0111-KDIB1-2.4010.426.2018.2.AW - Uproszczona forma opłacania zaliczek na podatek CIT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 24 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości opłacania w 2019 r. zaliczek na podatek dochodowy w formie uproszczonej na podstawie zeznania CIT-8 za 2017 r. (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości opłacania w 2019 r. zaliczek na podatek dochodowy w formie uproszczonej na podstawie zeznania CIT-8 za 2017 r.

Wniosek został uzupełniony pismem z 24 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 października 2018 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.426.2018.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Ośrodek") jest samorządową wojewódzką osobą prawną. Utworzony został przez Wojewodę Zarządzeniem z dnia 1 kwietnia 1998 r. w sprawie utworzenia Wnioskodawcy i nadania mu statutu. Działalność prowadzi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 z późn. zm.) oraz rozporządzenia wykonawcze do ww. ustawy. Gospodarkę finansową Wnioskodawca prowadzi na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 października 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków gospodarki finansowej wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego oraz szczegółowych warunków ewidencji przychodów i kosztów związanych z działalnością ośrodka (Dz. U. z 2002 r. Nr 176, poz. 1443) oraz w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 395 z późn. zm.).

Zgodnie ze statutem oraz art. 117 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym do zadań Ośrodka należy:

Ośrodek może wykonywać inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego jak również wykonywać działalność gospodarczą.

Przychodami Ośrodka (zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym) są:

Ośrodek ponosi koszty (zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym) z tytułu:

W związku z tym, że działalność Ośrodka jest działalnością oświatową, dlatego zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.) - dalej zwaną również ustawą CIT - dochody Ośrodka podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych w części przeznaczonej na ten cel.

W swojej działalności Wnioskodawca co miesiąc ponosi jednak takie wydatki jak np. wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, które nie są kosztem uzyskania przychodu w ujęciu podatkowym. Dochody, którymi te wydatki zostały sfinansowane podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W styczniu 2017 r. Ośrodek pisemnie poinformował Naczelnika Urzędu Skarbowego, że na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT przyjął uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w roku 2017. Ośrodek przewidywał, że będzie zobowiązany naliczyć podatek od dochodów, które przeznaczy na finansowanie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (np. wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, dalej: PFRON). Wysokość zaliczki miesięcznej została naliczona w oparciu o CIT-8 zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r., w wysokości 1/12 podatku należnego.

W zeznaniu CIT-8 za 2015 r., będącym podstawą naliczenia wysokości zaliczek miesięcznych podatku na 2017 r., Wnioskodawca wykazał uzyskane przychody w poz. 30 części D.1. Przychody, a poniesione koszty uzyskania przychodów w poz. 35 części D.2. Koszty uzyskania przychodów. W ten sposób w poz. 41 części D.3. Dochód/strata powstał dochód. Dochód ten, po pomniejszeniu o dochód, który został przeznaczony na pokrycie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (np. wpłaty na PFRON) został ujęty w załączniku CIT-8/0 w poz. 8 części B.1 Dochody (przychody) wolne lub zwolnione od podatku. Ta część dochodu, która została wydatkowana na pokrycie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów została wykazana w poz. 50 części E.2. Podstawa opodatkowania/strata. W ten sposób w poz. 60 części F. Obliczenie należnego podatku, obliczył należny podatek. W części G. Kwoty należnych zaliczek miesięcznych wpisał kwoty odprowadzonych w formie uproszczonej zaliczek miesięcznych. Ustaloną (różnicę) kwotę do zapłaty Wnioskodawca przelał na konto Urzędu Skarbowego po zakończeniu roku podatkowego.

Za 2017 r. Ośrodek osiągnął stratę. W tym roku dokonał również wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (np. wpłaty na PFRON), które sfinansował dochodami zwolnionymi z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym tę część dochodów jako podlegającą opodatkowaniu wykazał w poz. 149, a podatek należny od tych dochodów w poz. 150 części K. Inne zobowiązania podatkowe zeznania CIT-8. Przesyłane w formie uproszczonej co miesiąc zaliczki na poczet podatku od tych dochodów Wnioskodawca wykazał w części G. zeznania. Po otrzymaniu pisma z Urzędu Skarbowego Wnioskodawca ostatecznie złożył korektę zeznania CIT-8 i dochody wydatkowane na pokrycie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i należny podatek od tych dochodów w poszczególnych miesiącach, Wnioskodawca wykazał w części J. Odrębne zobowiązanie podatkowe.

W piśmie jakie Urząd Skarbowy skierował do Wnioskodawcy, prosił o złożenie korekty do zeznania CIT-8 z powodu bezzasadnego wypełnienia poz. 149 i 150 zeznania. Poinformował również, że jeżeli podatnik w roku 2017 wydatkował dochody, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT na inne cele niż określone w przepisach, albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie z nich wynikających - art. 25 ust. 4 ustawy jw. - winien je wykazać w części J. zeznania CIT-8.

W związku z koniecznością rozliczenia podatku wykazanego w CIT-8 za 2017 r. Wnioskodawca przesłał do Urzędu Skarbowego pismo z prośbą o zwrot nadpłaty podatku, gdyż przesłane zaliczki comiesięczne w formie uproszczonej przewyższały podatek należny. Urząd Skarbowy wydał postanowienie, w którym zaliczył powstałą nadpłatę w wysokości sumy dwunastu miesięcznych zaliczek przekazanych przez Wnioskodawca w formie uproszczonej na poczet należnego podatku wykazanego w części J. zeznania i odsetek, które naliczył od nieterminowej zapłaty podatku należnego za poszczególne miesiące, wykazanego w tej części zeznania.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że za rok 2016 osiągnął dochód.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Ośrodek będzie mógł w roku 2019 opłacać zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej na podstawie zeznania CIT-8 za 2017 r., w którym należny podatek wykazany jest w odniesieniu do poszczególnych miesięcy w części J. Odrębne zobowiązanie podatkowe? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie uprawnienia do tego, czy CIT-8 zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r. będzie mogło stanowić podstawę do skorzystania na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT z uproszczonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w roku przyszłym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z takiej możliwości będzie mógł skorzystać, ponieważ w zeznaniu CIT-8 za 2017 r. w części J. wykazany został podatek należny, a działalność trwała cały rok podatkowy. Zdaniem Wnioskodawcy niemożność skorzystania z uproszonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych przez Wnioskodawcę w oparciu o zeznanie CIT-8 za 2017 r. byłoby naruszeniem równości podmiotów wobec prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 4 tej ustawy jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca wskazał, że w związku z tym, że działalność jego jest działalnością oświatową, dlatego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. dochody Wnioskodawcy są wolne od podatku w części przeznaczonej na ten cel.

W świetle bowiem art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Na podstawie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p., podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Na mocy art. 25 ust. 7 u.p.d.o.p. podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

Według art. 25 ust. 7a u.p.d.o.p. zawiadomienie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, dotyczy lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Przepis art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Jak wynika z opisu sprawy, w swojej działalności Wnioskodawca co miesiąc dokonuje wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Dochody, którymi te wydatki zostały sfinansowane podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W styczniu 2017 r. Ośrodek poinformował Naczelnika Urzędu Skarbowego, że na podstawie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. przyjął uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w roku 2017.

Za 2017 r. Ośrodek osiągnął stratę. W tym roku dokonał również wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (np. wpłaty na PFRON), które sfinansował dochodami zwolnionymi z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

W związku z tym tę część dochodów - jako podlegającą opodatkowaniu - wykazał w zeznaniu CIT-8. Za 2016 r. Ośrodek osiągnął dochód.

Biorąc pod uwagę opisany stan sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że cytowany powyżej art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. przewiduje możliwość wpłacania zaliczek miesięcznych w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Aby w danym roku podatkowym, którym w rozpatrywanym przypadku ma być rok 2019, skorzystać z uproszczonej formy wpłacania zaliczek należy odnieść się do zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy czyli zeznania złożonego w 2018 r. Ponieważ na podstawie art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym składa się do końca trzeciego miesiąca roku następnego - zeznanie złożone w 2018 r. dotyczy wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w 2017 r.

Jak wynika z opisu sprawy, za 2017 r. Ośrodek osiągnął stratę.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem w związku z wykazaną przez Wnioskodawcę stratą za 2017 rok podatkowy, u Wnioskodawcy nie wystąpił podatek należny, o którym mowa w art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. (podatek należny wykazany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Wobec powyższego Wnioskodawca nie ma możliwości wpłacania zaliczek miesięcznych w roku 2019 w uproszczonej formie, ponieważ nie może ich odnieść do podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p. za rok 2017.

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nie można podatku należnego od odrębnych zobowiązań podatkowych (część J. CIT-8) utożsamiać z podatkiem należnym w rozumieniu art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. Podatek, do wykazania którego zobowiązany jest Wnioskodawca na podstawie art. 25 ust. 4 u.p.d.o.p. (w części J. CIT-8), dotyczy bowiem dochodów wydatkowanych na inne cele niż określone w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. Nie można więc traktować go na równi z podatkiem należnym wykazywanym w zeznaniu rocznym na podstawie art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p., do którego odnoszą się zasady wpłacania podatku w formie uproszczonej.

Jak wskazuje zdanie pierwsze cytowanego wcześniej art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p. podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. W przypadku 2019 r. zaliczki - na podstawie zdania pierwszego powołanego przepisu - należy odnieść do 2017 r.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na zdanie drugie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p., zgodnie z którym jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. W rozpatrywanym przypadku jest to 2016 r.

Jak podano w opisie zdarzenia przyszłego, za 2016 r. Wnioskodawca osiągnął dochód i jeśli po pomniejszeniu podstawy opodatkowania Wnioskodawca wykazał podatek należny za ten rok, to podstawę do skorzystania, na podstawie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p., z uproszczonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. stanowić będzie mogło zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) - CIT-8 - za 2017 r. będzie mogło stanowić podstawę do skorzystania, na podstawie art. 25 ust. 6 u.p.d.o.p., z uproszczonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2019 r. - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.