0111-KDIB1-2.4010.251.2017.1.MM - Ustalenie, czy wydatki związane z wyjazdami pracowników i/lub kadry zarządczej do spółek zależnych mogą stanowić koszty uzyskania przychów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 września 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z wyjazdami pracowników i/lub kadry zarządczej do spółek zależnych mogą stanowić koszty uzyskania przychów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z wyjazdami pracowników i/lub kadry zarządczej do spółek zależnych mogą stanowić koszty uzyskania przychów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

X. półka Akcyjna (dalej: "Spółka") oraz określone spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"). Zgodnie z tą umową, Spółka została wyznaczona na spółkę reprezentującą Podatkową Grupę Kapitałową X. (dalej: "PGK", "Wnioskodawca") w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji podatkowej.

Podstawowa działalność gospodarcza Spółki (podlegająca opodatkowaniu CIT) prowadzona jest w zakresie wydobycia rud miedzi i produkcji z tych rud metali.

W skład Grupy Kapitałowej X. (dalej: "Grupa") wchodzą: spółki krajowe (w tym inne niż wchodzące w skład PGK) oraz spółki zagraniczne zależne (bezpośrednio lub pośrednio) od Spółki, w tym również o profilu działalności zbliżonym do Spółki, tj. spółki z sektora wydobywczego.

W ramach sprawowania funkcji właścicielskich, w tym podejmowania istotnych decyzji odnoszących się do działalności spółek zależnych z Grupy oraz w celu monitorowania wartości biznesowej Grupy w skali globalnej, pracownicy Spółki i/lub kadra zarządcza Spółki odbywa podróże do spółek zależnych w kraju i na świecie.

Cele takich wyjazdów to przede wszystkim (przedmiotowe wyjazdy nie są realizowane w związku z wykonywaniem audytu spółek zależnych):

* cykliczne wizyty właścicielskie/zarządcze ukierunkowane na zwiększenie efektywności biznesowej Grupy;

* wizyty osób (pracownicy i kadra zarządcza Spółki) zasiadających w organach nadzorczych spółek zależnych (co do zasady funkcje sprawowane nieodpłatnie) w związku z wypełnianiem obowiązków tych organów;

* wizyty pracowników i kadry zarządczej Spółki będących członkami komitetów i/lub grup roboczych spółek zależnych, mające na celu np. strukturyzację łańcucha dostaw i usług w Grupie, czy implementację regulacji lokalnych i międzynarodowych (w związku z międzynarodową strukturą Grupy zdarzają się sytuacje, gdy w zależnych spółkach zagranicznych konieczna jest implementacja regulacji wprowadzonych w przepisach innego kraju);

* sprawowanie kontroli nad wartością aktywów należących do Grupy, zapobieganie utracie ich wartości oraz dbanie o wzrost wartości tych aktywów (przy czym wartość aktywów posiadanych pośrednio determinuje wartość aktywów posiadanych bezpośrednio, które w przypadku ich sprzedaży będą generować przychód podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych);

* spotkania z pracownikami/kadrą zarządczą spółek z Grupy mające na celu przede wszystkim:

* wymianę wiedzy i doświadczenia m.in. przy ustalaniu warunków kluczowych kontraktów, podejmowaniu decyzji istotnych z perspektywy działalności danej spółki zależnej (a w konsekwencji i całej Grupy);

* omówienie istotnych z perspektywy Spółki i Grupy procesów gospodarczych/obowiązków regulacyjnych, które w ocenie Spółki mogą być przedmiotem ryzyk (co w konsekwencji może prowadzić do spadku wartości aktywów Grupy i/lub konieczności pokrycia kar/mandatów nałożonych na Spółkę);

* dostosowanie Grupy do obowiązujących Spółkę przepisów (m.in. regulacji specyficznych dla spółek sektora publicznego, np. wynikających z ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym).

Dla części przedmiotowych wyjazdów powstaje sformalizowana dokumentacja (w postaci np. raportów, notatek, prezentacji), występują również przypadki wyjazdów, po których nie pozostaje trwała dokumentacja, a jedynie wiedza niespisana.

Realizując przedmiotowe wyjazdy, Spółka ponosi wydatki z nimi związane, m.in.:

* wydatki ponoszone na wynagrodzenia pracowników/kadry zarządzającej wraz z pochodnymi (składki ZUS) za okres, w którym te osoby przebywają w trakcie ww. podróży;

* wydatki związane z kosztami delegacji, np. koszty dojazdu/lotu (bilety lotnicze, kolejowe, komunikacja miejska, taksówki), diet, zakwaterowania, koszty administracyjne (np. wiza, tłumaczenia).

Wszystkie ww. wydatki są odpowiednio udokumentowane (poprzez faktury, paragony, delegacje, bilety, listy płac, dokumenty płatności za wykonane czynności). Spółki zależne nie są obciążane ww. kosztami przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane we wniosku wydatki, ponoszone przez Spółkę w związku z wyjazdami pracowników i kadry zarządczej Spółki do spółek zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodu dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wskazane we wniosku wydatki, ponoszone przez Spółkę w związku z wyjazdami pracowników i kadry zarządczej Spółki do spółek zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodu dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Z ustawy o CIT wynika, że podatnik ma możliwość zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskanymi przychodami, za wyjątkiem tych, które zostały wprost przez ustawę o CIT wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone przez Spółkę muszą być celowe, to znaczy ponoszone dla uzyskania (zwiększenia) przychodów podatkowych bądź ponoszone dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W rezultacie zdefiniowanie "celu osiągnięcia przychodu" nie powinno być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o CIT w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Prezentowana w orzecznictwie interpretacja "celowości poniesienia kosztu" wskazuje, że istotne w tym zakresie jest samo dążenie podatnika do osiągnięcia przychodu/zabezpieczenia źródła przychodu, niezależnie od faktycznego osiągnięcia efektu jego działań oraz, że "nie zawsze warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest bezpośrednia relacja pomiędzy wydatkiem a przychodem. Kosztami uzyskania przychodów będą bowiem także koszty pozostające w pośrednim związku z przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty" (wyrok WSA w Gdańsku z 12 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 563/09).

Odnosząc powyższe wytyczne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, jakie ponosi Spółka w związku z podróżami służbowymi pracowników i/lub kadry zarządczej do spółek zależnych spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów, określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Podróże te służą bieżącemu zarządzaniu Grupą, załatwianiu spraw istotnych z perspektywy Spółki i Grupy (takich jak m.in. uzgodnienie strategii czy też bieżącego funkcjonowania) oraz wykonywaniu innych czynności zarządczych w imieniu i w interesie Grupy. Dodatkowo zaznaczyć należy, że przedmiotowe wyjazdy dają Spółce możliwość podejmowania racjonalnych decyzji właścicielskich, co do ewentualnych działań związanych z działalnością podmiotów zależnych, natomiast brak wsparcia Spółki w podejmowaniu kluczowych decyzji na poziomie Grupy czy nadzoru nad spółkami zależnymi mógłby skutkować zmniejszeniem przyszłej wartości Grupy.

Zatem przedmiotowe podróże odbywają się w celu osiągnięcia przez Spółkę - jako właściciela - przychodów (w postaci: dywidendy - dotyczy zarówno spółek zależnych bezpośrednio, jak również pośredniej zależności, gdzie mamy do czynienia z "kaskadowym" przepływem dywidendy; przychodów odsetkowych; wzrostu wartości aktywów) czy też utrzymania/zabezpieczenia źródeł przychodów (np. poprzez ograniczenie kar/mandatów możliwych do nałożenia na Spółkę w przypadku nie zrealizowania ciążących na niej obowiązków).

Wprawdzie wydatki objęte wnioskiem nie zawsze znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w przychodach Spółki, jednak celowość ich poniesienia przejawia się w dążeniu Spółki do zabezpieczenia/zachowania źródeł przychodów poprzez realizację funkcji zarządczych/właścicielskich związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Docelowo, przedmiotowe wyjazdy mogą mieć wpływ na rozwój działalności Spółki, jak i całej Grupy w Polsce i za granicą.

Informacje pozyskane w czasie wyjazdów objętych przedmiotowym wnioskiem niezaprzeczalnie służą działalności Spółki, która w ramach sprawowania funkcji właścicielskich wobec podmiotów zależnych, ma prawo jak i obowiązek podejmowania decyzji w zakresie kształtowania kierunków działalności spółek zależnych, co w konsekwencji ma m.in. prowadzić do zwiększenia wartości posiadanych przez Spółkę aktywów oraz zapobiegać utracie ich wartości. Nadzorowanie sprawnego i efektywnego funkcjonowania Grupy pozostaje w ścisłym związku z prognozowanymi przychodami Spółki. Efektywność funkcjonowania podmiotów zależnych rzutować zaś będzie w przyszłości na wartość aktywów Grupy i tym samym na wielkość generowanych przez Spółkę przychodów z tytułu sprzedaży aktywów (bezpośrednio lub pośrednio).

Przedmiotowe koszty nie są również ujęte w katalogu kosztów, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów.

Z tego względu, w ocenie Wnioskodawcy, wskazane we wniosku wydatki jako wydatki związane z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, powinny być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania podatnika.

Oczywistym jest fakt, że powiązanie kosztu z przychodem oznacza jednocześnie, że koszty muszą ściśle dotyczyć przychodu danego podmiotu, nie zaś przychodu jakiegokolwiek innego podmiotu. Innymi słowy, koszty uzyskania przychodu powiązane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu z innego źródła. Ustawa o CIT określa bowiem sytuację materialno-prawną danego (jednego) podatnika na poziomie dochodu, a to z kolei oznacza, że zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawsze dotyczy tylko tego podatnika.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o CIT przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe. Należy także wskazać, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, a po drugie - koszty jego uzyskania, związane z tym przychodem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka oraz określone spółki od niej zależne zawarły umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Zgodnie z tą umową, Spółka została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK. Z kolei w skład Grupy wchodzą spółki krajowe (w tym inne niż wchodzące w skład PGK) oraz spółki zagraniczne zależne (bezpośrednio lub pośrednio) od Spółki. W ramach sprawowania funkcji właścicielskich, w tym podejmowania istotnych decyzji odnoszących się do działalności spółek zależnych z Grupy oraz w celu monitorowania wartości biznesowej Grupy w skali globalnej, pracownicy Spółki i/lub kadra zarządcza Spółki odbywa podróże do spółek zależnych w kraju i na świecie.

Cele tych wyjazdów to przede wszystkim:

* cykliczne wizyty właścicielskie/zarządcze ukierunkowane na zwiększenie efektywności biznesowej Grupy;

* wizyty pracowników i kadry zarządczej Spółki zasiadających w organach nadzorczych spółek zależnych w związku z wypełnianiem obowiązków tych organów;

* wizyty pracowników i kadry zarządczej Spółki będących członkami komitetów i/lub grup roboczych spółek zależnych, mające na celu np. strukturyzację łańcucha dostaw i usług w Grupie, czy implementację regulacji lokalnych i międzynarodowych;

* sprawowanie kontroli nad wartością aktywów należących do Grupy, zapobieganie utracie ich wartości oraz dbanie o wzrost wartości tych aktywów;

* spotkania z pracownikami/kadrą zarządczą spółek z Grupy mające na celu przede wszystkim:

* wymianę wiedzy i doświadczenia m.in. przy ustalaniu warunków kluczowych kontraktów, podejmowaniu decyzji istotnych z perspektywy działalności danej spółki zależnej (a w konsekwencji i całej Grupy);

* omówienie istotnych z perspektywy Spółki i Grupy procesów gospodarczych/obowiązków regulacyjnych, które w ocenie Spółki mogą być przedmiotem ryzyk;

* dostosowanie Grupy do obowiązujących Spółkę przepisów.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotowymi wyjazdami do spółek zależnych, tj. wydatków ponoszonych na wynagrodzenia pracowników/kadry zarządzającej wraz z pochodnymi (składki ZUS) za okres, w którym te osoby przebywają w trakcie ww. podróży oraz wydatków związanych z kosztami delegacji, np. kosztami dojazdu/lotu (bilety lotnicze, kolejowe, komunikacja miejska, taksówki), diet, zakwaterowania, koszty administracyjne (np. wiza, tłumaczenia)

Analizując charakter wskazanych we wniosku wyjazdów do spółek zależnych, należy stwierdzić, że za cel mają one w istocie sprawowanie przez pracowników Spółki czynności na rzecz innych podmiotów/podatników.

I tak na przykład pracownicy Spółki wysyłani do pełnienia funkcji członków rady nadzorczej w spółkach zależnych, sprawują czynności nadzorcze nad funkcjonowaniem tych spółek. Czynności te nie są zatem wykonywane na rzecz Spółki, lecz na rzecz spółek zależnych, nad którymi Spółka pełni jedynie nadzór komercyjny oraz właścicielski. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z odrębnymi podmiotami prawnymi/odrębnymi podatnikami, zaś ich stopień powiązania lub współzależności ekonomicznej nie może być wyznacznikiem i decydującym motywem uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Pracownicy Spółki wykonują wspomniane czynności na rzecz spółek zależnych, jako odrębnych podmiotów prawnych. Wydatki poniesione w związku z wyjazdem pracowników w celu sprawowania funkcji członków rady nadzorczej nie będą miały wpływu na powstanie przychodu w Spółce z tego względu, że wyjazdy te mają na celu sprawowanie funkcji członka rady nadzorczej u innego podmiotu/podatnika. Zadaniem rady nadzorczej jest sprawowanie nadzoru nad działalnością oraz prawidłowością funkcjonowania konkretnego podmiotu, w ramach którego zostaje ona powołana. Zatem celem sprawowania określonych zadań przez radę nadzorczą jest nakierowanie na osiągnięcie przychodu lub zachowanie bądź zabezpieczenie jego źródła w danej spółce zależnej. Nie ma związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy przychodem Spółki a wydatkami poniesionymi w związku z wyjazdem pracowników w celu sprawowaniu przez nich funkcji członków rady nadzorczej w spółce zależnej, czyli innego podmiotu prawnego. Beneficjentami w związku z funkcjonowaniem rady nadzorczej są w tym przypadku spółki zależne, w których to rady nadzorcze funkcjonują.

Powyższe rozważania można odnieść, zdaniem tut. Organu, także do pozostałych opisanych we wniosku wyjazdów do spółek zależnych. Mimo że w opisie niektórych z nich, Wnioskodawca stwierdza, że ich efektem ma być "zwiększenie efektywności biznesowej Grupy", "strukturyzacja łańcucha dostaw i usług w Grupie", "sprawowanie kontroli nad wartością aktywów należących do Grupy" itd., wszystkie te wyjazdy sprowadzają się de facto do działań na rzecz odrębnych podmiotów, odrębnych podatników. Sam Wnioskodawca stwierdza, że podczas niektórych wyjazdów dochodzi do spotkań z pracownikami spółek zależnych, których celem jest "ustalenie warunków kontraktów, podejmowanie decyzji istotnych z perspektywy działalności danej spółki zależnej". Wszystkie prace/działania wykonane podczas wyjazdu do konkretnej spółki zależnej mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów u tej konkretnej spółki zależnej.

Za chybiony należy uznać argument Wnioskodawcy, iż za możliwością zaliczenia wskazanych wydatków związanych z wyjazdami do spółek zależnych do kosztów uzyskania przychodów, przemawia fakt, że efektem wyjazdów jest zwiększenie efektywności biznesowej Grupy czy wzrost wartości aktywów należących do Grupy. Takie stanowisko tut. Organu potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 432/16, który zapadł w podobnym stanie faktycznym. W wyroku tym sąd potwierdził stanowisko organu, zgodnie z którym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wyjazdami pracowników do spółek zależnych w celu sprawowania przez nich funkcji członków rad nadzorczych tych spółek, z uwagi na fakt, iż czynności te są sprawowane na rzecz odrębnych podmiotów/podatników. Sąd stwierdził m.in.: "Słusznie także organ uznał za chybiony argument Skarżącej, że ponoszone przedmiotowe wydatki będą miały wpływ na wzrost wartości akcji/udziałów posiadanych w spółce zależnej przez Bank, co w konsekwencji spowoduje możliwość uzyskania w przyszłości wyższej ceny w razie ewentualnej sprzedaży tych akcji/udziałów. Ponownie bowiem, należy podkreślić, że wzrost wartości akcji/udziałów w spółce zależnej jest następstwem usprawnienia działalności operacyjnej spółki zależnej, a więc innego podmiotu, a beneficjentem będzie w tym przypadku nie Skarżąca, lecz zależna od niej spółka, będąca innym podatnikiem, której to wartość akcji wzrośnie". Zdaniem tut. Organu, przywołany fragment wyroku potwierdza, że argument Wnioskodawcy o zwiększeniu, dzięki wyjazdom do spółek zależnych, efektywności biznesowej Grupy czy uzyskanie wzrostu wartości aktywów należących do Grupy itd., nie może stanowić uzasadnienia dla zaliczenia wydatków związanych z tymi wyjazdami do kosztów uzyskania przychodów. To że przedmiotowe wyjazdy mogą w rezultacie zwiększyć wartość biznesową Grupy, wartość aktywów do niej należących itd., i w ten sposób wpłynąć pośrednio na przychody Spółki, nie zmienia faktu, że beneficjentem działań/prac podejmowanych podczas takich wyjazdów jest konkretna spółka zależna. Opisane we wniosku wyjazdy mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów u konkretnej spółki zależnej, nie zaś u Spółki.

Z uwagi na fakt, że nie jest możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podmiotu/podatnika, a koszty uzyskania tego przychodu były rozliczane z przychodami innego podmiotu/podatnika, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wskazane we wniosku wydatki, ponoszone przez Spółkę w związku z wyjazdami pracowników i kadry zarządczej Spółki do spółek zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodu dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.