0111-KDIB1-2.4010.191.2017.1.MM - Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia do wynajmu oraz montażu i demontażu form szalunkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017.), uzupełnionym w dniu 18 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczenia polegającego na wynajmie oraz montażu i demontażu form szalunkowych (deskowań systemowych) - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczenia polegającego na wynajmie oraz montażu i demontażu form szalunkowych (deskowań systemowych). Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 18 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-2.4012.173.2017.1.KT z dnia 7 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 lipca 2017.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny - w brzmieniu wynikającym z uzupełnienia do wniosku z dnia 18 lipca 2017 r.:

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym oraz świadczy usługi w zakresie najmu, montażu i demontażu form szalunkowych. Spółka świadczy powyższe usługi jako podwykonawca na rzecz zarejestrowanego podatnika VAT czynnego (dalej: "Kontrahent"). Spółka nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Działalność Spółki polega na wynajmowaniu form szalunkowych (inaczej deskowanie systemowe) wraz z montażem i demontażem na budowie Kontrahenta. Przez deskowania systemowe rozumie się zbiór inwentaryzowanych elementów służących do wykonania konstrukcji betonowych. Każdy z elementów takiego deskowania systemowego posiada swój indywidualny numer katalogowy i cenę.

Kontrahent kupuje usługę najmu form szalunkowych wraz z montażem i demontażem dla potrzeb usług budowlanych świadczonych przez Kontrahenta na rzecz innego podwykonawcy.

Spółka zawarła z Kontrahentem umowę, której przedmiotem jest najem, montaż i demontaż deskowań będących w ofercie Spółki.

Deskowania zazwyczaj są własnością Spółki, jednakże zdarza się, że są najmowane od innych podmiotów. Wnioskodawca poza samym montażem oraz demontażem nie świadczy żadnych prac budowlanych związanych z wykorzystaniem zmontowanych deskowań.

Usługi montażu i demontażu deskowań wykonywane są przez pracowników lub podwykonawców Spółki bezpośrednio na obiekcie budowlanym w celu wykorzystania zmontowanych szalunków przez Kontrahenta w procesie betonowania. Przekazanie zmontowanych deskowań do dalszego wykorzystania przez Kontrahenta dokonywane jest w miejscu budowy, co zostaje potwierdzone protokołem odbioru.

W zakresie świadczonych usług, Spółka zawarła jedną umowę z Kontrahentem, gdzie określona jest szacunkowa wartość przedmiotu umowy. Jedynie w załączniku do umowy określone są jednostkowe ceny wynajmu, montażu i demontażu.

Spółka wystawia odrębnie fakturę na montaż/demontaż oraz na najem szalunków. Faktura za wynagrodzenie za montaż/demontaż w pozycji "nazwa (rodzaj) towaru lub usługi" zawiera "montaż szalunków" lub "demontaż szalunków". Z drugiej strony, faktura za wynagrodzenie za najem w pozycji "nazwa (rodzaj) towaru lub usług" zawiera "Najem szalunków".

Wynagrodzenie za najem skalkulowane jest w oparciu o czas najmu, ilość jednostek miary oraz cenę danej jednostki. Wartość montażu i demontażu określana jest natomiast na podstawie ilości jednostki miary oraz ceny za daną jednostkę.

W ciągu trwania umowy z Kontrahentem występują okresy rozliczeniowe, w których Spółka wystawia faktury zarówno za czynności montażu/demontażu oraz odrębnie za wynajem form szalunkowych, jak również takie okresy rozliczeniowe, w których wystawiane są wyłącznie faktury za wynajem.

Spółka kwalifikuje montaż i demontaż oraz wynajem form szalunkowych jako jedną usługę kompleksową, sklasyfikowaną w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: "PKWiU") w pozycji 43.99.40.0 - "Roboty betoniarskie" i wystawia faktury na zasadach odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT.

Niemniej jednak, Spółka powzięła wątpliwości co do prawidłowości takiej kwalifikacji, wobec czego w dniu 24 lutego 2017 r. Spółka złożyła wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego (dalej: "Urząd Statystyczny") o wskazanie zaklasyfikowania rodzaju prowadzonej działalności w zakresie usług montażu i demontażu form szalunkowych i ich wynajmu na rzecz Kontrahentów.

W odpowiedzi z dnia 30 marca 2017 r. (dalej: "Odpowiedź US") Urząd Statystyczny odpowiadając na wniosek Spółki wskazał, że:

* wynajem form szalunkowych (wraz z montażem i demontażem);

* montaż i demontaż form szalunkowych

mieszczą się w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 "Roboty betoniarskie".

Taka klasyfikacja według Urzędu Statystycznego ma zastosowanie zarówno na podstawie zasad metodycznych PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676), jak również zgodnie z PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie - ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 lipca 2017 r.:

Czy opisane powyżej usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy - ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 lipca 2017 r.:

Zdaniem Spółki, opisane powyżej usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodwacy, wszystkie wymienione w opisie stanu faktycznego czynności składają się na jedną kompleksową usługę wynajmu deskowań wraz z ich montażem i demontażem, tj. zarówno montaż, demontaż jak i najem powinny zostać uznane za jedną usługę kompleksową rozliczaną na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Charakter danego zespołu usług wykonywanych w ramach jednej umowy jako usługi kompleksowej był szeroko rozważany w orzecznictwie sądów krajowych, jak i na poziomie Unii Europejskiej. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") podkreśla się, że co do zasady poszczególne usługi wykonywane w ramach jednej umowy należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (wyrok TSUE z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygn. C-42/14, Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie).

Podobnie, w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r., sygn. C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV, Trybunał wskazał, iż "artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej."

Z orzecznictwa TSUE wynika zatem, iż w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne (por. również wyroki: z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz.s. 1-897, pkt 51; z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere, Zb.Orz.s. 1-12359, pkt 23).

Analogicznie, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2015 r. (sygn. I FSK 2105/13) Sąd podkreślił, iż ".Mając na uwadze powyższe orzeczenia można uznać, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia."

Spółka pragnie zaznaczyć, iż świadczy na rzecz Kontrahenta kompleksową usługę najmu wraz z montażem i demontażem. W ocenie Spółki, wszystkie te usługi stanowią dla Kontrahenta usługę kompleksową, gdyż z ekonomicznego punktu widzenia są jednym świadczeniem polegającym na zamontowaniu i udostępnieniu Kontrahentowi Spółki deskowań niezbędnych do przeprowadzenia prac budowlanych. Ponadto, zdaniem Spółki wskazane usługi nie tylko stanowią kompleksową całość, ale rozdzielenie poszczególnych świadczeń miałoby, zdaniem Spółki, charakter sztuczny i byłoby w kontrze do zarysowanej powyżej linii orzeczniczej sądownictwa unijnego jak i krajowego. Kontrahent Spółki nabywa bowiem ze swojej perspektywy jedno świadczenie, tj. montaż deskowania wraz z jego udostępnieniem na określony czas.

Argumentacja ta znajduje również oparcie w otrzymanej przez Spółkę Odpowiedzi US, która zaklasyfikowała wynajem form szalunkowych (wraz z montażem i demontażem) oraz sam montaż i demontaż jako usługę robót betoniarskich wskazanych w PKWiU w poz. 44 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT. Klasyfikacja dokonana przez Urząd Statystyczny nie ma charakteru przesądzającego dla uznania kilku usług za jedną usługę kompleksową, jednakże może być dla podatnika istotną wskazówką.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż sposób rozliczeń przyjęty przez strony nie ma decydującego znaczenia dla uznania zespołu danych usług za jedną usługę kompleksową bądź odrębne świadczenia. W wyroku TSUE z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. C-425/06 Part Service Srl, Trybunał zaznaczył, iż " (...) należy przypomnieć, że sposoby fakturowania i taryfikacji mogą dostarczać wskazówek w odniesieniu do jednolitego charakteru świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 31). Zatem oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń, jednakże nie przybierają przy tym rozstrzygającego znaczenia (zob. podobnie ww. postanowienie w sprawie Purple Parking i Airparks Services, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo)."

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługi wymienione w opisie stanu faktycznego powinny być opodatkowane na zasadach odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT i to usługobiorca obowiązany jest do rozliczenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. Wykaz ten obejmuje m.in. "Roboty betoniarskie" sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.99.40.0 (poz. 44 załącznika).

Przy identyfikacji usług trzeba mieć na uwadze, że dla celów podatku VAT, do końca 2017 r. należy posługiwać się PKWiU z 2008 r. oraz wytycznymi metodologicznymi do tej klasyfikacji.

Mechanizm odwróconego obciążenia zakłada, że zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego od dokonanej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT jest nabywca towarów lub usług. Mechanizm ten jest wyjątkiem od reguły ogólnej, zgodnie z którą rozliczenia podatku VAT dokonuje sprzedawca, który dostarcza towary lub świadczy usługę.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy ww. usługi jako podwykonawca. Jednocześnie trzeba mieć na uwadze, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko te konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem PKWiU, wymagają rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Zatem, nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenie podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "podwykonawcy", zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego - podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy".

W przypadku wystąpienia dalszych "podzleceń" podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia "podzleconych" usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Spółka świadczy usługi w zakresie najmu, montażu i demontażu form szalunkowych jako podwykonawca na rzecz Kontrahenta, który również jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność Spółki polega na wynajmowaniu form szalunkowych (deskowań systemowych) wraz z montażem i demontażem na budowie Kontrahenta. Ww. deskowania systemowe to zbiór inwentaryzowanych elementów służących do wykonania konstrukcji betonowych. Przedmiotem zawartej z Kontrahentem umowy jest najem, montaż i demontaż deskowań będących w ofercie Spółki. Kontrahent kupuje usługę najmu form szalunkowych wraz z montażem i demontażem dla potrzeb usług budowlanych świadczonych przez niego na rzecz innego podwykonawcy. Wnioskodawca poza samym montażem oraz demontażem nie świadczy prac budowlanych związanych z wykorzystaniem zmontowanych deskowań. Usługi montażu i demontażu deskowań wykonywane są przez pracowników lub podwykonawców Spółki bezpośrednio na obiekcie budowlanym w celu wykorzystania zmontowanych szalunków przez Kontrahenta w procesie betonowania. Przekazanie zmontowanych deskowań do dalszego wykorzystania przez Kontrahenta dokonywane jest w miejscu budowy, co zostaje potwierdzone protokołem odbioru.

W zakresie ww. usług Spółka zawarła jedną umowę z Kontrahentem, gdzie określona jest szacunkowa wartość przedmiotu umowy, jedynie w załączniku do umowy określone są jednostkowe ceny wynajmu, montażu i demontażu. Wynagrodzenie za najem skalkulowane jest w oparciu o czas najmu, ilość jednostek miary oraz cenę danej jednostki, natomiast wartość montażu i demontażu określana jest na podstawie ilości jednostki miary oraz ceny za daną jednostkę. Spółka wystawia odrębnie fakturę na montaż/demontaż oraz na najem szalunków. Faktura za wynagrodzenie za montaż/demontaż w pozycji "nazwa (rodzaj) towaru lub usługi" zawiera "montaż szalunków" lub "demontaż szalunków". Faktura za najem w pozycji "nazwa (rodzaj) towaru lub usług" zawiera "Najem szalunków".

Spółka kwalifikuje opisany montaż i demontaż oraz wynajem form szalunkowych jako jedną usługę kompleksową, sklasyfikowaną wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w pozycji 43.99.40.0 - "Roboty betoniarskie" i wystawia faktury na zasadach odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT.

Również Urząd Statystyczny, w odpowiedzi na zapytanie Spółki, wskazał, że zarówno wynajem form szalunkowych wraz z montażem i demontażem, jak i montaż i demontaż form szalunkowych, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 "Roboty betoniarskie".

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy w przedstawionej sprawie jest kwestia rozliczenia podatku z tytułu świadczenia kompleksowych usług montażu i demontażu oraz wynajmu form szalunkowych na zasadzie odwrotnego obciążenia, tj. czy opisane usługi świadczone przez Spółkę - jako podwykonawcę - na rzecz Kontrahenta, podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

Analiza powołanych wyżej regulacji prawnych wskazuje, że rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy ma zastosowanie, jeśli spełnione są następujące warunki:

* usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,

* świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych należy także mieć na uwadze prawidłową kwalifikację dla celów podatku VAT świadczenia, na które składają się różne usługi. W obrocie gospodarczym występują bowiem świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. Dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy brać pod uwagę, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego - dominującego, wzbogaconą o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń. Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania z tego świadczenia głównego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że klasyfikuje wykonywane czynności jako kompleksową usługę montażu i demontażu oraz wynajmu form szalunkowych należącą do grupowania PKWiU 43.99.40.0 "Roboty betoniarskie". Z treści wniosku wynika, że przedmiotem świadczenia (umowy) jest wynajmowanie form szalunkowych (deskowań systemowych) wraz z ich montażem i demontażem na budowie Kontrahenta, które służą do wykonania konstrukcji betonowych. Kontrahent nabywa przedmiotową usługę dla potrzeb usług budowlanych świadczonych przez niego na rzecz innego podwykonawcy. Usługi montażu i demontażu deskowań wykonywane są przez pracowników lub podwykonawców Spółki bezpośrednio na obiekcie budowlanym w celu wykorzystania zmontowanych szalunków przez Kontrahenta w procesie betonowania.

Jak wskazano wyżej, opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podlegają usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy świadczone przez podwykonawcę. Realizowane przez Wnioskodawcę kompleksowe świadczenie polegające na montażu i demontażu oraz wynajmie form szalunkowych jest usługą sklasyfikowaną - jak wskazał Wnioskodawca - pod symbolem PKWiU 43.99.40.0 "Roboty betoniarskie". Usługi te ustawodawca wymienił pod poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca, będący podatnikiem, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, wykonuje - jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy - usługi wskazane pod poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy na rzecz usługobiorcy będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Tym samym, spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W takim przypadku świadczone przez Spółkę kompleksowe usługi montażu, demontażu i wynajmu form szalunkowych, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.99.40.0, podlegają rozliczeniu (opodatkowaniu) przez nabywcę na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych przez Wnioskodawcę usług montażu, demontażu i wynajmu form szalunkowych. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności interpretacja nie rozstrzyga poprawności dokumentowania przez Spółkę (fakturowania) wykonywanych czynności, która to kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Ponadto, wydana interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania świadczenia Spółki opisanego we wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU, ponieważ analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznej nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Organ podatkowy nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie przyporządkowania formalnego towarów i usług do właściwych grupowań klasyfikacyjnych.

Jak wynika bowiem z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu bądź zakresu świadczonych usług.

Trzeba przy tym zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie nakłada obowiązku posiadania opinii klasyfikacyjnej GUS odnośnie zakwalifikowania określonego świadczenia do danej grupy PKWiU. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania ww. standardów klasyfikacyjnych. Nie zmienia to jednak faktu, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych świadczeń.

W związku z tym tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji świadczenia będącego przedmiotem zapytania i udzielił odpowiedzi wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę (jako stosowane przez niego do świadczeń będących przedmiotem zapytania).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.