0111-KDIB1-2.4010.150.2020.1.MS - Opodatkowanie u źródła wynagrodzenia kontrahentów zagranicznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2020 r. (data wpływu do Organu 6 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnym podatnikiem VAT, rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

* przeprowadzania odbiorów technicznych i ekspertyz zgodnie z wymogami dyrektyw, rozporządzeń i norm, czego końcowym efektem jest otrzymanie przez kontrahenta dokumentu potwierdzającego zgodność z wyżej wymienionymi aktami prawnymi i normami a także znaku CE. Spółka sporządza ekspertyzy techniczne i sądowe, dotyczące urządzeń ciśnieniowych, elementów spawanych oraz armatury. Sporządza ekspertyzy powypadkowe urządzeń ciśnieniowych, które uległy np. pożarowi, uderzeniu, zniszczeniu,

* audytów i certyfikacji PN-EN oraz ISO wg akredytacji polskiej i akredytacji zagranicznych na zgodność z normami "tradycyjnymi" (np. ISO 9001, 14001, 18001) jak i typowo branżowymi dla motoryzacji, budowlanej, energetycznej, branży spożywczej, lotniczej, medycznej itp. Jako jednostka notyfikowana certyfikuje wyroby medyczne - czego finalnym efektem jest uzyskanie przez kontrahenta obligatoryjnego znaku CE.

Audyty przeprowadzane są w terminie uzgodnionym pomiędzy Spółką, a kontrahentem. Czas trwania audytu zależy od wielkości i rodzaju zakładu oraz normy, której audyt dotyczy. Audyt kończy się sporządzeniem raportu. W przypadku zaistnienia ewentualnych niezgodności sporządzany jest ich wykaz. Na podstawie wykazu niezgodności audytowana firma przygotowuje plan działań korygujących z terminami ich wykonania. Raport i wykaz niezgodności wraz z planem działań korygujących trafiają do Spółki gdzie podejmowana jest decyzja o wydaniu certyfikatu. Przyznanie certyfikatu następuje również w zależności od branży po pozytywnej ocenie dokumentacji produktu, wyników badań laboratoryjnych oraz kontroli w zakładzie.

Konsekwencją przeprowadzonych odbiorów technicznych i audytów jest wydanie certyfikatu potwierdzającego zgodność procesów, produkcji, wyrobów gotowych, kompetencji osób z dyrektywami, rozporządzeniami i normami.

Spółka korzysta w tym zakresie zarówno z wewnętrznych jak i zewnętrznych audytorów. Do zewnętrznych należą niezależni audytorzy oraz firmy audytorskie, w tym mające ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, wykonujące usługi na rzecz Spółki. Usługi te dotyczą zarówno audytów wewnątrz Spółki mających na celu utrzymanie uprawnień i certyfikatów Spółki jak i audytów u kontrahentów. Ponadto w celu utrzymania uprawnień a co za tym idzie możliwości wykonywania audytów, Spółka ponosi koszty szkoleń audytorów wewnętrznych.

Spółka ponosi koszty i jest obciążana przez wspominane zagraniczne podmioty, niebędącymi polskimi rezydentami podatkowymi fakturą lub fakturami obejmującymi:

* audyt w Spółce i wizyty inspekcyjne,

* audyty u kontrahentów Spółki,

* koszty zakwaterowania i dojazdów audytorów zewnętrznych,

* koszty utrzymania uprawnień audytorów wewnętrznych,

* wydanie certyfikatów i podobnych im dokumentów,

* koszty utrzymania i użytkowania certyfikatów.

Na podstawie tych faktur Spółka dokonuje zapłaty. Co do zasady, Spółka prosi nierezydentów o przesłanie certyfikatów rezydencji w formie dokumentu na piśmie, potwierdzających miejsce (kraj) opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nierzadko nierezydenci nie są w stanie z przyczyn technicznych przesłać Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej. Zdarza się także, że w kraju pochodzenia audytorów/podmiotów nie ma praktyki wydawania takich certyfikatów. Bywa, że możliwym jest jedynie przesłanie Spółce certyfikatów w formie dokumentu elektronicznego (np. w formacie PDF).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy należności płacone przez Spółkę z tytułu świadczenia wyżej wymienionych usług przez podmioty określone w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, i w związku z tym będą podlegać obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego w wysokości 20%?

2. Czy w związku z powyższym koniecznym jest otrzymanie od tych podmiotów certyfikatów rezydencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki ww. przepis nie obejmuje swoją dyspozycją Spółki, gdyż wypłacone przez nią należności z tytułu przeprowadzania certyfikacji procesów, produktów, wyrobów i osób nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie ww. art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należności wypłacane audytorom Spółki również nie tylko nie zostały wprost wymienione jako podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła, ale też nie można uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Istotne jest również to, że przepis art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z nimi, należności licencyjne powstające w umawiającym się państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Określenie "należności licencyjne" użyte w nich, zazwyczaj w art. 12, oznacza co do zasady wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów. Wnikliwa analiza pojęcia należności licencyjnych wskazuje jednoznacznie, że wypłata należności z tytułu usług certyfikacji opisanych w stanie faktycznym nie mieści się w definicji należności licencyjnych.

W konsekwencji należności wypłacane przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i Spółka nie musi pozyskiwać certyfikatu rezydencji od zagranicznych audytorów i firm audytorskich, aby zgodnie z przepisami prawa zaniechać poboru podatku u źródła na rzecz świadczeniobiorców tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. - dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Stosownie do art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p., za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W powyższych regulacjach wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.).

W odniesieniu do treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie "oraz świadczeń o podobnym charakterze". W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

* przeprowadzania odbiorów technicznych i ekspertyz zgodnie z wymogami dyrektyw, rozporządzeń i norm, czego końcowym efektem jest otrzymanie przez kontrahenta dokumentu potwierdzającego zgodność z wyżej wymienionymi aktami prawnymi i normami a także znaku CE,

* audytów i certyfikacji PN-EN oraz ISO wg akredytacji polskiej i akredytacji zagranicznych.

Spółka korzysta m.in. z zewnętrznych audytorów, do których należą niezależni audytorzy oraz firmy audytorskie, w tym mające ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, wykonujące usługi na rzecz Spółki. Usługi te dotyczą zarówno audytów wewnątrz Spółki mających na celu utrzymanie uprawnień i certyfikatów Spółki jak i audytów u kontrahentów. Spółka ponosi koszty i jest obciążana przez zagraniczne podmioty, niebędącymi polskimi rezydentami podatkowymi fakturą lub fakturami obejmującymi:

* audyt w Spółce i wizyty inspekcyjne,

* audyty u kontrahentów Spółki,

* koszty zakwaterowania i dojazdów audytorów zewnętrznych,

* koszty utrzymania uprawnień audytorów wewnętrznych,

* wydanie certyfikatów i podobnych im dokumentów,

* koszty utrzymania i użytkowania certyfikatów.

Zdarza się, że nierezydenci nie są w stanie przesłać Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej.

Z treści wyżej przytoczonych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. wynika, że przychody z tytułu usług wchodzących w skład całego procesu certyfikacji wyrobów, o którym mowa we wniosku nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła", jak również nie sposób uznać je za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Tym samym przychody uzyskiwane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 2e u.p.d.o.p., jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ww. ustawy przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

Przepis ten, na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2545 z późn. zm.), został wyłączony ze stosowania do dnia 30 czerwca 2020 r. (§ 4 rozporządzenia).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikający z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Wobec powyższego, nie obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż należności uiszczane przez Spółkę na rzecz podmiotów zagranicznych, o których mowa we wniosku, nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 21 u.p.d.o.p.

Tym samym, Wnioskodawca uiszczając należności na rzecz podmiotów zagranicznych, nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych na rzecz ww. podmiotów, na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w zw. z art. 21 ust. 1 tej ustawy.

Ponadto, w przypadku uiszczania przez Spółkę należności na rzecz zagranicznych podmiotów, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji tych podmiotów, warunkującego niepobranie "podatku u źródła".

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.