0111-KDIB1-2.4010.416.2019.1.AK - Opodatkowanie u źródła wynagrodzenia za usługi informatyczne i licencje.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Usługi informatyczne i Licencje "end-user" nabywane od Nierezydenta, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług i licencji - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w ustalenia, czy Usługi informatyczne i Licencje "end-user" nabywane od Nierezydenta, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług i licencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm..; dalej: "ustawa o CIT"). W związku z tym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży (...). Oprócz zadań związanych bezpośrednio z głównym przedmiotem działalności, Wnioskodawca realizuje również zadania w ramach działalności wspomagającej główną działalność - chodzi o różne obszary prowadzenia działalności gospodarczej począwszy od administracji poprzez finanse, księgowość, marketing aż po human resources (HR).

W związku z prowadzoną działalnością wspomagającą Wnioskodawca nabywa od podmiotu zagranicznego X z siedzibą w Wielkiej Brytanii, tj. nierezydenta podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT (dalej: "Nierezydent"), m.in. usługi informatyczne polegające na wdrożeniu i testowaniu oprogramowania, usługi serwisowe, usługi utrzymania/wsparcia - maintanance (dalej: "Usługi informatyczne"). Usługi informatyczne nabywane od Nierezydenta mogą, w zależności od potrzeb i złożonego zamówienia, obejmować pełen opisany zakres usług lub tylko ich część. Ponadto opisane Usługi informatyczne mogą być również nabywane przez Wnioskodawcę od innych podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów podatkowych w rozumieniu ustawy o CIT (dalej: "Nierezydenci"). Wspomniane Usługi informatyczne to świadczenia inne niż nabycie licencji na programy komputerowe (za wyjątkiem licencji opisanych poniżej). Są to usługi umożliwiające faktyczne funkcjonowanie programów komputerowych/aplikacji jak instalacja programów komputerowych, czynności wdrożeniowe i dostosowawcze, integracja systemowa, uruchomienie. Ponadto Usługi informatyczne mogą również obejmować wsparcie techniczne (tzw. maintanace): bieżącą konserwację, rozwiązywanie bieżących problemów systemowych, wsparcie użytkowników (help-desk), wsparcie techniczne, usługi zdalnego monitorowania i konserwacji, dostosowanie użyteczności do aktualnych potrzeb biznesowych, aktualizacja oprogramowania, hardware provisioning (dostarczanie niezbędnego sprzętu IT, np. serwery, dyski pamięci, elementy sieci), dystrybucja (instalowanie) oprogramowania na serwerach (w tym instalacja zbiorcza oraz/lub automatyczna), dostarczanie platform wizualizacyjnych (np. takie jak VMware), które pozwalają na tworzenie na jednym serwerze/komputerze wielu wirtualnych serwerów.

W ramach nabywanych Usług informatycznych niezbędnym może być również nabywanie licencji niezbędnych do korzystania z pozostałych, wcześniej opisanych elementów Usług informatycznych. Są to licencje typu "end-user" (dalej: "Licencje "end-user"). Przykładem takiej sytuacji może być zainstalowanie na serwerze przez dostawcę Usług informatycznych wymaganego przez Spółkę oprogramowania wraz z udostępnieniem Spółce licencji na korzystanie z tego oprogramowania. W ramach przedmiotowych licencji Spółka otrzyma jedynie osobiste, niewyłączne i nieprzenoszalne prawo na korzystanie z oprogramowania. Licencje "end-user" nabywane przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby jego własnej działalności. Wnioskodawca w ramach nabytych Licencji "end-user" nie nabędzie uprawnień do dalszej sublicencji, sprzedaży czy też innej formy rozpowszechniania oprogramowania. Wnioskodawca nie będzie również uprawniony do wprowadzania zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu objętym Licencją "end-user". Innymi słowy, Wnioskodawca będzie jedynie uprawniony do użytkowania egzemplarza oprogramowania jako użytkownik końcowy.

Spółka zaznacza, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy charakteru płatności jako takich. Spółka chce potwierdzić, że opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Usługi informatyczne oraz Licencje "end-user", z uwagi na swój charakter, nie stanowią świadczeń wymienionych w ustawie o CIT, w związku z czym nie są objęte obowiązkiem poboru podatku u źródła w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wskazane Usługi informatyczne nabywane przez Wnioskodawcę od Nierezydenta mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług?

2. Czy wskazane Licencje "end-user" nabywane przez Wnioskodawcę od Nierezydenta mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych licencji?

1. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane Usługi informatyczne, nabywane przez niego od Nierezydenta, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane Licencje "end-user", nabywane przez niego od Nierezydenta, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu wspomnianych licencji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT).

Natomiast art. 26 ust. 1 stanowi, że co do zasady osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, przekroczy 2 000 000 zł płatnicy są co do zasady obowiązani pobrać w dniu wypłaty wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy u źródła od tych wypłat według stawki określonej w art. 21 ust. 1 od nadwyżki ponad 2 000 000 zł, o czym stanowi art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało wyłączone do dnia 31 grudnia 2019 r. na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 31 grudnia 2018 r.

Powyższe oznacza, że co do zasady przy płatnościach wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta nierezydenta - przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości zastosowania stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku. Innymi słowy, w przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej nierezydenta zastosowanie znajdą reguły określone w ustawie o CIT.

Wspomniany art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

(...)

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

(...)

Jednakże w art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ustawodawca wskazuje, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Usługi informatyczne oraz Licencje "end-user" nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Nie znajdują zatem do nich zastosowania przepisy art. 26 ustawy o CIT, dotyczące poboru zryczałtowanego podatku u źródła. Wnioskodawca nie musi również posiadać aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Nierezydenta aby skorzystać z niższej stawki zryczałtowanego podatku u źródła (lub możliwości jego niepobrania) przewidzianej w odpowiedniej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania gdyż zryczałtowany podatek u źródła w ogóle nie wystąpi w odniesieniu do Usług informatycznych oraz Licencji "end-user" będących przedmiotem wniosku.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła w Polsce podlegają usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia o podobnym charakterze. Poprzez zamieszczenie na jego końcu sformułowania "świadczenia o podobnym charakterze" ustawodawca pozostawił otwarty katalog świadczeń, które mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Jednakże nie można zakładać, że obejmuje on wszystkie nie wymienione w nim usługi niematerialne.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

W opinii Wnioskodawcy, Usługi informatyczne nie stanowią świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W szczególności nie są to świadczenia doradcze, zarządzania i kontroli lub przetwarzania danych.

Zgodnie z wykładnią literalną pojęcie "doradztwo" oznacza udzielanie fachowych porad. Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jasno wynika, że w ramach świadczenia Usług informatycznych nie będą udzielane porady w zakresie prowadzonej przez Spółkę działalności. Nabywane przez Spółkę Usługi informatyczne będą polegać bowiem na aktywności o charakterze technicznym, wykonawczym (nie doradczym), wyrażającej się w zapewnieniu Spółce wsparcia w określonych obszarach IT.

Pojęcie "przetwarzania danych" dotyczy natomiast czynności mających charakter odtwórczy i obejmuje elementy takie jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczanie oraz udostępnianie zbiorów danych. "Przetwarzać" zatem to przykładowo "opracować zebrane dane". Wobec powyższego, zdaniem Spółki, nabywane Usługi informatyczne nie są podobne do usług przetwarzania danych bowiem ich celem jest realne wsparcie techniczne o charakterze wykonawczym, a nie przetwarzanie/opracowywanie istniejących zbiorów danych.

W odniesieniu do usług zarządzania i kontroli, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl):

Zakres Usług informatycznych jest bezsprzecznie inny od samego sprawowania zarządu/kontroli, ponieważ Usługi informatyczne obejmują czynności o charakterze wykonawczym, technicznym, a nie nadzorczym/zarządczym.

Usługi informatyczne nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Na gruncie przywołanej regulacji trudno również stwierdzić aby Usługi informatyczne, o których mowa we wniosku odpowiadały swym charakterem któremukolwiek świadczeniu wskazanemu w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (jako świadczenia o podobnym charakterze).

Ponadto, świadczenie Usług informatycznych nie powoduje uzyskania przez Nierezydenta przychodu z tytułu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w szczególności z praw autorskich lub praw pokrewnych czy też z know-how (Licencje "end-user" nabywane od Nierezydentów w opinii Wnioskodawcy również nie mieszczą się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT - argumentacja poniżej). Wspomniane Usługi informatyczne to świadczenia inne niż nabycie licencji na programy komputerowe. W związku z tym, wypłata przez Wnioskodawcę na rzecz danego Nierezydenta wynagrodzenia za przedmiotowe usługi informatyczne, serwisowe i maintanance nie jest objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła. Niniejsze nie jest w szczególności uzależnione od dysponowania przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji podatkowej danego Nierezydenta, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu niniejszych usług.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż w zakresie Usług informatycznych otrzymał interpretację indywidualną prawa podatkowego potwierdzającą, że opisane Usługi informatyczne nie są objęte katalogiem świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zatem wypłata wynagrodzenia za Usługi informatyczne nie powoduje obowiązków związanych z poborem zryczałtowanego podatku u źródła (interpretacja indywidualna z 26 kwietnia 2019 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.97.2019.1.PW).

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawcy, wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do wynagrodzenia za Licencje "end-user" wypłacanego przez Spółkę wymaga uwzględnienia postanowień ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej: "Ustawa o prawie autorskim").

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Przepis ten zawiera ogólną normę, opisującą utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Natomiast art. 1 ust. 2 pkt 1 tej samej ustawy stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory "wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)". Regulacje odnośnie programów komputerowych zostały zawarte w art. 74 Ustawy o prawie autorskim. Ustęp 1 tego artykułu stanowi, że "programy komputerowe podlegają ochronie analogicznie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 1 tej ustawy nie stanowią inaczej". Kolejny ustęp tego samego artykułu mówi o tym, że "ochrona jaka zostaje przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia".

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z art. 50 Ustawy o prawie autorskim odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:

Jednocześnie w myśl art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego (...) obejmują prawo do:

Z powyższych regulacji wynika, że opłaty za wykorzystywanie oprogramowania wyłącznie dla własnych potrzeb, bez prawa do modyfikowania, kopiowania, rozpowszechniania czy dalszego udostępniania programu, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu należności licencyjnej. W takiej sytuacji nie dochodzi bowiem do nabycia licencji rozumianej jako prawo do rozporządzania programem komputerowym na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 lub w art. 74 ust. 4 przepisów Ustawy o prawie autorskim, lecz wyłącznie prawo do korzystania z danego egzemplarza programu komputerowego.

Należy zatem stwierdzić, że płatności z tytułu nabycia Licencji "end-user" dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz danego Nierezydenta, nie będą stanowić należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka otrzyma jedynie osobiste, niewyłączne i nieprzenoszalne prawo do korzystania z oprogramowania. Licencje "end-user" nabywane przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby jego własnej działalności. Wnioskodawca w ramach nabytych Licencji "end-user" nie nabędzie prawa do dalszej sublicencji, sprzedaży czy też innej formy rozpowszechniania oprogramowania. Wnioskodawca nie będzie również uprawniony do wprowadzania zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu objętym Licencją "end-user". Innymi słowy, Wnioskodawca będzie jedynie uprawniony do użytkowania egzemplarza oprogramowania jako użytkownik końcowy. Licencje "end-user" nabywane przez Spółkę charakteryzują się zatem bardzo wąskim zakresem uprawnień, które sprowadzają się do użytkowania nabytego oprogramowania wyłącznie jako jego użytkownik końcowy.

W związku z tym, wypłata przez Wnioskodawcę na rzecz danego Nierezydenta wynagrodzenia za przedmiotowe Licencje "end-user" nie jest objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła. Niniejsze nie jest w szczególności uzależnione od dysponowania przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji podatkowej danego Nierezydenta, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu niniejszych licencji.

Podobne stanowisko jest prezentowane w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, np.:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 stycznia 2018 r., sygn.: 0111-KDIB1-2.4010.470.2017.1.BG,

* interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 17 listopada 2016 r., sygn.: IPPB5/423-885/13-12/S/PS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 sierpnia 2019 r., sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.233.2019.2.MR,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 sierpnia 2018 r" sygn.: 0111-KDIB1-3.4010.222.2019.2.JKT,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 sierpnia 2019 r., sygn.: 0111-KDIB1-1.4010.249.2019.4.BS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 sierpnia 2019 r., sygn.: 0111-KDIB2-3.4010.164.2019.2.HK,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lipca 2019 r., sygn.: 0111-KDIB1-1.4010.193.2019.1.BS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 kwietnia 2019 r., sygn.: 0111-KDIB2-1.4010.164.2019.1.MJ,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 maja 2018 r., sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.91.2018.1.PW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.