0111-KDIB1-1.4011.200.2017.2.SG - Zastosowanie 2,5% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia), uzupełnionym 29 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zastosowania 2,5% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zastosowania 2,5% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych, o których mowa we wniosku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4011.192.2017.1.SG, 0111-KDIB1-1.4011.200.2017.1.SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło tego samego dnia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjno-handlową. Celem działalności jest produkcja pokarmów dla ptaków i gryzoni - przeważająca działalność gospodarcza to (kod PKD) 10.92.Z Produkcja gotowej karmy dla zwierząt domowych.

W związku z rozwojem firmy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje postawić wiatę, będzie ona stanowiła jego własność, wykonana będzie na jego działce i nie będzie wymagała pozwolenia na budowę, okres jej użytkowania będzie dłuższy niż rok. Wnioskodawca chce w niej umiejscowić piece gazowe, które będą służyć do wypiekania tak zwanych kolb dla ptaków i gryzoni wobec czego będzie wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wiata będzie służyć wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej produkcyjnej, nie produkcji rolnej.

Wykonawcą wiaty będzie firma "X".

Zakres inwestycji i charakterystyczne dane techniczne:

* wiata magazynowa o konstrukcji stalowej z dachem dwuspadowym o pochyleniu 36% (20°), wysokość wiaty (od poziomu ±0,00) 9,08 m, powierzchnia użytkowa 79,2 m², powierzchnia zabudowy 81,9 m².

* Wiata magazynowa zostanie wykonana z zakupionej konstrukcji nośnej stalowej. Okres gwarancji producenta to 10 lat.

Konstrukcja wiaty składać się będzie z następujących elementów:

* główna konstrukcja nośna (ramy główne);

* stężenia ścienne i dachowe;

* konstrukcja i obudowa dachu;

* konstrukcja i obudowa ścian.

Główna konstrukcja nośna wykonana będzie z ram stalowych. Elementy ram głównych o przekroju dwuteowym zbudowane będą z elementów gorącowalcowanych. Z tych profili formowane będą słupy i dźwigary o zmiennych wysokościach. Wszystkie części wykonane będą z blach stalowych oraz kształtowników gorącowalcowanych ze stali s355j2+n odpowiadającej normie EN 10025. Spawanie będzie wykonywane łukiem krytym.

Poszczególne elementy ram głównych będą łączone pomiędzy sobą za pomocą śrub wysokiej wytrzymałości HV 10.9.

Ramy połączone będą przegubowo z fundamentami. Kotwy fundamentowe będą wykonywane z prętów o średnicach m12, m16 i m24 ze stali s355j2+n.

Wytworzenie konstrukcji stalowej odbywać się będzie na terenie zakładu prefabrykacji konstrukcji stalowej, posiadającej odpowiednie uprawnienia.

Montaż konstrukcji głównej, drugorzędowej oraz mocowanie obudowy wykonywane będzie w Polsce na terenie firmy Wnioskodawcy.

Obudowę ścian ma stanowić blacha profilowana wraz z izolacją (płyty warstwowe). Panel mocowany będzie do rygli ściennych za pomocą samo nawiercających łączników ze stali nierdzewnej.

System dachowy ma stanowić blacha profilowana wraz z izolacją (płyta warstwowa).

Okres gwarancji producenta konstrukcji stalowej to 10 lat.

Wiata posiadać będzie instalację gazową zasilaną piecem z budynku oraz instalację elektryczną i wentylacyjną. Wymienione instalacje nie będą trwale związane z wiatą, tzn. możliwe będzie ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji wiaty, jak i dla tych instalacji, systemów i urządzeń. Konstrukcja stalowa wiaty zostanie nałożona na stopy fundamentowe oraz przymocowana do fundamentów śrubami. Wiata obudowana zostanie blachą profilowaną wraz z izolacją, która zostanie przymocowana do głównych słupów konstrukcyjnych (płyty warstwowe). Płyty będą połączone ze sobą za pomocą łączników. Konstrukcja wiaty nie będzie trwale związana z gruntem. Jej elementy będzie można w razie potrzeby rozebrać bez utraty właściwości i zmontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu przeniesienia konstrukcji do innej lokalizacji, albo ją odsprzedać.

Wiata postawiona będzie w odległości 100 cm od istniejącego budynku. Wiata nie będzie miała drzwi ani bramy, będzie miała otwartą przestrzeń od strony budynku z pozostałych trzech stron będzie osłonięta. Po postawieniu wiaty zostanie wykonane wejście do niej z obecnego budynku firmy Wnioskodawcy, do konstrukcji wiaty zostanie przykręcona blacha profilowana wraz z izolacją (płyty warstwowe) i zadaszeniem, w celu ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Dodatkowo wiata od strony istniejącego budynku zabezpieczona będzie obróbkami izolacyjnymi. W celu uzyskania dostępu do wiaty od strony istniejącego budynku, zostaną wycięte dwa otwory o szerokości 300 cm w ścianie budynku firmy Wnioskodawcy, która zrobiona jest z blachy. W przypadku usunięcia przejścia, bądź wiaty blachę tą będzie można znowu przykręcić i zamknąć przejście bez trwałej utraty wartości stojącego budynku. Wiata i obudowa przejścia nie będą konstrukcyjnie połączone z budynkiem. W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 29 listopada 2017 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że fundamenty, wylewki betonowe, posadzkę betonową, roboty ziemne i inne nakłady związane ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania wiaty zamierza zaklasyfikować w grupie 2, podgrupie 29, rodzaju KŚT 291 jako "obiekt inżynierii lądowej i wodnej pozostały" i amortyzować stawką podatkową 2,5%.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może zastosować 2,5% stawkę amortyzacyjną z Wykazu stawek amortyzacyjnych, dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania wiaty i zaklasyfikować je w grupie 2, podgrupie 29 KŚT "obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe"?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., zwaną dalej: ustawą), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 Ustawy.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy, zwane dalej środkami trwałymi.

Na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

W myśl art. 22i ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Ponadto w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane została wskazana definicja budowli, zgodnie z którą przez budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Brak przejrzystego określenia definicji budowli dla celów podatkowych sprawia, że uzasadnione jest zaklasyfikowanie do ewidencji środków trwałych fundamentów, wylewki betonowej, posadzki betonowej, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania wiaty i obudowy przejścia zgodnie z własnym stanowiskiem opisanym we wniosku.

Fundamenty, wylewkę betonową, posadzkę betonową, roboty ziemne i inne nakłady związane ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania wiaty Wnioskodawca zamierza zaklasyfikować w grupie 2, podgrupie 29, rodzaje KŚT 291 jako "obiekt inżynierii lądowej i wodnej pozostały" i amortyzować stawką podatkową 2,5%.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2017 r., Znak: 3063-ILPB2.4510.42.2017.2.ŁM oraz z 5 listopada 2010 r., Znak: ILPB1/415-1039/10-4/AG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4510-49/15/ZK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 marca 2010 r., Znak: ITPB1/415-954/09/PSZ, w której Organ stwierdził, że część magazynowa choć usytuowana na fundamentach, nie jest trwale związana z gruntem - istnieje możliwość jej demontażu (bez utraty właściwości zdemontowanych elementów) i zamontowania jej w innym miejscu. Dlatego należy uznać, że można ją zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych tj. wolno stojących obiektów nie związanych trwale z gruntem (grupa 8 KŚT),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 października 2011 r., Znak: IPPB1/415-615/11-4/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania 2,5% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych, o których mowa we wniosku.

Natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez podatnika klasyfikacji środków trwałych na gruncie KŚT do odpowiedniej grupy.

Kwestie właściwej klasyfikacji środków trwałych zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). Podstawę wydania tego rozporządzenia stanowi natomiast art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1068).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Skoro zatem, jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, fundamenty, wylewki betonowe, roboty ziemne i innych nakłady związane ze stworzeniem stopów fundamentowych Wnioskodawca zamierza zaliczyć do grupy 2, podgrupy 29, rodzaju 291 KŚT, to wskazanie w tym zakresie zostało przyjęte jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Przechodząc zatem do kwestii dotyczącej możliwości zastosowania 2,5% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych, o których mowa we wniosku, wskazać należy że, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ww. ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjno-handlową. Celem działalności jest produkcja pokarmów dla ptaków i gryzoni - przeważająca działalność gospodarcza (kod PKD) 10.92.Z Produkcja gotowej karmy dla zwierząt domowych. W związku z rozwojem firmy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje postawić wiatę, będzie ona stanowiła jego własność, wykonana będzie na jego działce i nie będzie wymagała pozwolenia na budowę, okres jej użytkowania będzie dłuższy niż rok. Wnioskodawca chce w niej umiejscowić piece gazowe, które będą służyć do wypiekania tak zwanych kolb dla ptaków i gryzoni wobec czego będzie wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wiata będzie służyć wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej produkcyjnej, nie produkcji rolnej. Wykonawcą wiaty będzie firma "X". Zakres inwestycji i charakterystyczne dane techniczne: wiata magazynowa o konstrukcji stalowej z dachem dwuspadowym o pochyleniu 36% (20°), wysokość wiaty (od poziomu ±0,00) 9,08 m, powierzchnia użytkowa 79,2 m², powierzchnia zabudowy 81,9 m². Wiata magazynowa zostanie wykonana z zakupionej konstrukcji nośnej stalowej. Okres gwarancji producenta to 10 lat. Konstrukcja wiaty składać się będzie z następujących elementów: główna konstrukcja nośna (ramy główne), stężenia ścienne i dachowe, konstrukcja i obudowa dachu, konstrukcja i obudowa ścian. Główna konstrukcja nośna wykonana będzie z ram stalowych. Elementy ram głównych o przekroju dwuteowym zbudowane będą z elementów gorącowalcowanych. Z tych profili formowane będą słupy i dźwigary o zmiennych wysokościach. Wszystkie części wykonane będą z blach stalowych oraz kształtowników gorącowalcowanych ze stali s355j2+n odpowiadającej normie EN 10025. Spawanie będzie wykonywane łukiem krytym. Poszczególne elementy ram głównych będą łączone pomiędzy sobą za pomocą śrub wysokiej wytrzymałości HV 10.9. Ramy połączone będą przegubowo z fundamentami. Kotwy fundamentowe będą wykonywane z prętów o średnicach m12, m16 i m24 ze stali s355j2+n. Wytworzenie konstrukcji stalowej odbywać się będzie na terenie zakładu prefabrykacji konstrukcji stalowej, posiadającej odpowiednie uprawnienia. Montaż konstrukcji głównej, drugorzędowej oraz mocowanie obudowy wykonywane będzie w Polsce na terenie firmy Wnioskodawcy. Obudowę ścian ma stanowić blacha profilowana wraz z izolacją (płyty warstwowe). Panel mocowany będzie do rygli ściennych za pomocą samo nawiercających łączników ze stali nierdzewnej. System dachowy ma stanowić blacha profilowana wraz z izolacją (płyta warstwowa). Okres gwarancji producenta konstrukcji stalowej to 10 lat. Wiata posiadać będzie instalację gazową zasilaną piecem z budynku oraz instalację elektryczną i wentylacyjną. Wymienione instalacje nie będą trwale związane z wiatą, tzn. możliwe będzie ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji wiaty, jak i dla tych instalacji, systemów i urządzeń. Konstrukcja stalowa wiaty zostanie nałożona na stopy fundamentowe oraz przymocowana do fundamentów śrubami. Wiata obudowana zostanie blachą profilowaną wraz z izolacją, która zostanie przymocowana do głównych słupów konstrukcyjnych (płyty warstwowe). Płyty będą połączone ze sobą za pomocą łączników. Konstrukcja wiaty nie będzie trwale związana z gruntem. Jej elementy będzie można w razie potrzeby rozebrać bez utraty właściwości i zmontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu przeniesienia konstrukcji do innej lokalizacji, albo ją odsprzedać. Wiata postawiona będzie w odległości 100 cm od istniejącego budynku. Wiata nie będzie miała drzwi ani bramy, będzie miała otwartą przestrzeń od strony budynku z pozostałych trzech stron będzie osłonięta. Po postawieniu wiaty zostanie wykonane wejście do niej z obecnego budynku firmy Wnioskodawcy, do konstrukcji wiaty zostanie przykręcona blacha profilowana wraz z izolacją (płyty warstwowe) i zadaszeniem, w celu ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Dodatkowo wiata od strony istniejącego budynku zabezpieczona będzie obróbkami izolacyjnymi. W celu uzyskania dostępu do wiaty od strony istniejącego budynku, zostaną wycięte dwa otwory o szerokości 300 cm w ścianie budynku firmy Wnioskodawcy, która zrobiona jest z blachy. W przypadku usunięcia przejścia, bądź wiaty blachę tą będzie można znowu przykręcić i zamknąć przejście bez trwałej utraty wartości stojącego budynku. Wiata i obudowa przejścia nie będą konstrukcyjnie połączone z budynkiem. Fundamenty, wylewki betonowe, posadzkę betonową, roboty ziemne i inne nakłady związane ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania wiaty Wnioskodawca zamierza zaklasyfikować w grupie 2, podgrupie 29, rodzaju KŚT 291 jako "obiekt inżynierii lądowej i wodnej pozostały" i amortyzować stawką podatkową 2,5%.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro fundamenty, wylewki betonowe, roboty ziemne i inne nakłady związane ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania hali magazynowej, zostaną zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupy 2, podgrupy 29, rodzaju 291 KŚT (tj. pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane) to dla tego środka trwałego właściwą stawką amortyzacyjną zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - będzie 2,5% stawka amortyzacyjna.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca prawidłowo dokonał kwalifikacji fundamentów, wylewek betonowych, robót ziemnych i innych nakładów związanych ze stworzeniem stopów fundamentowych potrzebnych do zamontowania hali magazynowej do grupy 291 KŚT (kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego co oznacza, że nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej), to może zastosować dla nich stawkę amortyzacyjną 2,5%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, z powyższym zastrzeżeniem, należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego (w tym dot. prawidłowego sklasyfikowania środków trwałych) stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.