0111-KDIB1-1.4011.18.2020.2.AW - Ustalenie możliwości zastosowania podatku w wysokości 5% podstawy opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 7 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od fizycznych, w zakresie ustalenia możliwości zastosowania podatku w wysokości 5% podstawy opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego - jest prawidłowe

W dniu 30 stycznia 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia możliwości zastosowania podatku w wysokości 5% podstawy opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4011.18.2020.1.AW wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, pisząc programy na zamówienie firmy X. (dalej Spółka). Wnioskodawca ma podpisaną umowę ze Spółką na przekazanie jej praw autorskich do napisanych kodów. Wnioskodawca jest właścicielem zbywanych programów do momentu ich zbycia na rzecz spółki, a programy powstają w wyniku prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. działalność badawczo-rozwojowa oznacza "działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań". Użycie przez ustawodawcę spójnika "lub" wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej. W celu sporządzenia zamówionego programu Wnioskodawca poszukuje pożądanego algorytmu, który poprzez kolejne modyfikacje otrzymuje pożądaną przez zamawiającego postać. Dodatkowo, Wnioskodawca podejmuje samodzielnie działalność rozwojową poprzez poznawanie i testowanie nowych sposobów pisania programów komputerowych, które pozwalają Wnioskodawcy lepiej wykonywać zadania jego klientów.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie z 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.), Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca mieszka, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie kraju i podlega opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej od całości uzyskiwanych przez niego dochodów. Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym - 19%. Rozliczenia uzyskiwanych przez Wnioskodawcę dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe produkty, procesy i usługi niewystępujące, lub znacznie odróżniające się, od występujących obecnie na rynku rozwiązań. Produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę są nowatorskie i innowacyjne.

Tworzone oprogramowanie służy do:

* zarządzania rezerwacjami sal oraz innych zasobów w biurach i hotelach z wykorzystaniem algorytmów sztucznej inteligencji do rozpoznawania twarzy i mowy w celu identyfikacji i autoryzacji użytkownika oraz interpretacji poleceń głosowych;

* obsługi floty samochodów osobowych poruszających się po drogach publicznych bez kierowcy w pojeździe w celu świadczenia usługi przewozu osób (pojazdy półautonomiczne, kierowane zdalnie).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest działalnością badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z zm.). Prowadzone prace nad rozwojem programów spełniają warunki, aby uznać je za prace badawczo - rozwojowe, bowiem podczas prac Wnioskodawca wykorzystuje swoje doświadczenie, wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, niezbędne do wytworzenia nowego produktu, jakim jest program. Prowadzona przez Wnioskodawcę w tym zakresie działalność nie jest rutynowa, czy okresowa i nie ma charakteru ulepszeń. Nadto, Wnioskodawca zwiększa również zasoby wiedzy nie tylko poprzez swoją działalność na rzecz klientów, ale również poprzez samodzielne poznawanie i eksperymentowanie z nowymi technikami programistycznymi. Wiedza ta jest następnie stosowana przy tworzeniu nowych zastosowań, które w dalszej kolejności wykorzystywane będą przez klientów docelowych i przyszłych użytkowników tworzonego oprogramowania. Wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprogramowanie stanowi program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Po stworzeniu oprogramowania Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę (kontrahenta) majątkowe prawa autorskie do oprogramowania. Przeniesienie jest nieograniczone zarówno w zakresie czasowym, jak i terytorialnym. Przeniesienie obejmuje wszystkie pola eksploatacji oprogramowania, w szczególności w zakresie:

* nagrywania i kopiowania oprogramowania (utworu) lub jego części;

* powielania go dowolną techniką;

* tłumaczenia, przystosowania, zmian układu lub jakichkolwiek innych zmian w oprogramowaniu (utworze);

* wprowadzania oprogramowania do pamięci komputerowej, sieci komputerowych;

* obrotu oryginałem lub kopią, na której oprogramowanie zostało utrwalone, w tym użyczenia i najmu;

* publiczne odtwarzanie, prezentowanie, a także publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy miał do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

Dokonywane przez Wnioskodawcę przeniesienie obejmuje również prawa zależne.

W związku z tworzeniem oprogramowania Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej opracowuję nowe produkty, procesy i usługi. Prowadzona działalność nie ma charakteru rozwijania i ulepszania już istniejącego oprogramowania.

Wnioskodawca ewidencjonuję zdarzenia gospodarcze w księdze przychodów i rozchodów. Zdarzenia dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ujmowane są w odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat i wykonywanie czynności wobec osób trzecich na zasadach ogólnych. Wobec osób trzecich Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności kontraktowej, gdyż z osobami trzecimi nie łączy go żaden umowny stosunek prawny, który mógłby stanowić podstawę takiej odpowiedzialności za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązania. W tym zakresie odpowiedzialność w nieograniczonym zakresie ponoszę wobec Zleceniodawcy (kontrahentem), z którym Wnioskodawca zawarł umowę. W zawartej z kontrahentem umowie w żaden sposób nie została wyłączona odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec osób trzecich związana z wykonywanymi czynnościami. W związku z powyższym, w przypadku powstania szkody w majątku osoby trzeciej, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec tejże na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca samodzielnie decyduje o miejscu i czasie wykonywanych prac. Czynności te wykonywane są przez Wnioskodawcę zdalnie, z wybranego miejsca, zaś Zleceniodawca nie ma wpływu na miejsce oraz czas ich wykonywania. W ramach zawartej ze Zleceniodawcą umowy zobowiązuje się dostarczyć rezultat swoich prac Zleceniodawcy w określonym, końcowym, terminie, wynikającym z ustaleń dokonanych przez Zleceniodawcę z Klientem końcowym, jednak w ramach zakreślonego ostatecznego terminu oddania rezultatu prac Klientowi końcowemu, przysługuje mu swoboda w wyborze czasu i miejsca wykonania danych czynności. Zleceniodawca nie ingeruje w żaden sposób w organizację pracy stosowaną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przede wszystkim jest on w sposób nieograniczony odpowiedzialny wobec Zleceniodawcy za jakość i rezultat świadczonych przez siebie prac oraz jakość i użyteczność tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Odpowiedzialność kontraktowa z tytułu niewykonania lub niewłaściwego wykonania powierzonych zadań nie została w żaden sposób ograniczona w zawartej przez Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą umowie. Jednocześnie, Wnioskodawca ponosi również pełną odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną Zleceniodawcy jak i osobom trzecim w następstwie wadliwego działania oprogramowania.

Nadto, w związku ze specyfiką prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, jest on zmuszony do stałego poszerzania swej wiedzy i ustawicznego dokształcania, tak by świadczone przez niego usługi i tworzone oprogramowanie odpowiadało silnie ewoluującym i zmieniającym się trendom w dziedzinie, w której postęp techniczny i nowoczesne rozwiązania dokonują się niezwykle szybko.

Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zapewnienie sobie, we własnym zakresie, niezbędnych narzędzi oraz sprzętu umożliwiającego świadczenie usług na rzecz Zleceniodawcy, na odpowiednim poziomie, dostosowanym do aktualnych rynkowych wymogów.

Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie wyłącznie za czynności wykonane, nie zaś za gotowość do świadczenia usług, przy czym Wnioskodawca ponosi w tym samym czasie ryzyko niewypłacalności swoich kontrahentów, jak również ryzyko związane z ewentualnymi wadami sprzętu lub innych narzędzi zakupionych w celu wykonywania czynności na rzecz Zleceniodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może stosować podatek w wysokości 5% podstawy opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi polegające na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych spełniają warunki do zastosowania 5% stawki dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: "Ustawa"). Przede wszystkim zgodnie z art. 30ca ust. 1 pkt 8 Ustawy, autorskie prawo do oprogramowania jest jednym z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przepisach krajowych nie istnieje definicja autorskiego prawa do oprogramowania, co może być wynikiem dynamicznego rozwoju nowych technologii oraz trudności w wyczerpującym zdefiniowaniu tego pojęcia. W zakresie rozumienia tego pojęcia należy odnieść się do ogólnych definicji pozaustawowych. Program komputerowy to w szczególności "zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu określenia osiągniętego rezultatu". Inaczej jest to także "ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów". Dodatkowo należy podkreślić, że pojęcie "komputer" należy rozumieć szeroko nie tylko jako PC, ale także jako telefon komórkowy, czy tablet. Ważnym aspektem jest także to,iż pojęcia "program" oraz "oprogramowanie" traktowane są w literaturze oraz orzecznictwie jako tożsame. Odnosząc się do stanu faktycznego, ogół prac wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umów ze Spółką, których celem mają być programy komputerowe, spełnia definicję autorskiego prawa do oprogramowania. W tym miejscu nie sposób nie odnieść się do ochrony prawnej oprogramowania, które jest niezbędnym warunkiem do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania 5%. W przepisach krajowych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, co wynika z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm. Ochrona prawna przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca przenosi na Kupującego majątkowe prawa autorskie do oprogramowania, które powstały w związku z wykonaniem umów. Przeniesienie jest nieograniczone w zakresie czasowym i terytorialnym. Przeniesienie obejmuje wszystkie pola eksploatacji w szczególności w zakresie nagrywania i kopiowania utworu lub jego części i powielania go dowolną techniką, tłumaczenia, przystosowania, zmian układu lub jakichkolwiek innych zmian w utworze; wprowadzanie utworu do pamięci komputerowej, sieci komputerowych, obrotu oryginałem lub kopii, na których utwór został utrwalony, w tym użyczenia lub najmu, obrotu w sposób inny niż określony powyżej w szczególności poprzez publiczne odtworzenie, prezentowanie a także publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy miał do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Przeniesienie praw autorskich obejmuje również prawa zależne. Wszystkie powyższe wynikają z zapisów z umów z kupującym. Tym samym spełniony jest warunek ochrony prawnej autorskiego prawa do programu komputerowego, określonego w art. 30ca ust. 2 Ustawy, która to ochrona wynika z odrębnych ustaw. Warunkiem koniecznym do zastosowania preferencyjnej stawki 5% jest także, aby przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a ust. 1 pkt 38 Ustawy i oznacza "działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań". W zakresie pojęć "badań naukowych" oraz "prac rozwojowych" ustawa odnosi się do przepisów odrębnych tj. Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy prace rozwojowe są "działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń". Zdaniem Wnioskodawcy, prace nad rozwojem programów spełniają warunki do uznania ich za prace rozwojowe w rozumieniu ww. odrębnych przepisów. Wnioskodawca wykorzystuje swoje doświadczenie, wiedzę oraz umiejętności w zakresie oprogramowania niezbędne do wytworzenia zmienionego produktu, jakim jest program. Działalność Wnioskodawcy w tym zakresie nie jest rutynowa czy okresowa i nie ma charakteru ulepszeń. Odnosząc się ponownie do definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu Ustawy, Wnioskodawca twierdzi, że spełnia pozostałe warunki w niej zawarte. Zdaniem Wnioskodawcy jego działalność jest wyrazem własnej twórczości intelektualnej, czego przejawem jest przeniesienie praw autorskich do utworu przez Wnioskodawcę na Kupującego, jakie powstały w związku z jego twórczością. Produkty, w rozwoju których Wnioskodawca uczestniczy, są zdecydowanie innowacyjne, nowatorskie, a także użyteczne, czego wyrazem jest wykorzystanie jego programów przez klientów Spółki do tworzenia takich usług jak przewóz osób pojazdami pozbawionymi kierowcy (samochody autonomiczne). Prace nad produktem spełniają także definicję systematyczności. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób zaplanowany, metodyczny i uporządkowany zgodnie z określonym wcześniej harmonogramem i posiadanymi zasobami. Zdaniem Wnioskodawcy, zwiększa on również zasoby wiedzy nie tylko poprzez swoją działalność na rzecz klientów, ale również poprzez samodzielne poznawanie i eksperymentowanie z nowymi technikami programistycznymi. Wiedza ta jest następnie stosowana do tworzenia nowych zastosowań, które będą wykorzystywane przez Kupującego oraz przyszłych użytkowników wytwarzanych w Spółce programów. Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w księdze przychodów i rozchodów. Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, zdarzenia dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ujmowane są w odrębnej ewidencji. Obok podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzę, zgodnie z zapisami art. 30cb Ustawy, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu lub straty przypadających na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Reasumując, Wnioskodawca spełnia wszelkie warunki wynikające z art. 30ca oraz 30cb Ustawy uprawniające do skorzystania z preferencyjnej stawki 5% dla dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jakim są zbywane programy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dz.u. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że obowiązek bieżącego i prawidłowego wyodrębniania przychodów i kosztów dotyczących kwalifikowanego IP dotyczy również podatników prowadzących rozliczenia w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej tworzy autorski oprogramowanie stanowiące utwór, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to o ile Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób wskazany w art. 30cb, a więc umożliwiający ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, to uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży autorskich prawa do tworzonego przez niego oprogramowania będzie mógł opodatkować preferencyjną 5% stawką.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.