0111-KDIB1-2.4010.448.2019.1.DP - Ustalenie przychodu w związku ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, czy też przychód ten należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, czy też przychód ten należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi marketingowe na rzecz podmiotów powiązanych (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wchodzących w skład Grupy.

Wnioskodawca planuje sprzedaż prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa do innej spółki z Grupy (spółki akcyjnej). W skład transakcji zbycia przedsiębiorstwa będą wchodzić między innymi aktywa trwałe, aktywa obrotowe, należności oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z tym przedsiębiorstwem. Strony ustaliły bowiem, iż Kupujący przejmie od Sprzedającego zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży.

Strony ustaliły, iż Kupujący przejmie, w trybie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego zobowiązania, tj. wstąpi w miejsce Sprzedającego jako dłużnik. Oświadczenia Wierzycieli o wyrażeniu zgody na zmianę dłużnika będą składane po dacie sprzedaży. W przypadku braku zgody Wierzyciela na zmianę dłużnika Kupujący będzie odpowiedzialny względem Sprzedającego za to, iż Wierzyciel Sprzedającego nie będzie żądał zapłaty kwoty przejmowanych zobowiązań i zobowiązuje się zapłacić kwotę stanowiącą przejmowane zobowiązanie na rzecz tego Wierzyciela. Zatem, cena sprzedaży (nabycia) przedsiębiorstwa określona w powyższy sposób jest ceną, jaką Kupujący zapłaci za przedsiębiorstwo i nie ulegnie ona po transakcji ani zmniejszeniu ani zwiększeniu.

Dodatkowo, w dniu sprzedaży przedsiębiorstwa przez Spółkę nastąpi przejęcie przez kupującego wszystkich pracowników Spółki sprzedającej na mocy art. 23 ⁽¹⁾ Kodeksu pracy.

Sprzedaż będzie dokonania po cenie rynkowej na podstawie wyceny biegłego. Wycena będzie przeprowadzona tzw. metodą berlińską, tj. jako średnia arytmetyczna dwóch wycen: wyceną skorygowanych aktywów netto oraz zdyskontowanych przepływów pieniężnych, co odpowiadać będzie specyfice prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa (przedsiębiorstwo usługowe).

Wycena (zarówno w części dotyczącej wartości skorygowanych aktywów netto jak i zdyskontowanych przepływów pieniężnych), uwzględnia zobowiązania wchodzące funkcjonalnie w skład przedsiębiorstwa, w związku z powyższym cena sprzedaży przedsiębiorstwa także uwzględnia zobowiązania wchodzące w skład przedsiębiorstwa i które zostaną razem z tym przedsiębiorstwem przeniesione na nabywcę przedsiębiorstwa.

W szczególności w części dotyczącej skorygowanych aktywów netto, zobowiązania wprost odejmowane są od aktywów przedsiębiorstwa. Natomiast, w części dotyczącej zdyskontowanych przepływów pieniężnych, zobowiązania z tytułu towarów i usług wpływają na mniejsze przepływy finansowe, a zobowiązania finansowe (oraz inne zobowiązania związane z przedsiębiorstwem, które nie stanowią zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług) bezpośrednio pomniejszają wynik tej części wyceny. W ujęciu całościowym, obie części wyceny, a w konsekwencji cena ostateczna po jakiej zbyte zostanie przedsiębiorstwo uwzględniają wszystkie zobowiązania funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem.

W konsekwencji należy wskazać, iż uwzględnienie zobowiązań w cenie przedsiębiorstwa nie oznacza, że kwota należna zbywcy zostanie podwyższoną o wartość przejętych do spłaty długów zbywcy lako element ceny nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, czy też przychód ten należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, a przychodu tego nie należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa.

Artykuł 55 ⁽¹⁾ Kodeksu cywilnego stanowi o tym, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Zgodnie z tym przepisem do składników przedsiębiorstwa należą m.in. wierzytelności, jednak co do zasady nie należą zobowiązania. Tak więc zbycie przedsiębiorstwa obejmuje co do zasady wyłącznie przeniesienie jego aktywów, w związku z czym długi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostają co do zasady przy zbywcy, który odpowiada za nie bez ograniczenia.

Nie oznacza to jednak, że przy zbyciu przedsiębiorstwa nie może dojść jednocześnie do przejęcia długu przez nabywcę. Podstawę prawną takiej czynności stanowi bowiem art. 519 Kodeksu cywilnego, który w § 1 wskazuje, iż osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Zgodnie natomiast z § 2 pkt 2 tego artykułu, przejęcie długu może nastąpić przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Taka też sytuacja wystąpi w odniesieniu do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, bowiem w wyniku dokonania transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa, na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego Kupujący przejmie od Spółki wszystkie zobowiązania Spółki związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę w ramach zbywanego przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli Spółki będących stroną danej umowy. Pomiędzy Spółką a Kupującym dojdzie więc do zbycia przedsiębiorstwa oraz przejęcia długu w postaci zobowiązań Spółki związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę w ramach zbywanego przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli Spółki, będących stroną danej umowy, o ile zgoda taka stosownie do przepisów prawa i właściwości danego stosunku prawnego będzie wymagana.

W odniesieniu do zobowiązań, które będą przejęte przez Kupującego - na gruncie prawa podatkowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w analizowanej sprawie nie dojdzie po stronie Spółki do powstania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy, bowiem w ocenie Wnioskodawcy nie można tutaj mówić o umorzeniu zobowiązań na gruncie podatkowym.

Artykuł 519 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest więc wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy. Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia.

Należy jednak podkreślić, iż w tym wypadku wierzyciel absolutnie nie rezygnuje (całkowicie lub częściowo) ze ściągania swoich należności, a zatem w przypadku instytucji przejęcia długu, nie można mówić o jego umorzeniu w wyżej opisanym znaczeniu. Zdaniem Wnioskodawcy przesłanką powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest warunek "nieodpłatności" umorzenia zobowiązań (przejęcia długu). Jak bowiem wynika z analizy przepisów ww. ustawy, przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy po stronie podatnika dochodzi do przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym. A zatem również i w takim podejściu nie można mówić o powstaniu przychodu, bowiem przejęcie przez Nabywcę zobowiązań Spółki funkcjonalnie związanych ze zbywanym przedsiębiorstwem, nie będzie mieć charakteru "nieodpłatnego", gdyż odzwierciedlone to zostanie w cenie sprzedaży przedsiębiorstwa. Jak bowiem wykazano w opisie zdarzenia przyszłego, przy kalkulacji ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, Spółka i Kupujący uwzględnili również fakt przejęcia zobowiązań Spółki przez Kupującego.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy zbycie przedsiębiorstwa wraz ze związanymi z nim funkcjonalnie zobowiązaniami nie doprowadzi do umorzenia tych zobowiązań. W konsekwencji, w takim przypadku nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko to zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, takich jak:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt 0115-KDIT3.4011.220.2019.2.MR,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 maja 2019 r" sygn. akt 0111-KDIB1-2.4010.61.2019.4.MM,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2019 r" sygn. akt 0114-KDIP3-1.4011.169.2019.l.MT,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 kwietnia 2019 r" sygn. akt 0114-KDIP3-1.4011.168.2019.1.MT,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. akt 0114-KDIP2-2.4010.193.2018.2.SO,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt 0111-KDIB1-1.4010.95.2018.5.NL,

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2018 r., sygn. akt 0111-KDIB1-2.4010.5.2018.1.MM.

W odniesieniu natomiast do sposobu ustalenia przychodu Spółki w związku z przeprowadzeniem planowanej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa, Wnioskodawca uważa, iż przychodem tym będzie kwota należna od Nabywcy (tj. cena sprzedaży przedsiębiorstwa), określona w zawartej przez Spółkę i Nabywcę umowie, przy czym wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z przenoszoną masą majątkową, które w ramach transakcji zostaną przejęte przez Nabywcę, nie powinna powiększać tak ustalonego przychodu - zobowiązania funkcjonalnie związane z przenoszoną masą majątkową powinny być bowiem w sensie prawnym oraz ekonomicznym i podatkowym traktowane na tożsamych zasadach co pozostałe składniki przedsiębiorstwa.

Należy bowiem zauważyć, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Z kolei ust. 2 niniejszego artykułu wskazuje, iż wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży (odpowiadająca wartości rynkowej przedsiębiorstwa, co potwierdza uzyskana wycena przeprowadzona przez niezależny, profesjonalny podmiot), tym samym przychód Spółki z tytułu przeprowadzenia przedmiotowej Transakcji powinien zostać określony na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a przychodu tego nie należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 dalej: "k.c.") do składników przedsiębiorstwa należą m.in. wierzytelności, jednak co do zasady nie należą zobowiązania. Zgodnie z art. 55² k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Tak więc zbycie przedsiębiorstwa to przeniesienie jego aktywów, w związku z czym długi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostają co do zasady przy zbywcy, który odpowiada za nie bez ograniczenia. Nie oznacza to jednak, że przy sprzedaży przedsiębiorstwa nie może dojść jednocześnie do przejęcia długu przez nabywcę. Podstawę prawną takiej czynności stanowi art. 519 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 519 § 1 k.c. osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Zgodnie z 519 § 2 pkt 2 k.c., przejęcie długu może nastąpić przez umowę między dłużnikiem,a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Umowa o przejęcie długu może stanowić element innej czynności prawnej (innej umowy).

Z powołanego 519 § 1 k.c. wynika, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przez przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy. Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia.

Można zatem uznać, że z chwilą skutecznego przejęcia długu wcześniej istniejący stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem, a wierzycielem kończy swój byt prawny.

Konstrukcja przejęcia długu nie zakłada jednak wygaśnięcia lub umorzenia zobowiązania, lecz zmianę jednego z podmiotów tego istniejącego zobowiązania na inny podmiot. Zgodnie z doktryną i praktyką prawa cywilnego, w sytuacji, w której dochodzi do przejęcia długu, dług ten nie podlega umorzeniu, lecz zachowuje swoją dotychczasową tożsamość.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepisy art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. nie definiują pojęcia przychodu, jednak zawarty w nich otwarty katalog przykładowych rodzajów przysporzeń stanowiących przychody pozwala na przyjęcie, że za przychody uznaje się przysporzenia o charakterze definitywnym (trwałe i bezzwrotne), które skutkują zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika, a nie zostały wyłączone na mocy przepisów art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodzić należy się więc z Wnioskodawcą, że w odniesieniu do zbywanych zobowiązań, wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie powstanie przychód z tytułu umorzenia zobowiązania zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p.

Jednocześnie, w świetle art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 u.p.d.o.p., wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 u.p.d.o.p., jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca, tj. X. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką świadczącą usługi w zakresie pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości na rzecz podmiotów powiązanych (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wchodzących w skład Grupy.

Wnioskodawca planuje sprzedaż prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa do innej spółki z Grupy (spółki akcyjnej). W skład transakcji zbycia przedsiębiorstwa będą wchodzić między innymi aktywa trwałe, aktywa obrotowe, należności oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z tym przedsiębiorstwem. Strony ustaliły bowiem, iż Kupujący przejmie od Sprzedającego zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży.

Strony ustaliły, iż Kupujący przejmie, w trybie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego zobowiązania, tj. wstąpi w miejsce Sprzedającego jako dłużnik. Oświadczenia Wierzycieli o wyrażeniu zgody na zmianę dłużnika będą składane po dacie sprzedaży. W przypadku braku zgody Wierzyciela na zmianę dłużnika Kupujący będzie odpowiedzialny względem Sprzedającego za to, iż Wierzyciel Sprzedającego nie będzie żądał zapłaty kwoty przejmowanych zobowiązań i zobowiązuje się zapłacić kwotę stanowiącą przejmowane zobowiązanie na rzecz tego Wierzyciela. Zatem, cena sprzedaży (nabycia) przedsiębiorstwa określona w powyższy sposób jest ceną, jaką Kupujący zapłaci za przedsiębiorstwo i nie ulegnie ona po transakcji ani zmniejszeniu ani zwiększeniu.

Dodatkowo, w dniu sprzedaży przedsiębiorstwa przez Spółkę nastąpi przejęcie przez kupującego wszystkich pracowników Spółki sprzedającej na mocy art. 23 ⁽¹⁾ Kodeksu pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1040).

Sprzedaż będzie dokonania po cenie rynkowej na podstawie wyceny biegłego. Wycena będzie przeprowadzona tzw. metodą berlińską, tj. jako średnia arytmetyczna dwóch wycen: wyceną skorygowanych aktywów netto oraz zdyskontowanych przepływów pieniężnych, co odpowiadać będzie specyfice prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa (przedsiębiorstwo usługowe).

Wycena (zarówno w części dotyczącej wartości skorygowanych aktywów netto jak i zdyskontowanych przepływów pieniężnych), uwzględnia zobowiązania wchodzące funkcjonalnie w skład przedsiębiorstwa, w związku z powyższym cena sprzedaży przedsiębiorstwa także uwzględnia zobowiązania wchodzące w skład przedsiębiorstwa i które zostaną razem z tym przedsiębiorstwem przeniesione na nabywcę przedsiębiorstwa.

W szczególności w części dotyczącej skorygowanych aktywów netto, zobowiązania wprost odejmowane są od aktywów przedsiębiorstwa. Natomiast, w części dotyczącej zdyskontowanych przepływów pieniężnych, zobowiązania z tytułu towarów i usług wpływają na mniejsze przepływy finansowe, a zobowiązania finansowe (oraz inne zobowiązania związane z przedsiębiorstwem, które nie stanowią zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług) bezpośrednio pomniejszają wynik tej części wyceny. W ujęciu całościowym, obie części wyceny, a w konsekwencji cena ostateczna po jakiej zbyte zostanie przedsiębiorstwo uwzględniają wszystkie zobowiązania funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem.

W konsekwencji należy wskazać, iż uwzględnienie zobowiązań w cenie przedsiębiorstwa nie oznacza, że kwota należna zbywcy zostanie podwyższona o wartość przejętych do spłaty długów zbywcy jako element ceny nabycia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwość, czy przychodem, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, czy też przychód ten należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa stanowi zbycie ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli nabywający wstępuje prawnie w wyodrębniony majątek swego poprzednika.

Na wartość przejmowanych składników majątkowych mogą mieć wpływ przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (zbywcy). Ustawodawca nie konkretyzuje, jakie zobowiązania należy uznać za funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą zbywcy, w doktrynie przyjmuje się, że chodzi o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania, związane z działalnością gospodarczą zbywającego. Są to wszelkie długi, które wpływają na funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Przejęcie zobowiązań powinno wpływać na określenie ceny za sprzedaż przedsiębiorstwa, która na podstawie art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. powinna odpowiadać cenie rynkowej. Zatem po stronie Wnioskodawcy (jako zbywcy) należy rozpoznać przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże jeżeli w cenie nie uwzględniono przejęcia zobowiązań za dodatkowy przychód uznać należy również wartość zobowiązań handlowych i kredytów.

W świetle powołanych przepisów (w szczególności art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p.) oraz opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że przychodem z odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa będzie cena wynikająca z umowy sprzedaży. Cena ta, co do zasady, powinna odpowiadać wartości rynkowej. W przedmiotowej sprawie cena ostateczna po jakiej zbyte zostanie przedsiębiorstwo uwzględnia wszystkie zobowiązania funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem. Jak wskazał Wnioskodawca, uwzględnienie zobowiązań w cenie przedsiębiorstwa nie oznacza, że kwota należna zbywcy zostanie podwyższona o wartość przejętych do spłaty długów zbywcy, jako element ceny nabycia. Powyższe oznacza, że kwota do zapłaty przez nabywcę będzie pomniejszona o przejęte przez niego zobowiązania, które będzie następnie regulował z własnych środków. Pomniejszenie oszacowanej dla potrzeb transakcji sprzedaży wartości przedsiębiorstwa o wartość przejętych zobowiązań nie oznacza, że "cena określona w umowie", która na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi przychód podatkowy, również może być o tę wartość zobowiązań pomniejszona. Jest to bowiem jedynie skutek wzajemnych rozliczeń stron umowy sprzedaży przedsiębiorstwa z jednoczesnym przejęciem długów, który podatkowo nie może różnić się od sytuacji, w której Wnioskodawca najpierw zbywa przedsiębiorstwo (wykazując przychód w całej jego wartości), a następnie z otrzymanych środków sam spłaciłby zobowiązania. W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż przychodem Wnioskodawcy, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży (odpowiadająca wartości rynkowej przedsiębiorstwa, co potwierdza uzyskana wycena przeprowadzona przez niezależny, profesjonalny podmiot), tym samym przychód Spółki z tytułu przeprowadzenia przedmiotowej Transakcji powinien zostać określony na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przychodu tego nie należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa.

Wskazać bowiem należy, że po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże z uwagi, że w cenie przedsiębiorstwa, kwota należna zbywcy nie zostanie podwyższona o wartość przejętych do spłaty długów zbywcy, jako element ceny nabycia za dodatkowy przychód należy więc uznać wartość zobowiązań Wnioskodawcy przejętych przez Nabywcę.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.