0111-KDIB1-1.4011.30.2017.1.NL - Zaliczenie do kosztów podatkowych spółki cywilnej kosztów najmu nieruchomości od jej wspólnika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu najmu nieruchomości wynajmowanej od Wnioskodawczyni i jej małżonka - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu najmu nieruchomości wynajmowanej od Wnioskodawczyni i jej małżonka.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej sklasyfikowanej wg PKD pod symbolem 85.31.B w zakresie szkół dla młodzieży (na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych Urzędu Miasta). Działalność szkoły finansowana jest dotacją przedmiotową z Urzędu Miasta oraz z wpłat czesnego dokonywanych przez rodziców uczniów. Do Urzędu Miasta Wnioskodawczyni składa sprawozdania z rozliczenia otrzymanej dotacji. Dotację przeznacza na dofinansowanie realizacji zadań szkoły w zakresie kształcenia, wychowania i opieki w tym na zakup materiałów biurowych i administracyjnych, opłaty za media, zakup sprzętu i wyposażenia, wynagrodzenia nauczycieli. Zdarzenia gospodarcze związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Uzyskane dochody Wnioskodawczyni opodatkowuje podatkiem liniowym. Składki ZUS opłaca wg podstawy ustawowej dla osób prowadzących działalność gospodarczą.

W szkole Wnioskodawczyni pełni funkcję Dyrektora i z tego tytułu z otrzymanej dotacji nalicza sobie wynagrodzenie porównywalne do wynagrodzenia dyrektora w szkole samorządowej płacąc od stycznia 2017 r. podatek od wynagrodzenia.

Wnioskodawczyni razem z mężem, z którym posiada wspólność majątkową, a który nie wchodzi w skład spółki cywilnej prowadzącej szkołę, są właścicielami budynku i działki, w którym szkoła prowadzi swoją działalność.

Mąż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej na podstawie spisanej umowy świadczy usługi sekretarskie dla spółki cywilnej prowadzącej szkołę, w której Wnioskodawczyni jest jednym ze wspólników.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota czynszu za budynek, w którym mieści się szkoła, wypłacana przez spółkę cywilną prowadzącą szkołę, na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy spółką, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem a Wnioskodawczynią i jej mężem występującymi razem jako właściciele budynku jest kosztem uzyskania przychodu dla spółki?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota czynszu za budynek, w którym mieści się szkoła, wypłacana przez spółkę cywilną prowadzącą szkołę, na podstawie umowy najmu zawartej pomiędzy spółka, w której Wnioskodawczyni jest Wspólnikiem a Wnioskodawczynią i Jej mężem występującymi razem jako właściciele budynku jest kosztem uzyskania przychodu dla spółki ponieważ art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty najmu budynku szkoły są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów i art. 23 nie wyłącza ich z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. kodeksu.

Stosownie do treści art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna nie stanowi samodzielnego podmiotu prawa. Podmiotami prawa pozostają wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia - nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do wspólnego majątku wspólników, stanowiącego ich współwłasność łączną.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.), przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej, ani odrębnego majątku, nabywane prawa na zasadzie współwłasności łącznej należą do wszystkich wspólników. Majątek wspólników spółki cywilnej posiadany w ramach współwłasności łącznej jest majątkiem odrębnym od majątku poszczególnych wspólników tej spółki.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W przypadku wspólników spółki cywilnej dochód opodatkowuje się więc odrębnie u każdego ze wspólników w stosunku do jego udziału w zyskach określonego w umowie. Każdy wspólnik indywidualnie jest więc opodatkowany podatkiem dochodowym. Te zasady opodatkowania stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania czy podatku. O ile zatem przepis ustawy nie stanowi inaczej, przy obliczaniu dochodu osoby fizycznej z udziału w takiej spółce należy przyporządkować przychody, koszty uzyskania przychodów, ulgi, zwolnienia itd. wspólnikom, a nie spółce.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni jest wspólnikiem dwuosobowej spółki cywilnej sklasyfikowanej wg PKD pod symbolem 85.31.B w zakresie szkół dla młodzieży (na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych Urzędu Miasta). Działalność szkoły finansowana jest dotacją przedmiotową z Urzędu Miasta oraz z wpłat czesnego dokonywanych przez rodziców uczniów. Wnioskodawczyni razem z mężem, z którym posiada wspólność majątkową, a który nie wchodzi w skład spółki cywilnej prowadzącej szkołę, są właścicielami budynku i działki, w którym szkoła prowadzi swoją działalność. Mąż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej na podstawie spisanej umowy świadczy usługi sekretarskie dla spółki cywilnej prowadzącej szkołę, w której Wnioskodawczyni jest jednym ze wspólników. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarli ze spółką cywilną, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem umowę najmu ww. nieruchomości.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wątpliwości co do dopuszczalności prawnej (skuteczności) budzi już sama możliwość zawarcia umowy najmu, pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem a spółką cywilną, której jest ona jednym ze wspólników, jako zawartej częściowo z samą sobą, co na gruncie prawa cywilnego jest w zasadzie niedopuszczalne. Ponieważ jednak, jak wynika z wniosku, doszło do zawarcia takiej umowy, a zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego, oceniając jej skutki podatkowe stwierdzić należy, że wynikający z tej umowy czynsz najmu w części przypadającej na Wnioskodawczynię nie może stanowić dla niej kosztu uzyskania przychodu. Uiszczenie czynszu, w ww. zakresie uznać bowiem należy za świadczenie na rzecz siebie samej.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu najmu nieruchomości wynajmowanej od Wnioskodawczyni i jej małżonka uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.