0111-KDIB1-1.4010.591.2019.4.NL - Przychód ze sprzedaży nieruchomości jako przychód z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 3 i 5 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku stanowi przychód z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku stanowi przychód z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 lutego 2020 r., Znak: 0114-KDIPT1-3.4012.866.2019.5.MK, 0111-KDIB1-1.4010.591.2019.4.NL wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 3 i 5 marca 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką akcyjną, polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, której przeważającym przedmiotem jest produkcja mebli. Spółka powstała poprzez przekształcenie M. na podstawie uchwały podjętej 21 grudnia 2017 r. przez walne zgromadzenie członków spółdzielni. Spółka jest użytkownikiem wieczystym działek gruntu (...) i (...) o powierzchni łącznej 7.041 m² położonych w G. oraz właścicielem posadowionych na tych działkach budynków:

oraz budowli:

Ponadto na działce posadowione są tymczasowe obiekty budowlane w postaci niezwiązanych trwale z gruntem hal namiotowych i kontenera biurowego ochrony, które w ocenie Spółki nie stanowią budowli w rozumieniu Prawa budowlanego. Wszystkie ww. obiekty mają stanowić w przyszłości przedmiot sprzedaży.

Działki gruntu wraz z posadowionymi tam budynkami, nawierzchnią i ogrodzeniem zostały nabyte od osoby fizycznej, aktem notarialnym 31 lipca 2007 r. przez M. za cenę 2.000.000,00 zł, a następnie wskutek przekształcenia spółdzielni stały się własnością Wnioskodawcy. Transakcja sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tej transakcji. Przed nabyciem, zabudowana nieruchomość była użytkowana - stanowiła przedmiot najmu. Najemcami były podmioty gospodarcze niepowiązane ze spółdzielnią.

Po nabyciu grunt, budynki oraz nawierzchnia z ogrodzeniem zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych 1 sierpnia 2007 r. odpowiednio według ceny nabycia powiększonej o koszty związane z zakupem poniesione do dnia przekazania środków trwałych do używania Spółka dokonywała ulepszenia budynków, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) polegającego na przebudowie i modernizacji:

Ulepszeniu, polegającemu na zamontowaniu bramy, uległo również ogrodzenie, zaś wydatki poniesione na to ulepszenie stanowiły 23% wartości początkowej tej budowli.

W związku z wydatkami poniesionymi na dokonanie ww. ulepszeń spółdzielni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z ww. pracami modernizacyjnymi.

Pozostałe obiekty nie podlegały ulepszeniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie ponoszone były/są wydatki związane z bieżącą konserwacją i utrzymaniem nieruchomości.

Od momentu nabycia, nieruchomość stanowiła majątek trwały spółdzielni, a budynki i pozostałe obiekty podlegały amortyzacji podatkowej. Do 2017 r. cała wyżej opisana nieruchomość była wykorzystywana na cele bezpośrednio związane z działalnością operacyjną spółdzielni - znajdowały się tam biura i magazyny produkcyjne wyrobów gotowych.

W 2017 r. podjęto decyzję o przeznaczeniu nieruchomości na najem komercyjny, zaś z dniem 31 grudnia 2017 r. przekwalifikowano ją do celów bilansowych na nieruchomość inwestycyjną. Pierwsza umowa dzierżawy została podpisana 21 listopada 2017 r., a wydanie przedmiotu dzierżawy nastąpiło 1 grudnia 2017 r. Umowa obejmowała jeden budynek (część budynku) hali produkcyjnej z częścią biurową, grunt umożliwiający wydzierżawiającemu, jego pracownikom i kontrahentom, korzystanie z budynku zgodnie z jego przeznaczeniem oraz dwie hale namiotowe. W latach 2017-2019 przedmiotem dzierżawy były objęte ponadto: budynek magazynu oraz trzecia hala namiotowa. Budynek magazynu surowców, kontener ochrony oraz dwie z trzech hal namiotowych nie stanowiły przedmiotu dzierżawy. Dzierżawcami są przedsiębiorcy, zaś nieruchomość (grunt, budynki, hale namiotowe) wykorzystywana jest przez dzierżawców do prowadzenia przez nich działalności gospodarczej. W związku z zawarciem umowy dzierżawy, Spółce przysługuje wynagrodzenie (czynsz dzierżawny) określone w umowie dzierżawy, powiększone o podatek od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wynagrodzenie należne wydzierżawiającemu (Wnioskodawcy) skalkulowane jest tak, że obejmuje również opłaty za dostawę wody i odbiór ścieków, wywóz nieczystości i usługi ochrony. Dodatkowo dzierżawca jest zobowiązany do ponoszenia opłat eksploatacyjnych za energię elektryczną i olej opałowy, które płacone są na rzecz wydzierżawiającego w wysokości wynikającej z odczytów liczników i cen stosowanych przez dostawców. Zapłata za energię elektryczną i olej opałowy jest dokonywana na podstawie refaktury wystawionej przez wydzierżawiającego na rzecz dzierżawcy. Dzierżawcy mają zawarte osobne umowy na usługi telekomunikacyjne i internetowe.

Decyzją Spółki opisana nieruchomość (prawo wieczystego użytkowania działek gruntu (...) i (...) wraz z posadowionymi na nich budynkami, budowlami, nasadzeniami i innymi obiektami niezwiązanymi trwale z gruntem), będąca przedmiotem wniosku, ma zostać sprzedana na rzecz spółki kapitałowej powiązanej osobowo z Wnioskodawcą. Do zbycia nieruchomości dojdzie po otrzymaniu przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej we wnioskowanej sprawie. Wartość rynkowa nieruchomości została ustalona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego. Celem Spółki jest uzyskanie ze sprzedaży nieruchomości ceny wynikającej z posiadanego operatu szacunkowego.

Wyżej opisana nieruchomość, wraz z posadowionymi na niej budynkami i innymi obiektami budowlanymi nie stanowi zespołu składników majątkowych organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębnionych w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonuje zapisów księgowych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do sprzedawanej nieruchomości. W polityce rachunkowości nie przewidziano zapisów pozwalających na przypisanie określonych wskaźników majątkowych do części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem przyszłej umowy. Dla sprzedawanej części przedsiębiorstwa nie są prowadzone odrębne konta bankowe, plany finansowe, ani odrębny budżet. Finansowanie działalności sprzedawanego obszaru finansowane jest ze środków obrotowych Spółki. Sprzedawane składniki majątkowe nie stanowią osobnej struktury w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Do prowadzenia działalności związanej z dzierżawą nieruchomości nie jest zatrudniony osobny, dedykowany pracownik. Nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej tylko z wykorzystaniem składników będących przedmiotem przyszłej umowy sprzedaży bez konieczności zasilania ich dodatkowymi lub własnymi nakładami nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży opisanej nieruchomości stanowi przychód z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży nie będzie stanowił przychodu z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a będzie stanowił przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i będzie podlegał zsumowaniu z przychodami osiąganymi przez Spółkę z działalności operacyjnej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca do innych źródeł zalicza m.in. przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydzielając odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

* autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

* licencje,

* prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

* wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Cytowany wyżej art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającego katalog praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychody ze sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości w postaci zabudowanego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na gruncie budynkami i budowlami (hale namiotowe, kontener, ogrodzenie), nie mieszczą się w katalogu przychodów z zysków kapitałowych zawartym w art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie stanowią również wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym przychody z ich zbycia nie stanowią przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody ze sprzedaży ww. nieruchomości nie skutkują zatem powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z zysków kapitałowych, o którym mowa w powołanej regulacji. Otrzymane z tego tytułu przychody winny zostać rozpoznane jako przychody z innych źródeł i podlegać zsumowaniu z przychodami osiągniętymi z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.182.2019.1.NL

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.