0111-KDIB1-1.4010.98.2020.2.NL - Ujemne różnice kursowe powstałe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 8 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

* ustalenia, czy Wnioskodawca postąpił w sposób prawidłowy, rozpoznając ujemne różnice kursowe, powstałe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności, zwiększając koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2019, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* momentu powstania różnic kursowych

- jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca postąpił w sposób prawidłowy, rozpoznając ujemne różnice kursowe, powstałe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności, zwiększając koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2019, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz momentu powstania różnic kursowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego tez pismem z 29 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.98.2020.1.NL wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 8 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest polskim rezydentem, którego całość dochodów podlega opodatkowaniu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, bez względu na miejsce ich osiągania. Działalność gospodarcza, realizowana przez Spółkę w kooperacji z podmiotami powiązanymi jest działalnością podstawową, polegającą na produkcji opakowań z tworzyw sztucznych metodą wtryskową, w procesie głęboko tłoczonym lub innym podobnym. Jedynym wspólnikiem Spółki, posiadającym 100% jej udziałów jest podmiot szwajcarski, G. AG (dalej: "Wspólnik"), który podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terenie Szwajcarii, niezależnie od miejsca ich uzyskania.

W latach 1998-1999 Wspólnik udzielił Spółce pożyczkę, wypłaconą m.in. w sześciu transzach we frankach szwajcarskich (CHF), których dotyczy kompensata i zgodnie z ustaleniami umownymi w takiej walucie miała zostać spłacona. Transze te wypłacane były w dniach:

* 7 kwietnia 1999 r.,

* 14 czerwca 1999 r.,

* dwukrotnie 30 czerwca 1999 r. oraz

* dwukrotnie 27 lipca 1999 r.

Do 2019 r. spłata pożyczki była przenoszona na lata przyszłe z uwagi na brak odpowiednich przepływów pieniężnych, co dokumentowane było każdorazowo zawieranymi aneksami do umowy pożyczki. Przesunięcia te następowały między innymi z uwagi na niestabilny (wzrastający) kurs waluty CHF w odniesieniu do waluty polskiej, przez co wartość, którą miał spłacić Wnioskodawca wraz z odsetkami analogicznie wzrosła, doprowadzając tym samym do znacznie większych obciążeń finansowych po stronie Spółki niż początkowo przewidywano. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wartość pożyczki do spłaty wraz z odsetkami znacząco wzrosła w odniesieniu do waluty polskiej, jednak sama kwota pożyczki, wyrażona w walucie szwajcarskiej, nie uległa zmianie. Sytuacja ta spowodowała opóźnienia Spółki w spłacaniu zobowiązań, szczególnie w spłacie odsetek od zaciągniętych pożyczek.

W 2019 r. Spółka, w porozumieniu ze Wspólnikiem, zdecydowała o dokonaniu konwersji wierzytelności na udziały. Celem dokonanej konwersji było uregulowanie części zobowiązania oraz zmniejszenie wartości odsetek, które w sposób negatywny wpływały na prezentację bilansu Spółki (relacja zobowiązań z tytułu pożyczki względem kapitałów). W ramach tego procesu podjęta została uchwała w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki z dnia 7 listopada 2019 r., na mocy której podwyższono kapitał zakładowy poprzez ustanowienie nowych, równych i niepodzielnych udziałów Spółki. Zgodnie z uchwałą, całość podwyższonych udziałów Wspólnik miał pokryć poprzez wniesienie wkładu pieniężnego w terminie do 31 grudnia 2019 r. W ten sposób u obu podmiotów powstały wzajemne zobowiązania oraz wierzytelności, tzn. Spółka była zobowiązana do spłaty dla Wspólnika pożyczki wraz z odsetkami, a Wspólnik był zobowiązany do wpłacenia na rzecz Spółki kwoty wynikającej z objęcia nowych udziałów.

W dniu 8 listopada 2019 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Wspólnikiem zostało zawarte porozumienie w przedmiocie potrącenia wzajemnych wierzytelności stron, na mocy którego strony dokonały rozliczenia wzajemnych zobowiązań, w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności. W związku z dokonaniem kompensaty, wierzytelność Spółki względem Wspólnika uległa umorzeniu w całości. Z kolei wierzytelność Wspólnika względem Spółki uległa umorzeniu w wysokości kwoty wniesionego wkładu, a zatem w części kwoty, którą Spółka była zobowiązana zwrócić Wspólnikowi z tytułu udzielonej pożyczki. Potrącenia wzajemnych wierzytelności dokonano z dniem podpisania umowy, tj. 8 listopada 2019 r.

W następstwie dokonanej kompensaty doszło zatem do regulacji wzajemnych zobowiązań, które skutkowało umorzeniem części zobowiązania Spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki. Na gruncie dokonanej kompensaty przyjęto więc, że Spółka zwolniła się z części ciążącego na niej długu, a tym samym doszło do spłaty części zobowiązania na rzecz Wspólnika. Konsekwencją spłaty zobowiązania było rozpoznanie przez Wnioskodawcę ujemnych różnic kursowych. Różnice te powstały z uwagi na fakt, że wartość pożyczki (kolejnych transzy) w dniu jej otrzymania była niższa od wartości pożyczki w dniu jej spłaty, zgodnie z faktycznie zastosowanym kursem waluty z tych dni.

Za dzień spłaty pożyczki Wnioskodawca przyjął dzień dokonania kompensaty wierzytelności, a zatem dzień podpisania porozumienia w przedmiocie potrącenia wzajemnych wierzytelności stron, tj. 8 listopada 2019 r. Kurs zastosowany w przypadku dokonywanych czynności, to kurs średni NBP poprzedzający dzień otrzymania każdej transzy pożyczki oraz poprzedzający dzień spłaty pożyczki, a więc dzień dokonania kompensaty. Powstałe ujemne różnice kursowe spowodowały u Wnioskodawcy zwiększenie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił w sposób prawidłowy, rozpoznając ujemne różnice kursowe, powstałe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności, zwiększając koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2019, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sposób prawidłowy rozpoznał on ujemne różnice kursowe, powstałe w związku z dokonaną kompensatą wzajemnych wierzytelności, które zwiększyły koszty uzyskania przychodów. W wyniku tego zwiększenia, w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r. doszło do obniżenia wykazanych przychodów o koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zatem, jak wynika z powołanego przepisu, różnice kursowe, w zależności od swojego charakteru, odpowiednio wpływają na przychody lub koszty uzyskania przychodów, zmniejszając lub zwiększając podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca uważa zatem, że właściwe ustalenie różnic kursowych w opisywanym stanie faktycznym jest zatem kluczowe dla właściwego wykazania wartości podatku dochodowego za 2019 r.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w wyniku dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności, wynikłej z konwersji długu Spółki na kapitał zakładowy, nastąpiła spłata części zobowiązania z tytułu zaciągniętej pożyczki od Wspólnika, w wyniku której Wnioskodawca rozpoznał ujemne różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, gdy kwota pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei zgodnie z art. 15a ust. 7 ww. ustawy, za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Z treści tego przepisu wynika zatem, że do powstania różnic kursowych może dojść również w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy pomiędzy podmiotami, a uregulowanie zobowiązań odbywa się w każdy inny sposób niż pieniężny.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca przyjął, że dniem spłaty zobowiązania jest dzień dokonania kompensaty wzajemnych wierzytelności, w wyniku której doszło do uregulowania wzajemnych zobowiązań pomiędzy nim a Wspólnikiem. Na skutek kompensaty doszło do zwolnienia dłużnika z długu, co traktowane jest jako uregulowanie zobowiązania, czyli w opisywanym stanie faktycznym jako spłata części pożyczki. Zatem, w związku z dokonaną kompensatą, za dzień spłaty pożyczki, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca przyjął dzień podpisania porozumienia w przedmiocie potrącenia wzajemnych wierzytelności stron, tj. 8 listopada 2019 r.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.500.2018.1.BG w której wskazano, że " (...) uregulowanie zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki wyrażonej w walucie obcej poprzez konwersje części wierzytelności na kapitał zapasowy Wnioskodawcy, będzie powodowało powstanie różnic kursowych zwiększających odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe. (...) w odniesieniu do momentu powstania różnic kursowych należy wskazać że za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności".

Zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku ustalania właściwego kursu waluty dla różnic kursowych przy otrzymanych pożyczkach, uwzględnia się faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia otrzymania pożyczki oraz dnia spłaty.

Zgodnie z art. 15a ust. 4 ww. ustawy, przy obliczaniu różnic kursowych, powstałych w wyniku m.in. spłaty pożyczki, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

W pozostałych przypadkach, a także, gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca zastosował kursy waluty odpowiadające średnim kursom franka szwajcarskiego NBP z dnia poprzedzającego dzień, odpowiednio otrzymania każdej transzy pożyczki oraz dzień spłaty pożyczki, na skutek dokonanej kompensaty. W wyniku tak zastosowanych kursów waluty, kwota pożyczki w dniu jej udzielenia była niższa niż kwota pożyczki w dniu jej spłaty, a zatem doszło do powstania ujemnych różnic kursowych. Wobec tego, Wnioskodawca uważa, że w wyniku spełnienia przesłanek z art. 15a ust. 3 pkt 5 w związku z art. 15a ust. 1 ww. ustawy, miał on prawo do rozpoznania ujemnych różnic kursowych, które spowodowały zwiększenie kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w sposób prawidłowy rozpoznał ujemne różnice kursowe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że stosownie do zadanego pytania przedmiotem interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena, czy w przedstawionym stanie faktycznym dochodzi do powstania różnic kursowych. Przedmiotem interpretacji nie jest natomiast wskazanie właściwego dla powstania różnic kursowych kursu walut.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Prawidłowe ustalenie różnic kursowych rzutuje zatem na prawidłowe ustalenie zobowiązania z tytułu podatku dochodowego.

Na mocy art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Jednocześnie na podstawie art. 15a ust. 7 ww. ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W rezultacie może dojść do powstania różnic kursowych w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy, lecz zobowiązania są regulowane w inny sposób niż pieniężny, np. w drodze konwersji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, dzień konwersji stanowić będzie dzień spłaty pożyczki skutkującej zrealizowaniem różnic kursowych na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 7 ww. ustawy (tj. za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie).

Z przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika ponadto, że podatkowe rozliczenie różnic kursowych jest dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego.

Stosownie do art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 15a ust. 4 ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia "faktycznie zastosowanego kursu waluty". Przyjęty w orzecznictwie sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu "faktycznie", wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według "Uniwersalnego słownika języka polskiego" pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) "faktycznie" znaczy zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. W związku z tym "faktycznie zastosowany kurs waluty", to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany.

Przenosząc wyżej opisane rozwiązania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, przy konwersji długu na kapitał zapasowy od strony Wnioskodawcy-dłużnika (pożyczkobiorcy) dojdzie do spłaty/zapłaty części pożyczki w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zobowiązanie pożyczkowe w części wygaśnie. Przytoczony przepis jeśli chodzi o rozumienie zapłaty dla celów ustalenia różnic kursowych należy rozumieć szeroko i obejmuje on "jakąkolwiek formę" uregulowania zobowiązań.

Istotne jest natomiast to, że w wyniku przeprowadzenia konwersji długu na kapitał ciążące na Spółce zobowiązanie pożyczkowe częściowo wygaśnie, co tym samym oznacza jego zapłatę w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro w przepisach podatkowych nie mówi się o zapłacie w formie pieniężnej, należy uznać, że każda zapłata powodująca powstanie różnic kursowych dla celów podatku dochodowego skutkuje uznaniem ich za koszt lub przychód podatkowy.

Przenosząc wyżej opisane rozwiązania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku, w związku z dokonaniem konwersji, wierzytelność Spółki względem Wspólnika uległa umorzeniu w całości, z kolei wierzytelność Wspólnika względem Spółki uległa umorzeniu w wysokości kwoty wniesionego wkładu, w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zobowiązanie pożyczkowe wygasło. Przytoczony przepis jeśli chodzi o rozumienie zapłaty dla celów ustalenia różnic kursowych należy rozumieć szeroko i obejmuje on "jakąkolwiek formę" uregulowania zobowiązań. Skoro w przepisach podatkowych nie mówi się o zapłacie w formie pieniężnej, należy uznać, że każda zapłata powodująca powstanie różnic kursowych dla celów podatku dochodowego skutkuje uznaniem ich za koszt lub przychód podatkowy.

Jeżeli zatem w efekcie wartość zaciągniętych przez Wnioskodawcę pożyczek w walucie obcej (we frankach szwajcarskich) w dniu ich spłaty okaże się wyższa od wartości tych pożyczek w dniu ich otrzymania, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym zostaną spełnione warunki zastosowania art. 15a ust. 1 w zw. z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, uregulowanie zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki wyrażonej w walucie obcej poprzez konwersję wierzytelności na udziały, będzie powodowało powstanie ujemnych różnic kursowych zwiększających koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w odniesieniu do momentu powstania różnic kursowych należy wskazać że dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym za dzień spłaty pożyczki należy przyjąć dzień podpisania porozumienia w przedmiocie potrącenia wzajemnych wierzytelności stron, tj. 8 listopada 2019 r. należy uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* ustalenia, czy Wnioskodawca postąpił w sposób prawidłowy, rozpoznając ujemne różnice kursowe, powstałe na skutek dokonanej kompensaty wzajemnych wierzytelności, zwiększając koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2019, zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznano za prawidłowe,

* momentu powstania różnic kursowych uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.