0111-KDIB1-2.4010.493.2019.1.ANK - Zwolnienie z CIT dochodu z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie produkcji samochodów osobowych, na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa", "SSE"). Spółka prowadzi obecnie działalność na podstawie czterech zezwoleń (dalej łącznie: "Zezwolenia"), wydanych na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE:

* Zezwolenie (...) 1996 r. (dalej: "Zezwolenie 1") - zmienione Decyzjami Ministra Gospodarki z (...) 1997 r. (...), z (...) 1998 r. (...) oraz z (...) 2003 r. (...) - ostatnia zmiana miała na celu zastosowanie do Spółki znowelizowanych przepisów strefowych, na podstawie art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.);

* Zezwolenie (...) z 2012 r. (dalej: "Zezwolenie 2");

* Zezwolenie (...) z 2012 r. - zmienione Decyzją Ministra Gospodarki z (...) 2014 r. (...);

* Zezwolenie (...) z 2014 r. - zmienione Decyzjami Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z (...) 2018 r. (...) oraz z (...) 2019 r. (...).

Spółka posiada dalej limit zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wygenerowany na podstawie wydatków inwestycyjnych w ramach Zezwoleń (w tym Zezwolenia 1). Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne w ramach inwestycji, które stanowiły podstawę do wydania Zezwoleń. W ramach tych nakładów Spółka poniosła m.in. wydatki na nabycie środków trwałych. Wnioskodawca, rozważa obecnie przekazanie niektórych środków trwałych, z którymi związane były koszty rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE) w ramach inwestycji na którą uzyskano Zezwolenie 2 (lub inwestycji na które Spółka uzyskała inne Zezwolenia), w wynajem na rzecz innego podmiotu. Od wprowadzenia środków trwałych (których wynajęcie innemu podmiotowi rozważa Spółka) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, do wynajęcia ich innemu podmiotowi może minąć mniej niż 5 lat. W związku z tym, że najem nie został wskazany w Zezwoleniach jako działalność prowadzona na terenie SSE, Spółka będzie traktowała usługę najmu jako działalność opodatkowaną (niekorzystającą ze zwolnienia podatkowego). Spółka jest dużym przedsiębiorcą, zgodnie z kryteriami z załącznika nr 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r., posiadała ona również status dużego przedsiębiorcy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej w rozumieniu Załącznika nr 1 do Rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE) w ramach Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.?

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482; dalej: "ustawa o SSE"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dokonując analizy ww. przepisów należy również zwrócić uwagę, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie, ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni.

Jak stanowi § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

Ponadto, zgodnie z art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności w nim określonej może zostać ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnienia (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE) stanowią katalog zamknięty.

Zatem analizując treść właściwych przepisów w sytuacji rozważanego przez Spółkę wynajęcia środków trwałych, wydatki na które zostały rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE) Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), należy zauważyć, że na gruncie prawa cywilnego (tj. przede wszystkim Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145; dalej: "k.c."]), oddanie rzeczy w najem nie stanowi przeniesienia własności tej rzeczy. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest więc zaliczany do umów, których przedmiotem jest używanie rzeczy. Najem nie ma na celu przeniesienia własności, gdyż jego celem nie jest przewłaszczenie rzeczy połączone z jej trwałym wyzbyciem się, a jedynie korzystanie z cudzej rzeczy za wynagrodzeniem.

Z niniejszego wynika, że oddanie środka trwałego w wynajem nie narusza regulacji § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia SSE, ze względu na fakt, że przepis ten jako warunek korzystania ze zwolnienia wymienia utrzymanie własności składników majątku z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez określony okres. Jako, że jak wskazano powyżej, zawarcie umowy najmu z innym podmiotem nie stanowi przeniesienia własności tego składnika majątku, to stwierdzić należy, że Spółka dalej wypełniać będzie warunek utrzymania własności literalnie wskazany w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia SSE, mimo oddania rzeczy w wynajem, nawet w przypadku wykorzystywania tej rzeczy przez najmującego poza terenem SSE.

Jednocześnie w żadnym z przepisów nie jest przewidziany zakaz wynajmowania takich środków trwałych. Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu w art. 19 ustawy o SSE.

Podsumowując, w ocenie Spółki, w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE) Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., ze względu na fakt, że oddanie rzeczy w wynajem nie stanowi przeniesienia jej własności, a zatem nie dojdzie do naruszenia warunku z § 5 ust. 2 Rozporządzenia SSE przewidującego wymóg utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, jak również żaden inny przepis nie przewiduje zakazu takiego zachowania.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, takich jak:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. 7 sierpnia 2019 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.232.2019.2.APO.

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził w uzasadnieniu m.in., że: Tym samym, umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia (powinno być § 5 ust. 2 pkt 1 - przypis Spółki), bowiem przepis ten, jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, wskazuje na zakaz zbywania (przenoszenia własności) składników majątkowych przez okres 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy zauważyć, że ww. przepis jako warunku zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu najmu środków trwałych (przeniesienia posiadania) w określonym w nim terminie.

* Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu art. 19 ustawy o SSE.

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2016 r., o sygn. ILPB3/4510-1-7/16-3/AO.

Na koniec Spółka pragnie zauważyć, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z podatku dochodowego (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), tj. umożliwiające wydanie w ich zakresie interpretacji indywidualnej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1737/07), w którym stwierdził on, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej "strefą", jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą - art. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 482 z późn. zm.).

Warunki i zasady prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, a także korzyści jakie można dzięki temu uzyskać określone są w ww. ustawie i aktach wykonawczych wydanych do tej ustawy: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 121, dalej: "Rozporządzenie") oraz pozostałe rozporządzenia w sprawie poszczególnych stref ekonomicznych.

Rozporządzenie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom określa:

uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz.UE.L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 651/2014" (§ 1 Rozporządzenia).

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

Artykuł 16 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Artykuł 9 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych stanowi, że plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy, działania służące osiągnięciu tych celów oraz obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy wykonania tych obowiązków.

Zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa - art. 19 ust. 1 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 19 ust. 3 ww. ustawy, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie produkcji samochodów osobowych, na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka prowadzi obecnie działalność na podstawie czterech zezwoleń. Spółka posiada dalej limit zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wygenerowany na podstawie wydatków inwestycyjnych w ramach Zezwoleń. W ramach nakładów poniesionych w związku z Zezwoleniem 2 oraz zezwoleń późniejszych Spółka poniosła m.in. wydatki na nabycie środków trwałych. Wnioskodawca, rozważa obecnie przekazanie niektórych środków trwałych, z którymi związane były koszty rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach inwestycji na którą uzyskano Zezwolenie 2 (lub inwestycji na które Spółka uzyskała inne Zezwolenia), w wynajem na rzecz innego podmiotu. Od wprowadzenia środków trwałych (których wynajęcie innemu podmiotowi rozważa Spółka) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, do wynajęcia ich innemu podmiotowi może minąć mniej niż 5 lat. Najem nie został wskazany w Zezwoleniach jako działalność prowadzona na terenie SSE, dlatego Spółka będzie traktowała usługę najmu jako działalność opodatkowaną (niekorzystającą ze zwolnienia podatkowego).

Na tle powyższego, spółka zadała pytanie, czy w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w wynajem na rzecz innego podmiotu, Spółka będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia 2 (lub ewentualnie innych Zezwoleń), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

W kontekście pomocy publicznej należy wskazać, że w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

* na podstawie uzyskanego zezwolenia,

* na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W myśl § 3 ust. 4 Rozporządzenia przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

W myśl § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

Zgodne z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych) stanowią katalog zamknięty.

Paragraf 5 ust. 2 Rozporządzenia, jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, wskazuje utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Należy zauważy, że ww. przepis jako warunek zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazuje zakazu najmu środków trwałych na oznaczony czas.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, że od momentu wprowadzenia środków trwałych (których wynajęcie innemu podmiotowi rozważa Spółka) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, do wynajęcia ich innemu podmiotowi może minąć mniej niż 5 lat.

Zauważyć należy że przejściowe wynajęcie dla innego podmiotu części środków trwałych, z którymi związane były koszty rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach inwestycji na terenie strefy w ramach nowej inwestycji, których cena nabycia lub koszt wytworzenia stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki nie stanowi naruszenia § 5 ust. 2 ww. Rozporządzenia.

W efekcie, Spółka nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków kwalifikowanych dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., o wartość tych wydatków na nabycie środków trwałych, które zostaną oddane w najem, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z pomocy publicznej.

Podsumowując, w przypadku oddania środków trwałych, opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w najem na rzecz innego podmiotu, Spółka nie będzie zobligowana do wyłączenia wartości wydatków na te środki trwałe z sumy rozpoznanych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (o których mowa m.in. w § 6 Rozporządzenia SSE), dających prawo do wyliczania kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.