0111-KDIB1-2.4010.44.2020.2.DP - Prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2020 r. (data wpływu 3 lutego 2020 r.), uzupełnionym 16 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 10 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.44.2020.1.DP wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia 16 marca 2020 r. (data wpływu do Organu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Lata obrotowe Spółki są tożsame z latami kalendarzowymi. W 2018 r. Spółka osiągnęła przychody z działalności pozarolniczej w wysokości niższej niż 1,2 mln EURO oraz przychody z działalności rolniczej w wysokości wyższej niż 1,2 mln EURO. W konsekwencji łączna wartość przychodów z działalności pozarolniczej i rolniczej przekroczyła równowartość 1,2 mln EUR, z tym że równowartość przychodów z działalności pozarolniczej była niższa niż 1,2 mln EUR tj. limit uprawniający do spełnienia definicji "małego podatnika" zgodnie z art. 4a pkt 10 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "Ustawa") w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r. W 2018 r. Spółka nie osiągnęła dochodu podatkowego, zatem należny podatek CIT za 2018 r. był zerowy. W 2019 r. Spółka była obowiązana do opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, ponieważ wystąpił dochód podatkowy. Spółka dokonywała kalkulacji należnych zaliczek na podatek dochodowy za okresy miesięczne i nie wybrała opłacania zaliczek uproszczonych zgodnie z art. 25 ust. 6 Ustawy. W 2019 r. suma przychodów z działalności pozarolniczej i działalności rolniczej nie przekroczyła 1,2 mln EUR. Spółka nie została utworzona w wyniku przekształceń oraz w ramach czynności określonych w art. 19 ust. 1a oraz 1c Ustawy. Spółka nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej.

W piśmie z 16 marca 2020 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o informację, że w 2018 r. Spółka osiągnęła przychody (w tys. zł):

* z działalności rolniczej - 5.873.000 zł,

* z działalności pozarolniczej - 849.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy stawka podatku CIT od dochodów innych niż z zysków kapitałowych wynosi 9% podstawy opodatkowania, w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych równowartości 1,2 mln EURO przeliczonej według średniego kursu EURO ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1g w zw. z art. 4a pkt 10 Ustawy prawo do stosowania obniżonej stawki CIT na etapie kalkulacji zaliczek mają "mali podatnicy", a nie podatnicy wymienieni w art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy.

Zgodnie z art. 4a pkt 10 Ustawy, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Wobec powyższego do zastosowania stawki 9% konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków tj.:

Spełnienie pierwszego warunku wynika bezpośrednio z przedstawionego stanu faktycznego. W ocenie podatnika drugi warunek został również spełniony. W 2018 r. Spółka osiągnęła przychody z działalności pozarolniczej w wysokości niższej niż 1,2 mln EURO oraz przychody z działalności rolniczej w wysokości wyższej niż 1,2 mln EURO. W konsekwencji łączna wartość przychodów z działalności pozarolniczej i rolniczej przekroczyła równowartość 1,2 mln EUR, z tym że równowartość przychodów z działalności pozarolniczej była niższa niż 1,2 mln EUR tj. limit uprawniający do spełnienia definicji "małego podatnika" zgodnie z art. 4a pkt 10 Ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przychody z działalności rolniczej nie powinny być składową przychodów w zakresie ustalenia statusu "małego podatnika" zgodnie z art. 4a pkt 10 Ustawy. Skoro przychody z działalności pozarolniczej w 2018 r. nie przekroczyły równowartości 1,2 mln EUR, to warunek wymieniony w pkt 2 został również spełniony, a tym samym Spółka miała prawo stosowania stawki 9% przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca osiąga przychody zarówno z działalności pozarolniczej jak i z działalności rolniczej. Łączna wartość przychodów w 2018 r. (zarówno z działalności pozarolniczej jak i z działalności rolniczej) przekroczyła równowartość 1.200.000 mln euro, jednakże przychody z działalności pozarolniczej nie przekroczyły równowartości 1,2 mln euro i wyniosły 849 tys. zł. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy wpłacając zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. miał on prawo do zastosowania 9% stawki.

Biorąc powyższe pod uwagę, na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Pojęcie działalności rolniczej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostało określone w art. 2 ust. 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacja art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., wskazuje, że przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zawarty w tym przepisie zwrot normatywny "przychodów z działalności rolniczej" oznacza, że ustawodawca odwołuje się w nim do efektów działalności rolniczej (jej przychodów), a nie do działalności rolniczej jako takiej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a i art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

* z zysków kapitałowych oraz

* z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Wydzielając odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to, że konieczność rozdzielania źródeł przychodów na "przychody operacyjne" i "zyski kapitałowe" nie ma zastosowania jedynie do określonych podmiotów zajmujących się działalnością finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła "zyski kapitałowe" stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 u.p.d.o.p., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

* 19% podstawy opodatkowania;

* 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma zatem zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Regulacje wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej - 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c u.p.d.o.p. Wyłączenia te, jak wynika z wniosku, nie mają jednak do Wnioskodawcy zastosowania.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d u.p.d.o.p., podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e u.p.d.o.p.).

Definicja "małego podatnika" została zawarta w art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p., zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2019 r. za małego podatnika uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2018 r. nie przekroczyła kwoty 5.135.000 zł. W 2018 r. pierwszym dniem roboczym października był 1 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2018 r. Nr 190/A/NBP/2018) wynosił 4,2795 zł x 1.200.000 = 5.135.400 zł, w zaokrągleniu 5.135.000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sformułowanie "wartość przychodu ze sprzedaży" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

W myśl art. 25 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1b u.p.d.o.p., podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g u.p.d.o.p., podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że:

* rok obrotowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym;

* w 2018 r. Spółka osiągnęła przychody z działalności pozarolniczej w wysokości 849 tys. zł;

* w 2019 r. Spółka osiągnęła przychody z działalności pozarolniczej w wysokości niższej niż 1.200.000 euro;

* do Spółki nie znajdą zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a-1c u.p.d.o.p.;

* Spółka w 2019 r. opłacała zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za okresy miesięczne stosując stawkę 9% i nie stosowała zaliczek w uproszczonej formie.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy w pierwszej kolejności odnieść się do brzmienia przytaczanego wcześniej art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p. Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka w 2018 r. osiągnęła przychody z działalności pozarolniczej w wysokości niższej niż 1.200.000 euro tj. w wysokości 849 tys. zł. Należy w tym miejscu wskazać Wnioskodawcy, że przy ustalaniu czy Spółka spełnia przesłanki uznania jej za "małego podatnika" w świetle przepisu art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p., bierze się pod uwagę "przychody ze sprzedaży" wraz z kwotą należnego podatku VAT. Jeżeli jednak - jak wskazano w uzupełnieniu wniosku - przychody Spółki z pozarolniczej działalności gospodarczej w 2018 r. wyniosły 849 tys. zł, to można uznać że w 2018 r. Spółka spełniała warunki uznania jej za "małego podatnika".

Pojęcie przychodu jest pojęciem szerszym od pojęcia przychodu ze sprzedaży, obejmuje bowiem wszelkie przysporzenia (nie tylko te których źródłem jest sprzedaż). Skoro zatem przychody z działalności pozarolniczej Spółki wyniosły w 2018 r. 849 tys. zł to nawet zakładając, że całość przychodu pochodzi ze sprzedaży to po jego powiększeniu o kwotę należnego podatku od towarów i usług, wartość ta nie przekroczy równowartości 1,2 mln euro.

Odnosząc się natomiast do możliwości skorzystania przez Spółkę z preferencyjnej 9% stawki podatku CIT należy zaznaczyć, że przy ustalaniu limitu przychodów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., do uzyskania którego przychody (dochody) mogą być opodatkowane preferencyjną 9% stawką podatkową należy uwzględnić wszystkie przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę z pozarolniczej działalności gospodarczej bez względu na to czy ich źródłem jest sprzedaż czy też nie.

Przepis ten w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p. nie odwołuje się wyłącznie do pojęcia "przychodów ze sprzedaży" lecz pojęcia "przychodów", a zatem do wszystkich przychodów, także przychodów z zysków kapitałowych, czy przychodów, których uzyskanie skutkuje osiągnięciem dochodu korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania. Tym samym, przekroczenie kwoty 1.200.000 euro przychodu o jakim mowa w omawianym przepisie, skutkuje utratą możliwości stosowania preferencyjnej 9% stawki podatkowej i zgodnie z art. 25 ust. 1g u.p.d.o.p. rodzi konieczność obliczania zaliczek według wyższej stawki.

Reasumując, jeżeli przychody Wnioskodawcy w 2019 r. nie przekroczyły kwoty 1.200.000 mln euro i do Wnioskodawcy nie mają zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a-1c u.p.d.o.p., a w 2018 r. spełniał on warunki uznania go za "małego podatnika" to Spółka miała prawo do zastosowania stawki 9% do kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. w zakresie dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.