0111-KDIB1-1.4010.73.2020.2.MF - 5% stawka CIT dla dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.), uzupełnionym 7 kwietnia 2020 r. oraz 6 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

* czy prawo autorskie do oprogramowania lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanych prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy działalność Wnioskodawcy, której efektem jest powstanie wyżej wymienionego oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy wydatki na prowadzenie księgowości, sprzęt komputerowy i licencje na oprogramowanie używane do pracy, samochód służbowy oraz podróże służbowe w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów pochodzących ze zbycia praw autorskich do programów w stosunku do przychodów ogółem można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy do opodatkowania dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wyżej opisanych programów związanych z umową 1 i 2 lub ich części można używać stawki 5% zgodnie z art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych

- jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

* czy prawo autorskie do oprogramowania lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanych prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy działalność Wnioskodawcy, której efektem jest powstanie wyżej wymienionego oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy wydatki na prowadzenie księgowości, sprzęt komputerowy i licencje na oprogramowanie używane do pracy, samochód służbowy oraz podróże służbowe w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów pochodzących ze zbycia praw autorskich do programów w stosunku do przychodów ogółem można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

* czy do opodatkowania dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wyżej opisanych programów związanych z umową 1 i 2 lub ich części można używać stawki 5% zgodnie z art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.73.2020.1.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 6 maja 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2019 r. zawarł umowę (umowa 1) z Klientem będącym brytyjską firmą zarejestrowaną w Londynie polegające na tworzeniu, ulepszaniu i utrzymywaniu (czyli np. implantacji obsługi nowych pojawiających się na rynku protokołów i/lub nowego sprzętu) oprogramowania do automatycznego handlu instrumentami finansowymi oraz animowaniu rynku (ang. Market making) przy założeniu bardzo niskich opóźnień (ang. low-latency) oraz oprogramowania do badań nad tworzeniem i weryfikowaniem dochodowości (ang. back-testing) automatycznych strategii handlowych oraz to późniejszej analizy wyników zastosowania tych strategii we współpracy z pracującymi również dla tego Klienta badaczami ilościowymi (ang. Quantitative Researchers). Oprogramowanie tworzenie jest w zależności od potrzeb zespołu Klienta współpracującego z Wnioskodawcą - które to z kolei potrzeby wynikają z bezpośrednio zmieniającej się sytuacji rynkowej i działań konkurencji Klienta w związku z tym tworzone oprogramowanie jest nietypowe, nie korzysta ze standardowych algorytmów i komponentów bo nie pozwalały by one na osiągnięcie wydajności konkurencyjnej na rynku, ewentualnie wykorzystuje takie komponenty i biblioteki w nietypowy sposób. Tworzone przez Wnioskodawcę algorytmy są ciągle ulepszane - tak aby uzyskiwać ciągły wzrost wydajności. Częścią pracy na tym oprogramowaniu jest również badanie sprzętu komputerowego i systemów operacyjnych - poszukiwanie potencjalnych problemów z wydajnością w ekstremalnych warunkach (np. przegrzewanie się procesorów przy dużym obciążeniu obliczeniami) oraz znajdowania odpowiednich algorytmów pozwalających uniknąć wyżej wymienionych problemów. Jeszcze inną częścią tej pracy jest poszukiwanie rozwiązań z zakresu sztucznej inteligencji możliwych do zastosowania na rynkach finansowych. Rozwiązania te są tylko elementem prac nad programem komputerowym, w którym później zostają wykorzystane i są dostarczane klientowi w postaci programu komputerowego w formie kodu źródłowego. Zgodnie z zawartą umową całość własności intelektualnej do wyżej wymienionych rozwiązań i oprogramowania jest przenoszona na Klienta - są one później wykorzystywanie przez Klienta do animowania rynku i handlu instrumentami finansowymi na światowych giełdach. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zgodnie z zawartą z klientem umową polega na co miesięcznej opłacie stałej oraz procentowych udziale w zysku powstałym z zastosowania z wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania wypłacanych za cały rok.

Dodatkowo 20 października 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę (umowa 2) z firmą zarejestrowaną w Hong - Kongu, w ramach której wykonał dla klienta oprogramowanie serwerowe do zarządzania danymi rynkowymi i obsługi zleceń klientów na rynku krypto-walut, za które 14 lutego 2019 r. została wystawiona faktura VAT. Oprogramowanie to jest całkowicie oryginalne stworzone przez Wnioskodawcę we współpracy z klientem - w ramach jego wykonania wykonano prace badawcze polegające na wielokrotnym badaniu i zmienianiu algorytmów w celu uzyskania maksymalnej wydajności na dostępnym dla klienta sprzęcie. Zgodnie z zawartą umową całość własności intelektualnej do wyżej wymienionych rozwiązań i oprogramowania jest przenoszona na Klienta.

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Po zawarciu umowy z brytyjskim klientem większość przychodów firmy pochodzi ze sprzedaży wyżej wymienionych usług firmie brytyjskiej. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac B+R prowadzonych przez inne firmy, ani praw autorskich innych firm. W związku z nowymi regulacjami IP BOX Wnioskodawca chciałby skorzystać z nowych przepisów, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, m.in. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych). Autorskie oprogramowanie, które będzie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach usług świadczonych klientowi (umowa 1), stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zostanie wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Oprogramowanie jest elementem znacznie szerszego procesu B+R prowadzonego przez firmę Klienta. Wszystkie prawa autorskiego do wytworzonego oprogramowania są zgodnie z umową przenoszone na Klienta.

Autorskie oprogramowanie, które zostało wykonane w ramach umowy z klientem z Hong Kongu (umowa 2), stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie to było elementem szerszego procesu B+R prowadzonego przez firmę klienta w ramach tworzenia oprogramowania dla Japońskich Banków. Wszystkie prawa autorskiego do wytworzonego oprogramowania były zgodnie z umową przenoszone na Klienta.

W każdym przypadku zarówno w związku z umową 1 jak i umową 2 produktem sprzedawanym klientowi jest program komputerowy lub modyfikacja programu komputerowego, do których przysługuje Wnioskodawcy kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Zarówno nowo tworzone programy jak i modyfikacje programów powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Oprogramowanie to stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca w momencie tworzenia oprogramowania lub jego ulepszania jest właścicielem tworzonego oprogramowania lub ulepszenia które jest dostarczane klientowi w postaci kodu źródłowego i w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 1, art. 74) jest również osobnym utworem. Po utworzeniu zgodnie z umową prawa autorskie są przenoszone na Klienta za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Oprogramowanie, które jest ulepszane zwykle nie jest własnością Wnioskodawcy choć bardzo często jest to oprogramowanie wykonane przez Wnioskodawcę jednak prawa do niego zostało już wcześniej w ramach umowy przeniesione na Klienta. Podsumowując przedmiotem sprzedaży są owe modyfikacje (ulepszenia) podlegające ochronie prawa autorskiego jako odrębne utwory i nowe oprogramowanie, które również podlega ochronie prawa autorskiego, w obu przypadkach mamy do czynienia z unikalną kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego, który potem może być przetworzony w kod wykonywalny za pomocą kompilatora odpowiedniego języka programowania. Klient nie nabywa prawa do ulepszonego programu a nabywa prawo do ulepszenia które może wykorzystywać w dowolny sposób - np. stosując kod lub fragmenty kodu tych ulepszeń w innych programach według własnego uznania.

W związku z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania Wnioskodawca będzie uzyskiwał tylko

dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest płatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 maja 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) wskazując iż:

Wnioskodawca zajmuję się również wytwarzaniem części oprogramowania - jest to elementem modyfikacji - modyfikacja oprogramowania polega na dodaniu nowej części lub też wymianie którejś z obecnych części oprogramowania - dodanie nowej części wiąże się z dodaniem nowej funkcjonalności natomiast modyfikacje służą zwiększeniu wydajności lub dostosowaniu oprogramowania do zmieniających się wymagań rynkowych. W każdym przypadku klientowi jest dostarczana nowa unikalna kombinacja komend adresowych w formie kodu źródłowego, który potem może być przetworzony w kod wykonywalny za pomocą kompilatora odpowiedniego języka programowania. Klient nie nabywa prawa do zmodyfikowanego programu a nabywa prawo do nowo dodanych części programu (które same w sobie też są programem w rozumieniu prawa autorskiego) które może wykorzystywać w dowolny sposób - np. stosując kod lub fragmenty kodu tych ulepszeń w innych programach według własnego uznania.

Prace mają charakter innowacyjny, podejmowane są w sposób systematycznych a ich celem jest zarówno wykorzystanie zasobów wiedzy jak i zdobywanie nowej wiedzy - w obu przypadkach ta wiedza jest wykorzystywane do tworzenia nowych rozwiązań.

Zgodnie objaśnieniami podatkowymi do IP BOX opublikowanymi 15 lipca 2019 r. "OECD wskazuje że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej" - czyli jak rozumiem już sam fakt że dostarczany klientowi program lub jego części są programami komputerowymi w świetle ustawy o prawie autorskim świadczy o ich innowacyjności. Dodatkowe powstające oprogramowanie, części oprogramowania lub modyfikacje wcześniej nie istniejące i mające przewagę na dotychczas istniejącym albo poprzez większą wydajność albo poprzez lepsze rozumienie danych rynkowych albo poprzez umożliwienie zastosowania nowych ulepszonych strategii handlu i animacji rynku.

Działalność nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań i nie jest to w żadnym wypadku działalność odtwórcza - nowe powstające programu lub części programu i modyfikacje są wynikami pracy intelektualnej oraz procesu badawczo-rozwojowego polegającego na badaniu rozwiązań w środowisku laboratoryjnym (lab environment) oraz podlegają procesowi weryfikacji na danych historycznych, wyniki tych badań są wykorzystywane w dalszych pracach. W zależności od potrzeb taki cykl może być powtarzany wielokrotnie dla każdego IP.

Prace nad powstającymi częściami i modyfikacjami oprogramowania mają charakter zorganizowany i ciągły a więc są systematyczne - rynek handlu elektronicznego jest bardzo konkurencyjny i wymaga ciągłych ulepszeń i ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań dlatego też prace prowadzone są w taki sposób, że przy wprowadzeniu jednego ulepszenia już myśli się o następnym. Efekty prace są na bieżąco badane w warunkach laboratoryjnych (ang. lab environment) oraz weryfikowane na danych historycznych (ang. backtesting). W zależności od potrzeb taki cykl może być powtarzany wielokrotnie dla każdego IP.

Części oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę są dostarczane klientowi w postaci kodu źródłowego i w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 1, art. 74) są również osobnym utworem tj. programem komputerowym czyli unikalną kombinacją komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego, które za pomocą kompilatora odpowiedniego języka programowania mogą być przetworzone w kod wynikowy. Klient zyskuje prawa autorskie do części niezależnie od programu, w którym ta cześć jest wymieniana lub dodawane - i może te nowo dodane części wykorzystać w inny sposób - np. poprzez dodanie ich do innego programu, albo usunięcie i modyfikacje ich fragmentów.

Wnioskodawca w momencie tworzenia oprogramowania lub jego ulepszanie jest właścicielem tylko i wyłącznie nowo dodawanych lub wymienianych części, które są dostarczane klientowi w postaci kodu źródłowego i w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 1, art. 74) jest również osobnym utworem. Po utworzeniu zgodnie z umową prawa autorskie są przenoszone na Klienta za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Oprogramowanie które jest ulepszane zwykle nie jest własnością Wnioskodawcy choć bardzo często jest to oprogramowanie wykonane przez Wnioskodawcę jednak prawa do niego zostało już wcześniej w ramach umowy przeniesione na Klienta. Podsumowując przedmiotem sprzedaży są owe modyfikacje (nowe lub wymienione części) podlegające ochronie prawa autorskiego jako odrębne utwory i nowe oprogramowanie, które również podlega ochronie prawa autorskiego, w obu przypadkach mamy do czynienia z unikalną kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego, który potem może być przetworzony w kod wykonywalny za pomocą kompilatora odpowiedniego języka programowania. Klient nie nabywa prawa do ulepszonego programu a nabywa prawo do ulepszenia, które może wykorzystywać w dowolny sposób - np. stosując kod lub fragmenty kodu tych ulepszeń w innych programach według własnego uznania.

Wnioskodawca korzysta z IP klienta jako użytkownik co jest naturalną konsekwencją umowy zawartej z klientem i wynika z wewnętrznych regulacji klienta. Przy czym nigdy nie następuję modyfikacja IP klienta w taki sposób że klient przekazuje Wnioskodawcy swoje IP a Wnioskodawca odsyła klientowi zmodyfikowane IP. Klient broni swoje prawa do IP w umowie z Wnioskodawcą poprzez klauzę tajności (ang: confidentiality) zabraniającą Wnioskodawcy między innymi udostępniania IP klienta inny osobom. W każdym przypadku Wnioskodawca przekazuje klientowi tylko nowo dodane lub wymienione części jako tzw. dostawy do repozytorium kodu źródłowego (ang: "source repository commits").

Zgodnie objaśnieniami podatkowymi do IP BOX opublikowanymi 15 lipca 2019 r. "OECD wskazuje że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej" - czyli już sam fakt, że dostarczany klientowi program lub jego części są programami komputerowymi w świetle ustawy o prawie autorskim świadczy o ich innowacyjności. Dodatkowo powstające oprogramowanie, części oprogramowania lub modyfikacje są wcześniej nie istniejące i mające przewagę na dotychczas istniejącym albo poprzez większą wydajność albo poprzez lepsze rozumienie danych rynkowych albo poprzez umożliwienie zastosowania nowych ulepszonych strategii handlu i animacji rynku. Oryginalność i nietypowość rozwiązań jest niezbędna dla klienta do utrzymania konkurencyjności.

Działalność nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań i nie jest to w żadnym wypadku działalność odtwórcza - nowe powstające programu lub części programu i modyfikacje są wynikami pracy intelektualnej oraz procesu badawczo-rozwojowego polegającego na badaniu rozwiązań w środowisku laboratoryjnym (lab environment) oraz jako element szerszego procesu badawczo-rozwojowego u klienta podlegają procesowi weryfikacji na danych historycznych.

Prace nad powstającym nowym oprogramowaniem, częściami i modyfikacjami oprogramowania mają charakter zorganizowany i ciągły - rynek handlu elektronicznego jest bardzo konkurencyjny i wymaga ciągłych ulepszeń i ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań, dlatego też prace prowadzone są w taki sposób, że przy wprowadzenie jednego ulepszenia już myśli się o następnym. Celem jest zarówno wykorzystanie zasobów wiedzy jak i zdobywanie nowej wiedzy - w obu przypadkach ta wiedza jest wykorzystywana do tworzenia nowych rozwiązań. Powstające programy są badane w środowisku laboratoryjnym (ang: "lab environment") i weryfikowane z wykorzystaniem danych historycznych (ang. "backtesting"). Wiedza w ten sposób uzyskana jest wykorzystywana w dalszych pracach. W zależności od potrzeb taki cykl może być dla każdego IP powtarzany wielokrotnie.

Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup sprzętu komputerowego wykorzystywanego do tej pracy, na licencje na oprogramowanie wykorzystywane w tej pracy, na podróże służbowe do biura klienta celem konsultacji z pracownikami klienta, abonament telefoniczny, koszty połączeń internetowych, koszty księgowości. W przyszłości Wnioskodawca planuje również ponosić wydatki na wyjazdy na konferencje naukowe oraz specjalistyczne konferencje dotyczące oprogramowania, seminaria i szkolenia online na temat metod sztucznej inteligencji organizowane przez czołowych specjalistów w tej dziedzinie, wypłacać wynagrodzenie członkom zarządu spółki za pracę wykonywaną dla spółki w ramach tworzenia IP oraz na poszukiwanie potencjalnych pracowników i ew. koszty ich przyszłego wynagrodzenia związanego z wytwarzaniem IP dla spółki, które było by wykorzystywane w ramach tej umowy - w tej chwili spółka jednak nie zatrudnia pracowników i nie wypłaca wynagrodzeń członkom zarządu pracującym dla spółki.

Sprzęt komputerowy używany do produkcji oprogramowania i badań nad oprogramowaniem jest w całości przypisany tylko i wyłącznie do tej działalności, podobnie licencje na oprogramowania, wyjazdy do klienta wydają się w oczywisty sposób być kosztem związanym z produkcją oprogramowania dla tego klienta. Wyjazdy naukowe, seminaria, konferencja służą zdobywaniu wiedzy, które będzie wykorzystywana do tworzenia nowego IP. Ewentualne koszty wynagrodzeń w zakresie w jakim będą dotyczyć wytwarzania IP dla spółki również są również są również wprost związane z kosztem ich wytworzenia.

Koszty które nie mogą być przypisane wprost do konkretnego prawa wartości intelektualnej - np. zakup sprzętu komputerowego - będą przypisywane do wielu różnych praw w proporcji do przychodów z tych praw.

Wnioskodawca będzie spełniał obowiązki ewidencyjne, o których mowa w artykule 24d ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych.

Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwoli wyodrębnić każde kwalifikowane prawo IP poprzez odwołanie do listy zmian w repozytorium kodu źródłowego (tzw. git repository commits) zawierających dostarczane programy w formie kodu źródłowego. Pozwoli również na przypisanie kosztów i przychodów do konkretnego IP oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24d ust. 4. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ewidencja będzie prowadzona na bieżąco.

Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące podmioty, z którymi zawarł umowy, o których mowa we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawo autorskie do oprogramowania lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanych prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy działalność Wnioskodawcy której efektem jest powstanie wyżej wymienionego oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

3. Czy wydatki na prowadzenie księgowości, sprzęt komputerowy i licencje na oprogramowanie używane do pracy, samochód służbowy oraz podróże służbowe w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów pochodzących ze zbycia praw autorskich do programów w stosunku do przychodów ogółem można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

4. Czy do opodatkowania dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wyżej opisanych programów związanych z umową 1 i 2 lub ich części można używać stawki 5% zgodnie z art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy

Pytanie 1

W myśl art. 24d ust. 2 o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest: (pkt 8) autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Na podstawie art. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, który w ustępie 3 stanowi, iż: "Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną", a ust. 4 tejże ustawy stanowi że: "Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności", więc ochronie podlega też część oprogramowania, która jest nieukończoną postacią większej całości oprogramowania, gdyż jest ona uznana według wyżej wymienionej ustawy za utwór. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanych prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie 2

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, prace rozwojowe są definiowane jako prace rozwojowe zdefiniowane w art. 4 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce czyli jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność spełnia te kryteria ponieważ:

Po pierwsze, prace polegające na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter. Twórczy charakter działalności BR odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. W ujęciu negatywnym twórczy charakter działalności BR wyklucza uznanie za działalność BR czynności mające na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego od podstaw. Jeśli chodzi o ulepszania to ich twórczy charakter przejawia się w tym że są to ulepszenia nie trywialne a ich tworzenia wymaga od Wnioskodawcy ciągłego poszerzania wiedzy oraz badań sprzętu i systemów operacyjnych. Zgodnie z art. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych taka modyfikacja jest również utworem (w postaci nieukończonej) i podlega ochronie prawa autorskiego. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór.

Po drugie, prace wykonywane w ramach umowy z klientem polegające na tworzeniu oraz ulepszaniu oprogramowania, stanowią prace rozwojowe. W świetle tego przepisu, definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Tworzone i ulepszane oprogramowanie jest wykorzystywane przez klienta do dostarczania usług animatora rynku (ang. Market-making) oraz do handlu instrumentami finansowymi na światowych giełdach.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości. Prace nad oprogramowaniem dla Klienta mają charakter zorganizowany i ciągły, rynek handlu elektronicznego jest bardzo konkurencyjny i wymaga ciągłych ulepszeń i ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań dlatego też prace prowadzone są w taki sposób, że przy wprowadzeniu jednego ulepszenia już myśli się o następnym.

Pytanie 3

Zgodnie z art. 24d ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego, nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone na klienta. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Oprogramowania. W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową ponosi on wydatki na: prowadzenie księgowości, sprzęt komputerowy niezbędny do pracy, licencje na oprogramowanie używane do pracy (np. środowiska programistyczne), podróże służbowe do biura klienta. Te wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są zdaniem Wnioskodawcy kosztami w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z faktem że Wnioskodawca miał jak również może mieć w przyszłości przychody z których dochód nie może być zaliczony do dochodów kwalifikowanych w rozumieniu art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym o osób prawnych, w przypadku braku możliwości przypisania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone Wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym.

Pytanie 4

Zgodnie z Ordynacją Podatkową przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych dodano art. 24d i art. 24e. Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest: autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy opisane przez Wnioskodawcę prace spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych i tym samym można używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d-24e u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 u.p.d.o.p., podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 u.p.d.o.p. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 u.p.d.o.p., podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., przez podmioty powiązane należy rozumieć:

Natomiast przez podmioty niepowiązane należy rozumieć podmioty inne niż podmioty powiązane (art. 11a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.).

Artykuł 24d ust. 5 u.p.d.o.p., stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 u.p.d.o.p.).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 u.p.d.o.p., dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d u.p.d.o.p., zostały określone w art. 24e u.p.d.o.p., który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

Zgodnie z art. 24e ust. 2 u.p.d.o.p., w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "programu komputerowego" oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu "autorskiego prawa do programu komputerowego". Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm., dalej: "Ustawa o prawie autorskim"):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia "autorskiego prawa do programu komputerowego", które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia "autorskie prawo do programu komputerowego" w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie "programu", czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ad. 1

W zakresie wątpliwości objętych zakresem pytania nr 1 sprowadzających się do ustalenia, czy prawo autorskie do oprogramowania lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanych prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zauważyć, że zgodnie z powołanymi już wcześniej objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie "programu", czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Ponadto, w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W tym miejscu dodatkowo podkreślić należy, że przyznanie preferencji podatkowej w postaci 5% opodatkowania dochodu z kwalifikowanego IP jest możliwe wyłącznie wobec dochodu podatnika pochodzącego z prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że oprogramowanie oraz jego części wytworzone i rozwinięte w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych, które jak wskazano we wniosku podlegają ochronie na podstawie przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią i będą stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci oprogramowania, w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, że oprogramowanie lub jego część stanowi kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania nr 2 dotyczącej rozstrzygnięcia, czy działalność Wnioskodawcy której efektem jest powstanie wyżej wymienionego oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p. wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak wynika z opisu sprawy oraz jego uzupełnienia, prace nad powstającymi częściami i modyfikacjami oprogramowania oraz części oprogramowania maja charakter zorganizowany i ciągły a więc systematyczny - rynek handlu elektronicznego jest bardzo konkurencyjny i wymaga ciągłych ulepszeń i ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań dlatego też prace prowadzone są w taki sposób, że przy wprowadzeniu jednego ulepszenia już myśli się o następnym.

Zdaniem tut. Organu, powyższe wyjaśnienia oraz przedstawione wyżej okoliczności sprawy pozwalają na stwierdzenie, że podejmowane przez Wnioskodawcę czynności, których rezultatem jest stworzenie, a następnie ulepszenie oprogramowania lub części oprogramowania przedstawionych we wniosku, mają charakter twórczy, systematyczny oraz nakierowane są na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Zatem, tego typu działania Spółki spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, działalność Wnioskodawcy której efektem jest powstanie wyżej wymienionego oprogramowania stanowi działalność badawczo rozwojową w rozumieniu art. 24d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Przechodząc do pytania nr 3 we wniosku, wskazać należy, że w celu wyznaczenia wskaźnika nexus niezbędne jest określenie kosztów działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Koszty w rodzajach wskazanych w literach a-d przepisu art. 24d ust. 4 u.p.d.o.p., kwalifikują się do uwzględnienia w kalkulacji tego wskaźnika. Pozostałe rodzaje kosztów, w tym koszty niezwiązane bezpośrednio z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej nie mogą być zaliczone do kalkulacji wskaźnika.

Zgodnie z treścią cytowanego na wstępie art. 24d ust. 4 u.p.d.o.p., wskaźnik nexus, o którym mowa w art. 24d ust. 4 u.p.d.o.p., oblicza się według wzoru:

(a+b)*1,3/a+b+c+d

Jak zostało już wskazane, poszczególne litery we wzorze oznaczają koszty faktycznie poniesione na:

Z powyższego wzoru wynika, że im więcej procesów związanych z innowacjami podatnik będzie przeprowadzał we własnym zakresie lub zlecał podmiotom niepowiązanym, tym większy będzie kwalifikowany dochód podlegający opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką, ponieważ wskaźnik będzie bliższy wartości 1 (kończąc na 1 przy najwyższej wartości wskaźnika). Wynika to z podejścia wymaganego przez OECD, zgodnie z którym dochody związane z kwalifikowanym IP mogą być korzystnie opodatkowane jedynie w takim zakresie, w jakim konkretne kwalifikowane IP przynoszące przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika (zob. między innymi akapit nr 29 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5), czyli prac, które wymagają poniesienia kwalifikowanych kosztów uwzględnionych we wskaźniku nexus.

Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP.

Z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, wynika, że do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze b wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze c wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze d wzoru nexus.

Podkreślić należy, że podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

* wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem/rozwojem/ ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,

* kwalifikowanymi IP,

* dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Wskazać należy, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty działalności badawczo-rozwojowej związanej z wytworzeniem i rozwijaniem oprogramowania lub jego części tj. wydatki na zakup sprzętu komputerowego wykorzystywanego do tej pracy, na licencje na oprogramowanie wykorzystywane w tej pracy, na samochód służbowy oraz na podróże służbowe do biura klienta celem konsultacji z pracownikami klienta, koszty księgowości, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego sprzęt komputerowy używany do produkcji oprogramowania i badań nad oprogramowaniem jest w całości przypisany tylko i wyłącznie do tej działalności, podobnie licencje na oprogramowania, wyjazdy do klienta wydają się w oczywisty sposób być kosztem związanym z produkcją oprogramowania dla tego klienta. Wyjazdy naukowe, seminaria, konferencja służą zdobywaniu wiedzy które będzie wykorzystywana do tworzenia nowego IP. Ewentualne koszty wynagrodzeń w zakresie w jakim będą dotyczyć wytwarzania IP dla spółki są również wprost związane z kosztem ich wytworzenia.

Podkreślić w tym miejscu należy, że z treści ww. przepisu wynika, że pod lit. a wskaźnika nexus należy uwzględnić: koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: prowadzenie księgowości, sprzęt komputerowy i licencje na oprogramowanie używane do pracy, samochód służbowy oraz podróże służbowe w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Wątpliwości Spółki objęte pytaniem nr 4, dotyczy opodatkowania dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wyżej opisanych programów związanych z umową 1 i 2 lub ich części można używać stawki 5% zgodnie z art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, warunkiem koniecznym dla korzystania z preferencji IP Box jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP, co jest wyrazem zgodności tej preferencji z podejściem nexus z Raporu OECD BEPS Plan Działania nr 5.

W akapicie nr 54 ww. objaśnień, Ministerstwo Finansów wskazało, że: "rozwijanie" i "ulepszanie" kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP". Natomiast, w akapicie nr 51 wskazano, że: "rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP."

Należy zatem stwierdzić, że oprogramowanie lub jego części stworzone i rozwijane przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem będzie spełniało definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., i tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 7 u.p.d.o.p., będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%, zgodnie z art. 24d ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, w zakresie pytania nr 4 stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące możliwości opodatkowania dochodów ze sprzedaży praw autorskich do wyżej opisanych programów związanych z umową 1 i 2 lub ich części można używać stawki 5% zgodnie z art. 24d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym z dnia 15 lutego 1992 r. od osób prawnych - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.