Nowość 0111-KDIB1-1.4010.88.2024.2.BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lutego 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

- czy w związku z otrzymanym Aktem o likwidacji Spółki amerykańskiej, Wnioskodawca może zaliczyć wartość wierzytelność odpisaną jako nieściągalna do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy z 15 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.);

- czy Wnioskodawca może zaliczyć wartość wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu roku 2023.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 8 kwietnia 2024 r. (data wpływu 10 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2018 oraz w 2019 r. A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (obecnie A S.A. dalej: "Wnioskodawca") produkowała oraz eksportowała dla amerykańskiej firmy B (dalej: "Spółka amerykańska"; "Kontrahent") meble. Transakcje te zostały udokumentowane fakturami oraz potwierdzeniami odpraw celnych. W związku z tym Wnioskodawca wystawił na rzecz Kontrahenta faktury za wyżej opisaną produkcję i dostarczenie mebli na łączną kwotę (...) USD. Kontrahent nie zapłacił należności z ww. faktur. Wierzytelności te zostały zarachowane jako przychody należne.

Wnioskodawca kierował do Kontrahenta pisma, upomnienia oraz wezwania do zapłaty, jednak podejmowane próby odzyskania należności za sprzedane wyroby okazały się bezskuteczne.

W 2021 r. Wnioskodawca został poinformowany o postawieniu w stan likwidacji Spółki amerykańskiej, w związku z czym podjął stosowne czynności prowadzące do wyegzekwowania wierzytelności. Pomimo dopełnienia wszelkich formalności, wierzytelności stały się nieściągalne ze względu na brak kontaktu z Kontrahentem. Spółka podejmowała czynności prawne, na podstawie których nie doszło do przedawnienia wierzytelności.

W 2021 r. Kontrahent złożył wniosek o likwidację spółki do Sekretarza Stanu Delaware Wydział Korporacji Stanu Delaware zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa amerykańskiego.

W zakresie dokumentacji dotyczącej postępowania upadłościowego Spółki amerykańskiej a będącej w posiadaniu Wnioskodawcy wskazuje się, że otrzymał Akt rozwiązania B wydany przez Wydział Korporacji Stanu Delaware w 2023 r. Dokument ten zaświadcza likwidację Spółki amerykańskiej z dniem 31 grudnia 2021 r. Z informacji, które udało się uzyskać ostateczne rozliczenie likwidacji Spółki amerykańskiej miało miejsce w 2023 r.

Stany Zjednoczone Ameryki charakteryzują się zróżnicowaniem norm prawnych w poszczególnych stanach. Przedmiotowa Spółka amerykańska była zarejestrowana w stanie Delaware i tam również miał miejsce proces jej likwidacji. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa we wspomnianym stanie likwidacja spółki odbywa się poza sądem. Jest to proces, w którym spółka składa deklaracje o swojej likwidacji do Sekretarza Stanu w zamian za co otrzymuje formalny akt. Co ważne, nie funkcjonuje tam publiczny rejestr handlowy, przez co uzyskany przez Wnioskodawcę Akt Sekretarza Stanu jest jednym dokumentem dowodzącym likwidacji. Nie jest zatem możliwe udokumentowanie nieściągalności postanowieniem lub protokołem wymienionym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokumenty wymienione w art. 16 ust. 2 ustawy z 15 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT") odnoszą się do polskiego sytemu prawnego, przez co w przypadku udokumentowania nieściągalności zagranicznych wierzytelności podatnicy winni móc zastosować zamienne, odpowiednie dla danego kraju zaświadczenia.

Jak stanowi art. 16 ust. 2 ustawy o CIT, za wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

W świetle przepisów, nieściągalna wierzytelność może być kosztem uzyskania przychodu od tej części należności, która była uprzednio zaliczona do przychodów należnych, a ich nieściągalność została udokumentowana (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 8 kwietnia 2024 r. wskazali Państwo, że:

1. Wnioskodawca w celu wyegzekwowania wierzytelności kierował do Kontrahenta pisma, upomnienia oraz wezwania do zapłaty. Zamierzano również skorzystać z usług amerykańskiej kancelarii prawnej, w związku z czym Wnioskodawca dokonał wstępnego oszacowania kosztów takiego rozwiązania. Wynagrodzenie miejscowego prawnika za godzinę pracy to koszt około 500 USD, co powoduje, że próba odzyskania należności stałaby się niezwykle kosztowna, a wręcz nieopłacalna mając na uwadze szanse na pozytywne zakończenie sprawy.

2. Akt likwidacji Spółki amerykańskiej został wydany przez Sekretarza Stanu Delaware - Wydział Korporacji Stanu Delaware zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa amerykańskiego. Jest to amerykański organ państwowy właściwy w sprawach zarówno założenia jak i likwidacji spółek. Procedura likwidacji spółki w Stanach Zjednoczonych jest zupełnie odmienna od polskiego postępowania. W stanie Delaware proces likwidacji odbywa się poprzez złożenie wniosku do Sekretarza Stanu, w zamian za co zainteresowany otrzymuje przedmiotowy Akt likwidacji. Dokument ten potwierdza wyłącznie fakt likwidacji spółki. Jest to procedura, w której nie uczestniczy sąd rejestrowy, ponieważ na obszarze stanu Delaware taki nie występuję. Jego rolę przyjmuję właściwy Sekretarz Stanu.

3. Dane identyfikujące amerykańską spółkę.

Pytania

1. Czy w związku z otrzymanym Aktem o likwidacji Spółki amerykańskiej, Wnioskodawca może zaliczyć wartość wierzytelność odpisaną jako nieściągalna do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy z 15 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT")?

2. Jeśli tak, czy Wnioskodawca może zaliczyć wartość wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu roku 2023?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT, wierzyciele mogą zaliczać wierzytelności nieściągalne bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jest to możliwe, jeśli wierzytelności zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, a nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób wskazany przepisami art. 16 ust. 2 ustawy o CIT.

Jak przy tym stanowi art. 16 ust. 2 ustawy o CIT, za wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wierzytelności uznanych za przedawnione.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą

i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wnioskodawca wskazuje, zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem, że Kontrahent w 2021 r. stał się niewypłacalnym. Po tym czasie odzyskanie zaliczonych do przychodów wierzytelności stało się niemożliwe. W 2023 r. Wnioskodawca uzyskał Akt likwidacji amerykańskiej spółki zgodnie z obowiązującym w stanie Delaware prawem. W świetle przepisów, nieściągalna wierzytelność może być kosztem uzyskania przychodu od tej części należności, która była uprzednio zaliczona do przychodów należnych, a ich nieściągalność została udokumentowana (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT).

Udokumentowaniem takim jest ww. Akt, który w stanie Delaware odpowiada merytorycznie orzeczeniom sądu. Z uwagi na fakt, iż właściwym organem do rozwiązania kwestii likwidacji spółki w Stanach Zjednoczonych Ameryki jest Sekretarz Stanu, a nie tak jak w Polsce sąd rejestrowy, dokument ten powinien mieć jednakową moc jak te wymienione wart. 16 ust. 1 pkt 25.

Skoro zatem w 2021 r. została zakończona w stanie Delaware procedura likwidacyjna poprzez wydany Akt, to wierzytelność odpisaną jako nieściągalna Wnioskodawca może zaliczyć w koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że Akt został wydany przez Sekretarza Stanu.

Jak czytamy w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.466.2019.2.BG, z uwagi na fakt, że dłużnikami wnioskodawcy są podmioty włoskie, wskazać należy, że jeżeli z powodu obiektywnej niemożliwości uzyskania jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. podstawą do uznania wierzytelności za nieściągalną może być dokument wydany przez zagraniczne organy, o ile odpowiada on merytorycznie dokumentom polskim.

Ad. 2.

Odnosząc się do zagadnienia związanego z momentem zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanej jako nieściągalna należy stwierdzić, że ustawa o CIT nie precyzuje momentu, w którym ww. wierzytelność powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy należy stosować w takim przypadku generalną zasadę "przypisywania" kosztów, wskazaną w przepisach ustawy o CIT.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują momentu, w którym należy zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik ma prawo (nie obowiązek) zakwalifikować je do kosztów uzyskania przychodów po uprzednim udokumentowaniu nieściągalności wierzytelności. Jedynie przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, stanowiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione, wyznacza czasową granicę zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Niemniej jednak należy stosować w takim przypadku generalną zasadę "przypisywania" kosztów do określonego roku podatkowego.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Wierzytelność odpisana jako nieściągalna może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia dwóch warunków:

W ocenie Wnioskodawcy, ww. dokument stanowi wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności przedmiotowej wierzytelności za udokumentowaną. Bez znaczenia pozostaje bowiem okoliczność, że Akt ten został wydany przez Sekretarza Stanu, ponieważ odpowiada on merytorycznie dokumentom wymienionym w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, wierzytelność odpisana jako nieściągalna może być przez Wnioskodawcę zaliczona do kosztów uzyskania przychodu roku 2023 - art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

I tak, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Na podstawie art. 16 ust. 2 tej ustawy,

za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Rozpatrując kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności, należy mieć także na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków.

Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie o CIT, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić mogą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku z otrzymanym Aktem o likwidacji Spółki amerykańskiej, Wnioskodawca może zaliczyć wartość wierzytelność odpisaną jako nieściągalna do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, iż wystawili Państwo na rzecz Kontrahenta amerykańskiego faktury za produkcję i dostarczenie mebli na łączną kwotę (...) USD. Kontrahent nie zapłacił należności z ww. faktur. Wierzytelności te zostały zarachowane jako przychody należne. Kierowali Państwo do Kontrahenta pisma, upomnienia oraz wezwania do zapłaty, jednak podejmowane próby odzyskania należności za sprzedane wyroby okazały się bezskuteczne. W 2021 r. zostali Państwo poinformowani o postawieniu w stan likwidacji Spółki amerykańskiej, w związku z czym podjęli Państwo stosowne czynności prowadzące do wyegzekwowania wierzytelności. Pomimo dopełnienia wszelkich formalności, wierzytelności stały się nieściągalne ze względu na brak kontaktu z Kontrahentem. Spółka podejmowała czynności prawne, na podstawie których nie doszło do przedawnienia wierzytelności. W 2021 r. Kontrahent złożył wniosek o likwidację spółki do Sekretarza Stanu Delaware Wydział Korporacji Stanu Delaware zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa amerykańskiego.

Akt likwidacji Spółki amerykańskiej został wydany przez Sekretarza Stanu Delaware - Wydział Korporacji Stanu Delaware, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa amerykańskiego, jest on amerykańskim organem państwowym właściwym w sprawach zarówno założenia jak i likwidacji spółek. Procedura likwidacji spółki w Stanach Zjednoczonych jest zupełnie odmienna od polskiego postępowania. W stanie Delaware proces likwidacji odbywa się poprzez złożenie wniosku do Sekretarza Stanu, w zamian za co zainteresowany otrzymuje przedmiotowy Akt likwidacji. Dokument ten potwierdza wyłącznie fakt likwidacji spółki. Jest to procedura, w której nie uczestniczy sąd rejestrowy, ponieważ na obszarze stanu Delaware taki nie występuję. Jego rolę przyjmuję właściwy Sekretarz Stanu.

Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że skoro na gruncie amerykańskich przepisów prawa, czynności likwidacyjnych dokonuje uprawniony do tego organ państwowy a nie Sąd, to nieściągalność wierzytelności wobec zagranicznego kontrahenta może być udokumentowana przez Państwa również w inny sposób niż określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli - jak Państwo twierdzicie - nie macie obiektywnej możliwości uzyskania żadnego z dokumentów wskazanych w ww. przepisie, jednakże z innych, posiadanych przez Państwa dokumentów jednoznacznie wynika, że dłużnik nie istnieje i nie ma środków pozwalających na uregulowanie jego zobowiązań.

Zatem, wydany przez Sekretarza Stanu Delawere Akt likwidacji Spółki amerykańskiej stanowi podstawę do uznania wskazanej we wniosku wierzytelności za nieściągalną.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 uznano za prawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi również kwestia ustalenia, czy możecie Państwo zaliczyć wartość nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu roku 2023.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości wskazać należy, że przepisy ustawy o CIT nie precyzują momentu, w którym należy zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Z wyżej przytoczonych regulacji wynika, że podatnik ma prawo (nie obowiązek) zakwalifikować je do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu prawem przepisanych warunków. Jedynie przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT stanowiący, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione, wyznacza czasową granicę zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana.

Niemniej jednak należy stosować w takim przypadku generalną zasadę "przypisywania" kosztów do określonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (...).

W świetle art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, nieściągalna wierzytelność zaliczana jest do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia dwóch warunków:

- wierzytelność powinna być odpisana jako nieściągalna (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji) oraz

- nieściągalność wierzytelności powinna być udokumentowana.

Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi (tj. późniejszy) z warunków.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dokumentami na potwierdzenie nieściągalności wierzytelności jest Akt likwidacji Spółki amerykańskiej wydany przez Sekretarza Stanu Delawere. Zatem skoro odpisali Państwo przedmiotową wierzytelność jako nieściągalną w 2023 r. to zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem, że wierzytelność odpisana jako nieściągalna może być przez Wnioskodawcę zaliczona do kosztów uzyskania przychodu roku 2023.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).