0111-KDIB1-1.4011.198.2017.1.MG - Przychód z tytułu wycofania środka trwałego (nieruchomości) z prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej na cele osobiste oraz z nieodpłatnego użyczenia spółce cywilnej przez wspólnika nieruchomości uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu:

* wycofania środka trwałego (nieruchomości) z prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej na cele osobiste,

* nieodpłatnego użyczenia nieruchomości, uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej, spółce cywilnej przez wspólnika

- jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wycofania środka trwałego (nieruchomości) z prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej na cele osobiste oraz nieodpłatnego użyczenia nieruchomości, uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej, spółce cywilnej przez wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od grudnia 1991 r. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług artykułami sportowymi.

Wnioskodawczyni jest opodatkowana w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, dalej: KPiR (na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów) oraz jest zarejestrowana w podatku od towarów i usług (na podstawie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. -winno być: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) jako czynny podatnik VAT. Dodatkowo od lutego 2002 r. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność handlową (o podobnym profilu z działalnością Wnioskodawczyni) wraz z mężem i córką.

W związku z planowaną likwidacją indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma zamiar przed ostatecznym zamknięciem firmy wykonać określone czynności dotyczące posiadanego towaru handlowego oraz posiadanego majątku firmy, na który składają się:

* maszyny i urządzenia wykorzystywane w serwisowaniu sprzętu sportowego,

* sprzęt biurowy i posiadane wyposażenie,

* nieruchomość (budynek) z gruntem i przyległym parkingiem.

(...)

W ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawczyni znajduje się nieruchomość, budynek. Budynek wraz z gruntem zakupiony został na podstawie umowy sprzedaży od osób fizycznych (nieprowadzących działalności gospodarczej) w lipcu 1999 r.

Nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża; kupiona została jako budynek mieszkalny z zamiarem prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

W lipcu 1999 r. Wnioskodawczyni wprowadziła budynek do ewidencji środków trwałych - w wartości początkowej 164.620 zł - wartość ta stanowiła 53,17% powierzchni budynku przeznaczonej pod działalność gospodarczą i rozpoczęła amortyzację z zastosowaniem 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W budynku w latach 2000 do października 2006 r. po uzyskaniu zgody Urzędu Miasta przeprowadzono prace adaptacyjne i modernizacyjne piwnic garażu, pomieszczeń budynku oraz dokonano rozbudowy nieruchomości w związku z rozwojem i potrzebami działalności gospodarczej. Wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyniosły więcej niż 30% wartości początkowej budynku. Ostatecznie po modernizacji i rozbudowie budynek w większości (90,58%) przeznaczony został pod działalność gospodarczą i handlowo-usługową, w pozostałej części mieszkalną. W budynku Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Budynek obecnie jest całkowicie zamortyzowany (listopad 2016) a w stanie ulepszonym wykorzystywany był od października 2006 r.

Likwidując indywidualną działalność Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek z ewidencji środków trwałych na cele osobiste; część budynku chce pozostawić na cele prywatne; pozostałą część zamierza użyczyć bezpłatnie (90,58% powierzchni) do kontynuacji działalności gospodarczej spółce cywilnej, w której wspólnikami są: Wnioskodawczyni, mąż - współwłaściciel nieruchomości i córka.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

* Czy wycofanie nieruchomości (budynku) z indywidualnej działalności Wnioskodawczyni na cele osobiste z zamiarem użyczenia bezpłatnego do działalności spółce, w której jest wspólnikiem, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

* Czy bezpłatne użyczenie nieruchomości przez Wnioskodawczynię, jako współwłaściciela nieruchomości spółce cywilnej, w której jestem wspólnikiem, będzie skutkowało u Wnioskodawczyni podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wycofanie nieruchomości z prowadzonej działalności w związku z jej likwidacją na potrzeby osobiste nie spowoduje powstania u Wnioskodawczyni przychodu podatkowego - poprzez tą czynność nie uzyska bowiem żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Wnioskodawczyni uważa, że z tytułu bezpłatnego oddania do używania - na podstawie umowy użyczenia nieruchomości - na potrzeby spółki cywilnej u Wnioskodawczyni, jako osoby użyczającej nie powstanie przychód na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotą umowy użyczenia jest bowiem nieodpłatny charakter tej czynności prawnej, dlatego - umowa ta nie będzie generować u Wnioskodawczyni przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług artykułami sportowymi. Dodatkowo Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność handlową (o podobnym profilu z działalnością Wnioskodawczyni) wraz z mężem i córką. W związku z planowaną likwidacją indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma zamiar przed ostatecznym zamknięciem firmy wykonać określone czynności dotyczące posiadanego towaru handlowego oraz posiadanego majątku firmy.

W ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawczyni znajduje się nieruchomość - budynek. Budynek ten wraz z gruntem zakupiony został na podstawie umowy sprzedaży od osób fizycznych (nieprowadzących działalności gospodarczej). Nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża; kupiona została jako budynek mieszkalny z zamiarem prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wprowadziła budynek do ewidencji środków trwałych (53,17% powierzchni budynku przeznaczonej pod działalność gospodarczą) i rozpoczęła amortyzację z zastosowaniem 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej. W budynku w latach 2000 do października 2006 r. przeprowadzono prace adaptacyjne i modernizacyjne piwnic garażu, pomieszczeń budynku oraz dokonano rozbudowy nieruchomości w związku z rozwojem i potrzebami działalności gospodarczej. Wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyniosły więcej niż 30% wartości początkowej budynku. Ostatecznie po modernizacji i rozbudowie budynek w większości (90,58%) przeznaczony został pod działalność gospodarczą i handlowo-usługową, w pozostałej części mieszkalną. W budynku Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Budynek obecnie jest całkowicie zamortyzowany a w stanie ulepszonym wykorzystywany był od października 2006 r. Likwidując indywidualną działalność Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek z ewidencji środków trwałych na cele osobiste; część budynku chce pozostawić na cele prywatne; pozostałą część zamierza użyczyć bezpłatnie (90,58% powierzchni) do kontynuacji działalności gospodarczej spółce cywilnej, w której wspólnikami są: Wnioskodawczyni, mąż - współwłaściciel nieruchomości i córka.

Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni należy zauważyć, że mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, w niniejszej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie nieruchomości.

Czynność wycofania składnika majątku (tu: budynku) z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni. Przez tą czynność nie uzyska ona żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości (wycofanej uprzednio z indywidualnej działalności gospodarczej) spółce cywilnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż stosownie do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Z przytoczonej definicji wynika, że przedmiotem wskazanej umowy mogą być zarówno rzeczy ruchome, jak i nieruchomości, a jej istotną cechą jest nieodpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów, o których mowa w art. 10 cyt. ustawy, wyznaczają zakres przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który doprecyzowany został szczegółowo w przepisach art. 12-20 tejże ustawy. Należy wskazać, że ustawodawca nie wymienia w tym katalogu przychodów z tytułu nieodpłatnego użyczenia nieruchomości po stronie osoby użyczającej. Aby można było mówić o przychodzie podatkowym, w majątku podatnika musi zaistnieć przysporzenie. Przysporzenie to może przy tym polegać tak na zwiększeniu jego aktywów, jak i zmniejszeniu jego zobowiązań. Skoro odstąpienie części ww. nieruchomości będzie miało charakter nieodpłatny, nie będzie po stronie Wnioskodawczyni, jako użyczającej, generować przychodu podatkowego.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni, uznano za prawidłowe.

Jednocześnie nadmienić należy, że niniejszą interpretacją dokonano oceny stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wycofania środka trwałego z prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej na cele osobiste oraz nieodpłatnego użyczenia nieruchomości, uprzednio wycofanej z działalności gospodarczej, spółce cywilnej przez wspólnika, zgodnie z zadanymi w tym zakresie pytaniami.

Natomiast w zakresie pozostałych skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dla Wnioskodawczyni oraz skutków podatkowych dla pozostałych wspólników spółki cywilnej (męża oraz córki Wnioskodawczyni) wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Również w zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.