0111-KDIB1-1.4010.71.2018.2.MG - Umowa licencji na używanie znaku towarowego - ograniczenia dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.), uzupełnionym 3 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty ponoszone z tytułu zawartej z podmiotem powiązanym umowy licencji na używanie znaku towarowego, będą objęte ograniczeniem dotyczącym kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty ponoszone z tytułu zawartej z podmiotem powiązanym umowy licencji na używanie znaku towarowego, będą objęte ograniczeniem dotyczącym kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.71.2018.1.MG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Sp. z o.o. (dalej również: Spółka) jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka zajmuje się m.in. obróbką metali i nakładaniem powłok na metale oraz sprzedażą hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Wnioskodawca zawarł z podmiotem powiązanym umowę licencji na używanie znaku towarowego "logo (...)", w której Spółka występuje jako Licencjobiorca. Zgodnie z treścią zawartej umowy, udzielona licencja obejmuje wszystkie formy używania znaku towarowego w sposób zawodowy lub zarobkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza nim, w szczególności używanie znaku w firmie (nazwie) Licencjobiorcy, umieszczanie znaku na wszelkich towarach wprowadzanych do obrotu przez Licencjobiorcę, ich import oraz składowanie w celu oferowania do sprzedaży, sprzedaż towarów opatrzonych znakiem, umieszczanie znaku na opakowaniach, instrukcjach, certyfikatach i innych tego typu dokumentach, jak również w internecie oraz informacjach przesyłanych drogą elektroniczną, a także posługiwanie się nim w toku prowadzonej działalności gospodarczej, w celach reklamowych, marketingowych, wystawienniczych i innych.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), dotyczącego kosztów uzyskania przychodów.

Opis sprawy został doprecyzowany w ww. piśmie 28 marca 2018 r. o następujące informacje:

Wskazana we wniosku licencja na znak towarowy nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Wysokość ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów z tytułu zawartej umowy licencji na używanie znaku towarowego jest wartością zmienną. Wysokość ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów z tytułu zawartej umowy licencji uzależniona jest od wartości rocznego obrotu netto Wnioskodawcy. W zawartej umowie licencji na używanie znaku towarowego wskazano, że w zamian za udzielenie licencji, Licencjobiorca będzie uiszczał Licencjodawcy roczną opłatę licencyjną netto w wysokości% wartości rocznego obrotu netto Licencjobiorcy z tytułu usług świadczonych przez Licencjobiorcę w roku kalendarzowym poprzedzającym o dwa lata rok, za który naliczana jest opłata licencyjna.

Bezpośredni związek ponoszonych kosztów z tytułu zawartej umowy licencji na używanie znaku towarowego z wytwarzanymi przez Wnioskodawcę towarami polega na tym, że znak towarowy umieszczany jest na wszystkich towarach wytwarzanych przez Wnioskodawcę oraz na opakowaniach tych towarów i w instrukcjach do nich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, w odniesieniu do ponoszonych kosztów z tytułu zawartej z podmiotem powiązanym umowy licencji na używanie znaku towarowego, będzie zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do ponoszonych kosztów z tytułu zawartej z podmiotem powiązanym umowy licencji na używanie znaku towarowego, nie będzie zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, gdyż ponoszona opłata licencyjna za korzystanie ze znaku towarowego jest bezpośrednio związana z wytwarzanymi przez podatnika towarami.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 - 7 to autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przypadku, opisanym w stanie faktycznym niniejszego wniosku, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty dotyczą licencji na używanie znaku towarowego.

W myśl art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku zastosowanie będzie miało wyłączenie, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż ponoszone przez Spółkę koszty są bezpośrednio związane z wytwarzanymi przez Wnioskodawcę towarami.

W przywołanym w opisie stanu faktycznego fragmencie zawartej umowy licencji na używanie znaku towarowego wskazano, że znak towarowy będzie umieszczany na wszelkich towarach wprowadzanych do obrotu przez Wnioskodawcę oraz na opakowaniach czy instrukcjach. Zatem, Wnioskodawca zajmując się m.in. obróbką metali i nakładaniem powłok na metale oraz sprzedażą hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, umieszczając na nich znak towarowy, o którym mowa w licencji, będzie wykorzystywał go bezpośrednio w związku wytwarzanymi towarami.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż w związku z tym, że znak towarowy, który będzie używany przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy licencji, wykorzystywany jest w toku produkcji Spółki, a zatem jest bezpośrednio związany z wytwarzanymi towarami, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w związku ze spełnieniem przesłanki wyłączającej stosowanie tegoż ograniczenia, wskazanej w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.