestowaniem w dany subfundusz są inkorporowane w certyfikatach inwestycyjnych wskazanych w statucie (certyfikaty związane z danym subfunduszem) zaś certyfikaty inwestycyjne na okaziciela związane z danym subfunduszem reprezentują jednakowe prawa majątkowe.

W tym miejscu należy podkreślić, że podobnie jak w przypadku FIZ, ustawodawca określa sposób ustalania wysokości ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych subfunduszy FIZ. Zgodnie z art. 163 pkt 4 ustawy o funduszach, cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych związanych z danym subfunduszem jest równa wartości aktywów netto subfunduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny związany z danym subfunduszem, według wyceny aktywów subfunduszu z dnia wykupu. W związku z faktem, że aktywa subfunduszy FIZ stanowią jednoczenie aktywa FIZ, wszystkie przytoczone w pkt 1 przepisy ustawy o funduszach dotyczące sposobu wyceny aktywów FIZ dotyczą także jego subfunduszy.

W konsekwencji, mając na uwadze argumentację przytoczoną w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 niniejszego wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, sposób ustalenia ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych subfunduszy FIZ w celu ich umorzenia, zarówno na poziomie wysokości ceny, jak i sposobu ustalenia podstawy przedmiotowej ceny został ściśle określony w ustawie o funduszach.

Obowiązujące strony transakcji przepisy ustawy o funduszach nie pozostawiają jakiejkolwiek dowolności co do ustalania ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych subfunduszy FIZ w celu ich umorzenia.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy transakcje te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Ad. 3

Zgodnie z art. 196 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny zamknięty lub specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty stosujący zasady i ograniczenia inwestycyjne funduszu zamkniętego może być utworzony jako fundusz aktywów niepublicznych lokujący co najmniej 80% wartości swoich aktywów w aktywa inne niż:

Jednocześnie, fundusz, który zamierza prowadzić działalność jako fundusz aktywów niepublicznych jest obowiązany wskazać tę cechę w statucie (art. 196 ust. 2 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 199 ust. 1 ustawy o funduszach, w przypadku funduszu inwestycyjnego aktywów niepublicznych, statut funduszu może określać, że cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych może być równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia określonego w statucie, pod warunkiem że w statucie zostaną zawarte postanowienia zabezpieczające interesy wierzycieli funduszu, na wypadek powstania nowych zobowiązań funduszu przed dniem wykupu certyfikatów inwestycyjnych, oraz postanowienia zabezpieczające interesy uczestników, którzy nie zażądali wykupienia certyfikatów inwestycyjnych. Jednocześnie Towarzystwo nie może być obowiązane do spłaty więcej niż 5% ogólnej wartości zobowiązań funduszu powstałych między dniem wyceny aktywów funduszu wskazanym w statucie funduszu a dniem wykupu certyfikatów (art. 199 ust. 2 ustawy o funduszach).

Tym samym, jeżeli na podstawie art. 199 ust. 1 ustawy o funduszach, cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych zostanie ustalona jako wartość aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia określonego w statucie, i fakt ten zostanie wskazany w statucie FIZ aktywów niepublicznych, to w ocenie Wnioskodawcy, sposób określenia wynagrodzenia z tyt. umorzenia certyfikatów inwestycyjnych FIZ aktywów niepublicznych zostanie zrównany do sytuacji określenia wynagrodzenia z tyt. umorzenia certyfikatów inwestycyjnych FIZ.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że stosowanie się do zasady określonej w ustawie w takiej sytuacji, gdy zasada ta została odzwierciedlona w statucie powoduje, że sposób określenia ceny przedmiotu tej transakcji wynika z ustawy o funduszach. W tej sytuacji bowiem, statut na podstawie ustawowego umocowania implementuje postanowienia ustawowe dotyczące sposobu ustalania ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych FIZ aktywów niepublicznych. Oznacza to, że jeżeli zostało to odzwierciedlone w statucie, w stosunku do ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych FIZ aktywów niepublicznych stosuje się de facto postanowienia (ograniczenia) ustawowe, które wyraźnie określają sposób wyceny.

W takim przypadku, mając na uwadze argumentację przytoczoną w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 w niniejszym wniosku, w ocenie Wnioskodawcy sposób ustalenia ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych FIZ aktywów niepublicznych w celu ich umorzenia zarówno na poziomie wysokości ceny, jak i sposobu ustalenia podstawy przedmiotowej ceny należy uznać za określony na gruncie przepisów ustawy o funduszach, jeżeli został on adaptowany w statucie FIZ aktywów niepublicznych. Wprowadzenie tych postanowień do statutu FIZ aktywów niepublicznych, oznacza wolę podporządkowania się reżimowi ustawowemu i skutkuje tym, że w takiej sytuacji dokonując wykupu certyfikatów inwestycyjnych, strony transakcji nie mogą ustalić ceny w sposób odmienny niż określa to ustawa o funduszach.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, transakcje te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Ad. 4

Zgodnie z art. 183 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz sekurytyzacyjny dokonujący emisji certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie wierzytelności, w tym wierzytelności finansowanych ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub praw do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności. Jednocześnie, art. 183 ust. 2 ustawy o funduszach stanowi, że fundusz sekurytyzacyjny może być utworzony jako standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny bądź niestandaryzowany fundusz sekurytyzacyjny.

Ustawa o funduszach nie zawiera szczególnych przepisów regulujących cenę wykupu certyfikatów inwestycyjnych przez fundusz sekurytyzacyjny. W związku z powyższym, przedmiotowa cena powinna wynikać z przepisów ogólnych o funduszach zamkniętych oraz subfunduszach funduszy zamkniętych, o których mowa w art. 139 (w przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych) oraz art. 163 (w przypadku subfunduszy funduszy inwestycyjnych zamkniętych) ustawy o funduszach.

Niemniej, w stosunku do funduszu sekurytyzacyjnego ustawa o funduszach przewiduje, iż statut takiego funduszu może stanowić, że fundusz emituje serię certyfikatów inwestycyjnych podporządkowanych dających prawo do udziału w aktywach netto funduszu albo subfunduszu w przypadku ich likwidacji po zaspokojeniu roszczeń wynikających z wszystkich pozostałych serii certyfikatów inwestycyjnych funduszu albo subfunduszu (art. 190 ust. 1 ustawy o funduszach). W przedmiotowym przypadku, statut określa minimalną wysokość udziału w dochodach lub aktywach netto funduszu albo subfunduszu w przypadku ich likwidacji przypadającego na poszczególne serie certyfikatów inwestycyjnych niebędących certyfikatami podporządkowanymi (art. 190 ust. 2 ustawy o funduszach). Jednak, zgodnie z art. 190 ust. 3 ustawy o funduszach, minimalny udział w dochodach lub aktywach netto funduszu albo subfunduszu w przypadku ich likwidacji przypadający na poszczególne serie certyfikatów inwestycyjnych niebędących certyfikatami podporządkowanymi nie może być niższy niż udział w aktywach netto przypadający na certyfikaty podporządkowane.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, że likwidacja funduszu i związany z nią wykup certyfikatów inwestycyjnych o charakterze podporządkowanym nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W konsekwencji, cena wykupu certyfikatów funduszu sekurytyzacyjnego nieoferującego certyfikatów podporządkowanych, powinna stanowić równowartość aktywów netto funduszu, przypadających na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupu zgodnie z art. 139 ust. 4 ustawy o funduszach.

W powyższym przypadku, mając na uwadze argumentację przytoczoną w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 w niniejszym wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, sposób ustalenia ceny wykupu (zbycia) certyfikatów inwestycyjnych do funduszu sekurytyzacyjnego w celu ich umorzenia należy uznać za określony na gruncie przepisów ustawy o funduszach.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, transakcje te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Ad. 5

Zgodnie z art. 14 ust. 3a ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, które uzyskało zezwolenie na wykonywanie działalności od KNF.

Utworzenie funduszu inwestycyjnego wymaga m.in. nadania funduszowi inwestycyjnemu statutu przez towarzystwo oraz zebrania wpłat do funduszu inwestycyjnego w wysokości określonej w jego statucie (art. 15 ust. 1 ustawy o funduszach).

Jednocześnie łączna wysokość przedmiotowych opłat nie może być niższa niż 4 000 000 zł (art. 15 ust. 2 ustawy o funduszach), zaś wpłaty do funduszu inwestycyjnego są zbierane w drodze zapisów (art. 15 ust. 3 ustawy o funduszach).

W przypadku funduszu inwestycyjnego zamkniętego, którego utworzenie nie wymaga zgody KNF, ustawa o funduszach stanowi, że łączną minimalną wysokość wpłat do funduszu oraz sposób zbierania wpłat określa statut tego funduszu (art. 15 ust. 4 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 18 ustawy o funduszach, statut funduszu inwestycyjnego sporządzony w formie aktu notarialnego określa m.in. łączną wysokość wpłat do funduszu inwestycyjnego.

Zgodnie z art. 26 ustawy o funduszach osoby zapisujące się na certyfikaty inwestycyjne dokonują wpłat do funduszu inwestycyjnego i otrzymują pisemne potwierdzenie wpłat. Jednocześnie, zapis na certyfikaty inwestycyjne jest nieodwołalny i bezwarunkowy, jak również nie może być złożony z zastrzeżeniem terminu przewidzianego w ustawie o funduszach.

W przypadku dokonania zapisów na certyfikaty inwestycyjne i dokonania wpłat w wysokości określonej w statucie, towarzystwo, w terminie 14 dni od dnia zakończenia przyjmowania zapisów, przydziela certyfikaty inwestycyjne (art. 29 ust. 1 ustawy o funduszach). Przydział certyfikatów następuje przez wpisanie do rejestru uczestników funduszu inwestycyjnego liczby certyfikatów inwestycyjnych przypadającej na dokonaną wpłatę do funduszu inwestycyjnego, powiększoną o wartość otrzymanych pożytków i odsetki naliczone przez depozytariusza za okres od dnia wpłaty na prowadzony przez niego rachunek do dnia przydziału (art. 29 ust. 4 ustawy o funduszach).

W przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych (czyli w tym także FIZ aktywów niepublicznych i funduszy sekurytyzacyjnych stanowiących rodzaje funduszy zamkniętych) ustawa o funduszach reguluje, że wyemitowane przez fundusz certyfikaty inwestycyjne mogą być przedmiotem oferty publicznej lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym, lub wprowadzenia do alternatywnego systemu obrotu, jeżeli statut funduszu inwestycyjnego tak stanowi. Z kolei, osoby fizyczne mogą nabyć certyfikaty inwestycyjne funduszu, którego utworzenie nie wymaga zgody KNF, jeżeli dokonają jednorazowo zapisu na certyfikaty o wartości nie mniejszej niż równowartość w złotych 40 000 euro.

Jednocześnie, ustawa o funduszach reguluje, że w przypadku dalszych emisji certyfikatów (tj. drugiej i następnej serii) cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych nie może być niższa niż wartość aktywów netto funduszu przypadająca na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów dokonanej na 7 dni przed dniem rozpoczęcia przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, chyba że statut funduszu określi maksymalną wysokość różnicy między wartością aktywów netto funduszu przypadającą na certyfikat inwestycyjny według tej wyceny a ceną emisyjną certyfikatu kolejnej emisji (art. 132 ustawy o funduszach).

Również w przypadku certyfikatów inwestycyjnych subfunduszy funduszu inwestycyjnego zamkniętego, art. 163 ustawy o funduszach stanowi, że cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych emitowanych w związku z istniejącym subfunduszem nie może być niższa niż wartość aktywów netto danego subfunduszu przypadająca na certyfikat inwestycyjny związany z danym subfunduszem według wyceny aktywów subfunduszu dokonanej na 7 dni przed dniem rozpoczęcia przyjmowania zapisów na te certyfikaty, chyba że statut funduszu określi maksymalną wysokość różnicy między wartością aktywów netto subfunduszu przypadającą na certyfikat inwestycyjny związany z danym subfunduszem według tej wyceny, a ceną emisyjną certyfikatu kolejnej emisji.

W konsekwencji, o ile statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego nie określa, że cena nabycia kolejnych emisji certyfikatów inwestycyjnych (w tym certyfikatów inwestycyjnych subfunduszy) jest niższa od wartości aktywów netto Funduszu przypadającej na dany certyfikat inwestycyjny na określony w statucie dzień, to w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że sposób określenia tej ceny wynika z przepisów ustawy, nawet jeżeli został adaptowany i wyrażony w treści statutu funduszu inwestycyjnego. W przedstawionej sytuacji, statut przyjmuje metodę ustalania ceny wskazaną w ustawie, adaptując wyrażoną tam zasadę, przy czym nie można uznać, że odbiera to jej właściwość pozwalającą na mówieniu o wypełnieniu dyspozycji z art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. Nie można, zdaniem Wnioskodawcy, twierdzić, że tylko przez fakt przeniesienia zasady wyrażonej w ustawie do statutu funduszu inwestycyjnego, sposób określenia ceny przedmiotu transakcji kontrolowanej przestaje wynikać z przepisów ustaw. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że określenie ceny zgodnie ze sposobem wskazanym w ustawie, w taki sposób, że cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych nie może być niższa niż wartość aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny wypełnia dyspozycje przepisu art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., tj. sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów ustawy o funduszach.

Tym samym, należy uznać, że o ile statut Funduszu nie przewiduje ceny objęcia innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto przypadających na niepodporządkowane certyfikaty inwestycyjne na okaziciela, w ocenie Wnioskodawcy objęcie przez Bank certyfikatów inwestycyjnych (jednostek uczestnictwa) Funduszy w ramach emisji nie podlega przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p., tj. art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Podsumowanie

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje objęcia przez Bank certyfikatów inwestycyjnych w ramach emisji przeprowadzonej przez Fundusze oraz transakcje wykupu posiadanych przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy celem ich umorzenia (przy spełnieniu określonych warunków w odniesieniu do szczególnych rodzajów funduszy inwestycyjnych zamkniętych takich jak fundusz sekurytyzacyjny oraz FIZ aktywów niepublicznych) stanowią transakcje, w których cena lub sposób jej określenia wynika z przepisów ustawy o funduszach, w związku z czym zdarzenia te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p.

Uznanie tych transakcji za transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., prowadzi do konkluzji, że nie podlegają one przepisom Rozdziału 1a udpop Ceny transferowe. Z uwagi na fakt, że wyłączenie to ma charakter generalny, transakcje te nie będą w szczególności objęte:

* obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k u.p.d.o.p.,

* obowiązkiem przedkładania lokalnej dokumentacji cen transferowych na żądanie organów podatkowych, o którym mowa w art. 11s u.p.d.o.p.,

* obowiązkiem uwzględniania ich w przekazywanej do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych, o którym mowa w art. 11t u.p.d.o.p. (na formularzu TPR-C).

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193; dalej: "ustawa nowelizująca") zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 11k ust. 1 u.p.d.o.p., podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Lokalna dokumentacja cen transferowych, w myśl art. 11k ust. 2 u.p.d.o.p., jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych, oznacza to:

Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, stosownie do art. 11a ust. 2 u.p.d.o.p., rozumie się:

Transakcja kontrolowana, zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

W myśl art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p., podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Natomiast z art. 11c ust. 2 wynika, że jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W tym miejscu wskazać należy, że cyt. powyżej artykuły są przepisami szczególnymi i dotyczą podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Przesłanką zastosowania art. 11c u.p.d.o.p. nie jest tylko sam fakt wystąpienia powiązań, o których mowa w art. 11a ust. 1 i 2, lecz wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania (uchylania się od opodatkowania). U podstaw regulacji zawartej w tym przepisie leży założenie, by wszelkie transakcje były zgodne z warunkami rynkowymi, tj. warunkami, jakie uzgodniłyby podmioty niezależne, znajdujące się w takiej samej lub w zbliżonej sytuacji.

Celem regulacji prawnej art. 11c u.p.d.o.p. jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11c u.p.d.o.p., kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania.

Natomiast, w rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie ma art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p., z którego wynika, że przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy do określenia ceny ww. transakcji kontrolowanych zastosowanie mają przepisy wynikające z innych ustaw, czy też aktów normatywnych do transakcji tych nie stosuje się przepisów Rozdziału 1a dotyczących cen transferowych.

W myśl art. 11m ust. 1 u.p.d.o.p., podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Zauważyć przy tym należy, że w myśl art. 11n pkt 1 u.p.d.o.p., obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

Z kolei, zgodnie z art. 11s ust. 1 u.p.d.o.p., podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych lub grupowej dokumentacji cen transferowych, przedkładają, na żądanie organów podatkowych, tę dokumentację, w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego żądania.

Natomiast zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r., obowiązek sprawozdawczy wprowadza przepis art. 11t u.p.d.o.p. W myśl tego przepisu, podmioty powiązane:

1. obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych - w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub

2. realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1 - przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

W rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie mają regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1355 z późn. zm., dalej: "ustawa o funduszach").

Zgodnie art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o funduszach, uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej:

1) na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane jednostki uczestnictwa lub ich ułamkowe części albo

1a) wskazane w ewidencji osób uprawnionych z papierów wartościowych prowadzonej przez agenta emisji, o którym mowa w art. 7a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, albo 2) będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym.

Podkreślić należy, że w ustawie o funduszach wprost określono wysokość ceny wykupu/objęcia certyfikatów inwestycyjnych danego Funduszu.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa lub certyfikat inwestycyjny. Wartość aktywów netto funduszu ustala się pomniejszając wartość aktywów funduszu o jego zobowiązania (art. 8 ust. 2 ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 139 ust. 4 ustawy o funduszach, określa, że w przypadku funduszu inwestycyjnego zamkniętego cena wykupu certyfikatu inwestycyjnego jest równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupu.

Z kolei, z art. 163 pkt 4 ustawy o funduszach wynika, że w przypadku subfunduszy funduszy inwestycyjnych zamkniętych cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych związanych z danym subfunduszem jest równa wartości aktywów netto subfunduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny związany z danym subfunduszem, według wyceny aktywów subfunduszu z dnia wykupu.

Natomiast w przypadku funduszu inwestycyjnego aktywów niepublicznych cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych może wynikać ze statutu funduszu. Zgodnie bowiem z art. 199 ust. 1 ustawy o funduszach, przypadku funduszu inwestycyjnego aktywów niepublicznych, statut funduszu może określać, że cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych może być równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia określonego w statucie, pod warunkiem że w statucie zostaną zawarte postanowienia zabezpieczające interesy wierzycieli funduszu, na wypadek powstania nowych zobowiązań funduszu przed dniem wykupu certyfikatów inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz uczestników, którzy nie zażądali wykupienia certyfikatów inwestycyjnych.

Jedynie w odniesieniu do ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych niestandaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego brak jest szczegółowych przepisów regulujących tę kwestię, w związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, cena wykupu certyfikatów emitowanych przez tego typu fundusze wynika z ogólnych unormowań dotyczących funduszy inwestycyjnych zamkniętych.

W konsekwencji, zauważyć należy, że w przypadku funduszy inwestycyjnych emitujących certyfikaty inwestycyjne cena wykupu/objęcia tych certyfikatów wynika z regulacji zawartych w ustawie o funduszach lub szczegółowych wytycznych zawartych w statucie funduszy inwestycyjnych, a w przypadku gdy brak jest wyraźnych uregulowań dotyczących ustalenia wysokości ceny, zdaniem Wnioskodawcy ww. wartość należy ustalić zgodnie z ogólnymi wytycznymi zawartymi w ustawie o funduszach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest (...), działającym w formie spółki akcyjnej. Jednym z działań Wnioskodawcy jest obejmowanie certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez fundusze inwestycyjne do tego upoważnione na podstawie przepisów ustawy o funduszach za pośrednictwem Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych. Bank obejmuje/zbywa oraz będzie obejmować/zbywać w przyszłości certyfikaty inwestycyjne wyemitowane przez następujące rodzaje funduszy inwestycyjnych, tj. fundusz inwestycyjny zamknięty, subfundusz funduszu inwestycyjnego zamkniętego, fundusz inwestycyjny aktywów niepublicznych oraz niestandaryzowany fundusz sekurytyzacyjny. Następnie Wnioskodawca może dokonać zbycia uprzednio objętych w ramach emisji certyfikatów inwestycyjnych za wynagrodzeniem na rzecz funduszu inwestycyjnego w celu ich umorzenia. Ponadto, pomiędzy Bankiem, a Towarzystwem Funduszy Inwestycyjnych zachodzą powiązania, o których mowa w art. 11a u.p.d.o.p.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych ww. funduszy inwestycyjnych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. nie podlegają i nie będą podlegać przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p., w zawiązku z tym Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał m.in. obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, przedłożenia tej dokumentacji na żądanie organów podatkowych oraz informowania o cenach transferowych Szefa Krajowej Informacji Skarbowej.

Przedstawiona organowi do rozstrzygnięcia kwestia sprowadza się do ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie wyjątek przewidziany w art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. Przepis ten zwalnia z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a u.p.d.o.p. w sytuacji, gdy cena będąca przedmiotem transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Z literalnego brzmienia omawianego przepisu wynika, że zwolnienie z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a dotyczy tylko sytuacji, gdy cena wynika z ustawy lub innych aktów normatywnych wydanych na jej podstawie. W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą a także piśmiennictwem, przy odkodowaniu normy prawnej wykładnia gramatyczna odgrywa decydującą rolę, gdyż dokonując wykładni przepisów prawa podatkowego należy odnieść się do słów z których przepis interpretowany został sformułowany. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej można zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 398/12).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż "formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa" (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 3055/09, "Monitor Podatkowy" 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

Jak już wspomniano w interpretowanym przepisie prawodawca odnosi się do ustawy, czyli aktu normatywnego o charakterze ogólnym i abstrakcyjnym, powszechnie obowiązującym. Uzupełnieniem ustaw są rozporządzenia. Do ich wydania niezbędna jest delegacja ustawowa, która jednoznacznie określa kto może rozporządzenie wydać, jaki jest jego zakres oraz wskazuje wytyczne co do treści rozporządzenia. Użyte w treści omawianego przepisu sformułowanie "wydanych na ich podstawie aktów normatywnych" oznacza, że przepis ten odnosi się (oprócz ustaw - wprost wymienionych w jego treści) także do wydanych na podstawie ustawowej delegacji rozporządzeń. Normą art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. objęte są zatem te ceny transakcji kontrolowanej, które wynikają z przepisów ustaw i rozporządzeń. Dla takich transakcji Wnioskodawca zwolniony jest z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a u.p.d.o.p. Należy podkreślić, że transakcja w której cena ustalona jest w sposób wynikający ze statutu albo poprzez zastosowanie analogii (stanowisko do pyt. 4) nie jest objęta normą omawianego przepisu.

Odnosząc powyższe do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując transakcji z poszczególnymi Funduszami Inwestycyjnymi za pośrednictwem Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych działa na podstawie przepisów ustawy o funduszach. Zaznaczyć jednak trzeba, że w odniesieniu do niektórych transakcji realizowanych z określonymi Funduszami, przy ustalaniu ceny wykupu/objęcia certyfikatów inwestycyjnych stosowane są wytyczne zawarte w statucie danego Funduszu lub też brak jest jednoznacznych uregulowań dotyczących sposobu ustalania wysokości ceny wykupu/objęcia certyfikatów inwestycyjnych.

W odniesieniu do transakcji, nabycia/objęcia certyfikatów inwestycyjnych, których cena (sposób jej ustalenia) nie została określona ustawowo, a wynika/będzie wynikać z zapisów statutu lub brak jest odpowiednich uregulowań bezpośrednio je określających, stwierdzić należy, że transakcje te podlegają/będą podlegać przepisom Rozdziału 1a.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy Inwestycyjnych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. nie podlegają/nie będą podlegać przepisom Rozdziału 1a, w sytuacji ustalenia ceny takich transakcji w oparciu o uregulowania zawarte w statucie lub braku bezpośrednich uregulowań zawartych w ustawie o funduszach (pytania 3, 4, 5) - jest nieprawidłowe.

Jeżeli natomiast przy ustalaniu ceny za zbywane i obejmowane za pośrednictwem Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych certyfikaty inwestycyjne, nie dochodzi i nie będzie dochodzić do ustalenia warunków odmiennych niż te, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, albowiem ceny za ww. usługi lub sposób ich ustalenia wynikają i będą wynikać z ustawy o funduszach, to Wnioskodawca nie podlega i nie będzie podlegał przepisom Rozdziału 1a u.p.d.o.p.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy transakcje polegające na zbyciu/objęciu przez Bank certyfikatów inwestycyjnych Funduszy Inwestycyjnych na podstawie art. 11b pkt 1 u.p.d.o.p. nie podlegają i nie będą podlegać przepisom Rozdziału 1a, w sytuacji ustalenia ceny takich transakcji w oparciu o przepisy ustawy o funduszach (pytania 1, 2) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.