0111-KDIB1-2.4010.481.2019.2.ANK - Ograniczenia ze względu na sposób płatności w zaliczaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, gdy prześle w wymaganym terminie zawiadomienie, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, ale do urzędu skarbowego niewłaściwego dla wystawcy faktury - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, gdy prześle w wymaganym terminie zawiadomienie, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, ale do urzędu skarbowego niewłaściwego dla wystawcy faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "podatek VAT"). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa towary i usługi od krajowych podmiotów, którzy są zarejestrowani na potrzeby podatku VAT jako podatnicy czynni. Transakcje te są potwierdzane przez nich fakturami. Wnioskodawca za towary i usługi płaci przelewem na rachunki bankowe tych podmiotów.

Na mocy przepisów Ustawy VAT Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz zarejestrowanych podatników VAT, zawierający również ich numery rachunków rozliczeniowych (dalej: "Biała lista"). Wnioskodawca przewiduje, że wystąpić mogą sytuacje, w których płatność za towary i usługi będzie dokonana na rachunek bankowy kontrahenta inny niż ten, który został ujawniony w Białej liście. Analizowane przepisy przewidują, że płacący o takiej sytuacji może w określonym terminie zawiadomić urząd skarbowy właściwy dla wystawcy faktury.

Wnioskodawca mimo tego, że będzie w zakresie składania powyższych zawiadomień działał z najwyższą starannością, to obawia się, że z powodu błędu lub niezawinionych przez niego okoliczności, zdarzyć się może, że zawiadomienie zostanie wprawdzie przesłane w wymaganym terminie 3 dni, to jednak do niewłaściwego dla wystawcy faktury urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, gdy prześle w wymaganym terminie zawiadomienie, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, ale do urzędu skarbowego niewłaściwego dla wystawcy faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, gdy prześle w wymaganym terminie zawiadomienie, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, również gdy zrobi to do urzędu skarbowego niewłaściwego dla wystawcy faktury.

Na mocy ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1018 z późn. zm.), znowelizowano przepisy Ustawy VAT, Ustawy CIT oraz Ustawy OP.

Przepis art. 15 ust. 1 Ustawy CIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15d ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Artykuł 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292) stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł.

Z art. 96b ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 13 Ustawy VAT wynika, że Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT. Wykaz ten zawiera również numery ich rachunków rozliczeniowych (Biała lista), o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą - wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 Ustawy OP.

Z powołanych wyżej przepisów, w szczególności z art. 15d ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT wynika zasada, zgodnie z którą podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej zrealizowana przez niego płatność przekraczająca 15 000 zł, została dokonana przelewem na rachunek inny, niż ten, który widnieje w Białej liście.

Z kolei zgodnie z art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 (wyłączającego z kosztów uzyskania przychodów ww. płatność) nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ustawy OP, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Przepis art. 117ba § 1 Ustawy OP stanowi, że podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy VAT, na rzecz którego dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Powyższy przepis wprowadza konsekwencje dokonania płatności na rachunek spoza Białej listy, polegające na solidarnej odpowiedzialności dokonującego takiej płatności, za zaległości w podatku VAT ciążące na dostawcy towaru (usługi). W art. 117ba § 3 Ustawy OP określono przesłankę, której spełnienie uwalnia płacącego od powyższej odpowiedzialności. Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie stosuje się § 1 (o odpowiedzialności solidarnej), w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności wprawdzie dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, jednak złożył zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 117ba § 4 Ustawy OP, powyższe zawiadomienie, powinno zawierać:

Z kolei w § 5 ww. przepisu przewidziano dla ministra finansów delegację do określenia w drodze rozporządzenia, wzoru zawiadomienia.

Cytowany wyżej art. 15d ust. 4 Ustawy CIT odwołuje się do art. 117ba Ustawy OP w tym sensie, że złożenie zawiadomienia, o którym mowa w tym ostatnim przepisie, skutkuje uchyleniem zakazu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu kwot zapłaconych przelewem na rachunek inny niż zawarty w Białej liście.

Na tle powyższych przepisów Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w sytuacji, gdy dokona płatności na inny rachunek bankowy niż ujawniony w Białej liście, i w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu, złoży powyższe zawiadomienie, lecz zrobi to do naczelnika urzędu skarbowego, który nie jest właściwy dla wystawcy faktury, to czy oznacza to, że nie będzie uprawniony, aby zaliczyć kwotę powyższej płatności do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy CIT.

W przekonaniu Wnioskodawcy złożenie ww. zawiadomienia w wymaganym terminie, lecz do niewłaściwego urzędu skarbowego, nie pozbawi go prawa do zaliczenia zapłaconej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano już wyżej, przepis art. 15d ust. 4 Ustaw CIT odsyła do zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba Ustawy OP. Charakter prawny tego zawiadomienia zasadnym jest więc rozpatrywać w kontekście zasad wynikających z Ustawy OP.

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia wątpliwości, które powziął Wnioskodawca, jest ustalenie, czy do ww. przepisów zastosowanie znajdą art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 i § 2 Ustawy OP. Zgodnie z tymi przepisami:

* organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej, - jeżeli organ podatkowy, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je organowi właściwemu, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie,

* podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu określonego przepisami prawa uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

Jak się wskazuje w literaturze, art. 170 Ustawy OP jest wyrazem odformalizowania postępowania podatkowego. Ustawodawca chroni tym przepisem stronę przed nieznajomością właściwości organów. Przy skomplikowanej siatce organów i zmieniających się nieustannie kompetencjach w wielu sprawach obywatelowi trudno byłoby ustalić organ podatkowy właściwy w sprawie (Hauser Roman. Art. 170. W: Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. XI. Wolters Kluwer Polska, 2019). Na tle tak zarysowanego stanu prawnego rozstrzygnięcia wymaga to, czy użyte w art. 170 Ustawy OP wyrażenie "podanie" obejmuje również "zawiadomienie", w rozumieniu art. 117ba Ustawy OP oraz art. 15d ust. 4 Ustawy CIT. Art. 168 § 1 Ustawy OP, regulując kwestie wymogów formalnych podań, wskazuje że pojęcie to obejmuje: żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia, ponaglenia, wnioski. Wydawać by się mogło, że zasady wynikające z art. 170 Ustawy OP nie mają zastosowania do "zawiadomień", jako kategorii czynności niewymienionej w art. 168 § 1. W przekonaniu Wnioskodawcy takie twierdzenie jest mylne. Zasadnym jest tu przywołać w szczególności wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sygn. akt I SA/GI 837/10 z dnia 12 stycznia 2011 r.

W orzeczeniu tym sąd wyjaśniając zakres pojęcia "podania" powołał się na art. 168 § 1 Ustawy OP, który wylicza różne jego postaci, a mianowicie wspomniane już wyżej żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia, ponaglenia, wnioski. Jednocześnie jednak sąd wyraźnie stwierdza, że: "Nie jest to katalog zamknięty. Z uwagi na konieczność szerokiego rozumienia tych terminów, należy ująć w nich w zasadzie wszelkie czynności procesowe oraz pozaprocesowe wszystkich uczestników postępowania podatkowego, z którymi występują oni wobec organu podatkowego. Przepis ten stosuje się zatem zarówno do podań inicjujących postępowanie podatkowe, w tym także w trybach nadzwyczajnych, jak i nie inicjujących postępowania (Komentarz do art. 168 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 05.8.60), (w:) C. Kosikowski, L. Etel, R. Dowgier, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, M. Popławski, Ordynacja podatkowa. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III). Dalej sąd stwierdził, że powyższe twierdzenie znajduje poparcie w orzecznictwie sądowym, w którym wskazuje się, że odformalizowanie postępowania na korzyść strony co do formy i treści żądania wszczęcia postępowania ma prowadzić do tego, aby sprawa mogła być rozpoznania zgodnie intencją i interesem strony (wyrok NSA z 20 lipca 1981 r., SA1461/81, ONSA 1981, Nr 2, poz. 71). Ponadto, zdaniem sądu, należy wyraźnie zaakcentować, iż przepisy ustawy w zakresie unormowania instytucji "podań" regulują zasadniczo formę komunikowania się podmiotów administrowanych z organami podatkowymi. Z tego względu mają szersze znaczenie i zastosowanie.

Jak wynika z analizy Ustawy OP, czynność zawiadomienia wielokrotnie pojawia się w jej przepisach, zarówno jako czynność dokonywana przez organy podatkowe, np. zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia (art. 70), jak i jako czynność dokonywana przez podatnika, np. zawiadomienie organu podatkowego o zmianie adresu do doręczeń (art. 146). Powyższa ustawa nie zawiera jednak legalnej definicji tego pojęcia. Zgodnie z językowym znaczeniem, "zawiadomienie" to "dokument lub list zawiadamiający o czymś", natomiast "zawiadomić" to "przekazać komuś wiadomość" (https://sjp.pwn.pl/). Jest to więc czynność z kategorii tych, o której sąd wspomniał w przytoczonym wyżej orzeczeniu, a mianowicie taka, za pomocą której podatnik komunikuje się z organami podatkowymi, informuje je bowiem o okolicznościach faktycznych, mających znaczenie prawne.

W świetle powyższego, w przekonaniu Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości stanowisko, że pod pojęciem "podania" użytego w art. 170 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć również "zawiadomienie", o którym mowa w art. 117ba § 4 Ustawy OP art. 15d ust. 4 Ustawy CIT. Pośrednio zasadność powyższego stanowiska można wywieść z opublikowanych na stronie podmiotowej Ministra Finansów wyjaśnień dotyczących Białej listy (https://www.podatki.gov.pl/vat/bezpieczna-transakcja/wykaz-podatnikow-vat/q-a-wykaz-podatnikow - vat/). W wyjaśnieniach tych, na pytanie nr 16: "Co się stanie gdy zawiadomienie o płatności za transakcję na inny rachunek niż wskazany w wykazie zostanie przekazany do naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy dla mojego kontrahenta?" udzielono odpowiedzi, że "Naczelnik, który otrzyma zawiadomienie o zleceniu przelewu na rachunek, którego nie ma na wykazie podatników VAT, a nie będzie właściwy dla wystawcy faktury, przekaże takie zawiadomienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego". Skoro Minister Finansów udzielając odpowiedzi na tak zadane pytanie, nie zakwestionował skuteczności zawiadomienia przekazanego do niewłaściwego organu, lecz wskazał jedynie, że zostanie ono przekazane do organu właściwego, to zasadny jest wniosek, że zdaniem Ministra Finansów zawiadomienie to jest skuteczne. Wprawdzie w powyższej odpowiedzi nie powołano się wprost na art. 170 Ustawy OP, to jednak analizując treść tej odpowiedzi, w istocie wskazany w niej tryb postępowania jest uregulowany właśnie w tym przepisie.

W związku z powyższym, gdy w opisanym stanie faktycznym zawiadomienie zostanie przez Wnioskodawcę przekazane do niewłaściwego organu podatkowego w wymaganym terminie, to: organ ten zobowiązany jest ustalić organ właściwy i przekazać mu zawiadomienie, nawet jeżeli powyższe przekazanie przez organ niewłaściwy do organu właściwego zostanie dokonane po wymaganym terminie, to należy uznać, że na potrzeby stosowania analizowanych przepisów, powyższy termin został dochowany.

W konsekwencji zawiadomienie takie, jako skuteczne, pozwoli Wnioskodawcy na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wpłaconej na rachunek bankowy spoza Białej listy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Artykuł 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018 - dalej: "ustawa nowelizująca") poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. i art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. ww. art. weszły w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak, zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p. obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo ustawą nowelizującą został wprowadzony art. 15d ust. 4 u.p.d.o.p., zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., dalej jako: "ustawa VAT") - w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. - Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Ze złożonego wniosku wynika, że przedmiotem zainteresowania spółki jest interpretacja art. 15d ust. 4 u.p.d.o.p., w sytuacji gdy zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie zostanie złożone do naczelnika urzędu skarbowego innego niż właściwy dla wystawcy faktury.

W tym miejscu stosowne jest powołanie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) dotyczących odpowiedzialności solidarnej nabywcy towarów i usług oraz jego kontrahenta.

I tak, zgodnie z art. 117ba § 1, podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na rzecz którego dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Stosownie natomiast do art. 117ba § 2, podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, oraz który dokonał zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę należność, a z odrębnych przepisów wynika obowiązek dokonania zapłaty za pośrednictwem rachunku płatniczego.

W myśl art. 117ba § 3, przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Jak stanowi z art. 117ba § 4, zawiadomienie, o którym mowa w § 3, zawiera:

Z kolei 117ba § 5 stanowi, że Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w § 3, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jego wypełnienia, uwzględniając konieczność uproszczenia i usprawnienia procesu składania zawiadomień.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, na stronie Ministerstwa Finansów https://www.podatki.gov.pl/vat/bezpieczna-transakcja/wykaz-podatnikow-vat/q-a-wykaz-podatnikow-vat/ znajdują się odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące wykazu podatników VAT.

W odpowiedzi na pytanie 16 wskazano, że naczelnik, który otrzyma zawiadomienie o zleceniu przelewu na rachunek, którego nie ma na wykazie podatników VAT, a nie będzie właściwy dla wystawcy faktury, przekaże takie zawiadomienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zauważyć należy, że organy podatkowe działają w takiej sytuacji na podstawie stosownych przepisów Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 170 § 1 Ordynacji Podatkowej, jeżeli organ podatkowy, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je organowi właściwemu, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie.

Jednocześnie w myśl art. 170 § 2 Ordynacji Podatkowej, podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu określonego przepisami prawa uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

Wprawdzie powyższa zasada odnosi się bezpośrednio do pism w postępowaniu podatkowym (chodzi o podania, wnioski itp.), to jednak biorąc pod uwagę przytoczoną powyżej odpowiedź Ministerstwa Finansów należy ją również przyjąć w odniesieniu do zawiadomienia o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ZAW-Nr), o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji Podatkowej.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca działał z najwyższą starannością, ale z powodu błędu lub niezawinionych przez niego okoliczności, zawiadomienie zostanie przesłane w wymaganym terminie 3 dni, ale do niewłaściwego dla wystawcy faktury urzędu skarbowego, omyłka taka nie spowoduje negatywnych następstw dla podatnika.

Tym samym stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT, gdy prześle w wymaganym terminie zawiadomienie, o którym mowa w art. 15d ust. 4 Ustawy CIT, również gdy zrobi to do urzędu skarbowego niewłaściwego dla wystawcy faktury - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.